Julia
1301
Actief
A tart temper never mellows with age, and a sharp tongue is the only edged tool that grows keener with constant use.
| |
|  Onderwerp: Never my fault...  do 19 dec 2019 - 14:25 | |
| Ze snel wandelde nog steeds met Oakpaw op haar rug door de doorntunnel heen. Haar tranen waren inmiddels opgedroogd en haar ogen hadden hun standaard doffe uitdrukking aangenomen. De uitdrukking die ze de laatste tijd wel vaker droeg als er iets was gebeurd wat haar pijn had gedaan. Het werd haar zelfbescherming, een manier om er mee om te kunnen gaan. Het af te laten stompen, totdat het leek alsof het niets was. De normale dagelijkse routine. Vader dood, Rascal weg, Oakpaw die zichzelf op het Thunderpath gooide. Normale dagelijkse routine, hoorde erbij. Het lag niet aan haar, nee… Dat mocht niet, want dan kon ze zichzelf dat niet vergeven, dan zou ze eraan kapot gaan. Nee… het lag niet aan haar. Ze liep door naar de Medicine cat’s den en liet zichzelf binnen. Eveningglow liet Oakpaw zachtjes van haar rug glijden in een leeg nest en keek zoekend om haar heen opzoek naar Rousebell en Waterpaw. “Oakpaw is gewond geraakt op het Thunderpath. Zijn poot staat in een gekke hoek.” Miauwde ze neutraal. Het lag niet aan haar, echt niet… StarClan gaat mij nooit accepteren. De Clan zal mij de rug toe keren. Even flitste de paniek door haar ogen, maar toen verdween het weer alsof het niet had bestaan. [Voor @ Oakpaw en open] Vervolg van: https://www.warriorcatsnl.com/t40513-i-don-t-belong-here |
|
Anouk
1167
Actief
'Cause all of this
is all that I can take
And you could never understand
the demons that I face
438 IC
| |
| | Onderwerp: Re: Never my fault... di 24 dec 2019 - 20:01 | |
| Ze was in het diepste punt van haar den bezig, Waterpaw had ze een paar vrije uurtjes gegeven. Giftige bessen en planten. Daar was het voor hem nog te vroeg voor. Dat kwam als een van de laatste dingen die ze hem zou leren. Zoals het ook een van haar laatste lessen was geweest. De kans dat je ze nodig had was extreem klein maar je moest ook weten wat je tegen vergiftiging moest doen. Die les zou ze misschien binnenkort wel eens geven. Ze hief haar kop zodra ze ritseling in haar den hoorde. Snel borg ze de spullen op, goed verstopt, waar niemand ze zou vinden. Ze stak haar kop net om de hoek toen Eveningglow sprak. “Oakpaw is gewond geraakt op het Thunderpath. Zijn poot staat in een gekke hoek.” De situatie was serieus, desondanks klonk de Deputy hier enorm nonchalant over. Vreemd. Maar daar had ze nu geen tijd voor. Ze ging recht voor de kater staan terwijl ze de situatie bekeek. "Oakpaw, heb je gevoel in je poot? Kun je hem en je tenen bewegen?", vroeg ze aan het katertje.
|
|
