Counting Stars {Ardentheart}

Moonstorm werd 's ochtends rustig wakker in zijn nestje. De kater keep naar buiten en zag dat het alweer flink gesneeuwd had, van het naar buiten kijken alleen al kreeg de kater weer rillingen. Na nog een tijdje besluiteloos te blijven liggen besloot de gestreepte kater om toch maar wat nuttigs te gaan doen, namelijk te jagen. Hij liep rustig de den uit en besloot om het voor de verandering is een keer te proberen bij de Snakerocks, daar was hij immers al lang niet meer geweest. Terwijl de kater langzaam door de sneeuw banjerde naar zijn bestemming besefte hij dat hij onderschat had hoeveel sneeuw er lag. Hij hoopte nu vurig dat de prooidieren ook dom genoeg waren om naar buiten te komen in dit weer. Toen hij was aangekomen sloop hij langzaam tussen de rotsen door. Net toen de kater dacht dat hij wel weer niets zou vinden rook hij opeens muis. De kater zakte als reactie nog meer omlaag in de sneeuw en begon langzaam de geur te volgen. Opeens zag Moonstorm de muis verderop zitten te eten en zonder na denken sprong de kater erop af. Maar omdat Moonstorm niet goed om zich heen had gekeken, en dus ook het ijs onder zijn poten niet had gezien, gleed de kater uit tijdens zijn sprong. Hij kon nog net de muis zijn wegspringen voordat hij met zijn kop tegen een kei aankwam, daarna zag hij alleen nog maar sterren.

Snakerocks. Niet een plek waar hij graag kwam, maar met de kou moest hij het er wel voor over hebben om prooi te zoeken op plekken die hij het liefste vermeed. De plek hield in ieder geval geen goede herinneringen, beide wat genant. De eerste keer was met Silverwish geweest, toen had Swallowflight hun doorgrondig uitgekauwd over het feit dat ze dachten dat ze een slang hadden kunnen vangen. De tweede keer was vooral zijn eigen schuld geweest, want toen had hij zich gewoon voor schut gezegd. Nu was het echter niet hij die zichzelf voor schut zette, maar een van zijn clanmates. Deze gleed uit over het ijs en lande zo op zijn kop. Misschien een grappig gezicht als hij nu niet half bewusteloos tussen rosten vol met gevaarlijke slangen lag. Gauw sprong de jonge warrior naar de ander toe, die hij van dichtbij herkende als Moonstorm, en hielp hem omhoog. Ardentheart probeerde de kater het beste dat hij kon van de rotsen weg te leiden door hem op hem te laten leunen. Maar dat maakte het zeker moeilijk.

"Auw" kreunde de kater zachtjes van de pijn. Terwijl Moonstorm probeerde bij te komen van de klap voelde hij dat hij werd meegenomen door een van zijn clangenoten. Hij kon de kater niet direct herkennen omdat hij nog wat wazig zag en zijn neus vol met sneeuw zat. Terwijl hij langzaam en stevig leunend op zijn clangenoot tussen de rotsen uit liep begon het langzaam weer wat beter te gaan. Maar toen ze eenmaal de Snakerocks uit waren gekomen moest Moonstorm flink niesen, hij hoopte maar dat hij niet verkouden was geworden van dit ongelukje. Nadat hij gestopt was met niezen begon de gestreepte kater langzaam weer helder te zien en kon eindelijk zijn clangenoot herkennen als Ardentheart."Bedankte voor de hulp" mauwde hij vriendelijk. "en sorry voor het wegjagen van alle prooi." vervolgde hij een beetje gegeneerd. Hij hoopte maar dat de kater tegenover hem niet te boos zou zijn op zijn onhandig uitgevoerde actie.

Het voortbewegen ging geleidelijk makkelijker naarmate Moonstorm zijn eigen krachten weer wat terug kreeg. Het verbaasde Ardentheart nog steeds dat hij zo snel in actie was gesprongen zonder na te denken. Eigenlijk had het gevaar wel meegevallen, want de sneeuw zorgde er voor dat iedere slang met een gezond verstand zich niet buiten hun plekje tussen de rotsen begaf. Toch, je kon maar beter veilig zijn dan een onnodige verwonding of zelfs dood riskeren. Dat leek ook iets waar Moonstorm niet aan gedacht had. ”Ja graag gedaan, maar denk de volgende keer alsjeblieft wat beter na. Je weet dat er slangen hier zitten, dan moet je niet zomaar zonder na te denken een stuk prooi achterna gaan jagen.” Het voelde raar om een oudere warrior de les te leren, maar hij wist wel zeker dat de clan liever een stuk prooi minder had in deze schaarse tijd dan dat ze een clanmate minder hadden.

Ardentheart vertelde Moonstorm dat het geen probleem was, maar dat hij wel moest blijven opletten zeker in deze tijden en op deze plaats. De gestreepte krijger schaamde zich nu best erg, hij was wel vaker onhandig geweest en ook meerdere katten hadden hem al eens de les moeten lezen, maar nog nooit een jongere krijger. "Sorry" mauwde hij ook nog maar eens. Moonstorm nam het zichzelf voor om eens wat beter op te gaan letten, misschien dat hij dit soort dingen kon voorkomen. Na weer opgewarmd te zijn mauwde hij: "Ik moet weer gaan jagen, zeker nu ik prooi verspild heb.". "Als je zin hebt kun je meekomen, dan kun je er zelfs op letten dat ik niet weer iets stoms doe." grapte hij erachter aan. Hij hoopt maar dat de krijger tegenover hem nu niet dacht dat hij altijd zo'n idioot was.

Moonstorm verontschuldigde zich tenminste wel voor zijn onvoorzichtigheid en dat was tenminste iets. Hij slingerde ook een uitnodiging om mee te gaan jagen naar hem toe, samen met de grap dat hij er op kon letten dat hij niets doms deed. ”Ik denk niet dat ik daar de allerbeste kat voor ben,” mompelde hij. Hij had genoeg domme fouten gemaakt de laatste tijd, maar geen waar zijn clanmates, op Waterpaw en Nettleroot na, iets van wisten. Hij had zich dus ook weer eens lekker versproken. ”Ik bedoel, toen ik een apprentice was, en nog geen eens zo lang geleden was dat, wilde ik een slang gaan vangen.” Pakte hij het snel op, hopelijk zonder al te veel vermoedens op te hebben gewekt. ”Maar ik kan zeker wel eventjes jagen gebruiken.” Dan kon hij hopelijk zijn hoofd eventjes leeg maken en hopelijk ook nog wat voor de clan vangen, hoe karig het ook mocht zijn.

Toen moonstorm zijn vraag had gesteld kreeg hij eerst een gemompeld antwoord, waarin Ardentheart hem vertelde dat hij hier misschien niet de beste kat voor was. Maar al snel zij de bruine kater dat dit tijdens zijn apprentice tijd was en dat hij graag nog even mee ging jagen. Moonstorm was best blij met dit antwoord, het betekende in ieder geval dat de kater tegenover hem niet kwaad op hem was. Ook bleef hij even met zijn gedachten hangen bij Ardenthearts eerste antwoord, waren er misschien andere katten die ook wel eens van die domme fouten maakten waar hij om bekend stond? Voordat hij hier te lang in bleef hangen mauwde hij snel: "Fijn dat je meegaat, met ons tweeën vangen we waarschijnlijk meer prooi.". Daarachter aan vroeg hij nog snel: "Waar wil je het liefst gaan jagen?". Hij keek de andere krijger vragend aan, misschien zou hij de krijger wat beter kunnen leren kennen tijdens het jagen.

Moonstorm leek niets gemerkt te hebben dat hij zich bijna versproken had. Goed. Hij had geen zin om heel zijn levensverhaal aan niet doordachte keuzes te gaan vertellen, want die had hij er best veel. En de laatste tijd hadden ze serieuze consequenties gekregen, maar dat wilde hij juist eventjes uit zijn hoofd zetten. De gestreepte kater vroeg hijm waar hij het liefst wilde gaan jagen. Tja, dat was een goede. Ardentheart had nooit echt een specefieke voorkeur aan een stuk territorium gehad. Nouja, hij was altijd vaak op fourtrees te vinden geweest, maar daar hadden ze nu niet echt veel te zoeken, tenzij ze gezellig met katten uit andere clans wilden gaan praten. ‘Misschien kunnen we kijken of we een stukje verderop in de zon wat kunnen vinden? Als er maar ergens prooi uit hun hol kruipt, dan is dat niet hier in de sneeuw,” stelde hij voor. Het was niet heel waarschijnlijk dat ze uberhaupt iets zouden vinden.

Ardentheart stelde aan hem voor om wat verderop in de zon te jagen. Goed bedacht vond Moonstorm en hij antwoordde dus ook: "Ik vind het een goed plan, ik denk dat we daar wel eens meer kans kunnen hebben.". Hij keek even of de andere krijger hem zou volgen en begon toen die kant op te lopen. In tegenstelling tot vanochtend was hij dit keer een stuk voorzichtiger en keek hij goed voor zich uit om uitglijden te voorkomen. Na een tijdje gewandeld te hebben kwamen ze in het wat zonnigere gedeelte aan. Het eerste wat Moonstorm nu deed was de omgeving goed in zich opnemen, jammer genoeg kon de gestreepte kater geen prooi zien. "Ik zie niets, jij wel?" vroeg hij zachtjes aan zijn Clangenoot. Opeens drong een nieuwe geur zijn neus binnen. Niet heel sterk maar hij kon wel eekhoorn herkennen en het was nog best vers ook. "Volgens mij ruik ik eekhoorn" fluisterde hij richting Ardentheart, hij was benieuwd of de andere kater het ook rook.