You can do anything, but not everything [Harespring]

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De witte punt van zijn staart ging van links naar rechts. De dagen nadat ze de Heatherfields terug hadden gekregen voelde nog altijd wat onwerkelijk aan. Hij zuchtte en ging verzitten en sloot zijn groene ogen even. Alle beelden die voor zijn netvlies langsschoten zorgden voor een korte rilling. Nog steeds dacht hij na over de woorden die Sabrefur tegen hem had gesproken. Dat hij moest oppassen met Daintywhiff, Bearclaw en Condorflower. Hoewel veel katten Sabrefur zowel gehaat als geadoreerd hadden durfde hij vertrouwen in de kater te stellen. Amberstorm deed inmiddels haar taken als Deputy naar haar beste kunnen maar het was toch anders zo zonder de zwart-witte kater.

Ze had genoeg meegekregen om te weten dat er waarschijnlijk wat stond te gebeuren, maar de vraag was wat. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal gemakkelijk wanneer het aankwam op haar warriortaken uitvoeren, maar toch deed ze zo veel mogelijk haar best. Meer kon ze tenslotte niet doen. Ze had nu ook een apprentice, dus dat hield haar gelukkig ook weer wat bezig en zorgde ervoor dat ze wel meer bevestigd kreeg dat ze wel wist wat ze deed, ondanks dat ze over alles nog best onzeker was. Ze hoopte alleen wel dat Bloodclan weg zou blijven, als er iets was dat ze niet wilde dan was het dat wel. Een bekende geur drong haar neus binnen en ze probeerde de bekende vlekken van haar leider te spotten, wat gelukkig niet lang duurde doordat ze de richting van de geur wist. "Stallionstar," Begroette ze de kater en boog haar kop kort ter begroeting.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

De kater zat nog altijd diep in gedachtes verzonken toen een stem hem uit zijn gedachtes haalde. Hij had een moment nodig voordat hij zag wie het was. "Hey Harespring" miauwde hij en glimlachte toen naar de poes. "Hoe gaat het?" vroeg hij haar. Hij was oprecht benieuwd hoe het met de poes ging, ze was inmiddels mentor geworden van haar eerste Apprentice en de tijd dat ze in de Medicine Den had doorgebracht leek al even achter haar te liggen. Toch zou het iets zijn wat haar nog bezig kon houden wist hij. Soms leek het of het verleden je bleef achtervolgen.

Het was misschien al een paar moons geleden met wat er gebeurd was, maar ze kwam nog steeds niet graag alleen bij de grenzen ondanks dat ze haar best ervoor deed om toch al haar taken zo goed mogelijk uit te voeren. Het was dan misschien ook niet heel wonderbaarlijk dat haar leider vroeg hoe het ging. Naar haar mening ging het wel aardig, want het was niet alsof het echt goed zou kunnen gaan. Ze kon tenslotte niet meer over het territorium rennen zoals ze wilde zonder risico te lopen ergens overheen te struikelen. "Het gaat wel." Natuurlijk bleef het wennen. Al helemaal nu ze een eigen apprentice had die ze moest trainen. Ze deed haar best om de jonge kat alles te leren, maar ze hoopte dat het voldoende zou zijn. Het was ook nog eens haar eerste apprentice en dat hielp zeker niet bij de onzekerheden die ze erover voelde.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Er kwam een vriendelijke glimlach op zijn lippen toen Harespring vertelde dat het allemaal wel ging. Het was goed voor haar dat ze een Apprentice had die ze moest trainen om haar bezig te houden en zichzelf nuttig te voelen voor de Clan. "Als het niet gaat mag je dat ook zeggen hoor" miauwde hij wiebelend met zijn oren.

Dat was niet iets dat ze zou kunnen doen. Toegeven dat het niet ging, want dan was ze bang dat ze niet meer nuttig zou zijn voor de clan en ze was er niet klaar voor om al een elder te worden. Ze zou dan ook zeker nog een tijd doorgaan voor ze zich aan zoiets zou toegeven. "Het gaat goed genoeg." Sprak ze dan ook nogmaals. Goed was anders, want dan zou ze gewoon konijnen bovengronds kunnen jagen zoals ze wilde. Maar dat zou ze niet makkelijk meer kunnen zonder dat iemand zou helpen. Ondergronds daarentegen begon ze toch wel een beetje onder de knie te krijgen, maar dat was nog steeds niet altijd even makkelijk. Het was iets waar ze gewend aan moest raken, het jagen in het donker.