[MORT. RIT.] Ode to the Gods

Het was de ochtend na de dood van Butterstar. De hele nacht was hij wakker gebleven samen met haar directe naasten om voor één laatste nacht met haar te zijn. Om over haar lichaam te waken, zodat ze haar nu een goede begrafenis konden geven. In een stille rouwstoet liep hij met de clan naar het water. Hij was moe, voelde zijn hart smeken om te rouwen. Maar hij moest nog even sterk blijven, dit was het laatste ding wat hij voor haar moest doen. Ze zouden haar lichaam in de rivier leggen en omringen met prachtige bloemen of planten. Iedereen nam het mooiste mee wat ze hadden kunnen vinden. Hij had zijn kittens meegenomen, want hij wist dat zij allen ook wat voor Butterstar hadden uitgezocht om aan haar te geven. Voor Panther was dit een viooltje, de mooiste die hij dit seizoen gezien had. Hij zou deze dadelijk op haar borst leggen als het water deze schoon spoelde van het bloed die hier nu aan kleefde.

Ze kwamen aan bij de steppingstones, en haar lichaam werd op het water gelegd. Nog dichtbij de oever, zodat iedereen de kans kreeg om deze mooi te versieren. In stilte legde Panther zijn viooltje op haar neer. Hij had gisteren al zijn woorden al over haar en tegen haar uitgesproken. Nu bleef hij stil.
Mortuary Ritual:

- Open voor heel RiverClan. Als er genoeg gepost is door RiverClanners, zijn enkele ThunderClanners vrij om te reageren.

Hij was er later dan de rest van de clan binnen gekomen en had de een paar uur even bij het lichaam van Butterstar gezeten voor de goud gevlekte Bengaal naar het krijgshol was gestapt en daar een vonst van zijn reisjes tussen de tweebeen nesten had gevonden. Het betaamde een groene glinsterende steen waar een stukje metaal aan vast zat. Waarschijnlijk ooit door een van de tweebenen verloren want zulke stenen vond je niet in hun territorium. Snel vond de gouden kater nog een passend takje die hij door het metalen oogje door schoof. En trippelde met de groep katten mee naar de stepping Stones. Hij liet Panthergrowl voor gaan en volgde daarna. De vacht op haar kop wat te kort om het takje met de groene glinsterende steen te kunnen plaatsen dus stak Stormlight het takje net achter de kop van de ex leider waar door het takje gemakkelijker kon blijven vast haken. Toen legde Storm de steen goed met zijn voorpoten waardoor de groene glinsterende steen in het midden van de kop van Butterstar zou blijven liggen. Daarna stapte hij het water uit waar deze in contact gekomen om er goed bij te kunnen. Zo konden ook de andere katten hun geschenken aan Butterstar geven. Wel stond zijn blik verdrietig en viel zijn oog even op de kat aan de overkant. De kater bekend als Leafface stond tussen de struiken naar het tafereel te kijken en zag hoe de gevlekte kater met zijn blauwe ogen zijn kop even boog voor deze zich weer terug trok. Stormlight had eerst nog terug geknikt voor zijn blik weer op de katten terug viel wiens verdriet hij deelde.

tag: @Panthergrowl

he who lives without discipline dies without

honor.

De kitten had niet Vigil gezeten bij Butterstar's lichaam. Het geven van het rode veertje, waarvan ze nog een van hetzelfde soort had achtergehouden voor Coyotepaw; was hoe ver ze had durven gaan. Het bloed en het stille lichaam was al spannend genoeg geweest, Stormwind was aardig geweest en had haar geholpen het veertje goed neer te leggen, dat was dan ook het eerste dat de Leader had gekregen. Honorkit had toestemming van haar papa gekregen om mee te gaan met de stille rouwstoet. De jonge kitten had haar best gedaan om naast haar verdrietige papa te lopen, terwijl ze voorzichtig een hulst takje mee droeg. Het was wellicht geen bloem maar de mooie rode besjes stonden mooi bij het veertje en de vacht van de kattin. Honorkit wilde iets anders herinneren aan de kleur rood dan het bloed dat de vacht van de Leader had vertoond.

Ze kwamen aan bij de Steppingstones, Honorkit was nog nooit zo ver van het kamp geweest waardoor ze nieuwsgierig en onzeker rond keek. De kitten keek met tranen in haar ogen naar het stille lichaam dat op het water werd gelegd; voordat papa naar voren stapte en een viooltje op haar vacht neer legde. Honorkit stapte naar haar papa toe zodra hij het water uit was en drukte haar kopje zacht tegen hem aan. Een vraag om steun, zo zou het lijken voor de andere katten echter was het ook het steunen van papa, want hij was verdrietig. Stormflight had ondertussen wat neer gelegd bij de Leader, en kwam weer terug waardoor Honorkit voorzichtig het water trotseerde, het was koud tegen haar pootjes en buik. Immers was ze klein en ook al was het water op die plek niet diep zorgde het wel voor een natte vacht. Voorzichtig haakte de kitten het hulst takje in de vacht van de overleden Leader voordat ze zachtjes sprak. 'Papa mist je, en ik ga je ook missen ook al kende ik je niet goed. Ik zal Yoda ook al een veertje zoals die van jouw geven.' Met die belofte stapte ze snel het koude water uit en schudde ze onhandig het water van haar vacht. Hierna trippelde ze snel naar haar papa toe en drukte ze zich licht rillend in zijn vacht.

spenny

_{Dit was de eerste keer dat ze uit het kamp kwam. De sfeer om haar heen was verdrietig, maar eerlijk gezegd kon dat Celestialkit niet zo veel schelen. Ze had de leider toch niet gekend dus het was niet alsof ze een gevoel van verlies had. Ze was gewoon excited om buiten te zijn! Wel had ze wat moois meegenomen zoals haar vader gezegd had. Het was een mooi blaadje die ze bewaard had. Hij was heel fel roodgeel, de herfstkleuren zaten er nog aan ondanks dat het winter was. Het was een wonderblad en nu moest ze het afstaan aan een vrouw die ze nooit gekend had, dat vond ze wel jammer. Maar ze zou een nieuw blad zoeken, het was ook weer niet het einde van de wereld. Met grote stappen hield ze de rouwceremonie bij, het was best lang lopen en halverwege gingen haar pootjes pijn doen. Maar ja ze kon ook niet iemand vragen om haar te dragen want iedereen was druk bezig. Mokkend keek ze om zich heen, wat stom zeg, zo'n ceremonie. Het water waar ze waren was wel heel gaaf. Er waren stenen en zo en als ze ouder was zou ze daar kunnen oversteken wanneer ze wou. Maar nu wou ze dat nog niet want dalijk viel ze en dan zou ze wegstromen. Ze legde haar blaadje naast de kop van Butterstar, waar ze even gefascineerd naar keek. Niet te lang, want na een tijdje werd het spannend.}

Whitekit was net zoals de andere kittens toegelaten uit het kamp. De katten om haar heen waren triest, en toen zag ze de redenen. Langzaam ging ze zitten, en keek naar de andere katten. Ze had Butterstar vaak zien lopen in het kamp. Volgens Whitekit's moeder was zij een geliefde leiderkat van onze clan. Whitekit pakte een klein bloempje die ze vond en legde het naast Butterstar. Whitekit had haar nooit echt gekend, maar om die trieste gezichten te zien kon ze het niet laten om mee te rouwen. Ze dacht eventjes na, terwijl ze afvroeg wat er zou gebeuren met Butterstar. Ze gaat waarschijnlijk naar die sterrenclan waar moeder zoveel over praat. Zal ze daar op ons neerkijken?

Whitekit ging weer zitten naast haar moeder, en bekeek het lichaam voor een laatste keer, tot ze weer teruggingen naar kamp.

De dood van Butterstar was als een mokerslag voor de clan geweest. Hoewel Lionpaw hun leider niet zo lang gekend had, was Lion haar toch in zijn hart gaan dragen. De rouw stoet liep richting de stepping stones Waar ze Butterstar's lichaam in het water legde. Panthergrowl en een paar andere katten en kittens legde hun laatste geschenken bij hun overleden leider neer. Zelf droeg Lionpaw naast Aquamoon eenzelfde bloemetje. Beide katten droegen een sneeuwklokje tussen hun kaken. Lionpaw wachten even tot Aquamoon haar bloem aan de linkerkant van de schouder van Butterstar in haar vacht haar stak en murmelde een paar onverstaanbare woorden voor ze zich met gebogen kop terug naar de kant van de oever en daarna stapte Lionpaw het water in. Voorzichtig legde hij nou ja frummelde hij de steel tussen de vachtharen van Butterstar en toen het eenmaal bleef zitten drukte hij zijn neus nog even kort naast de plek waar hij het bloemetje neer had gestoken aan haar rechterkant. 'Ik zal mijn best doen de clan nu nog meer te steunen Butterstar dat zweer ik!' fluisterde Lionpaw gesmoord in haar vacht bedoelt enkel voor hun overleden leider en niet voor zijn clan genoten. Daarna stapte de blauwe kater weer terug naar de oever en ging naast Aquamoon en Stormlight. Hij bekeek het tafereel voor hen en het leek alsof de blauwe leerling er helemaal niet bij was, maar de herinnering van een andere kat zag.

_{Zwijgend liep Blueflower achter de groep met katten aan. Tussen haar bek had ze een sneeuwklokje geklemd, de mooiste die ze kon vinden. In leaf-bare groeide er weinig, daarom was ze ook blij dat ze deze bloem had kunnen vinden. Butterstar had hen alle zo vaak hoop gegeven, zelfs wanneer het er op leek dat er nergens hoop te bekennen was. Een sneeuwklokje groeide ook in de winter, al was zij nu dicht. Het was een eerbetoon aan Butterstar haar moed en haar doorzettingsvermogen.

De blauwe ogen van de she-cat waren mistig van verdriet toen het haar beurt was om afscheid te nemen van Butterstar. Het lichaam van haar leider lag er vredig bij. Toen ze haar neus zacht tegen haar leider aanduwde voelde ze de kou van de dood en kromp ze in elkaar. Ze stak haar winterklokje tussen de andere bloemen in en boog haar hoofd nog één laatste maal. "Mag Starclan over je waken, Butterstar.." De woorden droegen betekenis maar haar stem was hol. Het verdriet die ze voelde was ongekend. Gauw zette ze een paar passen achteruit om ruimte te maken voor de andere rouwende. Ze vouwde haar staart om haar voorpoten heen en stond toe enkele tranen te laten vallen voor haar gevallen leider.}

Ze liep met een patrol langs de grens met RiverClan. Sommige grensmarkeringen hadden even een nieuw geurspoor nodig. Ze stopte echter met lopen toen ze beweging bij de oever zag, aan de andere kant de rivier. Een groepje RiverClanners, sommigen waren wel heel klein. Had RiverClan nu kittens meegenomen na de prophecy die zijzelf hadden gebracht? Wat was dat nu weer voor iets vreemds. Er was verwarring in haar felgele ogen te lezen, totdat haar blik op Butterstar viel. De dode leader die bezaaid werd met bloemen en plantjes. Nu begreep ze het. Ze had niks met Butterstar gehad, sowieso niet met katten uit andere Clans. Al moest ze niets van hun hebben, hun rituelen respecteerde ze wel. Die moest dus ook zonder dat ze gestoord werden kunnen verlopen. Ze dwong daarom ook de katten die met haar mee waren niet verder te lopen. Even ging haar blik naar Panthergrowl, die waarschijnlijk dan binnenkort zijn levens zou ontvangen. Ze boog even haar kop een beetje, uit respect voor de dood van de leader van RiverClan. Daarna gaf ze een seintje om om te draaien.

Ze was samen met haar mentor op patrouille. Adrenaline had door haar poten gegierd toen ze dit nieuws te horen was gekregen. Het zou een van haar eerste patrols worden. De drang om zichzelf te bewijzen was uiteraard weer aanwezig. Toen ze langs de Riverclan grens liepen, gluurden haar ogen naar de andere kant. Soms vroeg ze zich af hoe hun kamp eruit zag. Of wat voor territorium ze hadden om in te jagen en te patrouilleren. Echter was dit slechts gezonde nieuwsgierigheid en had ze geen greintje drang om haar Clan te verraden. Plots hielden ze halt. In de verte zag ze een groep katten, duidelijk van Riverclan. Tot haar verbazing zag ze niet enkel warriors, maar ook kittens. Ze opende net haar mond om te vragen wat er aan de hand was, wanneer ze een dode kat zag. Wie was dat? Het lichaam was te ver weg voor Lionpaw om goed te kunnen zien wie. En het feit dat ze de Riverclan leidster nooit in het echt had gezien, behalve op de Gathering, zorgde er dan ook voor dat ze geen idee had wat er hier gaande was. Verwarring stond op haar gelaat te lezen, maar ze hield wijselijk haar mond. Ze zag dan ook aan Eveningglow's lichaamshouding dat dat het beste was.

Onderwerp: Re: [MORT. RIT.] Ode to the Gods