The sun died inside my heart [Shadefeather]

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De laatste dagen waren zwaar geweest voor de gevlekte Leader, zwaarder dan normaal. Alles had hem afgestompt en zelfs al verwarmde de zon hun velden, echt ervan genieten kon hij niet. Zwijgend liep hij door het hoge gras heen zonder echt een bepaalde richting te hebben waar hij heen wilde. Alles leek zo zinloos nu zijn zoon dood was, alles was zo.. pijnlijk om naar te kijken. Hij hield op met lopen en zette zich neer met zijn blik op de grond gericht. Hoe moest hij verder? Hij moest verder voor de Clan en zou er alles aan doen dat zij niks zouden ondervinden van zijn pijn maar hoe moest hij hier persoonlijk mee omgaan? Stil hief hij zijn kop op naar de lucht en keek naar de blauwe hemel waar een paar wolkjes voorbij dreven. Gorsepaw was daar boven ergens en in zijn hart voor altijd maar de pijn die zijn verlies had achtergelaten was verlammend.

merc

Sloom wandelde de kater over de vlakte. Dat was niets voor hem, maar de huidige omstandigheden waren ook niet iets waar hij goed mee om kon gaan. Er was zoveel gebeurd, zoveel doden, zoveel verdriet. En hij wist dat zijn beste vriend het ook moeilijk had. Hij moest een gebroken Clan leiden, en zijn zoon.. Shadefeather wilde graag geloven dat hij niets had kunnen doen en dat hij de signalen niet had kunnen oppakken. Als die er überhaupt waren. Misschien had hij ze ook wel gewoon gemist. Hij had niet door dat de jonge kater zoveel verdriet had gehad, dat het hem fataal was geworden. Shade zuchtte diep en toen hij zijn ogen oprichtte zag hij de gevlekte vacht van de Leader. Ze hadden nog niet goed gesproken als beste vriend voelde Shade zich verplicht dat te doen. Hoe moeilijk het ook was. Maar het was ook een beetje comfort. Hopelijk. De kater stapte op Stallionstar af. 'Hey..' mauwde hij zacht.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

De druk op zijn borst leek niet af te nemen, alleen maar toe te nemen voor nu. Zou daar ooit een einde aan komen? Hij twijfelde en sloeg met zijn poot in het zand onder hem dat opvloog en weer neerviel. Stof dat neerviel. Meer waren ze niet, de enige hoop dat de katten die WindClan waren niet vergeten werden was dat hun verhalen gedeeld zouden blijven worden. Wat had hij zelf nu al bereikt in zijn tijd als Leader? "Hey" hoorde hij een vertrouwde stem achter zich zetten en hij hoefde niet eens om te kijken om te weten wie daar stond. "H-hey, S-shade" miauwde hij met een trillende stem.

merc

De kater draaide niet om, maar Shade wist dat zijn beste vriend wist dat hij daar stond. Trillend begroette hij hem ook. Shade's hart brak. Hij slikte de brok in zijn keel weg en stapte voorzichtig nog wat dichterbij. Zachtjes duwde hij zijn kop tegen Stallions schouder, zachtjes snorrend. Hopelijk zou het hem wat kalmeren, wat troosten, de pijn verlichten. 'Het spijt me zo voor je,' murmelde hij met een zucht. Het was zo erg. Zo, zo erg. Maar niets wat ze er nu nog aan konden doen. Alleen accepteren en verwerken.

Onderwerp: Re: The sun died inside my heart [Shadefeather]