A story with a bittersweet ending

De dag ervoor was Mouse plotseling en abrupt bevallen van drie jonge kittens. Drie kittens die in de Tribe zouden opgroeien zoals zijzelf ook had gedaan en familie hadden in de Clans die hier ver vandaan leefden, Clans die ze in verhalen hopelijk zouden leren kennen van haar en haar moeder. Haar oranje ogen stonden vermoeid terwijl ze naar de dag oude kittens keek, ergens hield ze van hen, nu al maar ze had nog geen idee of ze hen wel kon geven wat ze nodig hadden. Immers was ze zelf nog maar net Prey Hunter, jong en roekeloos, dapper en daarmee ook af en toe grensoverschrijdend. Het was niet dat ze de regels niet volgde, maar haar hart lag niet helemaal in de Nursery, ze herinnerde zelf nog haar kittentijd, en hoewel het mooi was geweest, had ze altijd het idee gehad dat ze wat had gemist. Haar oren drukte ze langzaam in haar nek terwijl ze de stille grot door keek, met Leafbare werd het prooi schaarser en ze wist dat haar jongste kitten wellicht niet voldoende vacht bezat om dit makkelijk door te komen, zorgen die ze nog nooit had gehad, die ze eigenlijk pas veel later had moeten leren kennen hielden haar kopje bezig.

Zo erg zelfs dat ze de bekende steek niet herkende, natuurlijk konden het nog naweëen zijn, immers kon dat zover de jonge kattin het wist af en toe nog wel aanhouden. Immers waren alle kittens al geboren, en leek alles goed en vlot te zijn verlopen, haar lichaam was echter nog wel krampachtig en de jonge kattin had nu ook niet bijzonder goed geslapen, ze had zich druk gemaakt over de gebeurtenis van de dag ervoor. Fern, arme To-be had dit allemaal me moeten maken, en het kon geen prettig aangezicht zijn geweest. Haar oranje ogen gleden weer naar de kleine donsjes die haar kittens waren, die op zouden groeien en waarschijnlijk ook Prey Hunter zouden worden, die hoop had ze voor hen. Cave Guard zat er wellicht enkel in als haar kittens groter werden dan de ouders, want ze was er vrij zeker van dat Crinkle de vader was van haar jongen, niet dat hij volwassen genoeg was om er mee om te gaan.

Nog een zachte steek deed haar geërgerd naar haar flank kijken waarna ze de kittens voorzichtig wat meer verplaatste, het laten drinken deed soms nog redelijk pijn waardoor ze moeite moest doen om haar kittens niet alleen achter te laten en zich ergens anders op te krullen, toch hield haar moederinstinct haar altijd ferm op de plek, vermoeiend; dat was het wel! Haar oren drukte ze dieper haar nek in, zover dat nog kon terwijl ze zacht siste. De pijn werd heftiger, feller, alsof haar hele lichaam protesteerde, was dit hoe haar moeder zich ook had gevoeld naar haar bevalling? Voelde elke kattin zich zo? Want dan zou ze nooit meer zwanger worden én katers de rest van haar leven mijden.

Mouse wist echter niet dat er geen verder leven meer zou zijn, dat ze haar kittens niet de hele dag aan haar buik zou hebben. Haar leven was nog niet volledig geschreven, maar het einde van het boek naderde, de laatste paar bladzijden in haar boek zouden deze dag geschreven worden, over Mouse Hiding in Tall Grass, de enige levende dochter van Brindleleaf die in haar naaste wereld leefde, die niet in de steek gelaten was. Die nooit in de steek gelaten zou zijn, immers had ze altijd haar mama gehad, elke stap van haar pad naar haar Prey Hunter taken. Haar vacht zette ze lichtjes op terwijl haar ademhaling versnelde. De onheilspellende geur van bloed deed haar geschrokken naar achteren kijken, haar kopje naar achteren gooien. De stekende pijn werd heftiger, steviger. Happend naar adem en schokkend van de pijn, terwijl steeds meer bloed rondom haar achterlijf verzamelde, werd er een allerlaatste kitten geboren. Terwijl ze moeizaam haar kop hief en het vliesje van de neus af likte, bloedde ze verder uit. Haar lichaam werd koud, het tintelde, haar poten schokte en haar ademhaling stokte in haar keel. De kitten was bebloed net zoals de moeder, wiens levenslicht uitdoofde en wie met haar kop beschermend naast de jongste kitten haar laatste adem uitblies waarna ze doodstil bleef liggen. Mouse was dood, en daarmee eindigde haar verhaal in de Tribe. Ze had nog zoveel willen zeggen tegen haar moeder, tegen Day en tegen haar kittens echter die kans zou ze nooit krijgen.

FERN EN BRINDLELEAF EERST DAARNA OPEN!