X

De grens met Windclan was een grens die hem niet zo bekend was. Hij had inderdaad Moonpaw al eens ontmoet, maar dat was niet eens bij de grens van WIndclan geweest, dat was bij foutrees geweest... En man man, wat was dat een leuk iets geweest! Elke ontmoeting met elke nieuwe kat was weer een nieuwe ervaring rijker die hij geweldig vond! Hij stond dan ook weer te springen om vandaag weer aan de grens te staan. Nieuwe katten ontmoeten waren immers dingen die hij graag deed. Met een lichte sprong in zijn tred huppelde hij dan ook verder dor het naaldbos heen. Hij was zo opgetogen! Wie zou hij vandaag ontmoeten? En zouden ze vriendelijk zijn? Zou hij wel iemand nieuw ontmoeten? Nu hij er zo aan dacht... Was hij niet beter wat gaan trainen? Hm... Kort stopte hij in zijn tred, waarbij hij even halt hield om zijn gedachten te laten malen. Hij moest het even verwerken, tot zich nemen en rustig tot zichzelf komen. Ah... Als hij echt had moeten trainen, had Darkvoid vast iets gezegd, toch? Ja toch? Hm... Kalm wandelde hij wat verder, er lag een lichte frons op zijn gelaat terwijl hij kalm verder wandelde. Hij zou er even over moeten denken, want als hij echt een warrior wilde worden met dit zwakke lichaam... Dan tja, dan zou hij wel een tandje bij moeten steken. Hij zou harder moeten werken dan anderen om verder te gaan in het leven en dat wist hij maar al te goed. Het leven was pijnlijk voor hem, het was zwaar... Maar wat kon je er ook aan doen als je zo geboren was?

Even zuchtte hij, waarna hij kalm verder wandelde, zijn grasgroene ogen waren strak gericht op de donkere bosgrond die aan shadowclan toe behoorde. Hij wist het gewoon niet meer zo goed, wat moest hij in starclans naam gaan doen? Misschien moest hij terugkeren, hij kon nog steeds trainen en gewoon werken en zijn jaagtechnieken... Of misschien zelfs beginnen met de vechttrainingen die hij nog niet had gehad. Er was vast wel een warrior of oudere apprentice die hem wilde helpen hiermee... Toch? Misschien was er wel een elder die hem verhalen en oude technieken wilde bijbrengen van vroeger... Of een queen die zijn hulp nodig had? Hij... Hij kon beter terug gaan, niet? Maar nog voor hij het goed en wel doorhad, stond hij daar. Het was de windclan grens, de grens waar hij origineel heen wilde gaan.Tja, hij was hier nu en... Wat nu? Hij was nu helemaal naar hier gewandeld en... Nu kon hij moeilijk terug gaan, niet? EVen trok de jonge kater met zijn donkere oortjes. Het zou een waste of energy zijn, ja, maar aan de andere kant was het misschien beter op het vlak van nut en andere zaken. Even zuchtte hij, waarna hij zijn schouders wat optrok en kalm ging zitten. Even sloeg hij zijn tweekleurige staart over zijn poten heen waarna hij kalm even zijn blik legde op het gebied voor hem. De geur die de wind met zich meedroeg was heerlijk, het rook naar... Tja.. Windclan. Het rook fris en fruitig, niet zoals de doffe en natte geur die vaak in het dennenbos te vinden was. Kort sloot hij zijn ogen wat waarna hij kalm even diep in ademde. Al de geuren en sensaties van de velden voor hem kwamen als een waterval binnen gestroomd. Het was wild en nieuw en compleet ongeschonden... het was fijn. Starclan, wat wilde hij graag weten hoe de velden er echt uitzagen... De bloemen en het gras... De struiken en de open velden. Was het net zo prachtig als hier bij de grens? Hij glimlachte even langzaam en keek voorzichtig op. Waarom waren ze zo gescheiden van elkaar, waarom waren ze zo afstandelijk en zo... Tja... Opgedeeld. Was dit hoe het moest zijn volgens hun voorouders?

- Mintpaw

Natuurlijk had ze gehoord over de inbreng van Tallstar bij het gevecht met Riverclan en het was ook niet iets dat ze de kater snel zou vergeven en misschien ook Shadowclan zelf niet. Maar het gevoel naar Shadowclan was nou ook weer niet zo sterk. Tenslotte was het de actie van een kat geweest, ook al was het wel meteen de leider. Die naar haar mening het voorbeeld zou moeten zijn voor de rest van de clan. Maar als ze de verhalen moest geloven,was Tallstar daar zeker ook niet de beste in. Ze kwam dan ook in de buurt van de grens en merkte de sterke geur van de andere clan op. Ze had het nooit lekker vinden ruiken en nu dan ook zeker niet. Ze zou er ook niet aan moeten denken om onder de bomen te moeten leven en met het moeras dat daar ook nog eens lag. Ze zag wat beweging aan de andere kant van de grens en stond kort stil, met haar ogen speurend naar wat er bewoog. Ze zag een zwartwitte vacht en wachtte geduldig tot de kat beter in zicht kwam. Hij was duidelijk nog een vrij jonge apprentice, maar zelf was ze ook niet de grootste, dus ze zou er jonger uit kunnen zien dan ze daadwerkelijk was. "Wat doe je hier?" Vroeg ze de kater, niet per se vijandig, maar ook niet vriendelijk.