We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De kitten was nog maar net drie Moons en lag nu al in de Medicine Cat's den omdat ze ziek was geworden. Het was net de eerste keer dat ze zich niet helemaal op en top voelde, maar wel de eerste keer dat het ernstig genoeg was om onder toezicht van haar zus en diens Apprentice te blijven. Whitecough, was een ziekte die rond deze tijd van het jaar vaak opspeelde en met de zwaksten van de Clan begon. Honorkit had al dagen niet goed gegeten na de verdwijning van Ravenkit en Crabkit, om daarna weer haar eetlust terug te krijgen maar door de stress te verzwakken. Kortom, het was teveel voor haar kleine lichaam en de ziekte had haar in zijn greep. Zacht hoestend lag de kitten een beetje eenzaam in het mosnest voordat ze zich vermoeid opkrulde. Ze had het warm en koud, de rillingen liepen dan ook over haar rug. Haar longen deden zeer, of waren het haar ribben van het vele hoesten? Ze herinnerde zich niet veel van het moment dat Icecream haar naar binnen had gebracht, ze was te moe geweest. Haar oortjes bewoog ze kort toen ze pootstappen hoorde voordat een klagelijk geluidje haar mond verliet. Laat mij niet alleen!
Onderwerp: Re: Finding Stars za 4 jan 2020 - 19:18
Ze had net een goede training met haar leerling achter de rug toen ze voor de zekerheid maar even naar de medicijnden toe liep. Ze voelde iets in haar rug prikken, maar ze kon er zelf net niet goed genoeg bij. Bij elke stap voelde ze hoe het ding in haar huid bewoog, maar wist niet precies of het nu om een tweebeen ding ging of om een doorn van de struik waar ze ingesmeten was tijdens de training. Maar zodra ze haar poten net in het medicijn den had geplaatst hoorde de gevlekte bengaal een klagelijk gemiauw. Natuurlijk Honerkit lag hier omdat ze ziek was. Aquamoon liep in haar richting en rook dat ze best erg ziek was. Maar hopen dat ze geen Groenhoest zou krijgen. Dat zou Icecream breken. Zeker nu twee andere pleeg kittens van hem verdwenen waren. 'He, Honerkit. Hoe is het met je?' vroeg Aqua vriendelijk en ging met een lichte kreun zitten.
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Onderwerp: Re: Finding Stars vr 10 jan 2020 - 20:58
tag: Aquamoon
he who lives without discipline dies without
honor.
De kattin was geen bekende. Hoewel Honorkit de naam kende en haar vaker in het kamp had gezien; had ze nooit met de oudere kat gesproken. Immers hield ze haar aandacht vaak bij haar familie en enkele vrienden die ze eerder in haar leven had gekregen. Daarnaast was haar papa nogal bezorgd om de veiligheid van zijn kittens waardoor ze wat strengere regels opgelegd had gekregen; waaraan ze zich probeerde te houden ook al ging dit vaker mis dan goed. Tenminste zo leek het, een kitten van haar leeftijd was veelal te nieuwsgierig om niet in de problemen te raken. 'He, Honorkit. Hoe is het met je?' Vroeg de Bengaal vriendelijk waardoor de kleine parelgrijze kitten haar ogen vermoeid opende en de ander aan staarde. 'Dorst,' Murmelde ze op een zwakke manier, haar keel voelde droog aan door het vele hoesten. Haar oortjes drukte ze in haar nek terwijl er traantjes in haar ooghoeken glinsterden. Ziek zijn was niet leuk!
Onderwerp: Re: Finding Stars vr 10 jan 2020 - 21:36
Aquamoon zag hoe het arme zieke kitten haar oogjes opende en ze moest goed luisteren om te horen was ze zei. Daarna knikte ze en draaide zich om. Snel trippelde ze het kamp over en uit om een bed met mos buiten het kamp op te zoeken. Daar plukte ze een redelijke bal mos bijeen die ze in elkaar drukte tot een stevige bal en pakte hem daarna op met haar bek en renden weer terug om het mos eerst terug in het kamp te dragen en draaide zich om om de mosbal even in het water te dompelen al voor ze terug naar het medicijnhol terug liep en daar de bal voor Honorkit neer legde. 'Hier, drink maar zo veel je kunt.' miauwde ze en ging tegen over het parelgrijze kitten zitten.
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Onderwerp: Re: Finding Stars za 11 jan 2020 - 15:14
tag: Aquamoon
he who lives without discipline dies without
honor.
De Bengaal verdween de den uit zodra de jonge kitten met moeite het ene woord had uitgesproken. Ze was weer alleen, iets dat ze niet wilde zijn. Natuurlijk had ze Coyotepaw en Chivysniff nog; beide katten zorgden voor haar en vonden het niet erg er voor haar te zijn. Ook had ze papa altijd nog, de grote grijze brombeer die zielsveel van haar hield, en belangrijker nog zij ook van hem. Het duurde niet al te lang voordat de parelgrijze kitten weer wat poot stappen hoorde en de Bengaal van kort daarvoor haar kant op kwam met een natte bol mos. Drinken... Het werd voor haar neus neer gelegd waardoor de kitten zwakjes haar kopje hief en enkele druppels langzaam op likte. 'Hier, drink maar zo veel je kunt.' Mauwde de kattin terwijl ze naast haar kwam zitten. De jonge kitten snufde wat voordat ze zichzelf iets omhoog dwong om er beter bij te kunnen en ontspannen verder dronk. De droogte van haar keel verminderde al wat, al kriebelde deze nog steeds.
Onderwerp: Re: Finding Stars za 11 jan 2020 - 19:18
Gelukkig was het kitten sterk genoeg om zichzelf op te werken en uit de natte mosbal te drinken en daar was Aquamoon heel erg blij om. Natuurlijk zouden Chivysniff en Coyotepaw er ook om voor haar en de andere katten van de clan te zorgen dat ze weer beter werd, maar toch kon Aquamoon haar vreugde niet op om te zien hoe hard het kitten haar best deed om weer beter te worden. Ze kreeg ontzag voor het kit die haar dorst aan het lessen was ondanks haar ziekte. Het liefste had ze haar een lik gegeven, maar zelf wist Aqua ook dat ze enkel door hier bij de kleine Honorkit al ziek zou kunnen worden, maar ze wilde haar gewoon even gezeldschap houden en als het kon helpen.
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Onderwerp: Re: Finding Stars ma 13 jan 2020 - 19:03
tag: Open!
he who lives without discipline dies without
honor.
Honorkit was de eerste die de ziekte zo zwaar te pakken had, en hopelijk zou het daarbij ook blijven. Immers was Whitecough een gevaarlijke ziekte, aanstekelijk en natuurlijk heftig. Zeker voor jonge katten en zeer oude katten kon dit het verliezen van een leven betekenen. Honorkit had geluk met de goede zorgen van haar zus Chivysniff en het feit dat ze koppig genoeg was om door te blijven gaan. Ook al was ze moe en voelde haar kopje wollig aan, uiteindelijk zou ze zich halverwege de dag vaak wat beter gaan voelen. De medicijnen hielpen in ieder geval al iets, ze was wat comfortabeler, maar de ziekte moest nog steeds haar lichaam verlaten en haar lichaam vocht hard. Vermoeid krulde de kitten zich nadat ze voldoende had gedronken weer op. Een zacht kuchje verliet haar mond terwijl ze haar oortjes liet hangen. Later zou haar zus of diens Apprentice wel weer langs komen om haar te checken, of gezelschap te houden zoals Aquamoon dat deed.
Onderwerp: Re: Finding Stars ma 13 jan 2020 - 22:52
Ze zag hoe Honorkit weer ging liggen en voelde mee met het jong. Ziek zijn was nooit gemakkelijk, zeker niet als je nog zo jong was. Dan wilde je alles doen behalve stil te moeten liggen tot je weer beter zou zijn. Aquamoon vond dat ze wat langer moest blijven en dacht na wat kon ze het beste doen? De meeste kittens hielden van verhalen, maar dat kon ze als een van de slechtste. Ze bleef vaak steken om dan weer te lang na te moeten denken. Nee ze kon wel iets anders. Goed helemaal mooi zingen kon ze dan wel niet, maar zolang ze de maat goed aanhield dan kon ze best een mooi moppie zingen. Ze legde zich tegen Honorkit aan en snorde eerst even zacht. Meer om haar te laten weten dat ze er nog steeds was. De mosbal zou voorlopig nog wel genoeg water bezitten voor als het kitten weer zou willen drinken.
Onderwerp: Re: Finding Stars wo 15 jan 2020 - 21:11
tag: Open!
he who lives without discipline dies without
honor.
Honorkit was te moe om zich nog echt te focussen op de Warrior. Immers had het behoorlijk wat energie gekost om water te drinken alsmede het feit dat haar lichaam nog steeds tegen de ziekte vocht. Het kwam dan wellicht ook niet als een grote verrassing dat ze haar ogen al snel weer sloot en zacht kuchend weer wat weg zakte. Slaap kwam immers makkelijk, ze had niet al te veel om bang over te zijn en was wellicht ook te ziek om zich echt met haar angsten bezig te houden. Coyotepaw en Chivysniff waren altijd in de buurt en het zachte gesnor deed de kitten aan haar mama denken waardoor ze eens diep zuchtte voordat ze naar dromenland verdween.
Onderwerp: Re: Finding Stars wo 15 jan 2020 - 21:45
Gelukkig viel het kleine kitten weer in slaap al had ze eventjes gekucht. Toch stelde haar slapende ritmische ademhaling gerust. Toen ze klaar was met haar lied voor Honorkit stond ze voorzichtig op. Hoewel het kouder begon te worden nu het Kaalblad was toch besloot Aquamoon het water direct in te springen in het stukje waar er weinig riet was zodat ze niet het halve kamp door zou hoeven. Het zou misschien een dag duren voor die plek weer schoon gewaaid was? Met een plons landen de gevlekte zilveren poes in het water en zwom een stuk voor ze naar de oever ging. Daar schudden ze zich uit en trippelde op hoge snelheid naar een struik die dichtbij genoeg was waar ze zich drogen kon. Stevig likkend droogde ze haar natte vacht. Ze had hopelijk alle sporen van withoest weg gewassen? Na een tijdje stond Aquamoon op en trippelde weer terug naar het kamp om te kijken of ze nog wat van haar krijgstaken kon volbrengen.
Onderwerp: Finding Stars 
zo 15 dec 2019 - 19:54
spenny
