Hear the rising of my breath

Run, wolf warrior, to ends eternal

Langzaam liep de kater richting de den van Stallionstar. Hij moest de leider spreken, nu meteen. Er was hem informatie ter oren gekomen die alle stukjes op hun plek gelegd hadden, die dat ook voor hem zouden doen. Hij wist hoe Shatteredice haar oog kwijt geraakt werd, hoe ze gekleineerd werd en hoe een gevaar zich schuil hield in de clan. Een soort ziekte van binnenin. Hij zou het weghalen. Voor goed.
"Ik heb de vos gevonden, ze woont in WindClan." bromde Wolfheart toen hij de den van Stallionstar binnenstapte. Hij had de geur van de kater geroken, hij wist zeker dat hij hier op het moment was.

- Gesloten topic!

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Zittend in zijn nest staarde hij naar buiten voor een poos. De patrols waren weg en alles liep zoals het elke dag zou moeten lopen, niets wees erop dat vandaag een vreemde dag zou worden. De kater rechtte zijn rug en keek naar de grijze lucht boven het Camp. Binnen nu en een poos zou er weer nieuwe sneeuw vallen gevolgd door nog meer sneeuw. Zijn groene ogen maakten zich los van de grijze lucht toen er pootstappen klonken. "Ik heb de vos gevonden, ze woont in WindClan." kondigde een stem aan en hij stond op. "Dat is een serieus verwijt. Vertel'' miauwde hij kalm en wenkte Wolfheart met zijn staart om verder naar binnen te komen.

Run, wolf warrior, to ends eternal

Wolfheart knikte naar Stallionstar die hem naar binnen wenkte. "Dat is een serieus verwijt. Vertel" werd nog gezegd voordat ze naar binnen liepen. "Shatteredice is al die tijd bedreigt." opende hij zijn verhaal. "Er was nooit een vos in het gebied geweest, ik wist het al bijna zeker omdat ik geen sporen gevonden had. Iets anders had haar oog er uit gekrabd. Een kat." melde hij. "De wonden waren nooit diep of heftig genoeg om door zo'n groot beest gedaan te zijn. Waarom zou een vos een oog nemen? Als hij zo dicht bij de kop is kan hij beter voor de nek gaan en meteen doden." zijn staart zwiepte. "Ik sprak Shatteredice een tijdje terug, ze vertelde dat Daintywhiff hij bedreigd om dingen te doen die ze niet wilt. Zo wilt Daintywhiff kittens van haar die ik moet verwekken." hij klemde de toon op het woord 'moet'. Zijn ogen werden duisterder. "Toen ik haar vroeg naar haar oog en of Daintywhiff er mee te maken had gaf ze het toe. Vertelde ze dat Dainty haar bedreigd en haar lastig valt, dingen laat doen die ze niet wilt doen. Als ze niet luistert zal zij of haar kinderen gestraft worden. Dus ook jouw kinderen, Stallionstar." Het waren biologisch gezien dan niet zijn kinderen, maar hij had ze geadopteerd en zou voor ze zorgen. Hij moest dit wel serieus nemen. "Daintywhiff is een gevaar voor WindClan en het duurt niet lang voordat ik in confrontatie kom met haar en haar een koekje van eigen deeg geef."

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De nekharen van de kater gingen direct overeind staan toen Wolfheart het woord bedreigt liet vallen. "Door wie?" miauwde hij met een grom in zijn stem. Hij was dan wel niet meer samen met Shatteredice toch ging haar welzijn hem nog nauw aan het hart. Wolfheart vertelde verder over hoe er nooit een vos was geweest en dat iets of iemand anders het oog van Shatteredice had afgenomen. De woorden die Sabrefur had gesproken en zijn onderbuik gevoel kwamen samen en er ontstond een kristalhelder plaatje, een die niet voor andere uitleg vatbaar was. "Ik sprak Shatteredice een tijdje terug, ze vertelde dat Daintywhiff haar bedreigd om dingen te doen die ze niet wilt. Zo wilt Daintywhiff kittens van haar die ik moet verwekken." miauwde de tom en zijn ogen vernauwden zich tot sikkels. Die Wolfheart moest verwekken? "Wat is dit voor zieke grap" siste hij en hij voelde hoe de woede zich langzaam begon op te bouwen. "Toen ik haar vroeg naar haar oog en of Daintywhiff er mee te maken had gaf ze het toe. Vertelde ze dat Dainty haar bedreigd en haar lastig valt, dingen laat doen die ze niet wilt doen. Als ze niet luistert zal zij of haar kinderen gestraft worden. Dus ook jouw kinderen, Stallionstar." Na deze woorden zweeg hij even voordat hij een kwade sis over zijn lippen voelde gaan, zonder dat hij er zelf controle over had. "Die rat" gromde hij tussen zijn tanden door. "Daintywhiff is een gevaar voor WindClan en het duurt niet lang voordat ik in confrontatie kom met haar en haar een koekje van eigen deeg geef." vervolgde Wolfheart en de kater schudde zijn kop. "Hoe graag ik haar nu ook per direct verban en haar zélf dood... Heb ik meer bewijs nodig. Bewijs wat er voor zorgt dat ik haar gelijk kan verbannen. Een kat als die heeft WindClan niet nodig" siste hij en sloeg met zijn staart op de grond, de woede stoomde van hem af. Vermoedens had hij wel gehad na het bezoek van Sabrefur maar nu, nu kwamen er verhalen naar boven die hem witheet maakten. Die rat had hem en Shatteredice uit elkaar getrokken en voor veel pijn gezorgd binnen zijn gezin. Zijn groene ogen werden donker en hij siste nog een keer kwaad. "Ze moet toegeven wat ze gedaan heeft, ten overstaan van de Clan" gromde hij en hij zocht de blik van Wolfheart. "Zodat iedereen weet wat voor een rat er onder ons geleefd heeft" grauwde hij en begon met ijsberen.

Run, wolf warrior, to ends eternal

Hij zag de woede in Stallionstars ogen. Hij kende deze woede, hij voelde het ook. Ondanks dat deze zaak hem nauw aan het hart ging, mocht geen een kat in WindClan zich zo voelen. "Het heeft geen zin om boos te worden, die poes weet zich overal uit te wurmen als een smerige slang." siste hij zacht tegen hem. "Zet haar voor het blok en je zult je antwoorden nooit krijgen. Het is mijn woord tegen dat van haar. Zelfs het woord van Shatteredice zal nooit genoeg zijn voor verbanning. Ze zal nooit spreken waar Dainty bij is." bromde hij tegen hem. Het liefste maakte hij het klusje zelf af, hielp hij Dainty om zeep. Claimend dat het een 'dassenaanval' was. Zoals zij bij Shattered gedaan had. Geen warrior die zou rouwen om de poes haar dood. Hij zou zelfs een verbanning ervoor nemen, als dat was wat het zou kosten. "Ze moet dood." grauwde de kater onder zijn adem. De enige oplossing.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Zijn bovenlip trok zich op en veranderde in een grauw. "Je hebt gelijk Wolfheart" miauwde hij en hij probeerde terug de kalmte te vinden die hij altijd had. Vandaag alleen leek de kalmte in geen velden of wegen te bekennen te zijn. "Maar pogingen tot moord kan ik niet goedkeuren, we moeten de waarheid boven tafel krijgen. Vanuit haar leugenachtige mond" miauwde hij en stopte even met ijsberen. "Ze moet dood" miauwde de kater en hij draaide met een ruk zijn kop om naar Wolfheart. Hij wist dat Shatteredice inmiddels gevoelens had gekregen voor Wolfheart en dat de kater ook alles voor haar zou doen. "Nee" miauwde hij en hervatte het ijsberen. "Ze mag dood nadat ze verbannen is, dan is ze niet langer je Clanmate. Ik ontneem haar haar rang en dan kan ze van mijn part doodvriezen" miauwde hij waarna hij weer stopte met ijsberen en zijn nagels in de grond boorde. Hij kookte van binnen maar dit was iets wat niet kant en klaar was om zo uit te vogelen. "We moeten de slang te slim af zijn Wolfheart, alleen dan slaagt het plan" miauwde hij vastberaden met een zwiep van zijn staart. De poes had genoeg olie op het vuur gegooid, nu was het de beurt aan hen. "Niemand, niemand zit aan mijn familie" siste hij.

Hij kon moord niet goedkeuren en dat wist hij. Wolfheart zou het liefste nu nog Daintywhiff om zeep helpen, maar het zou op niets uitdraaien. De leider ijsbeerde door de den heen, denkend aan een plan. "We moeten de slang te slim af zijn Wolfheart, alleen dan slaagt het plan" zei hij tegen hem. Wolfheart knikte. "Hoe krijgen we haar ooit aan het praten? Ze zal alles ontkennen." mauwde hij toen. Ze waren kansloos hier in leek het wel. "Niemand, niemand zit aan mijn familie" siste de gevlekte kater. Er moest ook zeker niemand aan familie van Stallion zitten, hij had nu gezien hoe de kater werd. "Er komt sowieso niemand aan het voortbestaan van WindClan. Als Daintywhiff denkt dat we het toestaan dat zij jonge apprentices en kittens om zeep wilt helpen heeft ze het fout." bromde hij. "We moeten haar op een manier uit de tent lokken, maar hoe..."

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Hoe hij het ook zou proberen zijn nagels bleven uit hun hulzen, ze waren nodig voor het beschermen van zijn familie. Hoe de woede in hem als een tornado tekeer ging maakte het niet makkelijker om helder te denken. "Hoe krijgen we haar ooit aan het praten? Ze zal alles ontkennen." miauwde Wolfheart en hij wiebelde met zijn oren. "Vuur bestrijden met vuur Wolfheart. Als zij kan chanteren kunnen wij dat al zeker." miauwde hij en dwong zichzelf drie keer in en uit te ademen, niet dat het veel zou helpen maar allicht een beetje. "Er is iets wat ze wil hebben, en dat zijn kittens. Maar zonder een kater komen die er niet" miauwde hij en keek toen naar de ingang van het Camp buiten zijn Den. "Je zou er iets voor terug kunnen eisen... de waarheid ten overstaan van iedereen." miauwde hij maar schudde al snel zijn kop. "Al denk ik niet dat het zo gemakkelijk uit haar te wringen is" en hij siste geërgerd. "Er komt sowieso niemand aan het voortbestaan van WindClan. Als Daintywhiff denkt dat we het toestaan dat zij jonge apprentices en kittens om zeep wilt helpen heeft ze het fout." miauwde Wolfheart en hij knikte. "Het leven van eenieder in de Clan mag niet in de waagschaal gesteld worden" miauwde hij en hervatte het ijsberen weer. "In een groep zal ze het inderdaad niet toegeven, we moeten haar een op een treffen" miauwde hij en stapte in een iets langzamer tempo toen een plan langzaam bijeen begon te komen. "We moeten impliceren dat we al wéten dat zij het gedaan heeft, en het doen lijken of er geen consequenties aan zitten. Een kat met schuld wil begrepen worden, het zorgt er immers voor dat ze het idee hebben dat ze er al mee zijn weggekomen" miauwde hij en schraapte zijn keel. "En we moeten ervoor zorgen dat het een monoloog wordt, dan kan ze er geen speld tussen krijgen" miauwde hij en keek naar Wolfheart.

Run, wolf warrior, to ends eternal

Stallionstar legde een plan uit. Dat ze haar uit de tent moesten lokken met de waarheid. "Ze zal nooit toegeven, ze zou nog niet toegeven al had ik haar in het nauw en op het punt om haar om te leggen." sprak hij grimmig. "Dit is een verhaal dat ze mee gaat nemen haar graf in Stallion, dit komt niet aan het licht in bijzijn van andere clangenoten." hij bromde het laatste in woede. Gefrustreerd dacht de kater na, maar het lukt bijna niet. "Routnose heeft haar wonden verzorgd toch? Die moet gezien hebben dat het niet door een vos gedaan kon zijn, misschien kan zij nog een woorden bijspringen. Het woord van een medicine cat is streng en gerespecteerd in de clan."

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Even grimmig als Wolfheart sprak voelde hij hoe zijn gedachtes steeds grimmiger werden. Het idee dat de poes het met haar mee haar graf in zou nemen was zowel verwerpelijk als aanlokkelijk. Hij keek met een frons naar Wolfheart toen die sprak over hoe Routnose voor de wonden had gezorgd van Shatteredice en hoe zij haar woord kon doen over wat er gebeurd was. Zou Routnose erover durven spreken tegenover de gehele Clan? "Misschien kan dat ons plan B zijn Wolfheart.." sprak hij nadenkend. Hoewel de woede nog altijd om voorrang vocht werd het iets kalmer waardoor hij beter kon nadenken. "Kijk of je Daintywhiff kan afzonderen, en kom daarna naar mijn Den als je meer informatie hebt" miauwde hij toen met een kort knikje.

Onderwerp: Re: Hear the rising of my breath