Blue Monday

Het was erg vroeg. De zon was nog niet op, al was dat normaal deze donkere dagen. De zon rees laat en daalde vroeg. Het gaf de kater niet per se een betere stemming dan hij normaal al had. Met zijn lage bromstem riep hij een warrior uit de den die hij vandaag mee zou nemen op ochtendpatrol. Crystalshell was een loyale, betrouwbare warrior bij wie hij een tweemanspatrouille toevertrouwde. Normaliter nam hij meer leden mee, maar voor een ochtendpatrouille was dit voldoende. Hij zou met haar naar de grenzen trekken, om te kijken of er niemand de nacht had doorgebracht op hun territorium.
- Crystalshell

Ze liepen in een prettige stilte. Beide begrepen, op een manier dat alleen de senior warrios dat konden, van elkaar dat het te vroeg was om een gezellig gesprek aan te knopen. Niet dat Crystalshell dacht dat ze veel gezelligs uit Panthergrowl zou hebben gekregen op welk punt van de dag dan ook. Dat was geen verwijt, Riverclan had katten zoals hij hard nodig. In deze onzekere en gespannen tijden moest iedereen weten wie zijn leiders waren. En daarvoor moest soms gezelligheid voor opgeofferd worden.
Ze bereikten de rand van het territorium, bij de grens met Windclangebied, toen de zon voorzichtig zijn eerste stralen over de hemel wierp. "We zullen ons misschien moeten inhouden." Miauwde Crystalshell terwijl ze de grens afspeurde, de stilte verbrekend. "We zijn met te weinig om een hele patrouille aan te kunnen" Legde ze uit. Ze wist dat de kans op een grote aanval nu was gedaald, maar de spanningen waren nog te hoog om een gevecht helemaal uit te sluiten. En hoewel ze het haatte om op te geven, zouden ze misschien meer vanuit hun kop dan hun hart moeten handelen.

Panther trok met zijn oor toen de ander opmerkte dat ze zich zouden moeten inhouden. Hij tikte met zijn staart waarna hij haar aankeek. "Ik ben hier niet gekomen om te vechten met WindClan," merkte hij naar haar op. "Ze zouden ons niet zomaar aanvallen, niet als wij ons gewoon aan de warrior code houden." Tenminste, dat was wat hij verwachtte, het zou wel heel plots zijn als als ze nu aangevallen werden uit het niets zelfs al heerste er spanning tussen de twee clans. "Maar je hebt gelijk, als we in onenigheid komen met een andere patrol zijn we met wat minder man dan vandaag. Maar 't was mijn plan om vanaf hier door te trekken naar het rogue gebied om te kijken of we gasten hebben gehad vannacht," legde hij uit met brommende stem.

Hoewel het misschien een te snelle uitspraak was geweest was Crystalshell blij dat hij haar mening deelde. Ze wist dat Panthergrowl een redelijke nultolerantie-politiek voerde als het ging om de bedreigingen van andere clans, en ze zag dat liever niet zijn ondergang worden. Ze zouden naar het roguegebied doortrekken om te zoeken naar indringers. Toen ze dat hoorde ontspande de poes een beetje: Dat zou naar alle waarschijnlijkheid geen bloedbad veroorzaken.
Na die korte woordenwisseling bleef het weer lang stil, totdat ze de buitenste grenzen van het territorium bereikten. "Zullen we ons opsplitsen? Dan kunnen we de grens wat wijder onderzoeken. Als er echt iemand is, is de kans klein dat ze precies op de markeringen zijn gebleven." Ze had tijdens de stille tocht over dat voorstel nagedacht en in haar kop had het perfect geklonken. Het was nog maar de vraag of Panthergrowl daar hetzelfde over dacht.

Uiteindelijk kwamen ze aan bij het rogue territorium. De WindClan grens had hen niks spannends geboden, gelukkig maar, want daar had hij totaal geen trek in gehad. De twee grijze katten trokken door richting de rogue grens, om eventuele verstekelingen te vinden. Heel vaak gebeurde het niet, maar af en toe was het zo dat rogues op clangebied overnachten voor een veilig onderdak of voor een goede hoeveelheid eten. Panther trok met zijn oor toen Crystalshell opperde om op te splitsen. "Hmm. Opsplitsen met zo'n kleine patrouille?" Kort dacht hij erover na. In de eerste instantie vond hij het geen goed idee, maar uiteindelijk was Crystalshell een volwassen warrior die ook wist wat ze deed. "Zeg 't maar. We zijn allebei meer kwetsbaar als we alleen gaan, maar we zijn wel sneller klaar." Met een opgetrokken wenkbrauw keek de deputy naar zijn warrior, benieuwd naar wat voor keuze die zou maken.

Hij was voorzichtig. En hoewel Crystalshell inzag dat ze veiliger zouden zijn als ze gewoon bij elkaar bleven en alles rustig doorzochten, wilde ze haar plan niet opgeven."We kunnen elkaar roepen als er iets is, Ik denk dat wij ons allebei wel lang genoeg kunnen verdedigen om de ander de kans te geven om ernaartoe te komen. En daarbij kunnen we ze zo onderscheppen als er één meteen de verkeerde kant op vlucht." Er klonk meer zekerheid in haar stem. Zo leek het een waterdicht plan. Het was belangrijk dat ze niet meteen haar eigen ideeën weer de grond in boorde.

Een opvallende keuze, wellicht zou Panthergrowl fout bewezen worden en was het een goed idee om op te splitsen. Met rogues wist je het echter nooit, ze waren gevaarlijker dan clankatten omdat ze geen regels hadden behalve die van henzelf. De verantwoording achter het plan klonk echter slim; een soort kat en muis spelletje leek ze er van te willen maken, als ze iemand tegen kwamen. De kater knikte haar toe. "Dan splitsen we op," bromde hij waarna hij met zijn poot richting het oosten wees. "Ik volg de grens richting deze kant, ga jij dan via 't westen," suggereerde hij waarna hij begon met lopen. Wat er zou gebeuren als ze uit het gehoor waren van elkaar, was nog maar de vraag. Daar had hij nog geen oplossing op gehoord maar hij was niet al te bezorgd. Zo zou hij dit nooit doen met een onervaren warrior, maar Crystalshell was al wat ouder en die kon zichzelf vast wel staande houden, anders zou ze wel anders aangeven.

Haar plan werd goedgekeurd en Crystalshell glimlachte een beetje terwijl ze zich omdraaide en langs de andere kant van de grens begon te lopen. Ze was blij dat Panthergrowl haar deze kans wilde geven en blijkbaar wel iets in het idee had gezien. Ze onderzocht het grensgebied grondig. Ze was niet bang om een rogue tegen te komen, maar ze was wel bang dat ze er nu toch nog een zou missen en dat haar plan zo niet zou werken. Dat zou de deputy waarschijnlijk niet kunnen waarderen. Toen de grijze poes de lucht even later weer proefde wist ze dat haar goede zoeken niet voor niks was geweest: Ze rook een onbekende kattengeur. Heel even dacht ze er aan om Panthergrowl meteen te roepen, maar besloot dat het beter zou zijn om het eerst zelf te onderzoeken. Zo stil als ze kon begon Crystalshell in de richting van de indringer te lopen.

+Koba