{Saffronpaw} Pray for peace of mind

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Het warme weer was wel echt ten einde gekomen. De spaarzame loofbomen in het Shadowclan gebied begonnen oranje te kleuren en lieten hun bladeren vallen. Ergens kon Pepper er wel van genieten, al die mooie kleuren en vallende bladeren die haar innerlijke kit naar boven haalden. Maar toch was de ijzige wind een minder groot genot. Ondanks dat Pepper's vacht vrij dik was, beet de kou alsnog flink in haar neus. Een lichte huivering trok over haar rug heen en ze zette haar pels wat meer op, waarna ze wat steviger doorstapte. Ze wilde nog wat oefenen met jagen zodat ze Acorndust trots kon maken. Vervolgens zou ze snel weer terugkeren naar het kamp...}

Het weer begon guurder te worden, de wind was kouder en het regende vaker. Maar dit maakte Saffronpaw niks uit. Regen had hij nooit erg gevonden en de wind merkte hij amper, dat hij aan het verharen was daarentegen was wel vervelend. Nadat hij zich gewassen had en de meeste losse haren uit zijn pluizige pels verdwenen waren, stond hij op er snelde naar buiten. Hij wilde wat gaan doen, maar had nog niet besloten wat. Hij kon zijn goede vriendje Soundkit opzoeken en samen wat gaan doen, hij kon samen met andere apprentices gaan jagen of... Hij was te diep in gedachten verzonken om goed voor zich te kijken en botste tegen iets pluizigs op. Snel keek de rosse kater om zich heen en merkte op dat hij zich al buiten het kamp bevond. Toen hij weer voor zich uit keek merkte hij pas waar hij tegenop gelopen was. Naja, beter tegen wie hij opgelopen was. "Hoi Pepperpaw! bracht hij opgetogen uit. "Wat brengt jou hier?"

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Ze vond het maar niks dat het zo ontzettend koud was. De wind was guur en de grond was koud onder haar voetjes. Ze was zelf geboren aan het einde van bladkaal en had de ergste kou al helemaal niet meer meegekregen. Nu bladval eraan kwam met zijn gure winden, was het dan ook voor haar een nare schok dat het dan ook echt zo ontzettend koud werd. Wat ontzettend vies was het. Ze schudde haar pels uit en kneep haar ogen wat dicht tegen een ferme windvlaag. Dit bleek een fout te zijn, aangezien ze binnen een paar hartslagen tegen iets warms en pluizig opbotste. "Oof!" bracht ze uit, enigszins geschrokken, waarna ze een paar stappen achteruit zette. Ze schudde zich uit om de schrik iets uit haar pels te krijgen. Ondanks dat ze al een stukje ouder was dan de rossige apprentice voor haar, was Pepperpaw niet één van de grootste katten. "Oh hey," begroette ze de rosse kater met een waterig lachje, "Sorry ik had je niet gezien." Slecht excuus, hij was groot en hij was rood. Dat viel nogal op, maar het was toch echt de waarheid. "Ik was op weg om wat te gaan oefenen met jagen, wat was jij aan het doen?"}

Nadat hij zijn vraag gesteld had, zette de witte pluizenbol een paar stapjes achteruit nadat een duidelijke "oof" te horen was. Verontschuldigend keek hij toe hoe she-cat zich weer leek te herpakken. "Ik had beter uit mijn ogen moeten kijken, ik hoop dat ik je geen pijn gedaan heb? Pepperpaw schudde zich uit en kwam met het excuus dat ze hem niet gezien had. Saffronpaw begon te lachen. Hoe kon ze hem over het hoofd zien? Ze kon natuurlijk in gedachten weggezonken zijn, zoals hij was. maar hem simpelweg niet zien? Nee, dat geloofde hij niet. "Och, ik keek ook niet voor me," was dan het enige wat de rosse kater kon bedenken. "Jagen klinkt als een leuk plan! Ik was opzoek naar iemand om samen wat te gaan doen. Zullen we samen gaan jagen? Ik moet wel zeggen dat ik daar nog niet goed in ben. De laatste zin slikte de rosse pluizenbol half in. Pepperpaw moest van tevoren wel weten wie ze mee op jacht nam mocht ze het goed vinden, right?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw haar gelaatsuitdrukking werd wat verbaasder bij de woorden van Saffronpaw. Ze sperde haar ogen wat wijder open en hield haar hoofdje lichtjes scheef. Hierna stak ze haar borstkas toch wel wat trotser naar voren. "Nee hoor! Ik kan wel wat hebben!" beloofde Pepperpaw. Ze was al 8 hele moons! Ze kon best wel tegne een stootje! Soort van, ongeveer, een klein beetje. Haar trotse blik werd een heel erg stuk schaapachtiger bij zijn volgende woorden daarentegen. Pepperpaw legde één van haar oren in haar nek en lachte wat nerveus. "Nou, ik kan je verklappen dat ik ook niet niet zo heel erg goed in jagen ben.. Dus misschien dat we dan samen wel wat vangen?" Hopelijk?}

Saffronpaw zuchtte duidelijk hoorbaar toen Pepperpaw zei dat ze wel wat kon hebben. Langzaam veranderde haar trotse uitstraling wat schaapachtiger terwijl Saffron haar vroeg of ze samen konden jagen. Hij legde zijn oortjes in zijn nek en richtte zijn blik naar zijn pootjes. Had hij iets doms gezegd, wat grappig was? Even kwam de gedachte bij hem op om gewoon weg te lopen alsof hij niks gezegd had, maar toen kwam de witte pluizige apprentice met een antwoord. Ze gaf toe dat Saffronpaw niet de enige was die niet echt goed was in jagen. Hij knikte hoopvol op de retorische vraag dat ze misschien samen wel wat konden vangen, waarna een voorzichtige glimlach op zijn snoet verscheen. Een plan was gevormd, maar over de uitvoering moest de jonge kater nog nadenken. Zelf twijfelde hij waar z het beste zouden kunnen jagen, misschien wist zijn nu jaagmaatje een goede plaats om te beginnen? "Had jij een plaats in gedachten om te jagen?" vroeg hij dan ook aan Pepperpaw.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw schuifelde wat schaapachtig met haar witte voetjes over de grond, niet heel goed wetende of Saffronpaw nu nog wel met haar wilde jagen nu ze toegegeven had dat ze er zelf ook niet al te best in was, dit hele jaaggebeuren. Maar gelukkig leek hij er niet heel erg over te struikelen. Hij vroeg haar zelfs waar ze misschien konden gaan jagen. Nu was het Pepper’s beurt om kort stil te vallen en ze keek eventjes bedachtzaam voor zich uit. Ja.. Waar? In ieder geval niet op een plek met veel begroeiing, dat ging sowieso mis met Pepperpaw’s ongeduld. Vandaar ook dat ze een voorzichtig voorstel deed wat haar beter paste. “Wat denk je van de Burnt Sycamore? Misschien is daar wel prooi?” Rond de boom stond niet zoveel en de prooi kon beschutting zoeken tussen de grote wortels van de boom. Als zij prooi was, was ze met alle liefde tussen de wortels gaan schuilen voor de gure wind.}