Get Higher

Dus Acorndust was nu haar mentor. Haar zusje was nu een Elder. Ze wist niet hoe ze zich bij dit alles moest voelen, behalve dat ze toch wel enigszins trots was opdat ze getraind ging worden door de aanstaande leider van Shadowclan. Ja, ze vond het heel erg dat Neritefur meteen tot een Elder benoemd was. Innerpaw geloofde oprecht dat er veel meer in haar zusje zat. Dit betekende echter niet dat ze roet moest gaan gooien in haar eigen trainingen. Maakte dit haar egoïstisch?
In gedachten verzonken stapte ze achter Acorndust aan, benieuwd waar haar eerste training uit zou bestaan. Innerpaw drukte al die gedachten daarom ook direct weg en stapte terug in haar optimistische, enthousiaste zelf. Piekeren was tijd en energieverspilling. Daar was gewoonweg geen ruimte voor. Ze trok een sprintje en ging naast de grote kater lopen. "Wat gaan we doen?" Vroeg ze meteen, terwijl ze met haar ijsblauwe ogen naar de kater keek, benieuwd naar wat hij in gedachten had.

TAG: @Acorndust

Het was belangrijk dat het trainen van de apprentices doorging, vooral gezien het er steeds meer op leek dat er iets met Bloodclan zou gaan gebeuren binnen korte tijd. Toch betekende dat niet dat ze alleen moesten focussen op vechttraining, maar ook op het jagen. Een verhongerde clan zou ook niet goed kunnen vechten tenslotte. Hij liet kort zijn blik baar Innerpaw gaan toen deze vroeg wat ze zouden doen. "Jagen," Antwoordde hij simpel. De pinewoods waren een goede plek om te jagen in deze tijd van het jaar, waar andere plekken soms minder aantrekkelijk zouden zijn door de kou. "Laat eerst je sluiphouding maar eens zien." Het was tenslotte belangrijk om dat eerst goed te hebben voor ze echt op prooi gingen jagen. Anders was er straks geen prooi meer over om op te jagen voor Innerpaw het goed onder controle had.

Oké, ze gingen dus jagen. Ergens had Innerpaw nu liever een vechttraining gehad, maar toen bedacht ze zich dat ze niet de beste was in jagen en dat een training het moment was om dat te verbeteren. Ze waren tot een halt gekomen en Innerpaw keek afwachtend naar haar mentor. Hij gaf haar de opdracht om haar sluiphouding te laten zien. Nadenkend over wat ze al wist zakte ze door haar poten heen. Dit was echter veel te overdreven. "Maar hoe kan ik nu fatsoenlijk sluipen dan?" Vroeg ze daarom dan ook. Ze probeerde een stap naar voren te zetten, maar dit ging krampachtig en veel te rommelig.

De sluiphouding was de basis van het jagen en was dan ook belangrijk om goed te hebben voor ze op echt prooi gingen jagen. Hij wachtte geduldig tot Innerpaw in een sluiphouding gezakt was en bekeek het toen eens goed. Hij kon merken aan hoe ze de eerste stap probeerde te zetten dat de houding niet goed was. Het kostte nu te veel moeite. "Probeer je gewicht meer te verdelen en hou je poten onder je lichaam. Zorg ervoor dat je je staart verder stil houdt. In het begin zal het raar voelen, maar je zal al snel merken dat het beter gaat." Als het deze keer weer niet zou lukken, dan zou hij het eens voordoen of haar in de goede positie helpen, maar hij wilde eerst weten of ze het zelf kon met de instructies die hij gaf.

Haar balans was ver te zoeken, waardoor ze bijna omviel. Ze kwam overeind en keek naar Acorndust toen hij verdere uitleg begon te geven. Opnieuw zakte Innerpaw in een sluiphouding. Ze volgde de instructies van Acorndust op en probeerde haar gewicht te verdelen over al haar vier de poten, waardoor deze nu recht onder haar lijf waren. Het voelde al een heel stuk beter. Ze hielt haar staart stil zodra ze haar balans goed gevonden had. Het voelde inderdaad raar, maar ze begon weer te bewegen en sloop zo een rondje om Acorndust heen. Dit ging inderdaad beter. Enthousiasme raasde door haar lijf heen terwijl ze haar tempo iets op voerde. Met een grijns van voldoening op haar gelaat keek ze naar haar mentor. "Beter?"

Geduldig keek hij toe hoe Innerpaw het nog een keer probeerde en deze keer luisterde naar wat hij gezegd had. Hij knikte goedkeurend toen ze om hem heen begon te sluipen. "Dat is al een stuk beter," Met meer oefening zou het alleen nog maar beter gaan. Innerpaw zou ook nog moeten leren hoe de ondergrond anders kon zijn op verschillende plekken en dat je daarop de houding soms wat aan moest passen, maar voor waar ze nu waren was dit goed. Dan konden ze nu naar de volgende stap. Hij zag een takje een eindje verder liggen en wees er kort naar met zijn staart. "Probeer dat takje te besluipen en op het einde te springen om het te pakken." Het was belangrijk dat de sprong ook goed was tenslotte als het op het vangen van prooi aankwam.