All hallows eve [Clanevent]

Een waterig zonnetje kwam tevoorschijn. Het was ochtend. Haar vader was altijd zo vroeg mogelijk op om de eerste patrouilles uit te sturen. Chivysniff zou zich midden in het kamp zetten samen met Coyotepaw om de hele dag klanten te behandelen. Het was precies of haar den was een barriére. Ze hoorde steeds meer katten hoesten, niezen en snuffelen. Alleen zieke kittens, elders en katten met greencough kwamen naar hun den. Het waren net de minst zieken die het gevaarlijkste waren. Die verspreiden het door naar de zwakkeren en die kregen natuurlijk de volle klap. Ze schraapte haar stem. "Aandacht! Ben je ziek kom naar hier!" Ze wilde meer uitleggen, maar haar spraaktraining met Coyotepaw ging maar moeilijk met lange zinnen. Zij moest de rest doen.

- Voor iedere clankat, jong en oud!
- Het is de tijd van whitecough, verkouden, loopneus, griep en stijve spieren
- Als je kat niet ziek is kunnen ze wel langs komen voor lavendel- of tijmtakjes voor een kalme geest en goede slaap

_{Ook kleine Lotus was gaan snuffelen. Ze was bij lange na niet de enige, zij had het immers ook overgenomen van een andere apprentice, al wist ze niet wie. Gelukkig maar voor diegene anders had die de wind van voren gehad! Lotuspaw hield helemaal niet van ziekjes zijn want dan kon ze niet op haar best trainen en hoe werd ze dan ooit de beste visser van RiverClan? Vandaar dat ze nu ook dapper als eerste patiënt naar voren stapte naar Chivysniff en Coyotepaw toen die aankondigden dat de zieken naar hen toe moesten komen. Snel krabbelde ze overeind en meldde ze zich. "Ik heb een loopneus," kondigde ze wat neerslachtig aan. "En ook voelt het alsof er watten in mijn kop zitten," vervolgde ze. Niet haar eigen woorden, ze had haar moeder dat ooit horen zeggen, maar het was een goeie vergelijking!}

_{Ze waren een team, een sterk team. En Coyotepaw was trots op haar mentor. Sinds de halfmoongathering het gehoor van Chivysniff haar ontnomen, als een straf van StarClan die Coyo niet goed begrijpen kon. Wat had Chivysniff, een kat die zo magnifiek was en zo rechtvaardig en loyaal, gedaan om gestraft te worden door nota bene StarClan? Nee, ze wist het zeker. StarClan had het ditmaal fout. Bij Butterstar kon ze het al niet begrijpen toen diens stem afgepakt werd, maar nu... bij Chivysniff? Het was onmogelijk. Toch ging het leven verder, en hoewel Coyo hier 's nachts wel eens over piekerde had ze overdag genoeg te doen om er niet bij stil te staan. Zo gaf ze Chivysniff spraaktraining, als dank voor de goeie training die Chivy haar gaf. De communicatie tussen hen verliep wat stroef, aangezien Chivysniff haar niet kon verstaan. Maar door middel van gebaren en liplezen kwamen ze samen een stuk verder. Dit zorgde voor een diepere bond en een betere vriendschap. Ze begrepen elkaar beter, en dat vond Coyo heel fijn. En vandaag waren ze beide vroeg opgestaan om een inloopuurtje te organiseren in het midden van het kamp. Leafbare stond voor de deur en dat betekende veel verkoudheid, ziek, zwak en misselijk. Chivy nam het initiatief om aandacht te trekken, ookal waren haar woorden enigszins vervormd omdat ze zichzelf niet kon horen. Coyo stapte wat naar voren, en ademde even diep in. "Oké dus. Leafbare staat weer voor de deur wat betekend dat de kans groot is dat enkele onder jullie rondlopen met een loopneus of een kriebelhoest. Om er voor te zorgen dat whitecough niet snel de clan zal teisteren willen we ervoor zorgen dat katten die nu al last hebben van verkoudheid behandelt worden. Als je last hebt van verkoudheid, of je hebt ergens anders last van waarvan je denkt dat dat snel behandelt moet worden, meld je dan bij één van ons!" legde Coyo uit. Het had een tijd geduurd voordat ze eindelijk had begrepen wat Chivy had willen uitleggen zodat zij dat zou kunnen verwoorden, maar als het goed was dekte dit alles. Al snel kwam hun eerste patiënt aanhobbelen. Het was Lotuspaw, die zichzelf melde een loopneus te hebben en zich wat wollig in haar hoofd te voelen. Ze keek naar Chivysniff, die wist wat er gehaald moest worden.}

tag: Coyotepaw, Chivysniff

he who lives without discipline dies without

honor.

Honorkit was twee Moons oud, en hoewel ze zich net zoals elke andere kitten ontwikkelde, had ze de klap van het verlies van haar beste maatje nog niet helemaal verwerkt. De parelgrijze kitten was dan ook wat neerslachtig en terug getrokken, niet meer de pittige jonge dame die niet echt bang was aangelegd en graag haar best deed haar grote zus Chivysniff vrolijk te houden en af en toe het nest van haar zus en diens Apprentice opzocht om te knuffelen of gewoon de sfeer wat op te halen. De jonge kitten sloot haar blauwe ogen kort terwijl ze haar kopje schudde, ze had de laatste dagen minder gegeten, immers had ze geen honger meer en met het seizoen van verkoudheid en ziekte, zorgde dit ervoor dat haar al zwakke immuunsysteem, nog zwakker werd. Als kitten was ze sowieso al vatbaarder voor ziekten, en al helemaal nu ze moeilijk deed met het eten en zich zo onrustig voelde. Spanning werkte in haar geval slecht op haar maag; ze miste Ravenkit, haar zwarte geest. De kater die de Nursery nog al eens op stelten zette. Zelfs Crabkit werd gemist en ze wist ook niet wat ze moest doen met de woorden van Rosepaw, de kattin had namelijk de Clan verlaten en haar angstig achter gelaten. Al met al, vele gedachten spookten rond in het kopje van de jonge kattin, totdat de bekende stem van haar grote zus klonk. 'Aandacht! Ben je ziek kom naar hier!' De knappe kitten wierp een blik in de richting van de stem, voordat ze haar kopje mistroostig schudde en haar staartje langzaam heen en weer liet zwiepen. 'Oké dus. Leafbare staat weer voor de deur wat betekend dat de kans groot is dat enkele onder jullie rondlopen met een loopneus of een kriebelhoest. Om er voor te zorgen dat whitecough niet snel de clan zal teisteren willen we ervoor zorgen dat katten die nu al last hebben van verkoudheid behandelt worden. Als je last hebt van verkoudheid, of je hebt ergens anders last van waarvan je denkt dat dat snel behandelt moet worden, meld je dan bij één van ons!' Legde de flamepoint Apprentice verder uit, nadat ze naar voren was gestapt. Honorkit bleef doodstil zitten terwijl de eerste kattin al in de richting van Coyotepaw en Chivysniff liep. Zelf had ze zich de afgelopen dagen niet fantastisch gevoeld, maar dat kon ook komen door de spanning die haar rust en honger af deed nemen. Eten terwijl er spanning heerste, dat kon niet elke kat. Honorkit sprak ook niet, ze was te jong om de juiste woorden te vinden. Wellicht dat uiteindelijk een volwassen kat haar aan zou spreken of proberen tot haar door te dringen, maar voor nu bleef ze gewoon zitten waar ze altijd zat. Haar ogen schoten eens in de zoveel tijd in de richting van de kampingang, wachtend op meer nieuws. Zou Rosepaw nog terug komen, en haar vriendje redden? Ze had immers wel gesproken over de verdwijning van Crabkit en Ravenkit, terwijl het haar verboden was. Iets dat volgens Rosepaw nare consequenties kon hebben, wat als ze hem nooit meer zou zien doordat ze dit had gedaan. De kitten voelde de tranen al weer op komen.

Ze was nog te jong om goed om te gaan met dit soort dingen. Dus het was geen wonder dat de jonge kitten haar tranen niet kon stoppen en deze al snel over haar wangen biggelden. Ze trok met haar oortjes voordat ze moeizaam de brok in haar keel weg slikte en overeind kwam. Ze was moe, en had hoofdpijn en of dat kwam doordat ze wellicht verkouden zou worden of doordat ze slecht sliep was haar niet helemaal duidelijk. Niet dat het veel uit maakte, het kwam er op neer dat ze wellicht gewoon bij haar zus en diens Apprentice zou moeten komen. Voorzichtig stapte de jonge kitten op het tweetal af waarna ze zich in de vacht van Coyotepaw begroef zonder ook maar een woord te spreken. Ze had de blik van de flamepoint naar Chivysniff niet gemist, waarschijnlijk was de laatste dan ook bezig met Lotuspaw. Ze snufte zacht terwijl ze haar oortjes mistroostig liet hangen.

spenny

De eerste klant stapte al naar hen toe. Het was jonge Lotuspaw. Haar grote ogen keken hen aan. Chivysniff sloot haar ogen kort. Ze ademde diep in en uit. Dit zou een lastige dag worden voor haar. Ze was het nog niet helemaal gewend en het kon voor haar nog moeilijk zijn. Toen ze haar ogen opende begon Lotus te spreken. In haar herinnering had ze een hoge, maar zachte stem. Zo eentje die met een pruillipje erbij je kon laten smelten. Aan haar uitdrukking en gebaar te zien had ze een beetje hoofdpijn. Ook zag ze dat de neus nat en een beetje dieper van kleur was. Het teken dat ze ook een loopneus had. Ze voelde blauwe oogjes in haar vacht prikken. Chivysniff blikte opzij. Ze zag de staar van Coyotepaw, iets in die uitdrukking zei dat ze wel zou melden als ze met verkeerde kruiden kwam. In een paar stapeltjes had ze wat kruiden meegenomen. Het kattenkruid lag dichter bij haar, ze was die fratsen met Littlefish en Coyotepaw niet vergeten. De Medicine kat nam moederkruid vast en boerenwormkruid. Het voorkwam Whitecough, iets waar Lotuspaw helemaal niet mee opgeschepen wou zijn. Chivysniff draaide zich om en liet ze vallen voor de neus van het kleintje. "Je moet ze allebei eten.." Haar stem viel een beetje weg toen haar blik naar Honorkit ging die huilend... of lachend in de vacht van haar leerling gedrukt zat. Haar wenkbrauw ging omhoog en ze keek verward en verbaasd naar haar apprentice.

Lotuspaw received her medicine

_{Volgens haar had Chivysniff Coyotepaw goed begrepen. Haar mentor pakte de kruiden die nodig waren voor Lotuspaw, maar Coyo was al niet meer aan het opletten. Een bolletje drukte zich tegen haar vacht aan, en licht verbaasd keek de flamepoint naar beneden. Daar zag ze Honorkit, een bolletje verdriet, een beetje snuffen. Ze was het inmiddels wel gewend dat de kitten zich tegen haar aan drukte om daar eeuwen te blijven, dus Coyo negeerde het voor eventjes. Ze dacht dat Honorkit gewoon een beetje van streek was, maar niet ziek. Hopelijk had ze gelijk. Ze richtte haar blik weer op Chivysniff en Lotuspaw, en zag dat Chivy de apprentice moederkruid gaf, en nog iets wat ze niet zo snel herkende. Dat leek haar goed, dus gaf Coyo de zilveren poes een vriendschappelijk stootje met haar staart. De blik van haar mentor ging naar Honorkit, die nogsteeds in de apprentice haar vacht verstopt zat. Toen ze de verwarde blik van haar mentor opving hees ze haar schouders op. Zij wist het ook niet. "Zijn er nog meer katten die even nagekeken willen worden?" riep Coyo vervolgens door het kamp. Haar poten jeukten om katten te genezen, en dat was bijzonder voor de poes. Meestal zat ze het liefst op haar luie reet te genieten van een warm zonnetje.}

Haar oortjes waren naar voren gericht. Ze was op voorhand al op de hoogte gebracht dat de medicine cats een controle gingen houden voor de katten van de clan. De koude periode kwam er dan ook aan. Het nieuws van de controle had zich als een lopend vuurtje door de nursery gewerkt. De queens waren altijd heel snel op de hoogte als het ging over medische check-ups. Hun kittens brachten ze dan ook altijd naar zulke evenementen. Silvercloud verzamelde haar kittens bij zich. Tinykit, Bristlekit, Mountainkit en Celestialkit waren bij haar. Waar was Honorkit? Ze zag nog net het staartje van de kitten verdwijnen uit de nursery. "Kom," mauwde ze kort tegen haar andere kittens en liep de nursery uit, op zoek naar Honorkit, die ze niet veel later tegen Coyotepaw aan zag zitten. Ze draaide haar haar kopje wat. Ze wist maar al te goed wat er met de kitten aan de hand was, iets waar de kruiden van de medicijnkatten niet bij konden helpen. Veel knuffels, tijd en liefde, zowel van haar als anderen, waren de beste oplossing Silvercloud liet haar kopje zakken om te controleren of haar andere kittens haar ook volgden. Nu ze wist waar Honorkit was, had ze geen reden meer om zich zorgen te maken. "Mijn nestje is ook wel klaar voor een check-up." mauwde de queen toen ze bij hen was. Ze drukte haar neusje zachtjes tegen Honorkit aan, om te laten weten dat ze er was. "Ze heeft het moeilijk met Ravenkit die verdwenen is en heeft de laatste dagen ook amper gegeten." mauwde de zilveren poes zachtjes richting Chivysniff. Dat Chivysniff, haar oudste dochter, haar gehoor verloren was, wist ze niet.

Chivysniff sloot haar ogen. De zon gloeide op haar vacht. Ze had net een blik uitgewisseld met Coyotepaw, die ook niet wist wat Honorkit bezielde. Haar gedachten werden echter afgeleid. Gisteren nacht hadden ze bezoek gekregen van Roseburn. Het gaf haar nog altijd rillingen. Ze had de kattin nooit gemogen, zeker niet na de bitsige reactie toen ze vertelde dat ze zwanger was. Toch kon ze niet anders dan vreemd denken over haar leader. Ze had twee katten vermoord, telkens om haar clan te beschermen. Maar nu... ze had ingezien dat wraak en vechten niet altijd een antwoord was. Chivysniff opende haar ogen. Haar blik ging van nadenkend naar geschrokken. Haar moeder stond voor haar. Het leek alsof ze iets gezegd had, net haar zin beëindigd had. Haar hoofd ging schokkerig naar haar apprentice. De kleine aanraking van daarjuist hadden haar twijfels weg genomen, maar nu kwamen ze terug. "Uhm..." Ze voelde de trilling in haar keel, terwijl ze deze schraapte. "Ik ben doof mama..." En ik hang zo hard af van de apprentice die ík moet trainen en niet andersom, vervolgde ze in haar hoofd. Het maakte haar verdrietig. Ze wilde sterk zijn, maar ze was het niet waardig. Coyotepaw moest snel Medicine cat worden, dan zou de schaamte van haar schouders vallen.

tag: Coyotepaw, Chivysniff

he who lives without discipline dies without

honor.

Honorkit had wel door dat Chivysniff haar kleine lichaam niet gemist had. Een Medicine Cat bleef alert, zelfs nadat het gehoor zo ernstig achteruit was gegaan. Coyotepaw was haar aanhankelijkheid richting haar wel gewend geraakt, de parelgrijze kitten nam wel vaker plaats naast haar, de warme vacht was bekend. Kort keek de flamepoint naar beneden, echter vroeg ze verder niks aan de intens verdrietige kitten die zacht snotterde en haar kopje tegen diens poten aan drukte. Ze keek haar niet eens aan, maar dook tussen de poten van de Apprentice dooor om de kleine, veilige ruimte daar in bezit te nemen. Haar staartje zwiepte onrustig heen en weer terwijl ze haar tranen weg probeerde te knipperen. 'Zijn er nog meer katten die even nagekeken willen worden?' Vroeg een rustige stem boven haar, de stem van de Medicine Cat Apprentice.

Haar mama had haar wel vaker weg zien glippen, maar wost vast wel van haar dochter dat ze zich altijd aan de regels hield, natuurlijk was ze soms wel uitdagend maar ze zou nooit zichzelf in gevaar brengen of anderen mee nemen in dat gevaar. Niet zoals Ravenkit en Crabkit in gevaar waren gebracht door Rosepaw, die daarna de Clan in de steek had gelaten en een doodsbange kitten alleen had achter gelaten. Dat was iets dat Honorkit niet snel zou vergeten en vergeven. 'Mijn nestje is ook wel klaar voor een check-up.' Mauwde haar moeder toen ze in de buurt van haar en de Medicine Cat en diens Apprentice kwam samen met haar nestgenoten. Een neusje werd zacht tegen haar aan gedrukt, geruststellend en bekend. Haar mama, de kattin waarvan ze afhankelijk was om als eervolle toekomstige Warrior op te groeien in Riverclan. 'Ze heeft het moeilijk met Ravenkit die verdwenen is en heeft de laatste dagen ook amper gegeten.' Maiwde de zilveren kattin in de richting van Chivysniff, iets dat Honorkit ook verstond waardoor ze haar oortjes liet hangen en haar pootje zacht tegen Coyotepaw aan tikte. 'Y-Yoda?' Piepte ze zachtjes terwijl tranen in haar ogen glinsterden en ze zachtjes naar adem hapte.

'Ik ben doof mama...' Klonk een andere bekende stem, die wat hakkerige klonk dan voorheen. Die van haar oude zus, de kattin die al eens bij hun nest had gestaan en waarop haar papa ook trots leek te zijn. Ze was een goede kattin en dus keek Honorkit naar haar op. De kitten snufte zachtjes terwijl ze haar oortjes heen en weer bewoog. 'Weg...' Piepte ze zachtjes, er ging zoveel weg. Ravenkit en Crabkit waren weg, wat als iemand anders ook verdween. Papa en mama zouden blijven, toch? Coyotepaw en Chivysniff ook? Ze zouden haar niet verlaten zoals Rosepaw! Yoda en Wifi waren daarvoor te lief. 'Zeer, hoofd..' Murmelde ze vermoeid. Alles deed zeer, ze was moe. Ze wilde echter niet slapen en niet bewegen.

spenny

Haar moeder reageerde nog niet echt, maar wel de lichtgrijze kitten in de vacht van haar apprentice. Wat nog moeilijker om te verstaan was dan normale taal was kitten gebrabbel. Dat ging al helemaal niet. Chivysniff kon echter wel uit de situatie raden wat er aan de poot was. Crabkit en Ravenkit waren al een tijdje vermist en Rosepaw had de clan verlaten. De kitten had het waarschijnlijk lastig met hun verlies, misschien was ze zelfs getraumatiseerd. "Kom hiew!", miauwde ze zachtjes terwijl ze haar poten spreidden. Ze knuffelde haar kleine schattige zusje. Ook had ze wel een oplossing. Ze blikte naar Coyotepaw. "Papaver en lavendel?"

Na het oefengevecht was Springpaw meteen richting Chivysniff gelopen, en ze zag dat de poes en haar Apprentice bezig waren met een lichtgrijze kitten. Springpaw herkende haar als de kitten, die een tijdje geleden modder op haar had gegooid. Zonder al die smerige smurrie zag ze er best wel schattig uit, en ze voelde meteen spijt opwellen om wat ze dit kleintje had aangedaan. Ze ving een paar woorden van het gesprek op, en begreep dat de kitten de laatste tijd erg verdrietig was om de verdwijning van twee andere kittens. Weer voelde ze een steek van pijn in naar rug, en ze voelde van binnen medelijden met haar mentor. De poes had zo in shock geleken toen ze haar op de grond had gebeukt. Misschien zou ze dat ook tegen Chivysniff kunnen zeggen, en had ze iets tegen haar verdrietige gedachten? Het gemauw van de medicine cat bracht haar weer weg uit de gedachtenwereld, en ze keek weer. Ze bleef geduldig wachten tot de poes klaar was met de kitten.

Onderwerp: Re: All hallows eve [Clanevent]