Stars at your feet

Ze probeerde haarzelf te herpakken, deze stroom van emoties te stoppen. En dat lukte, langzaam maar zeker. Ze voelde zijn poot tegen haar schouder en zijn stem ringde in haar oren. Maar hij begreep het verkeerd, haar verklaring was een van liefde geweest maar niet op die manier. Het was zijn schuld niet fat hij het wel zo interpreteerde, erg duidelijk was ze namelijk niet geweest. Maar dat was moeilijk voor haar, om duidelijk haar gevoelens aan te geven. Brat schudde met haar hoofd en haalde diep adem. 'You misunderstand.' wist ze nog net uit te brengen door haar snelle ademhaling. Even nam ze de tijd die ze nodig had om veder te spreken en haar punt duidelijker te maken. 'I love you yes, but I'm not in love with you.' ze legde express veel nadruk op het laatste stuk van haar zin. 'Stagstorm, I love you like a brother. Nothing more.'

Romantiek liefde was niet voor haar weg gelegd. Ze had kittens met vele verschillende katers, in de hoop dat de kleine wezens hun als een lijm bij elkaar konden houden. Maar het werkte niet zo, en elke keer was ze teleurgesteld achter gebleven. Dus nee ze wilde geen partner meer, geen kittens meer. Enkel relaties die ze wel in stand kon houden. Brat trok aan haar oren toen de bruine kater vertelde dat zij zijn beste vriendin was. Even was er een verdrietige gloed over haar ogen te zien, voor een paar seconde maar. Tot haar waterige glimlach weer tevoorschijn kwam, ze slikte. Maar knikte toen terwijl ze haar oog weer op zijn vacht liet rustten. 'I know that, silly.'

Ze had helemaal niet door dat er nog tranen op haar wang te zien waren totdat hij er een weg likte. Snel haalde ze de andere weg met haar poot. En snoof luidruchtig terwijl ze met haar vacht schudde, helaas ging haar krul er wel uit. Ze drukte even haar poot tegen zijn borstkas aan en grinnikte zachtjes. 'Ik wil je voor iets uitnodigen.' miauwde ze licht zelfvertrouwen. 'Over een paar dagen houden de mensen een groot feest, ik weet niet hoe ze het doen maar elk jaar rond de zelfde tijd.'Ze stopte even en schoot hem een blik over haar schouder. Waarna ze met een sierlijk sprongetje boven op de kei sprong. 'Lichtte ze de donkere hemel op, met allemaal verschillende lichtjes.' het was moeilijk te beschrijven. Het was een ding dat je echt moest zien, echt moest meemaken. Ja de lichtjes maakte wel veel geluid, maar daar wendde je al snel aan en het was het waard, oh wat was het waard. 'Kom met me die lichtjes bekijken Stagstorm.'

Sommige beschreven de lichtjes ook wel als bliksemschoten. En dat paste misschien wel bij de grote lichtjes, waren er ook veel waarbij die beschrijving niet passte. Bliksem kwam niet in die prachtige kleuren en vormen, bliksem kwam uit de lucht en was gericht op de aarde. Niet andersom. Brat keek elk jaar naar de hele parade, de stad wist elk jaar wel een goede show op te zetten immers. Ze wilde dat heel graag delen met Stagstorm, een beetje van haar wereld aan hem laten zien. 'Dan kunnen we knallend het nieuwe jaar in.' miauwde ze een stuk meer opgewekt dan eerst terwijl ze hem nu een volwaardige glimlach schonk.

Ze moest wel wennen aan zijn nieuwe gedrag, zo kort af en stil. Echt niet hoe ze hem kende. De rode kattin haalde diep adem en ging lang uit op de kei liggen. De steen was koud maar dankzij haar dikke vacht voelde ze daar maar weinig van. 'Als ik een clancat geweest was, wat zou dan mijn naam zijn denk je?' het was op zich niet ver gezocht, haar twee zuster waren immers in Thunderclan opgebracht. Enkel had die witte duivel, of te wel haar moeder. Haar die kans niet gegund, en haar mee genomen naar de Elite. Oh hoe zou haar leven er uit zien als ze dat niet gedaan had, was ze dan net als Zira toch uiteindelijk in de Elite beland of was ze dan nu een volwaardige Thunderclanner geweest?

Eigenlijk was ze mentaal gezien nog helemaal niet zo goed als ze zelf dacht, haar gedrag wisselde erg snel. Van neutraal naar verdrietig van verdrietig naar vrolijk, zeer omslachtig. Al was het niet zo als vroeg, dat ze echt om de have klap ( en zonder goede reden ) van gedrag verwisselde. ''Net als het weer" had haar mentor altijd gezegd.

De kater grinnikte zachtjes om haar woorden wat de kattin enkel blijer maakte, ergens was ze bang dat deze nieuwe karakter dat hij had aangenomen niet tegen haar geplaag kon. Maar gelukkig bleek dat niet zo te zijn. Na een korte stilte vroeg hij was zijn Elite naam zou zijn waarop expres een 'diep in gedachtes' blik trok. 'Waarschijnlijk iets cools, zoals; Zayden of Maverick.' sprak ze met een glinster in haar ogen. 'Maar ik vind Fluffy ook wel bij je passen hoor.' grapte ze terwijl ze naam hem knikte. Toen de kater opeens een deel uit haar eerder gesproken zin vragend herhaald moest ze even nadenken wat hij bedoelde, maar toen begreep ze dat hij haar vast verkeerd had gehoord. 'Lieverd het is big brain niet dig brian, maar ik snap wel dat dat misschien een beetje te moeilijk voor je is.'

Haar glimlach veranderde langzaam in een grijns,een duivelse die wel vaker op haar gelaat te vinden was. De kater ging ondertussen naar haar liggen nadat hij haar een tik tegen haar oor gaf voor haar 'fluffy suggestie.' Hij kaatste terug dat zij  interessants te zeggen had waarop de poes snoof en haar hoofd wat ijdel omhoog hield. 'Dat is niet zo aardig.' reageerde ze terug. Haar stem klonk wat serieus maar haar grijns verzachtte haar bedoeling. 'Maar goed als jij het zegt, misschien is het dan beter dat jij het gesprek leidt.' de poes ondersteunde haar hoofd met haar poot terwijl ze de kater geïnteresseerd aankeek. Benieuwd naar wat hij zou zeggen.

Nee hij kon niet weggaan, niet nu. Met een snelle beweging stond de kattin op, ze voelde haar haren overeind gaan. Lichtte paniek overspoelde haar, alsof ze iets ging verliezen wat veel haar betekende. 'Hey hey, don't go we were having a really good time!' schreeuwde ze hem nog na, ze probeerde de wanhoop in haar stem te maskeren maar nu ze haar eigen woorden terug hoorde realiseerde ze zich dat ze op dat op zich gefaald had.