Bat Orchid [Valon]

Opeens waren alle remmen losgegaan. Cobra had een enorme bom gedropt en de reacties waren op zijn zachtst gezegd verontwaardigd geweest. Sinclaw, die hij maar al te goed kende van toen hij apprentice en warrior was geweest in ShadowClan, was opeens deputy geworden. Vallon wilde eigenlijk niks meer met zijn Clan te maken hebben, maar hij kon wel appreciëren dat ze de Clan haar rug toe had gekeerd. Hij vond het alleen vreemd dat ze haar eigen naam behield. Waarom zou ze dat doen? Het wekte wantrouwen in hem op. Wat als ze een spion was voor ShadowClan? Hij zou het niet buiten beschouwing van Tallstar laten dat hij één van zijn warriors expres over liet gaan naar ShadowClan puur om de spion uit te hangen. Dan nog vroeg hij zich af hoe dom Cobra kon zijn om Sinclaw meteen te verkondigen als deputy terwijl hij nog zo veel andere katten met meer ervaring in de Elite rondliepen die een leiderspositie makkelijk op zich konden nemen. Zijn gedachten gingen kort naar Brat. Hij schudde zijn kopje. Hij zou wel zien wat het zou geven. Ondertussen moest hij nog wat zaken regelen voor zijn hondentanden. Hij keek kort op toen hij een geur rook, gevaarlijk dicht in de buurt van de BloodClanborder. Hij grijnsde. Wat een dwaas. Hij deed een paar stappen naar voren en zag algauw van wie de geur afkomstig was. “Zo, zo,” gromde hij. “Zijn we niet een beetje ver afgedwaald van ons nest, kittypet?” Hij keek haar met minachting aan in zijn ogen, zijn nagels uit zijn klauwen laten komend en diep in de grond stekend.

Vallon had verwacht dat hij angst zou zien in de blik van de she-cat, maar lichte verbazing schoot door hem heen toen de nog vrij jonge she-cat – hij schatte dat ze in een Clan net wel of net geen warrior zou zijn geweest – brutaal haar bek tegen hem opende. Hij hield die verbazing achter verborgen achter een neutrale blik, maar hij moest toegeven dat ze wel pit had. Helaas zou die pit haar niet veel goeds opleveren als ze zo door zou gaan. Hij liet een vreugdeloze lach horen toen ze haar woorden sprak. “Een bedreiging, jij?” Hij deed een paar stappen dichterbij en keek haar dreigend aan. “Zie je die halsband die om mijn nek hangt? Dat was ook van een kittypet die dacht dat hij een bedreiging voor me vormde. Als je een beetje bekend bent met onze leefstijl, dan weet je hoe dat voor hem geëindigd is.” Hij deed weer een stapje terug. Hij ging haar niet vermoorden. Nog niet. Ze had eigenlijk wel zijn interesse gewekt, zeker met die brutale houding van haar. “Mag ik vragen waarom je zo’n dringende doodswens hebt?” Hij knikte naar de omgeving om hun heen. “Het barst hier van de wilde katten. Waarom sluit je je net als al je andere domme soortgenoten niet gewoon op in je nest, lekker warm en knus bij je Twolegs?” Zijn stem droop van het sarcasme en de minachting. Dit was een levensstijl die hij verachtte tot in het diepste van zijn botten.

Vallon trok kort met zijn oortje toen ze aangaf dat ze hier woonde. Ongemerkt opende hij zijn bek heel lichtjes zodat hij kon ruiken waar ze vandaan kwam, maar buiten een Twoleggeur en de geur die hier rondhing, merkte hij niet veel bijzonders op. In elk geval geen geuren van rogue of Clan cats. Ze leek ook niet echt op een Clan cat, maar ze leek ook niet op een heel erg dikke kittypet. Vallon had niet echt een idee in welke categorie hij haar moest plaatsen. “Waar woon je dan wel?” gromde hij. “Als je niet bij Twolegs woont, dan vraag ik me af hoe je jezelf onderhoudt.” Hij trok met zijn oortje. “Je gaat me toch niet vertellen dat je kunt jagen, hè?” Ze zou eigenlijk zo in de Elite kunnen komen als dat zo was. Hij had vage geruchten gehoord dat Shark daar ook vandaan was gekomen en hij had het tot leader geschopt. Natuurlijk was dat maar een roddel geweest en was niemand er zeker van waar de vorige BloodClan leader daadwerkelijk vandaan was. Waarschijnlijk waren die verhalen dik opgeblazen en was hij gewoon een rogue geweest. Maar goed, eerst maar eens kijken wat het werd met deze kittypet voordat hij belachelijke voorstellen ging doen.

Vallon gaf een langzame knik toen Flower aangaf dat ze buiten het dorp woonde, op een boerderij. Dat was al beter dan in een Twolegnest. Vallon wist dat katten die op boerderijen woonden meer op zichzelf aangewezen waren omdat Twolegs zich ontfermden over andere beesten en zich niet specifiek met katten bezighielden, al waren er natuurlijk wel voorzieningen voor katten binnen hun voedselassortiment. Zou Flower daar gebruik van maken? Als hij haar verhaal mocht geloven, dan joeg ze voor zichzelf en verzorgde ze zichzelf ook. Ze was zelfs een tikkeltje beschaamd om toe te geven dat ze op boerderij woonde. Schaamde ze zich voor haar kittypet afkomst? Vallon zou dat wel doen in haar geval. Hij keek haar kort peilend aan en trok toen met zijn oortje. “En je schaamt je daarvoor omdat…?” Hij grijnsde vals. “Begrijp me niet verkeerd. Ik snap waarom je je zou schamen omdat je leeft bij Twolegs, maar ik dacht dat kittypets zich daar niet veel van aantrokken?” Hij kneep zijn ogen kort samen. “Of het moet zijn dat je opzoek bent naar een andere leefstijl?” En nu eens zien hoe ver hij kon gaan en wat ze prijs zou geven. En of ze eventueel materiaal zou zijn voor de Elite, al schatte hij de kans vrij klein in dat ze daarmee zou instemmen. Kittypet bloed had het niet in zich om te doden.

“In een boerderij wordt er toch ook gewoon voor de dieren gezorgd door Twolegs? Of heb ik dat verkeerd?” bromde hij. Je ging hem niet vertellen dat er geen warme kattenmand en wat voedsel voor haar klaar zou staan. Het was niet dat als ze er geen gebruik van maakte, het er niet was. Aan de andere kant kon hij het wel appreciëren als ze echt zélf op haar prooi joeg en gebruik maakte van een eigen nest, het liefst een beetje in de wildernis gelegen. Het toonde moed aan, moed dat niet veel kittypets hadden. Het was vreemd. Aan de ene kant was ze wel een kittypet, maar aan de andere kant had ze ook enkele kenmeren die alleen aan een rogue kon voldoen. Als hij haar op haar woorden moest geloven, dan zorgde ze dus voornamelijk voor zichzelf. Maar wellicht kon ze niet hard genoeg vechten om een plekje in het rogue territorium te bemachtigen. Hij lachte een vreugdeloze lach toen ze een verkeerde opvatting maakte over de Elite. “Schatje, ik geloof dat je geen idee hebt waar je over spreekt,” bromde hij. “In onze groep kun je nog steeds staan en gaan waar je wilt. Je bent zodanig op jezelf aangewezen dat je voor niemand verantwoording af hoeft te leggen en of andere katten je het loodje laten leggen, ligt aan jezelf. Je hoeft in de winterse periode echt op geen steun van anderen te rekenen. En ja, we hebben een leader en een deputy en we moeten doen wat zij zeggen, maar zelfs hun kan het geen barst schelen wat je doet, zo lang je maar voor de Elite werkt.” Hij trok met zijn oortje. “Het is jammer dat ik je nog niet zo snel een andere kat zie doden, anders was je misschien wel interessant materiaal geweest om aan Cobra te laten zien.”