Past

Sinds ze hier was gekomen was er één plek geweest die ze had vermeden, de nursery. Een van de weinige plekken die er was met een bekende en vertrouwde naam. Voorzichtig bleef ze vanuit de ingang kijken naar het gedeelte van de grot was bedekt was met zacht mos. Ze wist niet heel goed te plaatsen waarom deze plek haar zo in gelegenheid bracht. Misschien omdat dit de plek was geweest waar ze had kunnen liggen als ze niet laf genoeg was geweest. Als ze het had gedurfd zichzelf drachtig bij de tribe te voegen. Dan had ze Spark hier het leven in kunnen brengen. Dan had hij nooit anders gekend dan haar als zijn moeder. Dan had ze hem kunnen zien opgroeien tot de kat die hij nu was. Dan was dit misschien al haar thuis geweest en had ze zichzelf niet zo druk moeten maken. Dan was Skyteller nog de baas geweest, een kat die veel schappelijker had geleken dan deze Star-shroudteller of hoe haar naam nu ook was. De gouden kat. Ze zuchtte, ergens verlangend, waarna ze de Nursery instapte. Haar moederlijk instinct was nog en ze had nergens om het bij te uiten, haar jongen leek immers te zelfstandig te zijn voor haar. Misschien dat ze ooit de kans kreeg hier wel te liggen, met jongen van zichzelf die ze groot kon zien worden en kon hoeden van alle gevaren die de wereld had. Het was iets om van te dromen, voor een verre toekomst. Ze gaf een tedere glimlach bij het zien van alle kittens en legde de dode duif neer die ze had gebracht voor de queens. Ze zou zo weer verder moeten... maar nog even langer kijken kon niet kwaad.

+ Daisy

Kittens hadden toch een zwakke plek in haar hart en ze moest toegeven dat ze een enorm verlangen voelde naar een tweede nest. Haar eerste had enkel bestaan uit kleine Spark. En hij was nu al zo groot.. en zo zelfstandig. Ze had er graag eentje gehad waar ze werkelijk voor kon zorgen, kon zien opgroeien van jongs af aan. Misschien wel met een werkelijke partner deze keer, als een gezin. Ze zuchtte even, maar fleurde al iets op toen ze ineens een huppelig hoopje kat naar haar toe zag komen. Ze kon het niet helpen te glimlachen bij die aandoenlijkheid. “Hallo kleine” Zou deze al vast voedsel eten? Bij Starclan ze zou het niet weten, al die stappen had ze moeten overslaan. Maar om het te proberen scheurde ze een klein stukje af en legde het weg voor de jonge kattin. “Hier, proef maar” Ze zou er vast niet dood aan gaan. Vast niet. Maar in het geval dat dit niet in de smaak viel plukte ze ook een van de slagveren uit het beest, om deze plagend op het hoofdje van de kit te leggen.