Make it right

De zwarte kater grinnikte even op zijn woorden. Het was toch niet grappig?? Hij wilde alleen maar weten wat voor prooi hij had gevangen! Misschien kon hij wel wat dingen leren van hem! 'Een muis, eigenlijk,' antwoordde de kater, waarop hij even een geluidloze 'o' vormde met zijn mond. Maar dat was ook goed! Want die waren heel klein en kon je snel uit het oog verliezen!! Dus het was alsnog heel goed van de kater! De kater wees met zijn staart ergens naar toe en Falcon volgde de staart met zijn blauwe ogen. 'Konijnen vind je niet snel hier, die zijn meer op de Moorlands. Ben je ook wat aan het jagen?' Hij twijfelde even iets om te zeggen, maar besloot het toch niet te doen. "Ik heb het vaak geprobeerd! Maar het lukt me nog niet echt... maar ik weet zeker dat het me ooit gaat lukken!" ooit, wie weet hoelang het nog zou duren, maar hij probeerde het tenminste! "Hoelang duurde het voor u voordat u uw eerste prooi had gevangen?" besloot hij met nieuwsgierige ogen te vragen aan de kater.

De zwarte kater kantelde zijn kop iets toen hij vertelde dat hij moeite had met jagen. Alsof hij het niet begreep. Zie? Hij was gewoon raar! Hij moest moeite doen om er niet teleurgesteld uit te zien, want deze woorden hielpen hem niet echt bepaald. Toen hij echter aan de kater vroeg wanneer hij zijn allereerste prooi had gevangen, keek de kater hem met een glimlach aan. 'Uh, dat duurde niet erg lang. Ik had natuurlijk wat oefening nodig, maar al na de eerste paar keer had ik een muisje te pakken.' Oh.. Hij knikte even met een glimlach, hij was dus erg goed in jagen! Dat was goed om te horen en het maakte hem ergens wel jaloers. Ze hadden nog geen echte vechttraining gedaan, dus wie weet was hij daar wel beter in! 'Hey, misschien kan ik je helpen jagen nu?' Zijn oren schoten naar voren en zijn blauwe ogen begonnen te glanzen. "Zou u dat willen??" vroeg hij met een brede glimlach tegen de kater. Als hij dat wilde dan.. Dan zou hem dat zo erg helpen! "Als u tijd heeft dan zou ik dat super erg waarderen!" hij probeerde nog steeds netjes te praten, ondanks de enthousiasme.

De kater lachte en knikte toen hij aan hem vroeg of hij hem echt wilde helpen met jagen. 'Anders had ik het niet voorgesteld, Falconpaw,' grinnikte de zwarte kater, waarna hij hem met zijn staart aantikte op zijn schouder. Hij vervolgde dat hij het alleen moest doen als hij tijd had hoor!! Hij wilde de kater niet van zijn taken afhouden, al helemaal niet als het belangrijk was voor de clan! 'Natuurlijk heb ik tijd, Falcon. Ik heb altijd tijd voor jagen,' sprak de kater, waarop Falcon even glimlachte en knikte. Dat was goed om te horen! Hij zou geholpen worden! 'Maar voordat we beinnen moet je me wel één ding beloven,' klonk er echter opeens op een serieuze toon, waardoor Falcon de kater recht aan keek. Wat het ook zou zijn, hij zou het accepteren! Als een echte vent. 'Je moet me beloven nooit meer u te noemen. Oké? Zou oud ben ik ook weer niet,' sprak de kater, waarna er weer een glimlach bij de kater door brak. Falconpaw glimlachte ook even, als dat het was... dan zou hij dat wel kunnen! 'Ik ben gewoon Shadefeather, Shade of je, jij, afgesproken?' sprak de kater, waarop Falcon meteen knikte. Als de kater dat wilde, natuurlijk! "Natuurlijk Shadefeather!" sprak hij met een glimlachje tegen de oudere kater. Als hij het niet zou vergeten tijdens het jagen, want dan kon het soms even ontglippen. Zelfs als dat niet de bedoeling was. "Welke prooien vind je het beste om te vangen, Shadefeather?" vroeg hij vervolgens aan de kater. Dan kon hij meteen achterhalen wat de specialiteit was van de kater.

De zwarte kater glimlachte terug naar hem en knikte weer even. Alsof hij wilde zeggen dat hij nu tevreden over hem was! Yes! Vervolgens stelde hij de vraag, welke prooi het beste te vangen was. 'Uuh, konijn vind ik altijd leuk om te jagen. Ik hou ervan als je zo hard gaat,' klonk er met een grijnsje van de zwarte kater af, waarop hij even begrijpend knikte. Hard rennen was ook wel heel leuk om te doen! Al kon hij ook weer niet zó hard rennen zoals hij misschien zou willen. 'En daarna muis. Dat is lekker makkelijk en je moet ook erg stil zijn, iets waar ik ook best goed in ben.' sprak de kater, waarop hij met een glimlachje begrijpend knikte naar de kater. Tot nu toe vond hij vogels misschien wel het meest irritante, die schrokken zo snel!! Sneller dan de meeste andere prooidieren tot nu toe. 'Wat wil je vooral leren nu?' klonk er van de kater, waardoor hij even 'hmm'de en naar de kater keek terwijl hij na dacht over wat hij precies wilde leren. "Je bent dus professional in muizen vangen... dus.. misschien leren over muizen vangen??" stelde hij voorzichtig voor aan de kater. Gewoon goed nadenken over wat er het beste was om nu te leren en het per prooi aanpakken. Er waren immers verschillen tussen de prooien. "Tenminste, als je het daarmee eens bent!! Als je iets anders in gedachten hebt is het natuurlijk ook goed!" Hij wilde hem immers niks opleggen!!

Hij vond het heel erg fijn dat de kater met zo'n glimlach naar hem keek. Daardoor voelde hij zich toch wel iets meer op zijn gemak om zo'n gunst aan de kater te vragen. Toen hij aan de kater voorstelde om muizen te gaan vangen, want dat leek echt de expertise te zijn van deze kater, grinnikte de zwarte kater even waarna hij knikte. 'Ik ben het daar helemaal mee eens, Falconpaw. Laten we een paar muisjes vangen dan, hm?' Het feit dat de kater sprak dat ze een paar muizen gingen vangen maakte hem al helemaal enthousiast. Hij was er klaar voor! Hij zou niet één muis vangen maar meerdere! De kater glimlachte weer en sprong op, waarna de kater begon te lopen en hem mee wenkte toen hij achteruit keek. Hij trippelde meteen mee, benieuwd om te kijken hoe de kater dit zou gaan aanpakken. 'Ik loop een eindje daar vandaan, want door ons geklets kan het heel goed zijn dat de muizen weg gevlucht zijn,' sprak de kater, waarop hij even instemmend knikte. Dat was niet meer dan logisch toch? Ze hadden vast aardig wat lawaai gemaakt door daar te gaan praten. Hopelijk zou alles nu niet verkeerd gaan! 'Dus, waar moet je denk je vooral op letten tijdens het jagen? En dan vooral met muis, want ieder dier is weer anders natuurlijk,' sprak de kater, waarop Falcon even rustig nadacht. Duiven waren onderhand de dieren die het meeste schrikachtig waren, samen met konijnen. "Muizen... zijn er klein dus je moet precies springen." sprak hij rustig tegen de warrior. Als je miste, dan miste je goed ook. Een konijn of vogel was nog groter, dus als je daar iets miste kon je het dier alsnog pakken. "en je moet erop letten dat ze niet hun holen in vliegen." voordat je er zelf in vloog, wat hij ook nog wel zag gebeuren.

Hij kon dan wel impulsief zijn in zijn acties, maar als het om theorie ging dan ging hij er wel even voor zitten. Hij wilde zich niet voor gek zetten mentaal gezien want hij wist toch wel dat hij zich al zwaar voor schut kon gaan zetten met zijn fysieke slungeligheid. De zwarte kater grinnikte op zijn woorden, waarop hij even ietwat bang werd. Had hij zich dus alsnog voor schut gezet? Hij mocht toch hopen van niet, want hij wilde het echt heel erg graag goed doen. 'Dat is inderdaad waar.' klonk er van de kater af, waardoor hij mentaal opgelucht zuchtte, maar zijn fysiek kalm bleef. 'Waar je ook op moet letten is vooral hoe je sluipt. Muizen kunnen heel goed aanvoelen of er iets of iemand aankomt, door de grond heen,' Vertelde de warrior hem, waarop hij aandachtig luisterde. 'Daarom moet je je sluiptechnieken goed onder de knie hebben want anders ben je wel een tijdje bezig.' De zwarte kater stopte met lopen en hij keek even twijfelachtig naar de kater. Sluipen was juist wat hem vaak niet goed af ging. Dus een muis vangen ging misschien nog moeilijker worden dan hij had verwacht. 'Laat me je sluiphouding maar is zien.' Hij knikte even langzaam en zwiepte een keer twijfelachtig met zijn staart. Hij zakte langzaam door zijn poten, lichaam laag bij de grond, staart recht achter hem, poten vrij om te bewegen indien nodig. Maar in ieder geval laag bij de grond, zodat hij niet snel gespot zou kunnen worden. "Zo.. denk ik?" sprak hij ietwat onzeker. Als het zo aan je gevraagd werd, was het toch altijd raar om te voelen hoe je nou echt stond en dat maakte hem ietwat onzeker.

De zwarte kater knikte hem nog een keer bemoedigend toe, waarna hij door zijn poten zakte om in de sluiphouding te gaan. Toen hij onzeker sprak dat dit waarschijnlijk de manier was hoe hij meestal sloop glimlachte de kater even. Hij wist niet goed wat hij daarvan moest denken, was het een bemoedigende glimlach en moest hij dingen verbeteren? Of was het iets anders? Deed hij het goed? Hij wist het niet, maar hij hoopte dat hij het wel goed deed. ’Sluip nu maar een paar staartlengtes vooruit,’ sprak de kater, waarop hij even langzaam knikte. Hij zette langzaam zijn poot naar voren, waarna hij zijn achterpoten neer zette op de plek waar zijn voorpoten hadden gestaan, omdat hij daar zeker was dat daar niks lag wat kon kraken. Hij probeerde zo geconcentreerd mogelijk te blijven en hij was gewend dat zijn mentor naar hem keek terwijl hij sloop, maar dat weerhield het er niet van dat het apart voelde dat iemand iedere beweging keek. Dus misschien was het daarom, dat hij er even over na dacht en daardoor concentratie verloor, dat hij op een krakend stukje grond stapte, wat zowel een takje of een blaadje kon zijn, maar het maakte geluid. En hij wist zeker dat als er een prooi in de buurt was deze dat ook gehoord zou hebben. Diepe, diepe zucht.

Hij probeerde heel erg alles in de gaten te houden, alles wat hij hoorde te doen probeerde hij echt te doen. Zo goed mogelijk jagen, sluipen.. Want hij kon geen prooien vangen, oké alleen misschien bij heel erg veel geluk, als hij alles niet goed onder de controle had. En dat had hij ook wel gemerkt ook de afgelopen tijd. Anders had hij echt wel inmiddels prooien gevangen zoals de andere apprentices hadden. Toen hij omkeek naar de gitzwarte kater glimlachte de kater weemoedig naar hem. 'Dat kan gebeuren, geeft niets,' klonk er geruststellend van de kater af, waarop hij even langzaam knikte. Dat snapte hij ook wel maar het leek zo te zijn dat iedere keer als hij ging jagen wel iets mis ging! Was het niet hoe hij sloop dan was het weer iets anders waardoor het weer mis ging. 'Wat zorgde ervoor dat je concentratie minder werd?' klonk er vervolgens van de kater af, waardoor hij even slikte. Het was eigenlijk echt een stomme reden, maar goed. Hij moest eerlijk zijn wilde hij iets leren van de kater. "Omdat er naar me gekeken wordt." bekende hij eerlijk tegen de kater. Het was geen leugen, het was verre van een leugen. Hij vond het gewoon niet fijn dat er naar hem gekeken werd. "Het maakte me nerveus." vervolgde hij zachtjes terwijl hij zijn oren wat beschaamd naar achteren draaide. Het was alleen maar normaal dat er naar hem gekeken werd, maar dat maakte het niet dat hij zich daardoor minder nerveus voelde.

De kater leek te begrijpen dat hij zich erover schaamde, maar het feit dat hij glimlachte was even nadenken wat het precies was, want hij werd hier toch niet over uitgelachen? Het was ook wel schamend, dat moest hij toch echt wel toegeven. Het zou niet meer dan normaal moeten zijn dat iemand zo naar je aan het kijken was, anders zou hij immers ook niet beoordeeld kunnen worden op hoe zijn jaaghouding was. Dat was het hele probleem. 'Ah, ja, dat begrijp ik,' klonk er waarna de kater een paar keer knikte. Het was lastig om je concentratie erbij te houden want deed hij het normaal ook zo? Hij had echt werkelijk waar geen idee of hij het precies zo deed als dat hij normaal deed als hij aan het jagen was en dat maakte het moeilijker. 'En wat als je probeert voor te stellen dat je helemaal alleen bent. Niemand kijkt naar je, je bent in je eigen wereldje. Als je wil kan ik een eindje van je weggaan, dan zit ik niet zo op je poten te kijken,' klonk er van de kater af, waarop hij even begrijpend knikte. Dat klonk wel goed, maar het maakte het alsnog.. nep. "Het is raar.. om op niks te jagen." sprak hij zachtjes tegen de warrior, hopende dat hij het begreep. Waar moest hij anders zijn aandacht op vestigen? Normaal als hij ging sluipen had hij zijn aandacht gevestigd op een prooi en niets of niemand kon zijn aandacht daarvan af krijgen. Maar hier was er niks anders, dus dan ging hij op zijn gedachten focussen.