Finding you your place

Eindelijk werd hij verlost. Zijn vriendje kwam hem ophalen. Hij had namelijk eerst na de ceremonie meteen moeten trainen met Amberstorm. Toen had hij met zijn oma gewacht op het moment dat Heatpaw of Falconpaw hem op kwam halen. Hij lachte breed en sprong op toen hij Heatpaw aan zag komen. Gelukkig! Hij zou niet weten waar hij anders moest slapen. ‘Ja, graag!’ sprak hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij knikte dan ook enthousiast toen Heatpaw begon te babbelen over de perfecte plek in de apprentice den en dat hij een plekje wist dicht bij hem. ‘Oh, dat lijkt me fantastisch!’ miauwde hij dankbaar. Zou Falconpaw ook in de buurt slapen? Dan zou het helemaal perfect zijn. Hij kon zich geen beter plekje voorstellen dan bij zijn twee beste vrienden. Niet dat hij niet dankbaar zou zijn voor überhaupt een nest, maar hij voelde zich gewoon veiliger bij hun. En dan zouden ze misschien ook nog wat kunnen praten als ze 's avonds in de den lagen, of 's ochtends voordat ze moesten trainen ofzo. Hij wist nog niet precies hoe het allemaal ging, maar het geronk van de twee katers zou al genoeg zijn om hem te kalmeren. ‘Zullen we dan snel?’ Er waren nog veel meer kittens apprentice geworden. Hij wilde niet dat dat plekje ingepikt zou worden! Hij wilde gewoon zeker zijn.

Het idee om samen een goed nest te vinden leek Gorsepaw net zo enthousiast te maken als het feit dat Heatpaw eindelijk zijn beste vriendje weer bij hem in de den had. En het leek er op dat ook dat sentiment werd gedeeld. Zijn vriendje reageerde dankbaar dat de plek die hij zo net nog had beschreven hem fnatastisch leek en Heatpaw glimlachte breed. Goed, dan was dat ook besloten. Hij, Gorsepaw en Falconpaw zouden een hoop plezier gaan hebben, dat wist hij nu al. Heatpaw was haast nog enthousiaster als de ander en hij was geen eens de gene die een nest kreeg. Dus toen hij werd gevraagd of ze dan maar zouden gaan knikte hij. "Ja, komop!" Spoorde hij aan en maakte zijn weg naar de den. Hij hoopte maar dat geen van de andere apprentices het vrije nest bij de zijne in de buurt een mooi plekje zouden vinden. Voor een maan had hij dat nest al toegewezen aan Gorsepaw in zijn kop, maar nu was er wat onzekerheid. Veel kittens waren apprentice geworden, dus wat als er een gelijk de den in was gedoken en het nest gestolen had. Nee, dat kon haast niet. Zo superlang geleden was de ceremonie nou ook weer niet en ze waren vast maar al the blij om hun mentoren duizenden vragen te stellen. Hij was er immers ook gelijk op uitgetrokken met Shadefeather om een tour van het territorium te krijgen. Toen hij zijn ogen op zijn nest richtte zag hij inderdaad dat er nog geen katten waren. Mooi!
"Kijk daar slaap ik en Falconpaw slaapt daar," Hij wees naar zijn eigen nest en een nest er niet ver vanaf. "En dat nest is nog vrij, denk ik," vertelde hij en wees naar het nest naast het zijne. Hij was immers niet helemaal zeker, want hij was nog niet dichtbij genoeg om te ruiken of er al een nieuwe geur aan hing. Maar het was het hopen waard.

Gorsepaw glimlachte breed toen zijn vriend hem meenam naar de apprentice den. Dit was weer een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Voor het eerst zijn nieuwe huis in. Hij volgde de pluizige staart van zijn vriend op de voet. Eenmaal in de knusse ruimte aangekomen, keek hij zijn ogen rond. Het was heel anders dan de nursery! Veel rommeliger, maar ook gezellig. Op een andere manier gezellig. Hij kreeg een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. Hij kon hier prima wonen! En hij had Heatpaw. Hij sloot aan bij Heatpaw en hij wees al snel zijn eigen nest aan en ernaast die van Falconpaw! Oh dat was perfect! Falconpaw was ook één van zijn beste vrienden. ‘Wauw! Falconpaw is ook mijn vriend! Dit is fantastisch, Heatpaw!’ snorde hij vrolijk. En naast Heatpaw zijn nest, dat zou zijn plekje worden! Met dankbare gele ogen keek hij naar zijn vriend. ‘Oh, oh dat zou perfect zijn!’ Voorzichtig liep hij naar het nest en snuffelde er voorzichtig aan. Het rook muf, alsof er al heel lang geen anderen in hadden geslapen. Hij zou snel het mos kunnen opfrissen en het helemaal versieren met veren en bloemen. En dan was het helemaal zijn eigen plekje. Hij sprong er toen voorzichtig in, helemaal trots in zijn eerste eigen nest. ‘Het is perfect!’ snorde hij vrolijk. ‘Dankjewel, Heatpaw.’ Wauw! Wat had hij eigenlijk een goed leven. De zenuwen van de dag waren even als sneeuw voor de zon verdwenen.

Vrolijk kondigde zijn vriend aan dat Falconpaw ook zijn vriend was. Oh, wauw. Wat een grappige, kleine wereld was het soms. Al kon hij het zeker wel geloven. Natuurlijk zouden Falconpaw en Gorsepaw vrienden zijn, ze waren allebei super lief en super gezellig. Hij zag hoe het rood-witte katertje naar voren stapte en aan het mos rook om te checken of het nest al in gebruik was of niet. Blijkbaar niet, want al snel snorde Gorsepaw dat het perfect was en hij bedankte hem. "Natuurlijk! Al heb ik eigenlijk maar weinig gedaan hoor. Maar nu kunnen we wel superveel plezier hebben en veel meer met elkaar praten want je hebt hier geen echte bedtijd!" Snorde hij vrolijk terug. Dat was dan ook een dingetje waar veel apprentices aan moesten wennen, want je kon zo laat opblijven als je maar wilde, zolang je de rest maar niet boos maakte dan, maar je moest ook wel vroeg op voor je trainingen. Je moest dan zelf structuur in je dag en nacht brengen, want er waren immers geen moederkatten meer die bepaalden wanneer je ging slapen. Maar hij zou zijn vriendje wel helpen hoor!

Heatpaw was zo ontzettend aardig. Hij had zomaar het allerbeste nest uitgekozen van de hele apprentice den. Gorsepaw krulde zich op in het nest. Het was nog niet af, maar voor nu was het perfect. Hij zou nog veel mos moeten verzamelen, en veren, en bloemetjes om het helemaal zijn nest te maken. Hij snorde en legde zijn kopje op de rand toen Heatpaw begon te vertellen. Zijn ogen werden wat groter. Hij zou nu helemaal op zichzelf moeten passen! Hij had een brede glimlach op zijn kop en knikte enthousiast. Ze zouden eindeloos kunnen praten! En niemand vertelde hun hier wat ze wel en niet konden doen, opeens was hij eigen baas! Gorsepaw hield echter wel van een beetje structuur in zijn leven, maar hij zou zijn draai vast snel genoeg vinden. Maar als elke dag was als vandaag, zou hij waarschijnlijk aan het einde van de dag alleen maar kunnen denken aan slaap. Maar als zijn beste vriendjes er waren... misschien wilde hij dan veel liever gewoon kletsen! ‘Oh het lijkt me zo leuk! Daar heb ik zoveel zin in!’ miauwde hij met een grote grijns op zijn kop. ‘Ik ben nu toch wel blij dat ik apprentice ben. Ik heb je zo erg gemist in de nursery! En nu zijn we allemaal weer bij elkaar,’ sprak hij snorrend. Hij, met zijn twee beste vriendjes aan zijn zijde. Het leven kon zo niet meer op.

Gorsepaw leek zo blij om bij hun te slapen dat een brede glimlach niet te missen was op het gezicht van Heatpaw. Het deed hem goed om zijn vriendje zo te zien, opgewonden in plaats van nerveus dat hij het niet goed zou doen. ”Ik heb jou ook gemist! Maar we gaan die tijd allemaal inhalen met heel veel plezier en samen trainen en noem maar op!” Beloofde hij aan de kersverse apprentice die in zijn nieuwe nest opgekruld lag. Hij meende het ook echt. Hij had Gorsepaw in de eerste maan van zijn training niet veel kunnen bezoeken in de nursery en ze hadden toen zeker niet op pad kunnen gaan. Nu konden ze ieder geheim plekje van het territorium samen gaan ontdekken en zelfs naar andere, onbekende plaatsen gaan. Nu alles weer klopte en zijn beste vriendje hier was kon het ook niet meer stuk in de ogen van Heatpaw. De komende manen zouden een paar van de beste worden, daarvan was hij overtuigd. Hij wilde niets of niemand dat laten verpesten. En straks? Straks zouden hij en Gorsepaw en Falconpaw allemaal samen warrior zijn en dan konden ze nog een hele hoop nieuwe avonturen beleven!

Gorsepaw lag inmiddels met zijn staart over zijn neus in zijn nieuwe nest. Het was zo onwerkelijk! Helemaal alleen, zijn eigen thuis, tussen zijn allerbeste vrienden. Het zou gek zijn om nu zonder zijn zusjes te slapen. Burningskies moest weer helemaal naar een andere den, maar hij zou zijn best doen om haar iedere dag te bezoeken! En Heatherpaw, Antpaw en Rubypaw zouden vast ook wel nieuwe vriendjes maken. En ze bleven immers familie, dus heel ver uit elkaar zouden ze nooit groeien. Gorsepaw snorde gelukkig en keek Heatpaw met grote, dankbare ogen aan toen hij allemaal vertelde wat hij wel niet van plan was. Hij lacht en knikte enthousiast. Zijn eerste training was misschien niet zo top geweest, vanaf morgen zou hij vast het territorium ingaan met Amberstorm en de nieuwe wereld ontdekken. ‘Dat lijkt me geweldig, Heatpaw! Ik-’ Er kwam een grote gaap uit Gorsepaw zijn mond, en met een giechel een een beetje betrapt keek hij zijn vriend aan. Het was een dag geweest vol met indrukken. Misschien was het nu echt even tijd om te slapen. Een beetje vroeg, maar kon je het Gorsepaw kwalijk nemen? Vanochtend was hij nog een kitten. ‘Ik denk dat ik moet slapen,’ maakte hij zijn zin af. Hij legde zijn kin in het mos. Heatpaw mocht zelf kiezen wat zijn plan was, maar Gorsepaw sloot zijn ogen en meteen viel hij als een blok in slaap. In zijn nieuwe huis, wat meteen super vertrouwd voelde.

- Gorse topic uit