Bruises

Onderwerp: Bruises wo 1 jan 2020 - 21:02

Roughpaw was nu een grote apprentice. En ze had geleerd dat ze verantwoordelijk was voor het voeden van de elders en queens en hun kittens. Maar ze mocht ook prooi brengen naar de medicine cat den. En dat liet ze haarzelf niet twee keer vertellen. Die ochtend was ze dan ook weer met enthousiasme uit haar nest gekomen. Er lagen nog wat restjes van de vorige dag en ze nam een klein muisje van de prooistapel. Het was maar karig, want ja, het was nou eenmaal bladkaal. Dan was er gewoon niet zo veel. En hoewel het haar ook wel wat leek om het muisje naar binnen te werken, bracht ze het netjes richting de medicine cat den. Ze kwam binnen, de vreemde geuren raakten meteen haar neus. En toch was het altijd wel weer leuk en probeerde ze een beetje te herinneren wat Bloodpaw haar ooit had geleerd toen ze een kitten was geweest. Maar ze zag meteen de grijze pels van haar moeder. Nog steeds deed het nog een beetje pijn om naar haar verwonde hals te kijken. Mama was er bijna niet geweest en ze was nog oud genoeg geweest om haar te redden! Maar ze kon nu in elk geval proberen om haar zo snel mogelijk beter te maken. Ze legde het muisje voor haar nest. ‘Goedemorgen mama, heb je honger?’

+ Slatefur

Onderwerp: Re: Bruises do 25 jun 2020 - 19:41

Slatefur kon aan de voetstapjes al horen dat het één van haar kinderen was die haar kwam bezoeken. Ze deden het immers vaak en ze kon hun tred uit duizenden herkennen. Je moest wat als je niet kon zien of één van de kittens ongein aan het uitvreten was in de nursery. Maar nu bracht het haar gemoedsrust, het feit dat haar kinderen er waren, dat ze haar kwamen opzoeken. De warme lucht van prooi vulde haar neus en ze wist direct dat Roughpaw haar wat lekkers had gebracht. ”Als jij wat langsbrengt, altijd lieverd,” snorde ze zachtjes, haar stem schor. Het trillen van haar stembanden deed pijn, maar ze deed toch haar best om altijd wat te zeggen. ”Hoe gaat het met je?” besloot ze te vragen. Ze wilde dat ze er meer voor haar kinderen kon zijn, maar voor nu moest het maar zo..

Onderwerp: Re: Bruises wo 1 jul 2020 - 22:31

Roughpaw keek snorrend naar haar moeder toen ze begon te spreken, te vertellen dat ze altijd honger had als zij wat kwam brengen. Ze voelde zich toch warm worden van trots, waarna ze haar neusje even tegen de wang van haar moeder drukte, zachtjes, want ze was nog altijd gewond. Vervolgens vroeg ze aan haar hoe het was. ‘Goed! Ik ben heel hard aan het trainen, ik ga de beste apprentice óóit worden!’ miauwde ze opgewonden. Ja, ze zouden het wel zien hoor! Ze wilde de allerbeste worden. De apprentice die elke dag terugkwam met de meeste prooi! Ze zou het beste plekje in de apprentice den krijgen en iedereen zou als haar willen zijn! Echt wel.

Onderwerp: Re: Bruises