I still live for you

Onderwerp: Re: I still live for you zo 19 apr 2020 - 22:16

My mercy prevails over my wrath
♡

Op dit soort momenten vond hij het heerlijk. Hij was nu niet Falconpaw, medicine cat apprentice van WindClan, maar hij was gewoon Falconpaw. Gewoon een jonge jongen die genoot van het leven die hij aan het leiden was. Op momenten als deze, dat hij samen met Gorsepaw was, wist hij dat hij alles kon zeggen. En dat het ook andersom gold. Een paar manen geleden had je aan hem kunnen vragen wie zijn beste vriend was en dan had hij waarschijnlijk niet eens Gorsepaw genoemd. Toen waren ze nog helemaal niet close geworden samen, maar eigenlijk vanaf het moment dat hij met Gorsekit praatte bij het bloemetje in het kamp, was hun vriendschap zo snel gegaan. Hij wilde de kater niet kwijt uit zijn leven, hij kon geen leven zien zonder Gorsepaw. Hij kon zich ook niet inbeelden hoe zijn leven er uit had gezien als hij niet close was geworden met Gorsepaw. Dan was het gewoon een clangenootje van hem geweest, hoe raar dat ook klonk. Was hij dan alsnog broertje geworden van Gorsepaw? En had Gorsepaw hem dan geaccepteerd of zou de kater hem negeren? Gelukkig waren dat soort dingen niet belangrijk om over na te denken, want hij was hier nu. En ze waren goede vrienden. Beste vrienden. Gorse gaf geen antwoord op de vraag over zijn moeder, al had hij niets persoonlijks genomen. Hij wist zelf ook wel dat zijn moeder moeilijk was. De kater schudde echter alleen maar zijn kop op zijn woorden. Wat, hij kon er prima zelf wel een beetje om lachen hoor! Toen hij daarna sprak dat de kater het gewoon wilde doen voor de bloemen klonk er gegrinnik van de kater af, waarna de kater hem vrolijk aan keek. ’Ja, dat vind ik wel een goeie! Weet je, ik neem jouw mentor wel,’ klonk er van de kater af, waarna Gorse weer op zijn buik draaide en Falcon even knipperde. Hey! Dat ging niet zomaar! ”Nee dank je, ik hou Routnose liever.” sprak hij met een grinnik tegen de kater. De kater kwam overeind met alleen zijn kont, waarna hij even wiebelde en voordat hij het door had de kater bovenop hem sprong en Falcon even een verrast geluidje liet horen, maar uit instinct zoveel mogelijk probeerde om zijn buikje te beschermen. ’Maar die van jou leert je vast niet vechten!’ klonk er spinnend van de kater af, waarop hij even giechelde en zijn voorpoten net achter de kin van de kater duwde, terwijl de kater zijn achterpoten tegen zijn buik aan kreeg. Maar zijn kop zou hij niet in de buurt krijgen hoor! Daar ging hij hem tegen houden met zijn voorpoten! "Gelukkig leer ik dat van anderen wel!" Sprak hij met een ondeugende grijns op zijn gezicht.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you wo 22 apr 2020 - 20:55

Het was vreemd, maar misschien waren dit soort simpele momentjes de dingen die hij het meest zou koesteren in zijn leven. Gorsepaws zijn korte leventje leek op dit moment namelijk alleen maar met de dag ingewikkelder te worden. En de enige manier waarop hij eraan leek te kunnen ontsnappen was gewoon, gewoon zijn met zijn vrienden. Spelen als jongens dat onder elkaar deden. Geen warriors erbij, geen ouders. Gewoon gewoon. Falconpaw grapte nog dat hij zijn mentor niet wilde inruilen. Hij grinnikte. Daar kon hij zich iets bij voorstellen. En bovendien, medicine cat worden was blijkbaar niet voor hem voorgelegd. Falconpaw was uitgekozen tijdens zijn reis naar de bergen. Het was iets waar hij niets bij kon voorstellen. Al die wijsheid, al die kracht. Hij was bijzonder. Hij had zich er nooit aan getwijfeld.
Maar alsnog was hij nu gewoon net zoals hij. En konden ze stoeien als twee vrienden. Hij had hem verrast door hem te bespringen, waardoor hij Falconpaw onder hem drukte. Gorsepaw had nou eenmaal het simpele voordeel dat hij groter was. Hij keek uitdagend naar zijn vriend toen hij twee poten in zijn nek kreeg. Zo, wilde hij hem nu van hem afduwen? Hij miauwde nog dat hij van anderen het wel leerde. ‘Oh?’ miauwde Gorsepaw, niet onder de indruk. Hij drukte nog even wat steviger met zijn poten op de borst van de medicine cat apprentice, waarna hij zijn gezicht dichterbij bracht. Maar doordat Falconpaw zijn poten onder zijn kin had, kon hij niet dichterbij komen. Nee, hij had alleen maar een grote grijns op zijn bek. ‘Laat maar eens zien dan, bloemenprinsje,’ giechelde hij met een brede grijns.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you do 30 apr 2020 - 19:25

My mercy prevails over my wrath
♡

Hij voelde zich niet hoger dan de rest puur door zijn rang. Hij was nog een jochie, iemand die met zijn vrienden wilde spelen, wilde leren en gewoon doen waar hij zin in had. Hij wilde spelen, ravotten en roddelen met zijn vrienden. Hij was een apprentice, hij was niet een of ander speciaal joch. Zo voelde hij zich ook niet, hij was vereerd met zijn rang, begrijp hem niet verkeerd. Hij droeg de rang met trots. Maar hij was niet iemand die erover ging opscheppen, hij was niet iemand die zich meteen verheven voelde bovenop de rest. Als het net iets anders was geweest en het niet een medische rang was geweest, had hij ook nog steeds gewoon bij de andere apprentices geslapen. Maar dit? Dit was anders, hij moest er zijn als iemand hem nodig had. Het had een verantwoordelijkheid op zijn schouders. En dat allemaal terwijl hij niet wilde gaan veranderen. ’Oh?’ klonk er van zijn beste vriend af, totaal niet onder de indruk van zijn woorden. De poten kwamen wat steviger op zijn borstkas te staan, hoe was deze jonge gozer nou ook opeens groter dan hem geworden? Hij voelde de druk wel op zijn voorpoten, hoe de kater probeerde om zijn kop dichterbij te brengen, maar ja, zijn voorpoten zouden niet gaan buigen. Maar de grote grijns op het gezicht van de kater was overduidelijk te zien. ’Laat maar eens zien dan, bloemenprinsje,’ giechelde de kater met een brede grijns, waarop Falcon uitdagend terug grijnsde. Gelukkig had hij een atletisch en slank lichaam, he? En hij kon het gewicht van de kater bovenop hem zeker wel gebruiken. Doordat de kater met zijn lichaam bovenop hem zat, kon hij het makkelijk gebruiken, vooral ook omdat Gorse nog op zijn voorpoten leunde. Dus uit het niets haalde hij zijn poten onder de kin weg, om ze om zijn nek heel te slaan en zijn lichaam te draaien. Door het zwaardere gewicht van de kater zouden ze daardoor op hun zij komen, waardoor hij zelf ook weer vrijheid kon krijgen om wat betere aanvallen of verdediging op te zetten voor zichzelf.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you di 5 mei 2020 - 21:33

Gorsepaw zou dit uitdagen nooit bij iemand anders durven. Alleen bij Falconpaw. De medicine cat apprentice kende hem van binnen en buiten. Al zijn liefde en leed deelde hij met hem. Maar hij kende niet zijn nieuwe vechttechnieken die hij had geleerd. En bovendien werd hij inmiddels steeds groter dan Falconpaw, dus hem overmeesteren was niet lastig geweest. Alhoewel kietelden zijn poten onder zijn kin, waar hij met zijn volle gewicht in leunde. Totdat zijn fundering opeens instortte en hij bijna plat bovenop Falconpaw landde. Een geschrokken ademtocht kwam uit zijn bek. Het duurde niet lang voordat zijn poten om zijn nek waren geslagen en hij met zijn zij in het gras landde. Even was hij met stomheid geslagen, maar hij zou zijn bloemenprins niet zo makkelijk weg laten krabbelen. Hij trok zijn achterpoten op tot voor zijn buik, waarna hij Falconpaw weg probeerde te schoppen. Daarna rolde hij over zijn rug heen en krabbelde overeind. Hij lachte hartelijk, waarna hij weer door zijn voorpoten zakken, zijn staart zwaaide uitdagend maar speels heen en weer. Zijn tong kwam gefocust uit zijn bek. ‘Niet slecht, voor een medicine cat!’ grinnikte hij vrolijk. Natuurlijk kon Falconpaw wel vechten, maar een beetje plagen over domme vooroordelen. Hè, dat moest toch wel kunnen!

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you di 5 mei 2020 - 22:53

My mercy prevails over my wrath
♡

Oh hoeveel hij van deze kater voor hem hield. Meer dan de kater ooit zou kunnen begrijpen waarschijnlijk. Het was geen romantische manier van houden van, zo ver hij wist. Hij hield gewoon heel erg veel van zijn beste vriend. En daarom vond hij het ook heel erg leuk om dit soort dingen ook met hem te doen. Ze wisten precies van elkaar hoeveel ze konden hebben voordat het niet meer leuk was. Ze waren niet bang om bepaalde dingen uit te proberen bij elkaar, nieuwe technieken en al. Maar gelukkig had Falcon ook nog zat trucjes achter de hand liggen. Zoals de poten onder de kin van Gorse, die hij uit het niets weg liet vallen. Hah, die had Gorse niet aan zien komen, want alles verliep gewoon volgens plan. Ze kwamen zelfs allebei terecht op hun zij, waarop Gorse hem begon te schoppen en Falcon even een ”Oef” geluidje maakte. Daarna rolde Gorse om en Falcon volgde zijn voorbeeld, om laag door zijn poten en met een zwiep met zijn staart naar de kater keek met een glans in zijn blauwe ogen. ’Niet slecht, voor een medicine cat!’ grinnikte de rood-witte kater, waarop hij de grotere kater met een grijns aan keek. ”Niet slecht voor een jonkie!” weerkaatste hij als antwoord. Ja, hij had immers gewoon al wat meer ervaring, right? Hij zette voorzichtig een stap opzij, alsof hij zijn prooi aan het omcirkelen was. ”Was dat alles wat je had jochie? Iemand aanvallen zonder dat ie t weet?” sprak hij met uitdagende blauwe ogen tegen de kater. Hij wilde wel eens zien wat de kater nog meer in huis had, voordat hij zelf een aanval in zou gaan zetten. Beetje uit testen he? Eens zien of hij ook met een atletische kat iets kon doen in plaats van een sterke kat zoals zijn moeder. Bij Falcon ging namelijk veel op snelheid en wendbaarheid. In plaats van brute kracht.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you do 7 mei 2020 - 17:18

Hun speelgevecht vorderde en spinnend nam hij even een paar pasjes afstand van Falconpaw. De schop die hij liggend nog had uitgedeeld was raak en had hun beiden te tijd gegeven om overeind te krabbelen. En nu begon Falconpaw weer te bewegen en Gorsepaw spiegelde zijn bewegingen, om elkaar heen cirkelend als een dans. ‘Ik takel in elk geval nog niet af!’ kaatste hij terug op de opmerking dat hij een jonkie was. Maar natuurlijk had hij minder ervaring dan Falconpaw. Zijn enige voordeel was, was dat hij wat groter was. Hij rolde een keer zijn schouders, waarna hij nog een uitdaging naar zijn hoofd kreeg geslingerd. Hij lachte met een uitdagende blik op zijn ogen. ‘Dat is toch slim?’ grinnikte hij met een brede grijns op zijn kop. Maar nu was hij zich er wel van bewust. ‘Maar oké, hard tegen hard?’ Gorsepaw zette eerst een dreigende beweging naar voren, om te kijken wat zijn reactie was, waarna hij in de tegenovergestelde richting sprong op welke ze aan het cirkelen was en op Falconpaw zijn voorpoten dook om hem proberen onderuit te krijgen.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you do 14 mei 2020 - 16:38

My mercy prevails over my wrath
♡

Oh hoeveel hij hield van dit soort dingen doen met Gorse. Spelen, ravotten. Ze waren jonge jongens, die het hen niet boeide wat er voor de rest in de wereld gebeurde. Wat er gebeurde was recht voor hun ogen. ’Ik takel in elk geval nog niet af!’ klonk er terug van de kater, waarop Falcon even luchtig lachte. ”Dan moet je maar voorzichtig doen met een oude knar zoals ik!” sprak hij met een grijnsje tegen de kater. Natuurlijk moest hij niet zachtjes en rustig aan doen. All out. Dat was de manier waarop ze plezier zouden gaan hebben. Gorse lachte met een uitdagende blik in zijn ogen op zijn uitdaging. Nou? Kom dan he? Hij was er klaar voor. ’Dat is toch slim?’ klonk er grinnikend van de kater af. Lekker slim hoor, eerder poes! ’Maar oké, hard tegen hard?’ Dat hoefde je hem geen tweede keer te vertellen hoor. Met een grijns op zijn kop knikte hij even, maar veel tijd had hij niet om zichzelf om te zetten. Gorse veranderde van richting, doelend op zijn voorpoten. Falcon leunde vrijwel meteen op zijn achterpoten, zijn voorpoten omhoog gooiende. Met een brede grijns op zijn gezicht duwde hij vervolgens zijn poten weer naar beneden, hopende dat hij de kop van de andere kater op de grond kon duwen. Bijna zoals hij geleerd had van Stallionstar met de steen, maar dan een echte kop. En zonder de nagels die hij bij de steen wel gebruikt zou hebben. ”Niet zo makkelijk denken, zo snel krijg je me niet onderuit.” sprak hij met een plagerige grijns tegen de kater.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you vr 15 mei 2020 - 1:00

Gorsepaw schreef:: Zou hij ooit goed worden in vechten? Waarschijnlijk niet. Falconpaw brulde nog dat hij voorzichtig zou moeten doen met hem. Hij giechelde. ‘Echt niet!’ miauwde hij vrolijk terug. Het was maar een spelletje, maar toch, het zou weer een beetje zijn alsof hij een kitten was en met zijn zusjes speelde. Niet dat hij dan vaak won. Hij had er ook gewoon een handje van om anderen te laten winnen. Dan werden ze meestal zo blij, en daar deed hij het immers voor. Maar ja, het echte gevecht begon, en met vaart dook hij op de poten van Falconpaw af.
Maar hij was slimmer, want de poten stonden niet meer op de grond tegen de tijd dat Gorspaw er was. Nee, het enige wat hij vind waren dorre grassprieten. En snel wegkruipen kon hij ook niet, want de dikkerd landde gewoon met zijn poten op zijn kop. ‘Oof,’ bromde hij, toen hij met zijn kin plat op de grond lag. Dit was een vervelende positie. Maar hij zou zich niet zo snel gewonnen geven! Hij liet zich zijwaarts op zijn heupen vallen en wurmde ook zijn schouder onder zich door, zodat hij nu volledig op zijn zij lag, maar zijn kop nog wel plat op de grond lag. Maar dat betekende dat hij een poot wat vrij had gewurmd, en met die begon hij tegen Falconpaw zijn voorpoten te meppen, hopend dat hij op zijn tijd eentje eromheen kon haken om zichzelf weer te bevrijden.
Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you ma 25 mei 2020 - 22:08

My mercy prevails over my wrath
♡

Vechten was iets waar hij, verrassend gezien, goed in was. Het was natuurlijk niet echt iets waar hij als medicine cat apprentice veel zou gaan gebruiken, maar indien de nood hoog was dan kon hij het natuurlijk wel gaan gebruiken. Hij hoopte alleen dat hij het alleen voor stoeipartijtjes nodig had zoals hij nu deed. Het scheelde wel, mocht hij ooit het zo ver schoppen tot medicine cat, dan kon hij zijn eigen apprentice leren vechten. Dan hoefde deze alleen jagen te leren van een ander want ja... Hij en andere katten leren jagen? Dat klonk eerder hilarisch in zijn hoofd. 'Echt niet!' klonk er van de rode kater af toen hij de kater waarschuwde. Hij grijnsde breed en grinnikte even. "En dat terwijl ze altijd zeggen dat je respect moet hebben voor je ouderen!" sprak hij speels terug tegen de ander. Als hij hem oud noemde, dan hah, dan zou hij ook oud krijgen van hem. Dan speelde hij ook zeker mee hoor. Geen problemen daar.
Het was iets wat hij vaker had geoefend voor zichzelf. En dankzij Gorse kon hij het prima uittesten ook, want de kater ging linea direct naar zijn voorpoten duiken. 'Oof,' klonk er brommend van de rode kater af toen hij Gorse zijn kop onder zijn voorpoten had geklemd. Hah. Pak aan. Maar Gorse gaf zichzelf helaas nog niet gewonnen, want de kater liet zich op zijn zij vallen, waarna hij met zijn vrije poten naar zijn voorpoten begon te meppen. Hey! Hij haalde uit automatisme een poot omhoog, zodat deze niet gemept konden worden. Hij sprong daarna ook maar volledig van de kater af, voordat zijn poten nog meer gemept zouden worden. "Hah, dat was een goede move." sprak hij met een grijns tegen de kater, waarna hij zich wat door zijn poten liet zakken en af zette met zijn achterpoten. Hopend dat de kater nog midden in het proces zat van overeind komen, want van je zij omhoog komen was lastiger dan van buik overeind komen.

Ɓσ

Onderwerp: Re: I still live for you ma 1 jun 2020 - 16:16

Respect voor je elders? Nou, hij hoopte dat als ze ooit elders zouden worden, dat ze samen zouden kunnen vertellen over de avonturen die ze hadden beleefd. Gorsepaw was geen held, maar Falconpaw wel. En als Falconpaw het kon, kon hij dapper zijn voor hem. Hij gniffelde geamuseerd. ‘Ik vrees de dag dat jij elder gaat worden!’ grinnikte hij. En toen ging hun speelgevecht verder, rollend en giebelend als twee jonge jongens. En Gorse wist een paar rake tikken uit te delen. Yes! Falcon zei zelfs nog dat het een goede move was, en het zorgde ervoor dat Gorsepaw bevrijd was uit zijn klauwen. Hij grinnikte en probeerde weer op zijn buik te rollen en overeind te krabbelen. Maar hij was al niet weer helemaal op vier poten, en Falconpaw gaf hem alweer een duw tegen zijn zij. ‘Oof,’ bromde hij, waardoor hij door de impact alweer op zijn zij lag. Maar dit keer probeerde hij sneller te denken en door te rollen op zijn rug, zodat zijn achterpoten de kans kregen om omhoog te schoppen, hopelijk Falconpaw te raken, waar hij ook was.

Onderwerp: Re: I still live for you di 2 jun 2020 - 22:57

Het was natuurlijk wel de ultieme droom. Samen met zijn beste vriend in de elders den belanden. Het was iets wat hij echt voor zich zag, na een lang leven gezellig samen in de elders den. Bloemenkransen maken. Bloemstukjes maken. Leren aan de kittens en apprentices. Samen lol hebben met elkaar en terug kijken op de goede oude tijd. De kittens van Gorse op zien groeien. De hele mikmak. Hij wilde dat later voor hen samen. Hij zag dat later samen. ’Ik vrees de dag dat jij elder gaat worden!’ grinnikte de kater, waarop hij de kater met een brede grijns naar de kater keek. Oh die zou hij zeker nog wel terug gaan krijgen hoor! Die zou hij terug krijgen in het speelgevecht van hen. Gorse wist een aantal goede klappen uit te delen, maar Falcon kreeg je niet zo snel klein hoor! Want hij duwde de kater meteen weer, die meteen in de lucht begon te schoppen met zijn achterpoten. Alleen een beetje jammer dat hij een andere tactiek had en via de voorkant van Gorse bovenop hem sprong en in de voorpoten van de kater zachtjes begon te bijten. Niet door bijten natuurlijk, maar echt speels bijten die geen wonden zouden achterlaten.

Onderwerp: Re: I still live for you