I'm bad at making friends

Sunkit had als opdracht gekregen vandaag om maar eens nieuwe vriendjes te maken. Sunkit maakte niet snel vriendjes. Whitekit was stom geweest, en alle grote katten eigenlijk ook. Haar zusjes en broertje waren dagelijks slachtoffers van haar tirades, dus nu was het tijd om een echt vriendje te zoeken. Of in elk geval, met die optimistische denkwijze werd ze op pad gestuurd. Sunkit slenterde wat tussen de nesten door, niet wetende wat het doel hiervan was. Het enige wat gebeurde is dat ze heel erg moe werd. Af en toe keek ze eens nieuwgierig een nest in, om vervolgens weer ergens verderop neer te strijken. Hmm, wat had het voor nut om door te ploegen op deze zinloze missie? Sunkit kon zich prima in haar eentje vermaken! En met die gedachte rende ze naar de dichtstbijzijnde mosbal en dook erbovenop. Pak aan mosbal! Lachend liet ze zich op haar rug vallen en gooide de mosbal omhoog, waarna hij een stukje verderop van haar vandaan weg rolde.

&Stormkit eerst

Kleine voetjes bewogen zo nu en dan schokkerig terwijl de bengaalse kitten lag te slapen. Ze lag op haar rug, waardoor ze de volste vrijheid had om in haar dromen te kunnen rennen. Bovendien zou ze niet zomaar gewekt worden door een rollend broertje of zusje of een bewegende moeder. Ze lag namelijk naast het nest. Want waarom zou je in een zacht nest slapen als dat ook kon op de harde vloer. Haar dromen werden echter verstoord door een gigantisch monster die haar zomaar omver duwde. "AAH", schreeuwde de kitten waarna ze zich snel op haar voetjes zette. Het monster bleek een mosbal te zijn, oh. Okay dan, ander plan. Ze sprintte op de mosbal af en gaf deze een kopstoot zodat die weer van haar vandaan rolde. Wraak!

Het weggooien van haar bal werd al snel gevolg door hard geschreeuw. Aah!? Sunkit rolde weer op haar buik en zag een bruine kitten door de nursery scheuren. Op haar bal af! Sunkit kreeg meteen een boze uitdrukking op haar gezichtje. Pardon? Dat was haar bal! Ze had net besloten dat ze prima alleen kon spelen en dan zou ze haar bal opeens afpakken? Sunkit zag dat haar bal een kopstoot kreeg en wegrolde. Ja, nu was hij weer voor haar! Meteen krabbelde ze overeind en scheurde ze achter haar bal aan, waarna ze er recht bovenop sprong en veilig onder haar buikje in bedwang hield. Met vuur in haar ogen keek ze weer naar de andere kitten. ‘Van míj!’ mauwde ze koppig. Ja, ze kon het maar beter even duidelijk maken, straks zou ze hem weer afpakken!

Een rosse kitten rende op de bal af die Stormkit zojuist met een kopstoot had weggerold. De kitten sprong er bovenop, zodat de mosbal vast kwam te zitten onder haar buik. ‘Van míj!’ riep de kitten haar toe met een boze blik. Was dat dan net bedoeld als een aanval op haar? Stormkit besloot van wel en rende dus - misschien iets te vrolijk voor een tegenaanval - op de rosse kitten af. Op de naam van de kitten kon ze niet komen, ze was slecht in het onthouden van namen. Niet dat ze dat ooit toe zou geven. "Aanwal!" riep ze voor ze een sprong richting de rosse kitten waagde. Want het was logisch om 'aanval' te schreeuwen als je iemand aanviel.

Sunkit doodsblikken hadden niet geholpen, want de bruine kitten kwam alweer met een oorverdovend geschreeuw op haar af rennen. Gealarmeerd keek Sunkit op en het enige wat ze kon verzinnen was zich nog steviger om de bal heen te rollen en met man en macht de bal vast te houden. Het was háár bal. Geen haar op haar pels die erover nadacht om die zomaar op te geven. Ze zou niet toestaan dat gekke Stormkit deze zou afpakken! Ze kreeg een beuk tegen haar aan en ze viel omver op haar schouder. Maar de mosbal zat nog steeds tussen haar pootjes! Toch had ze zich wel een beetje zeer gedaan. ‘Niet doen!’ jankte ze dan ook nog een keer. Snapte ze het dan echt niet?

Ze had geluk, haar aanval was succesvol. De bal, met daaraan Sunkit bevestigd, rolde een klein stukje. Stormkit was zelf over de bal heen gerold en krabbelde al snel weer overeind. ‘Niet doen!’ riep de andere kitten echter. Er verscheen een verwarde blik op Stormkit's kopje. Waarom niet doen? "Maaw hoe wil je dan spelen?" vroeg ze dus maar. Ze wist niet hoe ze anders met een mos bal moest spelen dan er mee te rollen. Het idee dat de andere kitten misschien helemaal niet wilde spelen kwam totaal niet in haar op.

Sunkit stond boos weer op, de mosbal veilig tussen haar pootjes houdend. De ander leek al weer in staat te zijn haar opnieuw aan te vallen, maar ze hield zich gelukkig in. Sunkit gaf een paar likjes over haar zere schouder, waarna ze boos naar Stormkit keek. Ze deed alsof ze niets had gedaan. Ze leek in de war. Was ze nou echt zo dom? Ze vroeg hoe ze dan wilde spelen. Nou, Sunkit wilde helemaal niet meer met haar spelen! Ze was heel lomp en gevaarlijk. ‘Ik wil hejemaal niet met jou spelen!’ Schreeuwde ze toen kwaad. Ze pakte daarna de mosbal op in haar bekje en draaide resoluut om.

De andere kitten was niet zo snel met opstaan als Stormkit zelf. Waarschijnlijk mede omdat ze de mosbal nog steeds tussen haar poten hield. Sunkit gaf nog een paar likken over haar schouder waarna Stormkit een vraag stelde. ‘Ik wil hejemaal niet met jou spelen!’ riep de kitten op een boze toon. De rosse kitten pakte vervolgens de mosbal op en draaide zich om. Wat? Verward wandelde Stormkit om de andere kitten heen en ging er voor zitten. ”Waajom dan niet?” vroeg de bengal met een scheef gehouden kopje. Ze begreep oprecht niet waarom de ander niet met haar zou willen spelen. Spelen was toch leuk?

Sunkit was al helemaal in haar eigen wereldje beland toen ze wegliep, dat ze een verontwaardigd kreetje uit haar bekje liet komen toen de ander gewoon zich er weer mee ging bemoeien. Wat moest ze nou. Ze was echt een muizenbrein als ze nog steeds niet begreep dat Sunkit niets van haar moest. ‘Omdat jij mij aanvjalt! Mijn bal afpakken!’ En dat wilde Sunkit helemaal niet. Ze wilde gewoon zelf met háár mosbal spelen. Geen stommerik zou die van haar afpakken. Ze hief dan ook hooghartig haar kopje. ‘Dus. Rot op!’ gilde ze toen uiteindelijk woest. Ja, dat moest wel duidelijk zijn toch?

Er klonk een klein kreetje toen Stormkit voor de ander ging zitten, het was klein genoeg voor de bengal om er geen aandacht aan te besteden. ‘Omdat jij mij aanvjalt! Mijn bal afpakken!’ reageerde de rosse kitten op een iet wat boze toon. "Maaj dat is het spelletje?" reageerde Stormkit op een vragende toon. ‘Dus. Rot op!’ schreeuwde Sunkit haar kant op. Shock. Niemand had ooit zo boos tegen haar gedaan. Zo boos deden niet eens de oudere katten als ze er op in stond dat ze per se naar buiten wilde gaan. Verbluft bleef ze enkele seconden zitten voor er toch weer een vraag uit haar mondje kwam. "Maaj waajom wil jij dan niet met mij spelen?"

Dacht ze nou dat dat het spelletje was? Want dat was het helemaal niet. Stormkit snapte het helemaal niet. En ze had het toch al uitgelegd? Waarom bleef ze dan domme vragen stellen? Sunkit haar blauwe oogjes stonden inmiddels vol woede. Haar haren stonden overeind. ‘Omdat-’ begon ze, haar stem schoot een octaaf omhoog. Hoe moest ze dit nou uitleggen. Kennelijk was ze gewoon super dom. ‘Omdat jij niet leuk speelt!’ Nee. Sunkit hield er niet van om aangevallen te worden, om haar bal afgepakt te worden. Ze wilde gewoon met haar eigen balletje spelen. Desnoods wilde ze wel een spelletje met iemand anders spelen, zolang zij dan maar won. Maar Stormkit had dat allemaal verpest. Nee, ze zou nooit meer met haar spelen!

De rosse kitten had haar vacht opgezet waardoor ze er uit kwam te zien als een rood bolletje pluis. Niet heel intimiderend als je het Stormkit vroeg, al had ze überhaupt geen idee dat dit boos bedoeld was. ‘Omdat-’ begon Sunkit, wiens stem enorm de hoogste in schoot bij dit woord. ‘Omdat jij niet leuk speelt!’ Huh? Hoe kon je nou weer 'niet leuk spelen'? Daar had ze nog nooit van gehoord. Spelen was toch altijd leuk. In de ogen van de bengaalse kitten in ieder geval wel. "Maaj wat is dan wel leuk spelen?" besloot Stormkit vervolgens te vragen. Als Sunkit haar dat kon vertellen kon ze daar wat mee doen zodat ze wel leuk samen konden spelen.

Sunkit had besloten dat Stormkit nu haar aartsvijand was. Want ze hield maar niet op! Ze wist echt niet wat nee betekende ofzo, of als iemand boos was, of als iemand je gewoon stom vond! Moest ze het dan letterlijk zeggen. Sunkit beschermde de bal nog steeds tussen haar poten, alsof het het meest dierbare stukje mos op heel de wereld was. Stormpaw was gewoon een grote dommerik, want ze wilde nog steeds met haar spelen. Of tenminste, ze vroeg wat leuk spelen was. ‘Nouuu..’ begon Sunkit. Dit was wel een moeilijke vraag. Hoe moest ze dit nou eens uitleggen? Heel lastig. ‘Gewoon.. Dat je mij niet pijn doet. Of mijn bal afpakt. Gewoon.. gewoon!’ Ja. Sunkit kon het niet uitleggen. Ze moest gewoon maar begrijpen, en anders gingen ze net zo goed niet spelen. Pft.

‘Nouuu..’ begon Sunkit. De bengaalse kitten wachtte rustig op een antwoord af, alsof ze daadwerkelijk geduld had. Ze kon wel doen alsof ze dat had, maar dan wel maar heel even. ‘Gewoon.. Dat je mij niet pijn doet. Of mijn bal afpakt. Gewoon.. gewoon!’ Stormkit keek de ander voor een paar seconde verward aan. Gewoon? "Heb ik je pijn gedaan dan?" vroeg Stormkit eerst. Ze kon zich niet bedenken wanneer ze Sunkit pijn gedaan zou kunnen hebben. "En hoe wil je dan met de bal spelen?" vroeg ze er achterop. Ze moest natuurlijk wel weten hoe Sunkit 'gewoon' wilde spelen, wilde ze mee kunnen spelen.

Sunkit was er gewoon helemaal klaar mee. Stormkit zou het nooit begrijpen. Helemaal nooit. Ze hief dan ook hooghartig haar kopje. ‘Ja, je deed me pijn!’ piepte ze toen direct boos. Ze had tegen haar aan gebotst toen ze haar bal wilde afpakken. Het was helemaal niet leuk. En toen vroeg ze hoe ze dan wilde spelen. ‘Alleen!’ riep ze toen, waarna ze de bal pakte en met een zwiep van haar staart weg paradeerde. Ze rende zo de nursery uit, zo snel mogelijk om ver weg te komen van stomme Stormkit. Bah!

- Topic uit