Distraction

Hij had graag gehad dat de waarom duidelijk was. Waarom was Tallstar weggegaan en had hij de clan bij hem achtergelaten? Was de kater wat van plan geweest of was dit een van zijn uitstapjes? Kwam de ander weer terug of zouden ze hem nooit meer zien? Dit waren allemaal vragen waar hij geen antwoord op had en ondertussen viel alles op zijn schouders. Wat afleiding was dan ook zeker wat hij wel kon gebruiken en toen hij een van zijn kittens zag stapte hij op Twistedkit af met een licht vermoeide glimlach, hopende dat de ander hem op zou merken.


[Twistedkit]

Twistedkit had niet veel meegekregen van wat er allemaal in het kamp gebeurde, maar natuurlijk wel dat Tallstar weg was. En dat er een Warrior ook weg was. Hij had Sinclaw niet gekend, en BloodClan kende hij natuurlijk alleen van verhalen. Maar blijkbaar was het heel erg. Hij wist wel dat zijn papa Acorndust de Deputy was en nu de leiding had over de Clan! Dus technisch gezien was hij de Leader, toch?
Toen zijn papa plots op hem af kwam, ontstond er een vrolijke lach op zijn gezicht. 'Hoi papa!' snorde hij en hij sprong op om hem even een kopje te geven tegen zijn poot. 'Jij bent Leader nu, toch??'

Het was misschien beter dat zijn kittens nog niet zoveel door hadden wat er allemaal gebeurde en wat dit betekende. Hij hoopte dan ook niet al te lastige vragen erover te krijgen, maar daar leek hij het toch mis mee te hebben. De vraag of hij nu de leider was, was namelijk de eerste die gesteld werd en het liet hem een wat ongemakkelijke glimlach zien aan de kitten. Hij had voor nu die positie ingenomen ja, maar hij had nog geen naam en geen levens. "Soort van," Antwoordde hij dan ook, niet goed wetend wat hier precies op te zeggen. Eigenlijk was hij nog steeds een deputy die de leidersrol op zich heeft genomen.

Zijn vader glimlachte naar hem. 'Soort van,' antwoordde hij. Twistedkit vond dat wel heel cool om te horen! Zijn eigen papa Leader! Wat er met Tallstar was gebeurt wist hij natuurlijk niet, niemand wist dat, maar zijn papa was nu wel de Leader van de Clan!
'Heet je nu dan Acornstar?? Ik wil later net zo'n goede Warrior als jij worden!' piepte hij vrolijk. Zijn vader was zijn grote voorbeeld. Of hij Leader zou willen worden wist hij nog niet zeker, maar een goede Warrior dat wel zeker.

Twistedkit leek blij te zijn met het feit dat hij de 'leider' was en eerlijk waar had hij ook geen zin om de kitten er verder in te verbeteren. Technisch gezien zou hij die rol tenslotte vervullen tot er meer duidelijkheid was. Hij hoopte dan ook dat het niet lang zou duren voor hij dat zou krijgen, maar hij had werkelijk geen idee hoe lang het zou zijn. Hij de vraag of hij nu Acornstar heette schudde hij zijn kop. "Nog niet," Hij wist niet eens of hij ooit die naam zou mogen dragen. Maar hij kon niet zomaar naar de moonstone gaan zonder zeker te weten wat daar zou gebeuren. Tallstar had tenslotte niks tegen hemzelf gezegd, dus hij had geen idee wat er precies aan de hand was. "Ik weet zeker dat je een goede warrior zal worden." Dat hoopte hij voor al zijn kittens, maar daar kon je nooit echt zeker van zijn.

Zijn papa zei dat hij nog niet Acornstar heette, maar Twistedkit had het gevoel dat dat niet lang meer zou duren! Hij kende Tallstar niet goed, hij had nog nooit met de andere Leader gepraat. Maar hij was nu weg en zijn papa was hier dus dat betekent toch dat hij Leader wordt. Binnenkort in ieder geval. Hij was er wel enthousiast voor hoor!
'Ik weet zeker dat je een goede warrior zal worden,' zei de grote Warrior, nee Deputy, wacht nee! Bijna soort van Leader tegen hem. Twistedkit lachte breed en sprong op en neer.
'Wie zal mij trainen, papa? Zal jij dat zijn??' Hij zou wel getraind willen worden door zijn vader hoor.

Was het allemaal maar zo makkelijk dat hij zijn naam al had kunnen halen, maar dat was het niet. Dan was er ook geen twijfel over of hij wel de leider was en dan had hij ook al een deputy aan kunnen stellen om hem te helpen, maar dat ging nu niet. Het was sowieso nog de vraag wie hij genoeg zou kunnen vertrouwen om aan te stellen als zijn deputy, want daarvoor moest hij niet kiezen voor iemand die close met Tallstar of Sinclaw geweest was. Hij werd echter uit zijn gedachten getrokken door de kitten voor hem en hij glimlachte wat. "Ik zal kijken wie een goede mentor voor je is." Het leek hem niet het verstandigste dat hijzelf een van zijn eigen kittens zou trainen. Hij had tenslotte ook nog twee apprentices op het moment, dus dat zou wat druk worden, tenzij het niet anders kon.

'Ik zal kijken wie een goede mentor voor je is.' Dat antwoord had hij niet verwacht. Het stelde hem heel eerlijk gezegd een beetje teleur. Twistedkit keek zijn vader aan, zijn oortjes opzij hangend.
'Jij zal me niet trainen?' vroeg hij beteuterd. Hij had zo uitgekeken om door zijn vader getraind te worden. Maar wie zou het anders zijn? Hij had wel wat Warriors ontmoet al en ze waren wel allemaal aardig geweest. Misschien was het niet heel erg om door iemand anders getraind te worden, maar het was wel jammer.
'Wie wordt het dan?' vroeg hij.

Hij kon simpelweg niet de mentor zijn van iedereen. Hij zou misschien een van zijn kittens kunnen nemen om te trainen, maar hij was er vrij zeker van dat de anderen dan jaloers zouden worden, dus was het beter om geen een zelf te nemen als apprentice. Hij had momenteel tenslotte zelf ook nog twee apprentices die nog warrior moesten worden. "Ik heb nog twee apprentices momenteel en ik kan niet een van jullie specifiek kiezen, want dan zullen de anderen jaloers worden." Sprak hij rustig. Hij hoopte maar dat Twistedkit hem hiermee zou begrijpen. Maar de volgende vraag was dan wel weer geen makkelijke, want wie dan wel? Welke warriors zou hij zijn kittens aan toe gaan vertrouwen? Dat was zeker een lastige vraag. "Daar moet ik nog over nadenken, maar het zal zeker een geode mentor zijn." Hij hoopte dat in ieder geval, want soms was het lastig om een goede mentor te vinden die ook bij de apprentice zou passen.

'Ik heb nog twee apprentices momenteel en ik kan niet een van jullie specifiek kiezen, want dan zullen de anderen jaloers worden,' legde zijn vader uit. Twistedkit was best teleurgesteld geweest toen hij er achter kwam dat zijn vader hem niet zou gaan trainen, maar zoals hij het zo zei klonk het op zich wel logisch. Hij wilde natuurlijk ook niet dat zijn nestgenootjes boos op hem zullen worden!
'Daar moet ik nog over nadenken, maar het zal zeker een geode mentor zijn,' antwoordde de Warrior zijn tweede vraag.
De kitten knikte begrijpend. 'Okeej!' Hij glimlachte naar zijn vader. 'Wil je zien wat ik al kan?? Al een heleboel hoor!' piepte hij en nog voordat de Warrior kon reageren zakte hij al in een sluiphouding, die natuurlijk nog veel werk nodig had. Maar voor zijn gevoel was het perfect!

Gelukkig leek Twistedkit tevreden met zijn antwoord. Hij wilde tenslotte niet hebben dat de ander teleurgesteld zou blijven omdat hij zijn mentor niet kon zijn. De kitten leek alweer snel te bekeren, want nu werd hij gevraagd of hij wilde zien wat hij al kon en voor hij ook maar een antwoord kon geven was Twistedkit al in een sluiphouding gezakt. Het was natuurlijk nog lang niet goed, maar het begin was er zeker. "Dat ziet er al goed uit." Sprak hij dan ook. MIsschien zou hij eerlijker moeten zijn, maar dat voelde hier niet als het juiste om te doen. "Kun je ook al wat vangen?" Waarschijnlijk zou het een blaadje of iets dergelijks zijn dat de kitten zou kiezen.

Dat zijn vader zei dat het er al goed uit zag gaf hem een heel goed gevoel. Zijn sluiphouding was echt niet zo goed, maar dat wist hij natuurlijk niet. Hij geloofde nu dat het super goed was, want zijn vader zei dat. Hij vroeg zelfs of hij al wat kon vangen! Twistedkit keek hem aan met een open mondje en knikte heftig van ja.
'Jaa!' Snel liet hij zijn oogjes om hem heen gaan, op zoek naar iets om te vangen. Hij zag een verdord blaadje een eindje verderop en hij besloot daarvoor te gaan. Met zijn niet goede sluiphouding sloop hij er heen, wat natuurlijk de nodige lawaai maakte maar goed. Hij liep meer laag bij de grond dan hij echt sloop, maar voor zijn idee sloop hij.
De kitten stopte voor het blaadje, ongeveer een halve kitten staartlengte van het blaadje verwijderd. Hij wiebelde zijn kontje en zette zich zo goed als hij kon af, zoals hij had geleerd van zijn goede vriendin Roughkit. Met zijn voorpootjes landde hij op het blaadje, dat krispte onder zijn pootjes.
Blij en trots keek hij om naar zijn papa. 'Kijk! Ik heb 'm!'

Het was duidelijk dat de kitten met deze sluiphouding ook niet echt stil kon blijven en het bewegen voor de sprong was ook zeker niet hoe het hoorde. Hij kon dan ook niet helpen om iets te willen zeggen erover of het op zijn minst een keer voor te doen. "Dat was zeker al een goed begin, maar probeer je poten wat zachter neer te zetten." Hij zakte zelf in een sluiphouding en sloop dichter naar Twistedkit toe om de kitten te laten zien hoe je je geruisloos voort kon zetten. Eenmaal in de buurt van de kitten spande hij zijn spieren aan maakte een sprong. Hij zorgde ervoor dat hij nu niet te ver sprong zoals hij soms bij prooi wel deed, maar dit was voor nu voldoende. "Hoe stiller je bent, hoe groter de kans dat je je prooi vangt." Hij hoopte maar dat de kitten er wat aan had.

Hij was super trots op zijn gevangen blaadje en hij wist ook zeker dat het goed ging. Hij had het tenminste! Maar zijn papa dacht er toch ietsje anders over. 'Dat was zeker een goed begin, maar probeer je poten wat zachter neer te zetten.' Twistedkit keek bewonderend toe hoe zijn vader in een sluiphouding zakte, en vervolgens een grote sprong maakte. Zou hij ook ooit zo'n grote sprong kunnen maken? Hij hoopte van wel! 'Hoe stiller je bent, hoe groter de kans dat je je prooi vangt.'
De tabby kitten knikte en probeerde het opnieuw. 'Zo dan??' Hij had er helemaal niet bij stil gestaan dat wat hij net gedaan had niet goed was geweest. In zijn ogen waren alle tips van harte welkom en hielpen die hem. Als hij een tip van zijn vader, de soort van Leader, kreeg, dan moest dat wel een hele goede tip zijn! Hij hield zijn achterste hoog in de lucht terwijl hij weer wiebelde en met een zo'n groot mogelijk sprong, sprong hij weer op het knerpende blaadje.

De ander leek aandachtig te kijken terwijl hij voorsloop en de sprong maakte. Toch ging hij er niet vanuit dat het Twistedkit in een keer zou lukken om het goed te doen, want dan was zijn kitten een natuurtalent en daar waren er zeker niet veel van. Hij keek toe hoe de kitten nog een keer in een sluiphouding zakte, maar zijn achterste nog steeds heen en weer bewoog. "Probeer je hele lichaam stil te houden voor je de sprong maakt." Gaf hij dan ook nogmaals aan. Tijdens het sluipen was het ook eigenlijk alleen de bedoeling om je poten voort te bewegen en de rest van je lichaam zoveel mogelijk op dezelfde hoogte te houden, maar dat was iets voor later. Dat was iets voor de mentor om duidelijk uit te leggen.

Blij haakte hij zijn nageltjes in het dorre blaadje en even had hij zijn vaders woorden niet gehoord. 'Probeer je hele lichaam stil te houden voor je de sprong maakt.'
Twistedkit keek verbaasd omhoog. Moest je je achterste niet heen en weer schudden? 'Uh, okay!' Reageerde hij toen en hij sprong weer overeind om het nog een keer te proberen. Hij probeerde zichzelf zo stil mogelijk te houden, maar zijn staartje zwiepte uitdagend heen en weer. Hij had hem door, dat blaadje. Hij had hem!

Het katertje had naar hem geluisterd, maar in plaats van dat nu het achterwerk heen en weer ging was het de staart. Hij kon het dan ook niet helpen om een poot uit te steken en deze te proberen op de staart van de kitten te zetten. "Dat betekent ook dat je je staart stil moet houden." De kleinste beweging kon tenslotte al een blaadje verschuiven of een takje doen kraken en dan had je prooi je al door. Hij wachtte dan ook af wat de kitten nu verder zou doen of dat hij het misschien al op zou geven. Het was tenslotte niet alsof de ander nu al moest weten hoe het allemaal moest, dat zou hij toch wel krijgen wanneer hij een apprentice werd.

Hij had hem hoor! Maar toen voelde hij hoe zijn vader zijn poot op zijn staart zette en verbaasd keek hij achterom. 'Dat betekent ook dat je je staart stil moet houden.' Oh.
Twisted bleef even stil en knikte uiteindelijk. 'Okeejj...' Daarna draaide hij zich weer om, klaar voor de jacht! Hij concentreerde zo erg op zijn achterwerk en zijn staart, dat hij zijn verdere fouten niet door had. Niet dat hij die zoiezo al door gehad had, maar nu werd het weer een beetje erger dan normaal. Hij zette zijn pootjes verkeerd neer en zijn kopje hield hij veel te laag. Hij wilde de sprong maken, maar struikelde over zijn eigen pootjes. De kitten maakte een koprol en belandde met zijn snufferd in het zand, naast het blaadje.
Hij had hem dus toch niet.

Hij haalde zijn poot weer van de staart af toen de kitten hem gehoord had en wachtte af wat het nu zou worden. De staart bleef deze keer ook stil, maar daardoor leek al het andere juist weer niet te kloppen. Het duurde dan ook niet lang voor het misging en Twistedkit struikelde en een koprol voorover maakte daardoor. "Misschien moet je eerst de houding goed proberen te krigen." Voor de kitten ook maar een pootstap probeerde te zetten was het wel het handigste. "Tenzij je geen zin meer hebt nu." Hij zou het de kitten niet kwalijk nemen als hij niet meer wilde proberen voor nu.

Hij bleef versuft in het stof liggen. Hij had even geen energie meer om overeind te komen. Hij had zichzelf zo druk gemaakt, hij had zich zoveel ingespannen vandaag. Deze mislukking was wel echt een grote minpunt van zijn dag.
'Misschien moet je eerst de houding goed proberen te krigen,' hoorde hij zijn vaders woorden. De kitten zuchtte en draaide zich naar hem om. Zijn houding goed krijgen? Hij dacht dat hij dat allang goed had gehad! 'Tenzij je geen zin meer hebt nu,' vervolgde de Warrior.
Twistedkit zuchtte. Hij had niet zoveel zin meer nee, maar hij wilde niet opgeven. Hij kon niet zomaar opgeven, zeker niet voor zijn vader. Dus hij hees zichzelf weer op zijn pootjes en schudde zijn kopje. 'Neeee,' piepte hij terwijl hij weer in een sluiphouding zakte.