Practise makes perfect, right?

Twistedpaw had er zin in en hij kon maar moeilijk stil blijven staan, of normaal lopen. Hij boog door zijn poten bij elke stap, waardoor hij soepeltjes opveerde. Zo bouncde hij door het woud, met zijn mentor naast hem. Hij was klaar om te trainen, wat het ook was. Hij zou zijn vader laten zien dat hij geen teleurstelling was. Hij wist wel dat hij een paar manen geleden had gehoord dat zijn vader liever niet zijn eigen kittens wilde trainen, maar Twisted had het toch wel een teleurstelling gevonden. De grijns van Innerpaw stond nog steeds in zijn geheugen, zou hij het gemeen bedoelt hebben? Hij had geen idee en alhoewel hij nog langer door kon gaan met hierover peinzen, wilde hij liever genieten van het moment. Hij zou getraind worden, om een heel goede Warrior te worden! Dat was toch geweldig, dat kon hij niet laten bederven door stomme gedachtes.
Hij draaide naar Russetfur. 'Ik heb al veel geoefend als Kit!' miauwde hij enthousiast. Hij wist zelf niet dat hoe hij dat gedaan had helemaal niet zo goed was geweest, ook al had hij verscheidene tips gehad van Warriors. Maar hij zou in ieder geval zijn best doen, kostte wat het kost.

+ Russetfur

Met Twistedpaw achter haar aan, liepen de twee katten door het bos heen. Het was een heldere dag, de lucht was blauw, nauwelijks wolkjes aan de lucht en felle zonnestralen reikten tussen de takken van de bomen heen, waardoor sneeuw op de bosgrond oplichtte. Ze liepen door en Russetfur scande de omgeving goed af. Het was de perfecte dag om te gaan jagen en door de kou en de prooischaarste mocht er zeker wel wat gevangen worden. Gaande weg zou Russetfur de jonge apprentice heet territorium wel laten zien, maar ze zag dit nu niet als een prioriteit. Twistedpaw vertelde haar dat hij al veel getraind had. "Oh is dat zo?" Miauwde ze geamuseerd. "Dit mag jij mij vandaag dan laten zien door je jachttechnieken te laten zien," vervolgde ze. "Vertel en laat mij daarbij zien hoe jij het zou aanpakken om een prooi te detecteren?" Was dan ook de opdracht die ze gaf terwijl ze tot een halt kwam bij een open plek.

'Oh is dat zo?' miauwde Russetfur als antwoord, waarop Twisted enthousiast van ja knikte. 'Dit mag jij mij vandaag dan laten zien door je jachttechnieken te laten zien,' vervolgde ze. 'Vertel en laat mij daarbij zien hoe jij het zou aanpakken om een prooi te detecteren?' Twistedpaw sprong zowaar op en neer, maar kwam net zoals zijn mentor tot stilstand.
'Uh, uh.. Goed ruiken!' Was het eerste wat hem te binnen schoot. 'En natuurlijk goed sluipen, geen geluid maken. Als je er op af gaat dan. Om een prooi te zoeken dan uh, moet je goed opletten natuurlijk,' knikte hij. 'Vooral goed ruiken,' voegde hij er nog snel aan toe. Dat was goed toch?

Ze had haar opdracht gegeven aan Twistedpaw en zou nu bekijken hoe Twistedpaw deze zou aanpakken. Zijn eerste antwoord was 'goed ruiken'. Geamuseerd trok ze haar snorharen op. Twistedpaw ging verder met wat hij dacht hoe het jagen aangepakt moest worden. Russetfur keek naar haar apprentice, die enkel vertelde, maar niks liet zien. "Oké dan," reageerde ze. "Ruiken is inderdaad één van de dingen die je doet om een prooi op te sporen. Je proeft de lucht, gebruikt je oren om geluiden op te vangen en je ogen om bewegingen te detecteren," sprak ze. "Zodra je een prooi gespot hebt bepaal je welke kant de wint op waait. De prooi moet jou namelijk niet opmerken," ging ze verder. "Vervolgens begin je te sluipen in de richting van de prooi, geruisloos en precies terwijl je het dier goed in zicht houdt." Nu nam Russetfur zelf een sluiphouding aan. Ze zakte door haar poten, oren gespitst, staart op één lijn met haar ruggengraat en haar buik laag aan de grond. Ze begon te lopen, poot stap voor poot stap om Twistedpaw heen. "Je bepaald met wat voor prooidier te maken hebt, dit kan je al bepalen aan wat je geroken hebt. Bij de één moet je sneller reageren dan bij de ander. Wanneer je met een konijn te maken hebt moet je vooral snel zijn, dichtbij sluipen heeft geen zin, want het konijn is weg voor je het weet." Nu ging Russetfur weer zitten. Uiteraard was dit veel informatie in één keer voor zo'n apprentice, maar dan had hij tenminste iets om over na te denken. "Muizen en andere kleine knaagdieren sluip je zo dicht mogelijk op af, tot dat deze binnen een vossenlengte afstand van je is, dan spring je naar voren en grijp je het dier." Dit was wat ze zo als eerste zouden oefenen. "Bij vogels is het belangrijk dat je ze uit de lucht kunt grijpen. Dit is het perfecte prooi om samen met een ander op te jagen," miauwde ze. "Hoe zou dat bijvoorbeeld aan kunnen pakken?"

Hij hield de blik van zijn mentor goed in de gaten. Was het goed wat hij zei? Voor zijn gevoel wel. Ze leek in ieder geval niet boos op teleurgesteld, dus dan moest er zeker wel iets van waarheid in zijn antwoord zitten toch? 'Oké dan,' reageerde de poes. 'Ruiken is inderdaad één van de dingen die je doet om een prooi op te sporen. Je proeft de lucht, gebruikt je oren om geluiden op te vangen en je ogen om bewegingen te detecteren,' sprak ze. Twisted knikte begrijpend. 'Zodra je een prooi gespot hebt bepaal je welke kant de wint op waait. De prooi moet jou namelijk niet opmerken,' ging ze verder. 'Vervolgens begin je te sluipen in de richting van de prooi, geruisloos en precies terwijl je het dier goed in zicht houdt.' Zijn mentor nam plots zelf de sluiphouding aan. De jonge Apprentice keek verwonderd toe. Wowie! Hij volgde haar met zijn ogen toen ze een rondje om hem heen sloop. Hij kon haar nauwelijks horen!
'Je bepaald met wat voor prooidier te maken hebt, dit kan je al bepalen aan wat je geroken hebt. Bij de één moet je sneller reageren dan bij de ander. Wanneer je met een konijn te maken hebt moet je vooral snel zijn, dichtbij sluipen heeft geen zin, want het konijn is weg voor je het weet.' Russetfur ging weer zitten. De bruine tabby knikte begrijpend, zijn best doende om alle informatie goed in zijn koppie op te slaan. Als kitten had hij ook wel verschillende prooien gehad, zoals de ene keer een mosballetje en de andere keer een blaadje. Zelfs zijn eigen siblings!
'Muizen en andere kleine knaagdieren sluip je zo dicht mogelijk op af, tot dat deze binnen een vossenlengte afstand van je is, dan spring je naar voren en grijp je het dier.' Oh ja, een beetje zoals een mosballetje of een blaadje! 'Bij vogels is het belangrijk dat je ze uit de lucht kunt grijpen. Dit is het perfecte prooi om samen met een ander op te jagen,' miauwde Russetfur vervolgens. 'Hoe zou dat bijvoorbeeld aan kunnen pakken?'
Twistedpaw had nog nooit te maken gehad met een vogel prooi, oh wacht! 'Een vogel is net als een veertje, toch?' miauwde hij enthousiast. Dat was ook moeilijk te vangen en dat vloog ook alle kanten op! 'Maar... Maar om een echte vogel te pakken... Moet je dan niet in de boom klimmen? Ik dacht dat alleen ThunderClanners dat deden,' miauwde hij, in de war gebracht nu. Hoe moesten zij nu op vogels jagen?

Geamuseerd trok Russetfur met haar snorharen. Oké, Twistedpaw had nog een hoop te leren, dat was duidelijk, maar ook logisch. Hij was nog jong. "Dat is inderdaad één van de manieren van Thunderclans, maar er zijn meerdere manieren," miauwde ze dan ook. "Een vogel zal op de bosgrond opzoek kunnen gaan naar zaadjes. Als de één zich verstopt en de ander de vogel jaagt in de richting van de ander, kan deze de vogel uit de lucht halen door heel hoog te springen," miauwde ze. "En dan zijn er nog eekhoorns, ook lastige prooien om te vangen. Thunderclanners, bijvoorbeeld, klimmen hiervoor in bomen. Maar ook eekhoorns komen regelmatig op de bosgrond om opzoek te gaan naar eten. Ook bij deze dieren met je geruisloos maar snel zijn," miauwde ze.

Russetfur rechtte haar rug en keek naar Twistedpaw. "Doe maar alsof je een muis gaat vangen," miauwde ze. Nu mocht Twistedpaw laten zie hoe hij sloop, kon Russetfur ook meteen zien of de jonge kater goed opgelet had tijdens haar uitleg.

'Dat is inderdaad één van de manieren van Thunderclans, maar er zijn meerdere manieren,' miauwde ze. Twistedpaw keek haar blij aan. Hij had ten minste iets goed! 'Een vogel zal op de bosgrond opzoek kunnen gaan naar zaadjes. Als de één zich verstopt en de ander de vogel jaagt in de richting van de ander, kan deze de vogel uit de lucht halen door heel hoog te springen,' miauwde zijn mentor vervolgens. Twistedpaw zorgde er voor dat hij zijn oortjes gespitst had. 'En dan zijn er nog eekhoorns, ook lastige prooien om te vangen. Thunderclanners, bijvoorbeeld, klimmen hiervoor in bomen. Maar ook eekhoorns komen regelmatig op de bosgrond om opzoek te gaan naar eten. Ook bij deze dieren met je geruisloos maar snel zijn.'
De jonge kater knikte enthousiast. Hij begreep het nu! Er waren dus meerdere manieren om een prooi te vangen. Zij hoefde helemaal niet de bomen in. Hij was blij en zeker, maar toen Russetfur vervolgens zei dat hij net moest doen alsof hij een muis ging vangen bekroop de onzekerheid wel een beetje. Maar hij vermande zich, glimlachte en knikte. 'Oké!'
De Apprentice dook in een sluiphouding. Hij had geoefend als kitten, waardoor hij ook feedback had gekregen van Warriors en oudere Apprentices. Maar helaas was dat niet genoeg geweest. Van nature had hij al een beetje moeite met zijn balans, en doordat hij daar zelf maniertjes op had bedacht heeft hij helaas verkeerde manier aangeleerd. Zijn poten stonden niet recht en hij had zijn kont veel te hoog. Maar hij probeerde het!!
Twisted keek opzij naar de rode poes. 'Zo goed?' vroeg hij. Als je goed oplet kon je de nerveusiteit in zijn stem horen.

De gegeven opdracht was duidelijk. Haar ijsblauwe ogen analyseerde hoe Twistedpaw zijn eerste opdracht uitvoerde. De kon zien dat de kater moeite had met het behouden van zijn balans. Russetfur's staart zwaaide rustig in de lucht terwijl ze de houding van de jonge kater bekeek. "Je houding is helemaal verkeerd," merkte Russetfur op. Dit was onbegonnen werk op deze manier. Russetfur besloot dat de jonge kater een andere aanpak nodig had. "Hou maar op, we gaan ergens anders mee beginnen." Russetfur wuifde de apprentice met zich mee. Hierover mocht de jonge kater zich best een beetje rot voelen. De senior warrior leidde de weg naar een omgevallen boom. Met een soepele beweging sprong ze op de stam. "We gaan werken aan je balans," was nu de opdracht. "Alleen zo zul je gaan voelen hoe je je houding moet aanpassen," vervolgde ze. En op die manier zouden zijn spieren zich er op gaan aanpassen, zou hij goed leren gebruik te maken van zijn staart en dan konden ze verder met de daadwerkelijke jachttraining. Misschien niet vandaag, maar de eerst volgende keer zou het vele malen beter gaan.

Hij deed zijn best, maar het was helaas niet goed genoeg. 'Je houding is helemaal verkeerd,' sprak zijn mentor. Hij knipperde met zijn ogen, een beetje van stuk nu. Was het echt helemaal verkeerd? Hij had best vaak gehoord dat het wel goed was.. 'Hou maar op, we gaan ergens anders mee beginnen.' De poes wuifde met haar staart.
De jonge kater kwam langzaam overeind en volgde haar. Hij was teleurgesteld in zichzelf. Wat hij had gedaan was niet goed genoeg. Russetfur was duidelijk niet blij met hem. Of in ieder geval hoe hij het had gedaan. 'Ik.. Sorry..' miauwde hij zachtjes.
Ze kwamen aan bij een omgevallen boom en Russetfur sprong soepeltjes op de stam. 'We gaan werken aan je balans. Alleen zo zul je gaan voelen hoe je je houding moet aanpassen.' Aah. Twistedpaw knikte. 'Oké.. Ik zal heel erg mijn best doen,' miauwde hij en toverde weer een glimlachje op zijn gezicht. Daarna sprong hij op de stam en probeerde zo goed en zo netjes mogelijk te balanceren. Af en toe slipte hij even weg, of moest hij stoppen om zijn balans te hervinden. Het ging niet zoals hij hoopte dat het ging, maar hij probeerde zo secuur mogelijk pootje voor pootje op de stam te lopen.

Twistedpaw sprong op de boom en begon er overheen te balanceren. Echter was het op de dikke stam natuurlijk nog veel te makkelijk. Het moest moeilijker, zodat de jonge kater echt moest gaan zoeken naar het balanspunt. "Oké, ik wil dat je die tak op loopt, zo ver mogelijk. Wees niet bang om te vallen, want alles begint met vallen en opstaan," was de volgende opdracht die ze de kater gaf. Russetfur bekeek de houding van Twistedpaw, zijn staart, hoe hij zijn poten bewoog. Heet moest uiteindelijk makkelijker en sneller en daarna konden ze ook gaan beginnen met het geruisloos maken van zijn bewegen en het geruisloos springen. Russetfur ging haar best doen om van deze jonge apprentice een formidabele warrior te maken. Een warrior voor Shadowclan.

Toch ging het met elk stapje een stukje beter. Twistedpaw was blij en een glimlach brak door op zijn snoet. Hij wilde al zeggen dat het beter ging toen hij nog een opdracht kreeg. 'Oké, ik wil dat je die tak op loopt, zo ver mogelijk. Wees niet bang om te vallen, want alles begint met vallen en opstaan.' De kater keek zijn mentor even aan en toen naar de tak die ze bedoelde. Oei, die was wel een stukje dunner. Zou hij dat kunnen? Natuurlijk kon hij dat, hij was Twistedpaw, de zoon van de Soort van Leader. Hij zou zijn Clan trots maken. De jonge kater knikte. 'Oké..'
Daarna balanceerde hij over de dikkere stam naar de tak en hij stapte er op. De eerste paar stapjes gingen goed, maar hij merkte al snel dat het een stuk moeilijk was. Zijn staart zwiepte heen en weer om zijn balans te vinden, maar uiteindelijk viel hij er toch vanaf. Twisted snoof wat geïrriteerd en kwam snel weer overeind. 'Sorry, ik zal het beter doen..' En bij die woorden klom hij weer de stam op, zichzelf voornemend het deze keer wél goed te doen.