Shiny

De laatste keer dat de kater hier was geweest, had hij het gekke idee in zijn hoofd gehaald om samen met een van zijn vrienden een slang te vangen. Natuurlijk hadden ze niet echt over het gevaar nagedacht, er zeker van zijn geweest dat ze met zijn tweeën een slang heus wel aan zouden hebben gekund. Nu had hij wel door dat dat waarschijnlijk niet goed zou zijn afgelopen. Gelukkig had Swallowflight er een stokje voor gestoken en hun aan hun oor terug getrokken naar de clan. Nu hield hij goed een oog open voor de glibberige beesten die een kat konden doden met één beet. Het was moeilijk te geloven, maar toch gebeurde het. Dustspirit had gelukkig wel een adderbeet overleefd. Toen hij dan ook iets van glanzende schubben zag, sprong hij hij haast een meter in de lucht en landde hij onflatteus terug op de grond. Auw! Toch, gauw krabbelde hij overeind en een stuk van de rotsen weg. Beter veilig zijn dan toch gepakt worden, ook al zag hij er nu vast als een gek uit. Gelukkig was er niemand in de buurt.


Nightpool eerst

Hij had de gloednieuwe warrior al een tijdje gevolgd toen hij doorkreeg dat deze op weg was naar Snakerocks. Het kwam weleens voor dat een piepjonge warrior opeens zin kreeg wat slangen uit te dagen. Puur omdat ze de warrior naam droegen. Nightpool wist dat Ardentheart niet zo een kater was, maar voor de zekerheid had hij hem toch maar even in de gaten gehouden. Slangen waren immers onvoorspelbaar. Daarnaast had hij ook over het verhaal gehoord dat Ardentheart, toen nog paw, een slang had proberen te vangen met een paar vrienden. De witte kater dacht niet dat Ardent dit nu nog een keer zou herhalen, aangezien hij toenertijd erg geschrokken was. Toen ze de rocks naderde liep de jonge kater er ook was schrikerig bij. Nightpool ging zitten, net uit zicht en besloot nog even te observeren. Voor hij het wist sprong de jonge warrior omhoog en viel niet erg lening op zijn snoet. Nightpool kon een lach haast niet onderdrukken en moest moeite doen om niet in een schaterlach uit te barsten. Met een grote grijns op zijn snoet kwam hij van de schaduw vandaan. "Nu je een warrior bent kan je dit goed zelf zie ik." Grinnikte hij, nog steeds een lach onderdrukkend. Ardentheart was een lieve kat, maar een beetje plagen kon geen kwaad.

Hij voelde zijn gezicht warm worden doen hij iemand hoorde grinniken en er een kater, Nightpool, uit de schaduw kwam en een opmerking maakte. Waarom moesten zijn clangenoten hem altijd zien als hij iets doms deed of zichzelf voor schut zette. Echt, wat voor reputatie zou dat voor hem opbouwen? Zou hij die al hebben? Oh, hij hoopte maar van niet, want dat zou hij echt nooit meer te boven komen. Wat ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. "Uhm, ik schrok een beetje," verklaarde hij het overduidelijke. Nightpool zou het hele ding wel hebben gezien, hoe hij dacht een slang te hebben gezien en daardoor deze domme actie had uitgehaald. "Is er toevallig enige kans dat je dat aan niemand gaat vertellen? Alsjeblieft?" Vroeg hij, met misschien ietwat smekende ogen. Maar kon iemand het hem kwalijk nemen? Hij had zichzelf al vaak genoeg voor schut gezet.

Het was logisch dat de kat geschrokken was, waarschijnlijk had Nightpool zelf ook zo een move gemaakt, had hij in die situatie gezeten. Ardent vroeg hem om het niet door te vertellen en Nightpool haalde zijn schouders op terwijl hij richting de jonge warrior liep. " Nou, ik heb het al aan alle insecten en eekhoorns vertelt...telt dat?" Miauwde hij plagerig. Lenig wandelde hij de kat voorbij en sprong hij op een van de stenen. Zijn witte staart sloeg hij twee keer tegen de rots aan. " Kom erbij, waarvoor ben je hier heen gekomen?" Zonder reden ging je niet naar Snakerocks toch? Niet met de gevaren die hier op de loer lagen.