Steel bones and paper flesh

Windclan... Wat was het nog? Even zuchtte de licht gekleurde kattin, een zware diepe zucht die hard aankwam. De depressie die in haar kop rond dwaalde had haar bij haar keel vastgenomen. Ze had niet langer de trainingen van Flaconpaw verder kunnen zetten opdat haar mentale stabiliteit niet goed genoeg was. Ze spendeerde het meeste van haar tijd bij Abysshowl. De kattin voelde vertrouwelijk en warm aan, ze was het enigste dat haar nog veilig liet voelen in deze koude, lege wereld. Ook nu was ze rusteloos opzoek naar de grijze kattin. De doffe vacht van de jonge, tere poes indiceerde ook meteen hoeveel energie ze nog had. Niks meer, helemaal niks meer. Ze betwijfelde het zelfs nog of ze het door leafbare ging maken... Eten was moeilijk en daarbij voelde ze zich al niet helemaal super. Toen haar blauwe ogen echter het getekende lichaam van Abby vond, lichtte haar ogen even op. Ze trippelde naar haar toe en neusde wel meteen snorrend de wang van de prachtige poes. Kort streek ze even langs haar heen, waarna ze kort gebaarde met haar staart, ze wilde een wandeling met haar doen... Alleen met haar zijn.
Al snel was ze buiten het kamp, haar kopje wat gekanteld waarna ze even omkeek. Ze wilde niks liever dan gewoon alleen zijn met haar... En haar alleen.

- Only Abbyshowl