Breeze playing with winter air

Het was zo'n dag dat alles even tegen zat. Rye sjokte zachtjes over de zachte en licht besneeuwde ondergrond. Hij was op weg naar zijn favoriete plek in het territorium, daar waar katten zich zelden bevonden omdat het gevaar van de afgrond boven je hoofd sluimerde. De stilte en rust klonk hem als muziek in de oren en hij bracht daar dan ook veel van zijn dagen door. De jacht van de ochtend was onsuccesvol geweest, dat was een beetje uit zijn doen omdat jagen hem normaal vrij makkelijk afging. Hoewel hij niet echt vrienden had, was hij ook niet alleen. Rye was niet iemand die medelij of innige relaties zocht, het lag nou eenmaal niet in zijn karakter. De eeuwige eis om maar te voldoen aan het sociale contact wat als "normaal" werd beschouwd was gewoon niet zijn ding. Niet dat hij onvriendelijk was, alles behalve, maar hij was wel gesloten en meer iemand die observeerde. Rye behaalde zijn doel, zijn favoriete uitkijkpunt op het randje van de Vulture's Drop. Zijn ijzige blauwe ogen namen het uitzicht op en hij glimlachte kort, kalmte spoelde over hem heen. Een zachte bries speelde met zijn dikke bruin witte pels. Hoewel er niet zoveel sneeuw lag als normaal was het toch redelijk fris en in stilte bedankte hij iemand maar ook niemand voor de prachtige omgeving die hij om zich heen had.

- Ridge