Like the moon

Het was alweer donker aan het worden en de sterrenpels begon alweer zichtbaar te worden. Het zou ook niet lang meer duren voor de maan zijn weg omhoog zou vinden. Ergens gaf het toch voor een moment rust om hier te zitten en omhoog te kijken naar de sterren die een voor een verschenen in de steeds donker wordende lucht. De meeste katten begonnen zich naar hun nesten te verplaatsen, maar hijzelf bleef voor nu hier zitten. Hij zou toch maar alleen slapen in de leaders den en dit was dan toch beter voor het moment.


[Moonkit]

Het kamp begon leger te stromen, niet dat hij dat heel erg vond. Op deze manier had hij toch even de kans om hier alleen te zitten en naar de lucht te kijken. Hij ging er niet vanuit dat hij degene was die wat te horen zou krijgen als er iets bekend was over wat er moest gaan gebeuren, maar dat kon hem er niet van weerhouden dat hij hoopte op wat meer duidelijkheid. Hij werd echter uit zijn gedachten gehaald toen iemand tegen zijn schouder sprong. Aan de kracht die erachter zat te voelen was het een kitten en het zou hem ook niks verbazen als het een van zijn eigen was. Dit werd dan ook alleen maar bevestigd toen hij de stem hoorde. Een wat vermoeide glimlach verscheen rond zijn lippen terwijl hij naar Moonkit keek. "Dat was goed sluipwerk," Vertelde hij haar. Hij had haar niet doorgehad tenslotte, maar misschien kwam dat ook doordat hij in gedachten verzonken was geweest.


[OhjaxD]

Hij liet zijn blik kort op Moonkit hangen voor hij het weer terug liet gaan naar het kamp. Tenslotte was het best goed om te zien hoe iedereen zijn gang ging op het laatste deel van de dag. De meesten waren duidelijk zich aan het klaarmaken voor bed en een aantal voor de wacht die ze moesten houden, maar dat waren gelukkig allemaal gewone clanzaken en niks dat hij zich zorgen over hoefde te maken voor nu. De vraag die hij kreeg verbaasde hem lichtjes. Hij had gehoopt dat de kittens nog niet alles mee zouden krijgen en dat het allemaal opgelost was voor ze ook echt apprentice zouden worden, maar dat leek toch anders te gaan nu. Het was alleen nog steeds niet iets dat hij aan Moonkit zou gaan zeggen. "Er is niks dat jij je zorgen om hoeft te maken," Dat was tenslotte hoe het hoorde. Kittens moesten zich nergens zorgen over hoeven maken.

Blijkbaar had Pepperpaw al met Moonkit gesproken en ook over het feit dat hij mogelijk leider zou worden na Tallstar. Dat was waar, ook al had hij daar momenteel niet veel duidelijkheid over. Tenslotte was Tallstar er nu niet en had hij de positie op zich genomen, maar of hij echt de leider was, dat was nog steeds de vraag. Hij had de naam nog niet en de levens ook niet. "Dat word ik inderdaad." Sprak hij dan ook maar. Beter om zijn kitten daar in ieder geval niet mee lastig te vallen. Hij had ook geen idee hoeveel ze mee hadden gekregen in de nursery over wat er gebeurd was, toch zouden ze daar ook snel genoeg acherkomen, dat wist hij.

Hij had moeten verwachten dat een van zijn kittens al wat ongeduldig werd van de hele tijd in het kamp te moeten blijven. Toch was hij niet van plan om haar mee te nemen naar buiten het kamp, want dan wilden ze allemaal. En hij had zeker niet de tijd om al zijn kittens een voor een het kamp uit te nemen voor een rondje rond het kamp. "Daar zal je nog voor moeten wachten tot je apprentice bent." Sprak hij dan ook. Elke kitten wilde wel het kamp uit voor ze apprentice werden, maar dat betekende nog niet dat hij erop in zou geven omdat ze zijn kitten was.

Natuurlijk was het een teleurstelling voor de kitten dat hij haar niet mee wilde nemen. Maar hij kon moeilijk een van zijn eigen kittens hierin voortrekken, terwijl elke andere kitten gewoon moest wachten tot ze apprentice waren. Hij deed hierin dan ook niet zijn best om haar te troosten, want wat kon hij doen? Er zou niks veranderen aan het feit dat ze het kamp nog niet uit mocht. En dat was ook bewust gedaan, dat kittens het kamp niet uit mochten tot ze apprentice waren. Wie wist wat er wel niet met ze kon gebeuren tot ze een beetje wisten hoe jagen en vechten werkte? "Geen van de kittens mag naar buiten en hiermee kan ik dan ook zeker niet een van mijn eigen kittens voortrekken." Dat moest duidelijk zijn toch? Hij vroeg zich wel af of dit ervoor zorgde dat Moonkit mogelijk een keer zelf het kamp uit zou proberen te sluipen, misschien dat hij daar wat meer op zou moeten proberen te letten.

Het was misschien waar dat er binnen het kamp niet meer zoveel te doen zou zijn voor de kittens wanneer ze eenmaal ouder werden, maar op het moment was hij toch nog blij voor het feit dat ze nog veilig in het kamp waren. Met wat er allemaal gaande was nu, was dat toch een zorg minder voor hem. Maar dan kwam nu de vraag wat de kitten kon doen zodat ze zich minder zou vervelen. Als hij eerlijk was, was hij nooit de beste met kittens, ook al leken een aantal veren wel leuk te vinden en had hij daarmee toch wel een band kunnen krijgen met sommigen. Toch was hij meer praktisch ingesteld en dat werkte meestal niet met kittens. "Je kan proberen met je nestgenootjes wat oefeningen te doen voor jagen en vechten." Dan was het ook al iets minder een spel dan om te oefenen voor wanneer ze apprentices werden.

Het was het meeste dat ze zouden kunnen doen als kitttens, want hij was er vrij zeker van dat de meeste warriors en apprentices geen zin hadden om een kittten te helpen met het oefenen. Daarmee moesten ze het toch echt van de andere kittens en eventueel de queens moeten gaan hebben of misschien de elders als die in een goede bui waren. Zelf had hij er ook niet veel tijd voor, hij zou hooguit de tijd hebben wat voor te doen en dan konden ze samen gaan oefenen met elkaar. "De meeste warriors zullen het inderdaad niet op prijs stellen als je ze plots besluipt. Maar je kunt altijd vragen of ze willen helpen wanneer ze tijd lijken te hebben." De kittens waren tenslotte de toekomst van de clan, ooit zou hij er ook niet meer zijn en dan moest hij alles toch echt over gaan laten aan de jongere generatie.

Hij zag hoe de blik van de kitten rond het kamp ging, waarschijnlijk zoekende naar een kat die ze het kon vragen, maar uiteindelijk weer bij hem uitkwam. Het was tenslotte wel waar dat op het moment de meeste katten of onderweg naar hun nest waren of wel wat rust wilden. Sommige zouden er misschien nog uitgaan voor een patrouille of iets dergelijks, maar dan zouden ze zeker geen tijd hebben om een kitten te helpen. Zelf wist hij dat het nog wel even zou duren voor slaap echt voor hem zou komen. Het liefste zag hij namelijk dat de meesten al in hun nest lagen voor hij naar zijn eigen nest ging. Dus vrij was hij ergens wel. "Daar lijkt het op." Sprak hij dan ook, afwachtende waar ze mee zou komen eventueel. Het was soms ook goed om zelf iets te bedenken om te doen tenslotte.

De kitten wist meteen wat ze wilde of dat leek zo in ieder geval. Ze vroeg wel om twee dingen, waardoor hij kort knikte. "Laten we eerst maar de vechttechniek doen." Hij kwam langzaam overeind en strekte kort zijn lichaam uit. Wat zou makkelijk te doen zijn voor de kitten? Een simpele uithaal zou ze vast niet goed genoeg vinden. "Oke, let goed op wat ik doe." Het zou een techniek zijn die eigenlijk voor aanvallen en verdedigen gebruikt kon worden. Hij drukte zijn voorpoten van de grond af en balanceerde op zijn achterpoten, terwijl hij met een van zijn poten uithaalde, voor hij weer op de grond landde. Hopelijk was dat niet te moeilijk voor de kitten. "Probeer eerst je balans te vinden voor je uithaalt." Voegde hij er nog aantoe.