Stupid moss

De jonge kitten begon langzaam maar zeker steeds meer te ontdekken en ze had nu eigenlijk wel het merendeel gezien van de nursery. Toch had ze vandaag wat nieuws bedacht. Ze had sommige van de oudere kittens wel eens met mosballen zien spelen en ze wilde dat zelf ook wel proberen. Ze was dus druk bezig wat mos bij elkaar te rapen en probeerde er een bal van te rollen, alleen ging haar dat nog niet zo makkelijk af. Tenslotte had ze het ook nog niet eerder geprobeerd om zelf te doen. Wat gefrustreerd gooide ze het mos neer en bleef ernaar staren in de hoop dat het uit zichzelf een bal zou worden.

[Bronzekit]

Bronzekit was nog al de vrolijke kitten. Hij hield van al zijn vijf broertjes en zusjes en wilde met iedereen spelen. Totdat opeens hij zijn zusje Cranekit zag worstelen met een stapeltje mos. Oh! Hij kon wel helpen! Hij waggelde naar haar toe, maar ze gooide het mos al voor haar poten neer en ze keek heel boos. Bronzekit kwam lachend aan en stopte voor het mos. ‘Hoi, Cjanekit!’ miauwde hij vrolijk, met zijn eeuwige optimisme. ‘Lukt het?’ Hij keek van zijn zusje naar het stapeltje mos, waarna hij met een gekanteld kopje naar zijn zusje keek.

Waarom wilde de mos niet meewerken en gewoon een bal worden? Maar voor ze er echt meer tijd aan kon besteden hoorde ze haar naam genoemd worden en ze keek met een wat gefrustreerde blik naar haar broertje. "Nee," Antwoordde ze kort. Het lukte niet en dat moest ook wel duidelijk zijn voor Bronzekit. "Het wil geen bal worden." Voegde ze er nog aan toe terwijl ze met een poot naar het mos voor haar wees.

Bronzekit kreeg een boos blikje terug van zijn zusje. Het lukte niet? Het wilde geen bal worden. Oh. Hij kantelde even zijn kopje en schuifelde dichterbij. Hij ging vlak naast haar zitten, waarna hij enkele momenten naar haar gestuntel keek. ‘Laat mij probere,’ opperde hij, waarna hij het mos uit haar klauwen probeerde te trekken. Hij zou het vast veel beter kunnen dan haar, ze deed het ook helemaal niet goed! En als Bronzekit het deed, was de bal zo klaar en zouden ze een spelletje kunnen spelen. Win-win.

Ze probeerde het nog een keer om de mos bij elkaar te krijgen, maar zonder succes. Het liefst wilde ze het mos aan de kant gooien of het platstampen, maar Bronzekit ging al vlak naast haar zitten en vertelde haar dat hij het wel ging proberen. "Oke," Sprak ze, de mos zijn kant uit duwende. Eens kijken of het haar broertje wel zou lukken en als het hem niet lukte had ze iets om hem over uit te lachen, ondanks dat ze er zelf niet beter in was.

Bronzekit kreeg het mos van zijn zusje. Met het puntje van zijn tong uit zijn bek begon hij nu ook met het mos te worstelen. Hij ontblootte zijn klauwtjes en begon meteen als een malle erin te kneden en het mos rond elkaar proberen te  wikkelen. Het duurde even, maar na een tijdje was er een soort balletje. Het was niet helemaal rond en het mos was niet echt strak in elkaar gerold, dus het was een beetje losjes, maar een bal desalniettemin. ‘Kijk!’ miauwde hij trots. Hij rolde het naar zijn zusje te, een trotse blik op zijn snuitje. Alsof hij wilde zeggen van "haha, ik zei toch dat ik het beter kon!"

Ze keek aandachtig toe hoe haar broertje aan de slag ging met het mos en om de een of andere reden het wel voor elkaar kreeg om er een balletje van te maken. Ze bleef dan ook voor even stil, terwijl ze het balletje nog maar eens goed bestudeerde. Hoe kwam het dat het Bronzekit wel was gelukt en haar niet. Ze duwde er met haar pootje tegenaan en het bleef toch echt bij elkaar. Het was misschien niet de mooiste die ze gezien had, maar het werkte. "Hoe deed je dat?" Vroeg ze dan ook, ze wilde wel weten hoe ze dit moest doen.

Bronzekit was helemaal in zijn nopjes. Hij had het balletje vakkundig in elkaar geknutseld. En hij zag gewoon dat Cranekit jaloers was. Hij glom van trots en stak zijn tongetje naar haar uit toen ze vroeg hoe hij het had gedaan. ‘Geheim,’ snorde hij plagerig. Ja, hoe had hij het precies gedaan? Drukken en rollen, hoe deed je het anders. Cranekit moest gewoon een beetje dom zijn. Hij pakte het balletje in zijn bek en sprong het nest uit. ‘Spelen?’ vroeg hij toen. Nu hadden ze de bal, dan konden ze er hopelijk ook iets leuks mee doen! Hij zakte door zijn voorpootjes en zwaaide uitdagend met zijn staartje.

Ze had gehoopt dat Bronzekit wel zou zeggen hoe ze een mosbal moest maken, maar haar broertje dacht daar duidelijk anders over. Ze wilde hem eigenlijk vragen of hij het haar echt niet wilde vertellen, maar voor ze dat kon doen had hij de bal al gepakt en gevraagd of ze wilde spelen. Snel kwam ze overeind, want ze kon natuurlijk altijd later nog een keer vragen of anders zou ze iemand anders er wel voor vragen. "Wat zullen we doen?" Vroeg ze terwijl ze achter haar broertje aan het nest uit sprong.

Bronzekit snorde vrolijk toen Cranepaw toch wel wilde spelen. Hij was blij dat ze afgeleid was van haar mislukking met de mosbal. Ze vroeg al snel wat ze konden doen. Hij keek even omhoog, denkend wat ze met de bal konden doen. Nou, hij wist het wel! Hij stak zijn pootje in de lucht, waarna hij naar de bal wees. ‘Jagen!’ miauwde hij strijdlustig. Hij ging staan naast de mosbal, waarna hij een harde mep er tegenaan gaf en de bal de nursery door schoot, ver weg van het tweetal vandaan. ‘Vang Crane! Pak de haas!’ daagde hij haar uit.

Ze zag hoe de mosbal door de nursery heen vloog nadat Bronzekit had gezegd dat ze gingen jagen. Ze wachtte eigenlijk al niet op wat haar broertje zei voor ze zich afzette en achter de mosbal aan stoof. Ze had geen idee of Bronzekit ook zou volgen, maar dat maakte niet uit. Zou hij wel volgen, dan zou ze laten zien dat ze de snelste was. Ze zette zich dan ook extra hard af en maakte de sprong naar de bal in de hoop dat ze de eerste was die hem te pakken zou hebben.