[geboorte] The four new stars

Mistynose

Mistynose had al wat liggen kreunen deze nacht, en wist wel al dat de tijd er bijna was. Maar deze ochtend was het erger. Laatste dagen hing ze wel wat rond bij de nursery kijkend naar andere queens. De grijze kattin voelde het wel komen. En toen kwam het moment. De zon was al een tijdje op, en toen moest het komen. Ze haastte zich en ging neerliggen. Mistynose ademde diep in en uit, hopend dat het gemakkelijk zou gaan. De grijze kattin had geen officiele mate, en daarmee kon hij dus de medicijn kat er niet bij halen. Alle queens waren op wandeling, dus dat was wel stom.
De grijze kattin bad naar Starclan dat het gemakkelijk zou gaan, en deed haar best. Daar kwam het eerste al. Deze ging nog vrij simpel. Het was een kleine kater, met een blauwgrijze vacht. 'Jij bent Steelkit', miauwde de kattin tegen de pasgeboren kitten. Zo ging ze door naar de volgende, en tergelijkertijd hield ze de nieuwe kitten warm. Deze ging ook nog goed. Ook een schattig blauwgrijs vachtje met witte vlekken. Deze was heel schattig. het was een kleine she-cat. 'En dan ben jij Argentkit', vervolgde Mistynose. Maar de volgende was al een stuk pijnlijker. Ze had zitten meekijken tijdens de geboorte van Silverwish. Ze pakte een stok die naast haar lag en knaagde er op, dat zou wel moeten helpen. Toen kwam de derde kitten, de voorlaatste. Deze was helemaal zwart. De grijze kattin was blij, zo hadden ze allemaal variatie en waren de namen niet al te moeilijk. Ook en vrouwtje, 'Coykit', miauwde de queen kort. En de laatste, waarbij ze perongeluk de tak stuk beet, kwam er ook uit. Gelukkig waren dat ze allemaal. Deze was verschillend van de rest. Mooi oranje, met streepjes. Zou misschien van Mistynose's vader kunnen komen, Firetail. Was ook een oranje kat. Dit was ook een meisje. 'Emberkit', vervolgde de kattin, zuchtte en begon ze even schoon te likken.
Mistynose was vrolijk om te zien dat ze 4 nieuwe schattige levens op de wereld had gebracht.

[+@steelkit, @emberkit', @coykit, @argentkit>]
[eerst Steelkit, dan Argentkit, dan Coykit en dan Emberkit, dan mogen anderen]

Hij voelde al een tijdje dat er iets stond te gebeuren. De ruimte waar hij eerst zo heerlijk in had rond kunnen zwemmen, vernauwde zich nu soms. Waarom dat was, ja daar had hij geen idee van. Dat het iets te betekenen had. Dat wel. Hij hoorde en zag natuurlijk nog niks, maar hij kon wel de aanrakingen van zijn andere siblings voelen. Het draaien van zijn moeder als ze anders ging liggen. Toen vernauwde zijn omgeving weer en dit keer werd hij meegezogen. Voordat hij het goed en wel doorhad werd het ineens enorm koud om hem heen. Toen het vliesje van zijn bek en neus af was begon hij dan ook luidkeels te piepen. Hallo? Dit was niet leuk. Het was hier niet meer zo lekker warm. Zijn moeder hield hem dan wel warm, maar er was niks zo warm als binnen in haar buik. Hij stopte pas met piepen toen zijn bekje een tepel had gevonden en er warme melk zijn keel in gleed. Dat verwarmde hem direct en maakte hem rozig, terwijl hij de geur van zijn moeder goed in zich opnam. Er ontstond meer beweging naast hem toen zijn siblings ook geboren werden. Dat was het laatste wat hij doorhad voordat hij wegzakte in een diepe slaap, geboren worden was maar vermoeiend.

De dagen waar ze haar bewustzijn ontwikkeld had, waren een hele ervaring geweest in haar korte bestaan. Al zaten zowel haar oogjes en oortjes dicht toch kwamen de laatste week meer geluid door hetzij erg dof en super ver weg. Ook werd de ruimte ontzettend krap en gleed zijzelf of haar siblings langs elkaar heen met soms rond trappelende pootjes. Ze voelde zich als een vis in het water op de plek waar ze nu langzaamaan groter groeide, maar een vreemd gevoel rond hen heen was duidelijk waar te nemen. Alsof het gebied waar de ongeboren kittens zaten plotseling kleiner werd als een rimpeling. Ergens voor haar had ze eerder nog een van haar broers of zussen gevoeld, maar tijdens zo'n verdrukking leek het kitten weg gerukt te worden. Angst wat was dat? Maar ze begon wel langzaam aan te vermoeden dat er iets mis was. Alsof er een roofdier rond sloop en haar of haar siblings zomaar weg kon rukken naar een onbekende bestemming. Een volgende rimpeling drukte haar tegen de andere kittens aan voor ze van hen weg geduwd werd. Het ging zo snel dat het kitten geen tijd had haar kleine pootjes rond te laten graaien opzoek naar houvast. Al had ze haar super zachte klauwtjes toch nog lang niet ergens in kunnen laten zinken. Het leek wel een glijbaan, maar dan een erg korte. De temperatuur verschil was enorm. Het kleine kitten hoewel ze nog in het vruchtzakje zat begon wild te bewegen en toen deze los gemaakt werd door de kat die haar moeder was golfde er een koude hap lucht voor het eerst door haar longetjes. Ze hoorde hun moeder iets murmelen tegen haar, maar ze had het gevoel alsof er nu al doorn scherpen klauwen zich via haar mondje en neusje naar binnen werkte om haar van zuurstof te voorzien. Een geluid kwam uit haar keeltje dat eerst een beetje rochelend klonk door het vruchtwater, maar als snel klonk haar stemmetje helderder en kroop ze met schokkende bewegingen links en rechts om zich heen, maar al snel had ze een zachte vacht gevonden en kroop er dichter naar toe terwijl ze bleef piepen. Oh wat was het moeilijk om zichzelf voort te bewegen hoewel ze op de eerder warme plek zichzelf veel beter had kunnen bewegen, maar ze voelde de warmte van hun moeder en hoewel ze een tepel vond en er heerlijk warme melk eruit kreeg lag ze soms nog zachtjes te piepen, maar zakte al snel weg in een warme slaap. Ze merkte niet eens meer dat haar silbings erbij kwamen liggen,

Coy mocht dan wel al een bewustzijn ontwikkelt hebben en alle andere dingen. Toch wist ze dat er wat aan de hand had. Sibling na sibling verdween en uiteindelijk volgede zij. Met een klap kwam ze ter wereld en het duurde toch een zorgwekkende tijd eer dat ze begon te ademen. Het was maar een schorre piep dat er uit kwam, maar het was voldoende om te zien dat er leven in haar zat. Ze voegde zich bij de warmte van haar siblings en nadat ze melk binnen kreeg, viel ze in slaap.

Kort, maar ik ben hier niet goed in + moet nog inkomen in het posten.

Warm en knus, dit zijn de woorden die het best beschreven hoe Emberkit zich voelde in de buik van haar moeder. Langzaam zweefde ze rond in een ruimte samen met haar siblings. Ze kon maar heel beperkt voelen en horen wat er buiten deze ruimte afspeelde en ze kon al helemaal niets zien, aangezien haar ogen dicht zaten. Opeens voelde ze weer een van haar siblings tegen haar opbotsen, dit was ondertussen een vertrouwd gevoel geworden, maar toen gebeurde er plotseling iets vreemds. Ze voelde een koude stroom langs haar heen gaan en ze merkte dat de ruimte waar ze in zat steeds leger aan het worden was. Toen het uiteindelijk leek of ze de ruimte helemaal voor haarzelf had voelde ook zij dat ze weggeduwd werd. Emberkit kreeg het nog kouder toen ze naar buiten kwam en naast haar moeder belande. Het eerste wat door haar hoofd schoot was dat ze moest ontsnappen uit deze rare vruchtzak en daarna zo snel mogelijk drinken vinden. Terwijl de kitten zich piepend bevrijdde uit de zak begon ze snel melk te zoeken. Toen ze dit gevonden had viel ze in slaap met de warmte van haar moeder en siblings als deken.

Mistynose

Alle kleine , pas geboren kittens vielen in slaap. Het was zo'n mooi gevoel, en de kittens waren zo schattig. Kleine bolletjes die sliepen naast haar. De grijze kattin likte ze nog een laatste keer voordat ze haar ogen sloot om te rusten van de korte, maar toch uitputtende bevalling. Het enigste wat de kattin nu nog hoopte, was dat het lieve kittens waren die gehoorzaamden op wat ze zei, en niet zo koppig zouden zijn zoals sommige andere kittens. Maar ze kalmeerde, deze kittens zouden heis wel lieve schatjes zijn, dat waren de goede gedachten in haar kop voordat ze ook in slaap viel.
Steelkit, Coykit, Emberkit en Argentkit, dat waren de kittens waar ze net veel van begon te houden.

[als er anderen willen antwoorden, dat mag, of als één van de kittens wakker word :3]

Met een dikke muis en waterrat kwam hij het kamp weer binnen gelopen. De rust in het kamp werd verstoord door een geur die zelfs boven de geur van de prooi heen kwam. De geur van bloed en geboorte vocht. Leafface legde de muis op de stapel verse prooi en trippelde met de waterrat nog in zijn mond richting de kraamkamer en keek naar binnen. Mistynose lag opgerold, maar er lagen kleine bolletjes Kitten vacht tussen haar poten. Voorzichtig kroop Leaf naar binnen en zijn grote lijf bleef netjes bij de jonge kittens vandaan zodat de grote gevlekte kater ze niet zou pletten. 'Gefeliciteerd Mistynose met je jongen. Hier is een waterrat voor als je honger hebt.' miauwde Leafface op zachte bromtoon tegen de iets oudere kattin nadat hij de prooi naast haar neer gelegd had. Het waren prachtige baby's. Hij snorde even zacht en keek haar kalm aan. 'Mocht je hulp nodig hebben kun je altijd bij mij terecht. Ik zal Rousebell of Waterpaw even halen om naar ze te laten kijken.' voegde de gevlekte kater nog even toe en kroop weer naar buiten om met een paar grote sprongen richting de medicijnden toe te rennen. 'Rousebell? Waterpaw?' riep Leaf dan ook vanuit de medicijnden ingang. Hopelijk was Rousebell of Waterpaw aanwezig?

Eindelijk even rust. Het was behoorlijk wat werk geweest maar alles leek op orde te zijn. De katten in de Medicine Cat den waren verzorgd en lagen te slapen, de kruiden waren geteld, aangevuld en nog een keer geteld. Op het moment leek er niets aan de hand te zijn dus was het tijd voor wat welverdiende rust. De zilvertabby krulde zich op in haar nest en zakte langzaam weg in een lichte slaap. 'Rousebell? Waterpaw?' De stem van de kater wekte haar uit haar slaap. Onmiddellijk hief ze haar kop waardoor ze zag dat het Leafface was. "Leafface. Wat is er aan de hand?" vroeg ze terwijl ze rustig overeind begon te komen. De kater leek niet in paniek dus waarschijnlijk was het niet bijzonder dringend.

Gelukkig was Rousebell aanwezig en kwam al snel in zijn richting. Een warme glimlach verspreiden zich over zijn snuit en ogen. 'Het is Mistynose, ze heeft 4 kittens gekregen, maar er was niemand in de buurt die jouw of Waterpaw had kunnen waarschuwen. Ik rook iets vreemds toen ik terug kwam van de jacht.' miauwde Leafface met een diepe, toch warme vriendelijke stem voor hij zich omdraaide en richting de kraamkamer trippelde. Nieuw leven was altijd mooi om tot bloei te zien komen. Zeker als de kittens pas geboren waren. Leaf stopte bij de ingang om de medicijnkat vrije doortocht te geven. Zij was belangrijker voor Mistynose en haar pas geboren jongen. Daarna kroop hij achter haar aan en ging bij de ingang liggen om met zijn witte borst wat zonlicht de kraamkamer in de kaatsten om het iets lichter te maken, wat deels scheen te werken, maar of er nu op deze manier beter gebreken te kunnen zien??? Dat was aan Rousebell om dat uit te vinden.

De glimlach van de kater bevestigde enkel meer dat er niets ernstigs aan de hand was. 'Het is Mistynose, ze heeft 4 kittens gekregen, maar er was niemand in de buurt die jouw of Waterpaw had kunnen waarschuwen. Ik rook iets vreemds toen ik terug kwam van de jacht.' Een zucht verliet Rousebell's mond voor ze achter de kater aan liep. Waarom was niemand haar komen halen? Het was standaard procedure dat er een Medicine Cat bij was als een Queen ging bevallen. Ze had niet het idee dat ze Mistgaze ooit had zien uitleggen aan een Queen dat ze geroepen diende te worden. Of moest ze dat toch wel doen? Zelf de boel draaiende houden bleek steeds op van die onverwachte momenten lastig te zijn. Leafface liet haar eerst de Nursery binnen gaan, voor hij zelf bij de uitgang ging liggen. "Hallo Mistynose, gefeliciteerd met je kittens", begon Rousebell met een vriendelijke glimlach terwijl ze op de kattin af liep. "Niemand heeft me geroepen voor de bevalling, is alles goed gegaan?" vroeg ze terwijl ze haar ogen op de vier kittens gericht hield. De meeste lagen te slapen en ze zagen er gelukkig allemaal gezond uit.

Mistynose

Mistynose werd wakker toen Leafface haar een waterrat aanbood en bedankte hem, waarna ze haar blik weer focuste op de kleine kittens die lagen te slapen. Met wat geduld zou de medicine cat wel komen om haar te zien. En voordat de queen het wist, was ze er eindelijk. 'Alles ging goed, alleen had ik wel wat moeite vanaf de derde kitten, maar gelukkig zijn ze allemaal heel en gezond. Of dat hoop ik', antwoorde de grijze langharige voormalige warrior op de medicine cat. Ze haalde haar staart weg van de kittens die er onder zaten zodat Rousebell ze goed zou kunnen zien, waarna ze haar blik richtte op de zilveren kattin. Ondertussen zag de nieuwe queen de calico die hem een waterrat aanbood liggen bij de uitgang. Ze zou hem willen bedanken voor Rousebell te gaan halen, maar op dit moment kon dat niet echt.

Door de slaap was haar kopje weg gezakt en de melk plaatst los gelaten. Echter wekte de kou haar weer toen een warme plos haar weg gehaald werd. Dat vond ze helemaal niet leuk! Argentkit begon meteen te piepen toen ze wakker schrok en tilde haar hoofdje op zo goed als ze kon die rond op haar schoudertjes wiebelde. Tussen haar siblings door kruipend op zoek naar de warmte die weg was gehaald, maar ze vond het niet en al luid piepend kroop ze rond in het nest tot ze de buik van haar moeder weer gevonden had, maar wrong zich onder de voorpoot door waar ze lekker warm bleef liggen al mopperde Argent nog wat na al klonk het nu zachter.

Emberkit lag heerlijk te slapen tot ze opeens wakker werd van het gestommel. Haar zusje was wakker geworden van de kou en was gaan rondkruipen om een nieuw warm plekje te vinden. Na een tijdje had ze het blijkbaar gevonden, want het piepen was gestopt. Maar Emberkit was nu wel wakker en ook zij besloot een rondje door het nest te doen. Ze volgde de geur van haar zusje en na een tijdje kwam ze bij de bron aan. Ze merkte dat haar zusje zich onder de voorpoot voor mama had gestopt voor de warmte. Om zich niet onder te doen besloot ze zich naast haar zusje te proppen en nu lag ook zij eindelijk weer warm.

De grijze kattin zag er moe uit, dat was niet heel gek als je net bevallen was. 'Alles ging goed, alleen had ik wel wat moeite vanaf de derde kitten, maar gelukkig zijn ze allemaal heel en gezond. Of dat hoop ik', antwoordde ze. Mistynose haalde haar staart weg van de kittens, die vrijwel meteen begonnen te piepen en naar een warmere plek begonnen te kruipen. Zo snel leek alles in orde te zijn met Thunderclan's nieuwe aanwinsten. "Mag ik vragen waarom je niemand om mij of Waterpaw hebt gestuurd?" besloot Rousebell toch maar te vragen. Ze hadden geluk dat alles er goed uit leek te gaan met de kittens. Dat geluk was er echter niet altijd.

Mistynose

Ze voelde twee kleine kittens onder haar voorpoot nadat ze hadden gepiept door de koude. Ze waren beiden gestopt toen de twee bij elkaar waren gekropen onder haar voorpoot en warmte vonden. De kattin reageerde. 'Er was op dat moment niemand in de nursery. De kittens waren aan het spelen in het kamp en de queens maakten een korte wandeling, volgensmij'. Waarom was zij toch altijd diegene die pech moest hebben? Geen idee, maar was wel blij dat de kittens gezond waren. Het was een fijn gevoel. Een prachtige new-leaf, verdwijning van de koude leaf-bare.... Met direct nieuw leven. Het leven mocht niet altijd geweldig zijn maar dat was het nu wel. Haar groene felle ogen richtten een blik naar de blauwe ogen van de medicine cat. De grijze queen legde haar kop neer en zette ze dicht bij haar voorpoot waar de oranje en de blauwgrijze poesjes verstopt zaten.

De stemmen die klonken hadden hun toon van emotie, maar voor haar waren ze nog zo ver weg vanwege dat haar oortjes nog dicht zaten., maar al snel kroop haar zusje naast haar en Argent kroop dicht tegen haar aan en legde haar neusje tegen de wang van Emberkit. Ze kon dan ook nog niets zien, maar ze kon haar wel ruiken. Ze rook bijna hetzelfde als haar en hun moeder en de rest van hun siblings, daarom probeerde het blauw/witte kitten ook niet om weg te kruipen. Ze wist niet waarom er gesproken werd en of dit van belang was, maar ze kon 2 vreemde geuren ruiken. Beide zou ze op latere leeftijd wel leren kennen.

Rousebell probeerde het onrustige zwaaien van haar staart zo veel mogelijk te onderdrukken. Het was deze keer goed gegaan maar toch baarde het haar zorgen. Voor het zelfde geld waren ze een queen en vier kittens verloren. 'Er was op dat moment niemand in de nursery. De kittens waren aan het spelen in het kamp en de queens maakten een korte wandeling, volgens mij'. Een zucht rolde over Rousebell's lippen. "Ik zal straks de andere queens dan wel even toespreken. Het is de bedoeling dat er altijd op z'n minst een apprentice aanwezig is als er een hoogzwangere kat in de Nursery ligt", mompelde de zilvertabby meer tegen zichzelf dan tegen de queen voor haar. Rousebell zuchtte opnieuw, voor ze een keer met haar kop schudde en zich weer tot Mistynose richtte. "Is er verder nog iets waar ik je mee kan helpen op het moment?"

Daar had hij het gesprek dan in stilte liggen beluisteren en had het gepiep gehoord dat later weer was gekalmeerd. Kennelijk waren twee van de vier kittens wakker geworden. Maar goed dat hij binnen was gekomen. Je zou kunnen zeggen dat zijn neus hem altijd wel op de juiste plekken bracht waar hulp nodig was. 'Misschien was een van de leerlingen die eigenlijk hier dan had moeten zijn het kamp uit om mos te gaan halen?' opperde Leafface vragend. Hij zou Rousebell nooit tegen spreken, maar aan het zicht van de kraamkamer te zien leken er wel dat er mos bedding weg was. Misschien dat de leerling gedacht had dat hij wel even weg had gekunnen?

Mistynose

De kattin slaakte ook een kleine zucht, maar het voelen van de kittens onder haar voorpoot gaf haar steeds troost.
'Nee, ik heb niets meer nodig. Bedankt voor even langs te komen Rousebell', antwoorde de queen op de medicine cat. De apprentice die er altijd bij had moeten zijn leek inderdaad weg te zijn, maar dat kon haar nu niet meer zoveel schelen. De kittens waren er en dat is het begin van een nieuw verhaal waar ze mee moesten leven. Haar blik rustte op de calico voordat ze haar ogen weer dicht deed om even te rusten. Er was zoveel gebeurd, zoveel uitputting. Nu hoopte ze alleen maar op kalmte en rust gedurende de eerste dagen. Haar voorpoot was heel warm geworden en de queen dacht aan mooie dingen, die misschien later in het echt ook voor konden komen. Het hebben van trots.

'Misschien was een van de leerlingen die eigenlijk hier dan had moeten zijn het kamp uit om mos te gaan halen?' vroeg Leafface. De zilvertabby haalde haar schouders op. "Zou kunnen maar had niet gemogen", reageerde ze kopschuddend. Hoe goed het ook bedoeld zou zijn, het was niet de bedoeling. Voor het zelfde geld waren ze er een queen en vier kittens door verloren. 'Nee, ik heb niets meer nodig. Bedankt voor even langs te komen Rousebell', reageerde Mistynose. Rousebell gaf een knikje voor ze voorzichtig een paar stappen achteruit zette. "Als er iets is, laat me alsjeblieft zo snel mogelijk halen." Met die woorden draaide ze zich om en liep ze, wat ongemakkelijk, langs Leafface de den uit.

Onderwerp: Re: [geboorte] The four new stars