Silverwish voelde zich al een tijdje niet goed. Maar soms heb je dat. Zeker met het weer van tegenwoordig. Silver had af en toe een beetje gesnotterd, voelde zich niet helemaal top en een niesje kwam er af en toe ook uit. Maar verder was het prima gegaan. Silver was immers ook niet iemand die voor elk klein dingetje de Medicine Cat op ging zoeken.
Maar toen de poes die dag wakker werd voelde ze zich helemaal niet goed. Helemaal niet. Ze was warm, had het benauwd, en ze snotterde enorm. Ze nieste, en nog een keer. Oei, dit was niet best. Misschien dat ze toch maar is Rousebell een bezoekje moest brengen. Silverwish wilde opstaan, maar ze had er de puf niet voor, haar hoofd deed pijn en ze voelde zich echt niet fit meer. Oh, als ze haar kleintjes maar niet aangestoken had...

Open voor wie bezorgd wil zijn!

'Silverwish? Alles goed? Je hebt toch geen Black Cough he, ik wil niet dat je dood gaat!' hoorde ze Mistynose bezorgd miauwen. Silver grinnikte zachtjes, maar het was niet erg vrolijk. 'Nee, nee, ik ga niet door hoor,' antwoordde ze. 'Het is maar een verkoudheid, niets om je zorgen om te maken.' Nee, het laatste wat ze wilde is dat iedereen dacht dat ze dood ging. Zó slecht voelde ze zich ook weer niet.
'Zal ik anders Rousebell even halen?' vroeg Mistynose toen bezorgd. Kijk, dat was wel een slim idee. Silverwish wilde het liever niet, maar het was het verstandigs om te doen, en het laatste wat ze wilde was de kittens ziek maken. Dus knikte ze, maar stopte al snel met dat. Het bezorgde alleen maar meer hoofdpijn en warmte. 'J-Ja, dat is goed, Mistynose. Dank je,' murmelde ze zachtjes.

Nesten netjes maken was ongeveer een van de laatste dingen waar ze zin in had. Toch moest het gebeuren. Eens in de zoveel tijd waren er genoeg lege nesten om het merendeel te vervangen. Ze moesten er weer netjes en schoon uitzien voor er weer katten in moesten. Terwijl ze zelf bezig was met het in elkaar steken van een nest had ze Waterpaw weggestuurd om wat meer nest materiaal te halen. 'Rousebell? Waterpaw? Is er iemand?', klonk de stem van Mistynose plotseling door haar den. Haar stem was wel bezorgd geweest maar niet in paniek, er was dus waarschijnlijk wel iets, maar niets ernstigs. "Waar kan ik je mee helpen Mistynose?" vroeg ze terwijl ze een paar stappen richting de uitgang van haar den zette.

Silver wenste vurig dat haar kittens niet ziek zouden worden. En als ze dat zouden worden, dat het alleen maar een onschuldige verkoudheid zou zijn. Maar inmiddels was Silverwish er wel van overtuigd dat het voor haar ietsje erger was dan een normale verkoudheid. Whitecough, waarschijnlijk. Hopelijk had ze niet te lang gewacht en zou het niet erger worden. Ze keek op toen Rousebell samen met Mistynose de Nursery in kwam. Ze glimlachte zwakjes en knikte de Medicine Cat toe. 'Hallo Rousebell.. Ik hoop dat het niets ernstigs is?' Het was meer een vraag, maar ze hoopte het nog steeds.

'Silverwish zit steeds te hoesten en te niezen, ik kwam je daarmee eventjes halen om te zien of ze iets heeft, want ze kan niet op haar eigen poten staan', reageerde Mistynose. Rousebell gaf een begrijpend knikje voor ze in de richting van de Nursery begon te lopen. De zwakke glimlach van Silverwish maakte al snel duidelijk dat de kattin zich niet goed voelde. 'Hallo Rousebell.. Ik hoop dat het niets ernstigs is?' vroeg de queen. "Silverwish, van welk van de volgende dingen heb je last? Hoesten, slijm, piepende ademhaling, kortademigheid, koorts, ogen- en neusslijm, snelle hartslag, pijn op de borst en braken", zei ze. Het was niet heftig genoeg om green cough te zijn maar white cough kon het wel zijn. Als Silverwish van meerdere van deze symptomen last had, zou ze haar een white cough mengsel kunnen geven. Ook zou ze extra goed op de kittens moeten letten en haar verder van de andere queens moeten leggen.

'Silverwish, van welk van de volgende dingen heb je last? Hoesten, slijm, piepende ademhaling, kortademigheid, koorts, ogen- en neusslijm, snelle hartslag, pijn op de borst en braken,' begon Rousebell gelijk. Een hele lijst lang aan symptomen. Silver moest haar best doen niet te vragen om het een keertje te herhalen. Ze sloot even haar ogen terwijl ze nadacht. 'Ik uh.. Ik heb vooral last van hoesten, en slijm. Ik voel me ook niet echt fit en best warm,' miauwde ze en ze opende haar ogen weer. 'Is het ernstig? Kunnen kittens er aan doodgaan?' Dat was wel het eerste dat ze wilde weten, of haar kittens - en die van de andere Queens ook natuurlijk - veilig waren. Als ze hen aanstak, en dat hun doodsoorzaak zou zijn... Ze wist niet of ze daar ooit mee kon leven, ze was ook veel te laat naar Rousebell toe gegaan, of zij eigenlijk naar haar toe nu, zo erg was het al.

In een spoiler:

Bakkes! Cloverkit voelde zich niet zo lekker. Ze was een beetje grieperig en sloom. Haar neusje jeukte steeds, waardoor ze moest niezen. Terwijl ze niet eens in het mos of zand aan het spelen was. En daar waar Eggkit nog nergens last van te hebben, had Cloverkit zich opgerold achter in het nest samen met haar favoriete knuffeltje, een lange, zwarte veer. Ze had het tussen haar pootjes geklemd terwijl ze was schor adem haalde. Ze nieste ze nu en dan eens, voordat ze zich weer wat steviger om haar veer heen klemde en lekker in het mos drukte. Cloverkit was altijd wel wat kleinzerig, maar dat betekende niet dat er direct heel veel aan de hand was. Ze sliep alleen wat meer dan normaal, at een beetje minder dan normaal. Ze nieste nog een keer, waarna ze haar neusje afveegde in het mos.

Frostkit stond er bekend om dat hij altijd dicht in de buurt van zijn mama te vinden was en toen mama ineens begon te hoesten en wat warmer werd dan normaal, dacht hij er niets ergs bij. Want er kon mama toch niets overkomen? Nee, het kleine katertje had zich de laatste dagen juist lekker dicht tegen zijn warme mama aangenesteld. En alles was goed en leuk. Of nouja, toch niet. Frostkit voelde zich sinds gisteren ineens niet zo lekker meer, maar hij wilde niet mama bang maken, dus had hij niets gezegd. Maar zijn oogjes en neusje prikten en eigenlijk moest hij best veel niezen. Kijk daar kwam er weer een Hatsjoe! Ugh, helemaal niet leuk. Ook zijn zusje leek zich niet al te top te voelen en misschien zijn broertje ook niet. Maar zijn hoofdje was een beetje wazig en het was moeilijk om na te denken. Hij wilde zich alleen maar tegen mama opkrullen en slapen.

De kattin sloot haar ogen voor ze reageerde. 'Ik uh.. Ik heb vooral last van hoesten, en slijm. Ik voel me ook niet echt fit en best warm,' zei Silverwish. Rousebell gaf een knikje terwijl ze probeerde de lichte frons op haar voorhoofd zo goed mogelijk te laten verdwijnen. 'Is het ernstig? Kunnen kittens er aan doodgaan?' Nog voor ze de kans had gegeven om antwoord te geven. In plaats van te letten op wat de kitten aan het doen was, keek ze naar hoe de kitten er uit zag. Het groene snot aan zijn neusje zei haar eigenlijk wel genoeg. Ze nam snel nog de gezondheid van andere kittens in zich op voor ze zich weer tot Silverwish richtte. "Ik vermoed Whitecough dus ik ga jullie nest verplaatsen naar mijn den. Ik ben er op tijd bij dus je hoeft je geen zorgen te maken, ik ga er voor zorgen dat jullie allemaal beter worden." Ze probeerde de Queen en haar kittens wat hoop in te praten. Er was een kans dat er doden zouden vallen als het zou verergeren naar greencough. Voorlopig bleek dat nog niet te zijn gebeurd. Zo lang ze de besmettingen zo minimaal kon houden en genoeg medicijn had, moest dit goed komen.

Ze had haar vraag nog maar net gesteld en een zwart bolletje kwam op hen afgerend. Ze had wel gemerkt dat de kittens zich ook niet helemaal topfit voelde, zelfs al was Eggkit nog vol energie. Ze glimlachte lichtjes naar de kitten en schoof hem wat dichter tegen haar aan. Nu hij toch al ziek was maakte het ook niet meer uit toch? Ze keek op toen Rousebell begon te spreken. 'Ik vermoed Whitecough dus ik ga jullie nest verplaatsen naar mijn den. Ik ben er op tijd bij dus je hoeft je geen zorgen te maken, ik ga er voor zorgen dat jullie allemaal beter worden.' Silverwish glimlachte opgelucht. 'Oh, dank StarClan,' mauwde ze met een lichte lach, zo opgelucht was ze. Whitecough was erger dan verkoudheid, maar niet levensbedreigend. Ook niet voor haar kittens dus. Ze zou er wel op toezien dat ze hun kruiden goed zouden eten. 'Dankjewel, Rousebell. Ik zal gelijk meehelpen met verplaatsen,' miauwde ze dankbaar voordat ze opstond. Ze was nog zwakjes, maar door deze hoop had ze weer even wat nieuwe energie gevonden.

De opluchting was van Silverwish's gezicht af te lezen. 'Oh, dank StarClan,' sprak de kattin zelfs met een klein lachje. Ze hadden geluk dat ze er op tijd bij was en ze hopelijk konden voorkomen dat het greencough werd. 'Dankjewel, Rousebell. Ik zal gelijk meehelpen met verplaatsen,' zei Silverwish voor ze opstond. Het was duidelijk dat de kattin zich ook niet goed voelde. "Doe rustig aan Silverwish, we willen niet dat je instort. Ik zorg wel voor het nest als jij zorgt dat je kittens naar de Nursery komen", sprak Rousebell voor ze zich omdraaide en in een drafje naar haar den liep. Eenmaal daar schoof ze twee van de nesten tegen elkaar aan en begon ze zo goed mogelijk met elkaar te verweven tot een groot nest. Silverwish zou er zo zijn met haar kittens en dan wilde ze het meeste werk aan het nest af hebben. De kattin had immers net zo goed als haar kittens rust nodig.