It will be hard

Hij was er niet eens zeker van of hij wilde dat Tallstar terugkwam om hetzelfde nogmaals te flikken. Maar het leek erop dat de clan dat deze keer niet toe zou staan en zelfs hij zou de leider er dan niet voor kunnen behoeden. Er was hem nu een ding wel duidelijk geworden en dat was dat hij mogelijk toch meer gaf om het feit dat Tallstar weg was, dan hij toe durfde te geven aan wie dan ook. Nee, hij kon niemand laten zien dat het ergens serieus pijn had gedaan dat de kater er zonder ook maar iets tegen hem te zeggen vandoor was gegaan. Hij kon geen zwakte tonen, dat kon de clan niet gebruiken nu. Dus wachtte hij tot Pepperpaw ophield met huilen en stilviel. Er was niet veel dat hij kon zeggen hier, maar hij moest toch iets proberen. "Mocht er nieuws over hem komen, dan zal dat nagetrokken worden." Het was tenslotte van belang voor iedereen dat er duidelijkheid kwam over Tallstar.

De vraag die kwam, kwam ergens wat onverwachts voor hem, ondanks dat meerdere katten er soms al op gedoeld hadden, wist hij niet of hij deze vraag van Pepperpaw echt had verwacht. Zolang Tall niet terug kwam wel en hij betwijfelde dan dat de clan hem nog als leider zou zien. "Voor nu wel ja." Was dan ook het enige dat hij kon zeggen. Een leader zonder levens en naam, maar toch vertrouwde de clan op hem. Hij was de deputy en nu de leider weg was maakte dat hem de leider.

Het was niet echt alsof hij hier zelf een keuze in had. Hij had nou eenmaal de rang deputy, waardoor de clan op hem zou vertrouwen. Er kwam niet nog een vraag alleen een 'oke' van Pepperpaw. Hij hoopte maar dat alles dan nu duidelijk voor haar was, ook al leek ze hem niet te geloven over het feit dat Tallstar niet haar biologische vader was. "Zullen we terug naar het kamp gaan?" Hij had niet echt meer om haar nu te zeggen en misschien was het dan ook beter om gewoon terug te gaan. Straks was hij ergens voor nodig en konden ze hem zo snel niet vinden.

Terug naar het kamp was waarschijnlijk het beste, ook al zou hij wachten als Pepperpaw daar nog niet klaar voor was. Maar de apprentice knikte en haalde zich voorzichtig uit zijn vacht. Hij kwam zelf ook overeind en hield kort zijn blik op Pepperpaw gericht voor hij haar wenkte en de tocht naar het kamp inzette. Er zou mogelijk nog veel gaan veranderen in de nabije toekomst, maar hij kon lastig inzien hoe het zou gaan.

Het was misschien wat veel dat hij op de apprentice had gelegd, maar het verzwijgen leek hem ook niet het beste te zijn. Hij zou het aan niemand anders doorvertellen, maar Pepperpaw had het recht om dit te weten en te doen met die informatie wat ze wilde. Dan maakte het niet uit wat dat zou doen met Tall, want die had al genoeg verpest op het moment. Ze wisten niet eens of hij terug zou komen ooit en wat te doen als dat wel zo was. Eenmaal in het kamp wierp hij zijn blik nog een keer op Pepperpaw voor hij richting de leaders den liep.

[Topic uit]