Some secrets never leave us alone [Amberstorm]

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Zijn den voelde leeg aan zo zonder een nest naast het zijne. Vreemd was het om te voelen hoe leeg het eigenlijk was zo. De aarde was gedroogd en er was geen spoor meer van te bekennen en hij zuchtte. Nee, misschien was het beter zo. Als hij iets had geleerd was het dat sommige dingen je gewoon niet kon zien aankomen. Zeker niet als je verblind werd door liefde.

De focus die hij eerder had gehad was alleen maar aangescherpt met de dagen en de woorden die Sabrefur tegen hem had gesproken in deze den bleven rondjes rennen als twee konijnen in zijn kop. Het was tijd de konijnen te vangen en tentoon te stellen maar voordat hij dat kon doen moest hij eerst met zijn Deputy spreken. Als er een kat was met wie hij de woorden van Sabrefur moest bespreken was het met haar. Hij stapte zijn den uit en liep naar Amberstorm toe en hij gaf haar een korte blik. "Wil je dadelijk naar mijn Den komen?" miauwde hij op een serieuze toon. "We moeten iets bespreken" miauwde hij waarna hij terugliep naar zijn den.

Amberstorm had net de patrouilles van vandaag weggestuurd toen Stallionstar haar op serieuze toon aansprak. De slanke kattin fronste lichtjes bij zijn koele manier van doen. Dat was ze niet gewend van de leider - hij leek altijd een glimlach op te kunnen brengen, in tegenstelling tot haar. Had ze iets verkeerds gedaan? Of had hij zich eindelijk gerealiseerd dat hij een grove fout begaan had door haar als deputy te benoemen? De bruine tabby slikte even, maar rechtte haar rug en liep achter hem aan de den in. Onbevreesd, aan de buitenkant toch. Amberstorm was goed in zich sterker voordoen dan ze zich eigenlijk voelen. "Wat is er, Stallionstar?", vroeg ze, haar stem professioneel, koeltjes. Zoals altijd wanneer ze niet in woede uitbarstte.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

In stilte wachtte hij totdat zijn Deputy zich bij hem voegde. Haar pootstappen kondigden al aan dat ze naderde voordat ze haar gezicht liet zien. "Sabrefur is bij me geweest met een boodschap" miauwde hij met het puntje van zijn staart heen en weer gaand. "Hij gaf een waarschuwing. Het betreft katten in ons midden'' miauwde hij en vernauwde zijn ogen terwijl hij terugdacht aan het moment dat zijn vorige Deputy aan hem was verschenen. ''Keep your eyes open for that bear, that condor and their dainty shadow. Don't ever turn your back on them.'' citeerde hij de woorden van de zwart-witte kater. "Ik denk dat je wel weet op wie hij doelt" miauwde hij en keek in de groene ogen van Amberstorm, wachtend op haar reactie.

Amberstorm zette zich niet neer in de den, maar bleef met rechte rug voor haar leider zitten. Starclan had hem blijkbaar bezocht met een boodschap. Haar blik verduisterde toen ze de boodschap te horen kreeg. De drie katten waarover het ging waren niet moeilijk te raden. Amberstorm knikte dan ook toen hij vroeg of ze wist op wie hij doelde. Haar houding ontspande ietwat nu ze wist waarover het ging. De deputy begon heen en weer te ijsberen in de den. "Wat doen we eraan?", vroeg ze nadenkend. Natuurlijk konden ze enkel het drietal in de gaten houden, maar Amberstorm verkoos meestal liever een hands-on approach. Eigrnlijk was het wel raar om op zo'n directe manier te horen dat Starclan hen wel degelijk bleef helpen. Natuurlijk had ze nooit getwijfeld aan hun bestaan, het was 1 van de belangrijkste punten van haar karakter; maar hun goedheid was wel vaker iets geweest waaraan ze twijfelde.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Amberstorm leek even practisch na te blijven denken en vroeg wat ze eraan moesten doen. Nadenkend keek hij naar de wand van zijn Den terwijl hij de opties afwoog. "Misschien kunnen we het beste hen alle drie verschillende taken geven zodat ze niet kunnen overleggen" miauwde hij en trok met zijn oren. Maar of dat het antwoord was op hun probleem? "Wat stel jij voor?" miauwde hij. "Ik zou graag jouw ideeën horen Amberstorm" miauwde hij en voelde dat hij al iets kalmer werd. Het was goed dat hij de woorden van Sabrefur had gedeeld.

Amberstorm knikte nadenkend toen de leider voorstelde om ze steeds een andere taak te geven, zodat ze niet konden overleggen. "Ik zou hen ook steeds een babysit meesturen", antwoordde ze, even stilstaand om de kater aan te kijken. "Katten die we vertrouwen en waar ze niet even van kunnen wegsluipen. Ik zou hen zo min mogelijk alleen laten.", vervolgde ze. Het drietal mocht volgens haar apart ook niet onderschat worden. Elke kracht die Windclan kon ondermijnen, moest uitgeschakeld worden. "Het liefst zou ik hen natuurlijk gewoon de clan uitgooien..", voegde de deputy er nog aan toe. Maar ja, dat ging natuurlijk ook weer niet zomaar. Ze zouden niet veel warriors meer overhebben als ze elk twijfelgeval eruit bonjourde.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Een zacht gegrinnik kon de kater niet onderdrukken. "Dat zou wel gelijk alles oplossen. Maar zonder bewijs kunnen we niks op het moment" miauwde hij en hij keek even naar de lucht buiten. "Ik wil niet de indruk wekken dat we extra op hen letten momenteel, een babysit zou dat verraden" miauwde hij en fronste zijn wenkbrauwen. "Het moet iets... subtieler zijn" miauwde hij en tikte met zijn staart op de grond. Hij bleef de frons op zijn voorhoofd houden en zijn staart bleef op de grond tikken in een ritme dat hij zelf niet eens door had. "Hmm".

Stallionstar leek niet zo hard fan van haar ideeën - niet eens van het idee dat ze zelf eigenlijk nog wel goed vond. Maar Amberstorm liet niet over zich heen lopen. Ze stopte met ijsberen en keek de leider recht aan. "Is het zo erg als we ze de indruk geven dat ze gevolgd worden? Ik denk dat de katten tegenwoordig een flinke teug angst wel kunnen gebruiken om voor de verandering eens naar gezag te luisteren.", antwoordde ze stug. Hoewel sommigen - Oceanstar, bijvoorbeeld - de clan hadden willen leiden met liefde en "wederzijds respect", maar in Amberstorm's ervaring was dat meestal grote vossenstront en werkte de manier waarop Sabrefur naartoe aan het werken was veel beter. Katten luisterden enkel naar leiders waar ze bang van waren. "En als we ze alleen laten, hebben ze alle kansen van de wereld om stiekem samen te komen en tegen ons samen te spannen. Voor je het weet vallen ze plots aan, grijpen ze de macht en wat gaat er dan van Windclan worden?", vervolgde ze nog, om haar argument meer kracht bij te zetten. Als ze te subtiel te werk gingen, konden ze even goed helemaal niet ingrijpen.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Haar directe blik naar hem beantwoordde hij met eenzelfde blik toen ze begon te praten. Het was misschien niet erg dat ze die indruk kregen maar ze wisten niet dat Sabrefur hem over hen verteld had. Amberstorm sprak verder over angst onder de Clan en hij versmalde zijn ogen. “Angst is geen oplossing Amberstorm, misschien voor op de korte termijn maar het zal alleen maar meer schade aanrichten aan de Clan” miauwde hij scherp. Hij wiebelde met zijn oren toen Amberstorm haar onderliggende gedachte uitlegde over het probleem en knikte toen langzaam. “Goed, dan geven we ze katten die toezicht houden. Had je katten in gedachte?” vroeg hij haar, hij zou het voor deze keer op haar manier proberen. Als het niet werkte zouden ze iets nieuws moeten bedenken. “Zelf denk ik dat Shadefeather een goede toezichthouder is” miauwde hij en keek even naar de bewegingen buiten de Den voordat hij haar weer aankeek. “Ik wil ook met de dreiging van BloodClan een gevechts drill organiseren” miauwde hij en trok met zijn snorharen. “Misschien brengt het iets van eenheid”