Bad Ideas

De laatste keer dat ze hem hier tegenkwam hadden ze gejaagd. De laatste keer dat ze hier was was juist helemaal niet zo lang geleden. Ze kwam hier tegenwoordig namelijk vaak. Dat het was om hem tegen te komen, had ze nog niet aan zichzelf toegegeven. Ze kwam hier om te jagen, want hier viel meer te vangen. Ja, dat was het. Wat niet te ontkennen viel was dat haar hart als een gek tekeer ging toen ze zijn geur opving. En toen ze hem niet veel later zag, stapte ze enthousiast op hem af. "Hey Shade, wat een toeval!" Verdomme Dawn, waar ben je mee bezig?

+ Shadefeather

Normaal gesproken kwam hij hier helemaal niet veel, maar de laatste keer dat hij hier had gejaagd had hij best een goede jacht sessie gehad. Vooral veel muisjes. De kater dook in een jachthouding toen hij de geur van muis oppikte, maar het diertje werd weggejaagd door iets anders. Hij keek een beetje verstoord op toen hij Dawnwhispers stem hoorde.
'Hey Shade, wat een toeval!' Shadefeather knipperde verbaasd met zijn gele ogen en hij draaide zich naar haar toe. Een glimlachje verscheen op zijn snoet. Nou, dat was zeker toevallig zeg! De laatste keer, en eerste keer, dat hij hier was geweest hadden ze elkaar ook gezien.
'Heyhey Dawn,' glimlachte hij. 'Wat doe jij hier?'

Het voelde zo goed om hem weer te zien, maar tegelijkertijd wist ze dat wat ze deed niet klopte. ”Gewoon wat jagen. Het ziet hier vol met prooi, jij?” antwoordde ze zo normaal mogelijk. Vorige keer konden ze nog gewoon praten als goede vrienden, maar zij moest weer alles verpesten. Ze vond hem leuker dan de gemiddelde kater, alsof dat iets slechts was. Iedereen had wel eens een opvlieger. Ze wist niet eens of dat het was, want ze had zich nooit eerder zo gevoeld. Misschien was dit gewoon hoe het voelde als je heel goed bevriend raakte. Ja, dat was het gewoon.

Hij vond het leuk om zijn vriendin hier te zien. Het was weer even geleden. Hij had er over nagedacht een tijdje, of het wel goed was dat hij vrienden was met andere katten buiten WindClan. Maar hij had Heatpaw ook verteld dat dat oké was, zolang je maar tegen ze zou kunnen vechten. Natuurlijk zou Shadefeather er alles aan doen om een gevecht met Dawnwhisper te vermijden, maar als het er op neer komt zou hij loyaal zijn aan zijn Clan. Maar nu waren ze vrienden, in een gezellig gesprek.
'Gewoon wat jagen. Het ziet hier vol met prooi, jij?' antwoordde de grijze poes. Shade glimlachte en knikte. 'Dat zit het zeker ja. Ik wilde ook weer proberen om wat te vangen. Heb je nog wat gehad aan de tips die ik je gaf vorige keer?' vroeg hij met een lichte grijns. Het was leuk geweest om haar iets te leren over jagen.

Het warme gevoel in haar borstkas werd sterker en sterker naarmate ze langer tegenover hem stond. Dit was niet normaal. Was ze..? "Dat zit het zeker ja. Ik wilde ook weer proberen om wat te vangen. Heb je nog wat gehad aan de tips die ik je gaf vorige keer?" onderbrak hij haar gedachtegang. "E-ehm ja, erg handig." stamelde ze. Nee Dawn. Dit gaan we niet doen. Ze schraapte zachtjes haar keel. "Ik bedoel dat ik er wat aan heb gehad." herstelde ze zich terwijl ze hem met een vriendelijke lach aankeek. Waarom moest ze zich nou precies zo over hém voelen?

'E-ehm ja, erg handig,' stamelde Dawnwhisper. Dat er iets compleet anders in haar brein omging ontging Shadefeather. Hij was soms niet zo snugger, en het idee dat de poes misschien.. iets voor hem voelde, dat kwam niet voor in zijn brein. Tenminste, voor nu nog niet. Hij zocht er in ieder geval niets achter. Hij stamelde zelf soms ook hele zinnen achter elkaar. 'Ik bedoel dat ik er wat aan heb gehad,' zei de poes dus vervolgens en ze glimlachte vriendelijk naar hem.
Shadefeather glimlachte terug en knikte. 'Mooi! Dan kunnen we dat gelijk gebruiken, toch?' stelde hij voor en hij snuffelde al in de lucht om een geur op te pikken. 'Ik heb wat. Die kant op,' miauwde hij en hij ging Dawnwhisper voor.