De wind blies hard, zoals het vrijwel altijd deed in Windclan gebied. Routnose had zichzelf neer gezet tussen het hoge gras dat haast leek te fluisteren, kalm met haar ogen gesloten terwijl de frisse winterlucht haar longen vulde. Binnenkort zou ze wel weer nuttige dingen moeten gaan doen, maar op het moment had ze niets anders meer nodig dan een frisse wind door haar vacht en de stilte van alleen zijn. De natuur maakte altijd geluid, maar het was een taal die ze niet hoefde te verstaan. De laatste tijd was rumoerig en dat zorgde ervoor dat ze niet lekker in haar vel zat, dit soort momenten waren dan haar vorm van therapie. Rustig stond ze op en besloot nog kort een omweg te maken om wat wortels mee te nemen waarvan ze wist dat ze daar groeiden. Tot haar verbazing trof ze daar haar leader, ex-mentor en oude vriend aan. "Stalllionstar..?"

De Medicine cat hield haar kopje vragen schuin toen ze hem daar zo aantrof, zijn poten in de grond. Een klein glimlachje verscheen op haar lippen, al was hij wat waterig. "Oh, hey Routnose. Ik zag je niet" ze lachte zachtjes. "Je bent een beetje stoffig," grapte ze en veegde wat van de aarde van zijn grote kop af. Routnose vond het maar moeilijk. Hij was een van haar oudste en meest dierbare vrienden en ze had gezworen om hem altijd te steunen, wat ze ook trouw zou doen. Toch waren er dingen die hij deed waar ze het niet mee eens was. De kidnapping van Rookpaw, bijvoorbeeld. Het was niet zijn plan geweest, maar hij was de enige die er een stokje voor had kunnen steken en had dit niet gedaan. Of het hele gebeuren met Crowcall... De poes vond het moeilijk, maar bovenalles wist ze dat ze er voor hem wilde zijn. In goede en in slechte tijden.

"Een klein beetje maar hoor" ze gniffelde zachtjes en keek toe hoe hij het hol uit klauterde. Ze was over de tijd toch nog wel een beetje gegroeid, maar wanneer ze naast Stallionstar stond voelde ze zich toch altijd nog een beetje die kleine, jonge apprentice die ze toen was geweest. Het bleef haar verbazen dat hij een volledig windclan afkomst had. Grappig, hoe dat soms kon werken. Zijzelf was half Riverclan, maar had het uiterlijk van haar mama meegekregen; het evenbeeld van een windclanner. "Kun je daar iets mee?" sprak hij en Routnose inspecteerde kort de wortel. Hij voelde ietwat zacht aan, maar niet slecht voor de tijd van het jaar. Immers zou binnenkort de grond te koud en hard worden om open te graven. "Hm-hm! Smeerwortel kunnen we altijd gebruiken. Dankjewel,"

Een glimlachje ontsnapte haar bij zijn woorden, blij dat hij zo attent was. Immers was het ook Stallionstar die haar een paar dingetjes over kruiden had geleerd toen ze nog zijn apprentice was geweest. Hij had altijd gezien waar haar hart echt lag, een goede vriend en mentor. En toch? De woorden van Crowcall bleven door haar kop zweven, hoe hij slechts had toegekeken toen Sabrefur Rookpaw had gegrepen. Routnose slikte en keek weg. Geen enkele kat was perfect, maar het werd lastiger wanneer er plots zoveel op het spel stond. "Waar gebruik je dit ookweer voor?" ze keek van de wortel naar hem, lichtelijk uit haar gedachten getrokken. "Oh, ehm, ik heb ze voornamelijk nodig voor de elders. Het helpt goed tegen pijnlijke gewrichten, met deze kou," opnieuw gunde ze hem een vluchtige glimlach, maar het was duidelijk dat er iets op haar hart lag. Ze hield hier niet van, ze hield niet van confrontaties en moeilijke gesprekken. Het liefst wilde ze gewoon tegen hem aan knuffelen en aan andere dingen denken. Maar haar persoonlijke gevoelens deden er op het moment niet toe. Ze moest leren sterker te staan. Daarom sprak ze met zorg, nadat een zucht haar lippen had verlaten. "Stallionstar... I-ik denk dat we moeten praten," ze knarste met haar tanden, opzoek naar de juiste woorden. Ze wilde hem niet verder op zijn hart trappen, immers had hij al zat dingen die hem dwars zaten. En toch, toch moest het besproken worden. "De laatste tijd... Ik weet hoe moeilijk het is voor Windclan, voor jou en voor ons allemaal. M-maar... Ik ben het niet helemaal eens met hoe sommige dingen gaan," ze haalde nogmaals diep adem. "Vooral niet hoe alles met Riverclan gelopen is. Ik... Ik vind het moeilijk te snappen waarom je niet ingegrepen hebt toen Sabrefur Rookpaw gekidnapt bleek te hebben. E-en natuurlijk ben ik geen leader, maar ik wil wel dat je het weet," opnieuw keek ze omhoog, nu recht in zijn ogen. "En er is nog iets. Ik sprak laatst met Crowcall en zij vertelde mij dat toen Bearclaw haar en Scarface weg had genomen van de strijd... Well, toen heeft Bearclaw haar fysiek pijn gedaan. Stallion, hij heeft haar in elkaar geslagen," ze liet een korte stilte tussen hen in hangen. Hoe kon een clan ooit functioneren als het gebaseerd was op geweld? "Z-zeg me alsjeblieft dat jij hem hier niet toe de opdracht hebt gegeven, Stallion..."

Hij schudde direct zijn kop, wat een enorme last van haar schouders af liet glijden. Oh dank de sterren. Ze had hem er nooit voor aangezien, maar ze had ook nooit verwacht dat hij slechts toe zou kijken terwijl Sabrefur zijn plannetje uit voerde. "Sabrefur heeft me na zijn dood nog gezegd op te passen. "Stallionstar, keep your eyes open for that bear, that condor and their dainty shadow. Don't ever turn your back on them." die woorden verrasten haar. Het was al enige tijd terug dat Sabrefur zo tragisch gestorven was, en toch had hij deze woorden van Starclan niet met haar gedeeld zoals gebruikelijk was met een Medicine cat. Het maakte het haar koud om het hart, vooral omdat dit raadsel zo vreemd duidelijk leek. Dat maakte haar ongemakkelijk, want niets wat Starclan zei lag ooit zo recht voor zijn raap. "Routnose, er waren meer katten bij die aanval. Ik heb Bearclaw niet alleen teruggestuurd die dag. Mijn zus en nog een paar andere Warriors waren daarbij." deze woorden brachten enkel nog meer vraagtekens in haar kop. Zijn zus was erbij? Waarom had hij dan niet eerder ingegrepen? Toch beet ze nog even op haar tong, zodat hij de kans had om uit te spreken. "Scarface is eerder al naar mij toegekomen met dit verhaal... maar ik wist niet zeker of hij dit verzonnen had of niet. Maar nu jij bij mij bent gekomen met een identiek verhaal twijfel ik niet langer aan de waarheid van zijn woorden of die van Crowcall. Als de andere katten die erbij waren naar mij komen en dit bevestigen verban ik Bearclaw. Dit is ontoelaatbaar gedrag" Routnose bleef stil terwijl haar hart een slag over sloeg. Verbanning? Ongelovig en vooral zeer verward keek ze hem aan, het duizelde haar van de vragen. Ook viel het haar op dat hij niet terug kwam op haar opmerking over Sabrefur, Rookpaw en Riverclan. Toch waren dit op het moment dringendere problemen, dus liet dat kort voor wat het was. "W-wacht," begon ze hakkelend en schudde haar kop om alles een plaats te kunnen geven. "Stallion, i-ik... Ik volg je niet helemaal. Scarface was er al eerder over begonnen, dus? En je zus was erbij? Als je niet eerder ingegrepen hebt, vanwaar dat je dan nu opeens aan verbanning denkt..?" vroeg ze voorzichtig, er klonk niet direct kritiek door in haar stem, voornamelijk onbegrip. Nee, wat Bearclaw had gedaan ging volledig tegen haar natuur en de kern waardes van Windclan in, maar verbanning was een straf voor moordenaars en verraders. Bearclaw had altijd hard gewerkt en hoewel zij op het moment de laatste zou zijn die hem wilde beschermen, bleef ze gedreven door een gevoel van rechtvaardigheid. En dit voelde niet als een oplossing. Routnose keek bedenkelijk. "Bearclaw moet gestraft worden voor wat hij heeft gedaan, d-dat ben ik met je eens Stallion," ze sloot haar ogen en herhaalde stilletjes de belofte die ze aan Crow had gedaan. Ze zou het waar maken, maar niet zo. "Maar niet verbannen. Denk aan wat Starclan zei, nooit liggen hun woorden erg voor de hand. Don't ever turn your back on them. Misschien... Misschien betekend het juist dat we ze niet moeten laten vallen en onze rug naar hun toe keren, misschien is het nog niet te laat, misschien-" het duizelde haar allemaal. Het was nu voor het eerst dat ze geen Lizardpath had om naar op te kijken voor raad, om deze belangrijke beslissingen te laten maken. Natuurlijk lag het laatste oordeel altijd bij de leader, maar ze wist Stallionstar haar advies hoorde en in acht nam. Het was eng, doodeng. Wat als ze de verkeerde keuze maakte? "Ik denk dat we het het beste met Amberstorm en de senior warriors kunnen bespreken..."