Kill our way to heaven.

Onderwerp: Kill our way to heaven. do 23 mei 2019 - 17:16

Kort schudde de poes haar kop om weer helder te worden. Oh Starclan, ze was zo ontzettend moe, zo ontzettend gestrest. Haar clangenoten, haar vrienden en zelfs haar eigen broertje lagen in levensgevaar in haar den en er waren niet genoeg kruiden om voor ieder even goed te zorgen. De poes had zo haar best gedaan om niet de prille kruiden die in de lente groeiden uit te buiten, maar nu hadden ze geen keus meer. Daarom was ze er haastig opuit gegaan en had aan apprentice mee gevraagd, de jonge Dewpaw. Met een vermoeide maar vriendelijke glimlach wendde ze zich tot de grijs-witte apprentice en kwam ze tot een halt. "Bedankt dat je wilde helpen. Dewpaw," sprak ze vriendelijk waarna ze de poes wenkte dichterbij te komen, waar een klein gelig bloemetje groeide. "Kijk, dit is havikskruid, het groeit hier her en der. Zou je me willen helpen ze te plukken? Alleen de gele bloemetjes, de knoppen moeten we heel houden,"

&Dewpaw

De kattin was -hoewel er verschrikkelijk veel gebeurd was de laatste tijd- blij wakker geworden omdat ze die dag mocht helpen met het zoeken van kruiden. Ze had eerst nog wat geprobeerd te jagen, maar toen ze het konijn na een tijd kwijtgeraakt was had ze besloten om terug te gaan naar het kamp en om wat mos te verzamelen zodat ze de elders misschien een wat schoner nest te geven of om het in de nursery neer te leggen, maar dat zou ze later wel zien. De apprentice was al wat rond aan het lopen toen de medicine cat naar haar toe kwam en Dewpaw gaf haar een vriendelijke glimlach. "Bedankt dat je wilde helpen. Dewpaw," Ze knikte en stapte dichter naar haar toe om te kijken naar een klein gelig bloemetje. "Kijk, dit is havikskruid, het groeit hier her en der. Zou je me willen helpen ze te plukken? Alleen de gele bloemetjes, de knoppen moeten we heel houden," ze keek met overduidelijke intresse naar de bloemetjes voor hun en hief haar kop even om naar Routnose te kijken. "Wat doet havikskruid?" Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze zo voorzichtig mogelijk plukte wat de kattin zei dat ze nodig had.

Met een glimlachje keek ze in de ogen van Dewpaw, die vrolijk en geïnteresseerd stonden. Routnose was dan wel een klein sukkeltje die nog altijd over haar eigen poten struikelde, ze was ook vrij scherp. Weinig dingen ontgingen haar, zo ook het plezier van Dewpaw op dergelijke uitstapjes, daarom had ze haar ook meegevraagd. "Wat doet havikskruid?" voorzichtig sloeg ze haar kaken om het bloemetje, alvorens deze te plukken en naast haar op een hoopje droge aarde te leggen. "Havikskruid helpt tegen hoest en een zere keel.Er liggen een paar verkouden katten in onze den, en ik wil het tegengaan voordat straks de halve clan aan het hoesten is," legde ze geduldig uit, waarna ze zich naar de grijs-witte apprentice keerde en glimlachte.

Haar ogen twinkelde van interesse toen ze naar Routnose keek en luisterde naar haar. "Havikskruid helpt tegen hoest en een zere keel.Er liggen een paar verkouden katten in onze den, en ik wil het tegengaan voordat straks de halve clan aan het hoesten is," legde ze uit en Dewpaw knikte even een beetje om te laten zien dat ze luisterde naar haar en hoorde wat ze zei. "Dan moeten we héél veel plukken" zei ze met een glimlach naar de medicine cat naast haar en plukte nog een bloemetje zoals ze daarvoor had gedaan voordat ze deze voor haar eigen poten neerlegde. "Ik wil niet leren vechten, Routnosen, kan je niet zeggen dat Stallionheart ziek is zodat ik dan niet hoef toe toen?" Vroeg ze half grappend en half serieus aan haar. Als er één ding was waar ze een hekel aan had dan was dat vechten.

Ze lachte om het enthousiasme van Dewpaw. "Niet te veel hoor! Anders groeien ze niet meer terug, je moet lief zijn tegen de plantjes," grapte ze en ze gunde de grijs-witte poes al grinnikend een knipoog. Voorzichtig ging ze door met haar werk en maakte een mooi stapeltje van de bloemetjes. Routnose was goed in dingen netjes neerleggen, maar nog veel beter om alles weer in één keer door elkaar te schoppen.. Tot frustratie van haar dengenoot. Ah ja, voor nu lagen de bloemetjes nog keurig op een stapeltje. "Ik wil niet leren vechten, Routnosen, kan je niet zeggen dat Stallionheart ziek is zodat ik dan niet hoef toe toen?" hoewel Dewpaw het grappend overbracht merkte ze dat er een serieuze ondertoon aan haar woorden zat. Wat verbaasd trok ze naar haar oor en staakte haar werk even om naar de poes te kijken. "Je moet niet liegen hoor!" miauwde ze wat bezorgd, maar glimlachte snel genoeg. "Weet je, voordat ik mijn rang kreeg was ik ook leerling van Stallionheart, en ik had ook zo'n hekel aan vechten," gaf ze toe, een nostalgische blik in haar ogen. "Maar weet je wat ik geleerd heb? Je leert niet alleen om te vechten voor je clan, je leert ook om te vechten tegen mogelijk gevaren, zoals een vos of das," sprak ze rustig. "En als je op een dag iemand waarvan je houdt kan redden van een vos omdat je dat geleerd hebt, dan zal je Stallionheart altijd dankbaar zijn," ze plukte een paars bloemetje die geen enkel medisch nut had, maar er wel prachtig uit zag en liep naar Dewpaw toe, waarna ze het bloemetje voorzichtig op het kopje van Dewpaw naast haar oor legde. "Zo, nu ben jij een mooi bloemenmeisje! Leer zoveel je kan Dewpaw, en dan kan je zelf kijken wat je met je kennis doet,"

Dewpaw grinnikte zachtjes toen de medicine cat naar haar knipoogde en haar vertelde dat ze niet alles moest plukken en knikte even. Dat zou ze dan ook niet doen. Met een geïnteresseerde blik op haar snuit keek de apprentice naar hoe de ander alle bloemetjes bij elkaar legde en glimlachte even. Zo had zij er ook bijgestaan toen ze het nest van Stallionheart en Shatteredice ging versieren. Alles eerst op soort en kleur bij kleur en daarna begon ze met deze in het mos wurmen. Het had eventjes wat tijd gekost, maar ze was dan ook wel trots op het resultaat geweest. "Je moet niet liegen hoor! Weet je, voordat ik mijn rang kreeg was ik ook leerling van Stallionheart, en ik had ook zo'n hekel aan vechten," zachtjes zuchtte de grijs-witte kattin en keek even naar het havikskruid wat ze zojuist geplukt hadden. ”Dat weet ik maar ik- ik snap gewoon niet waarom ik niks kan van vechten? Starclan, Routnose ik had een keer getraind met Stallion en de volgende ochtend kreeg ik nog geen hap door mijn keel.” Haar stem was zacht en vriendelijk zoals altijd, maar haar wenkbrauwen waren bedenkelijk samengeknepen. Toen ze haar mentor vertelde dat ze zich niet lekker voelde vanwege het trainen voelde ze zich een idioot, maar wat kon zij er aan doen? ”Maar weet je wat ik geleerd heb? Je leert niet alleen om te vechten voor je clan, je leert ook om te vechten tegen mogelijk gevaren, zoals een vos of das. En als je op een dag iemand waarvan je houdt kan redden van een vos omdat je dat geleerd hebt, dan zal je Stallionheart altijd dankbaar zijn," de jonge apprentice luisterde aandachtig naar elk woord die de ander sprak en knikte even, langzaam. Tegen een vos of een das vechten leek haar minder erg dan tegen een andere kat, nog steeds niet leuk, maar misschien iets minder erg? Routnose had ondertussen een paars bloemetje geplukt en deze op het kopje van Dawpaw legde waardoor ze even moest giechelen. "Zo, nu ben jij een mooi bloemenmeisje!" Haar snorharen trilde blij en haar oortje wiebelde even, maar de bloem bleef goed liggen. ”Jij moet er ook eentje” miauwde ze en keek even rond opzoek naar een bloemetje die geschikt was voor Routnose. ”Leer zoveel je kan Dewpaw, en dan kan je zelf kijken wat je met je kennis doet,” haar heldere ogen gleden terug naar de kattin en met een glimlach knikte ze. ”Dat zal ik zeker doen, maar nu moeten we eerst een bloemetje voor jou hebben!” Snel duwde ze haar neus tegen haar wang als een bedankje voor haar woorden en draafde naar een roze bloem. Voor zover zij wist was deze niet nuttig voor de medicine cats en dus plukte ze deze ( na het even aan Routnose nagevraagd te hebben ) en liep weer terug naar haar met de bloem in haar bekje. ”Eigenlijk moeten we er meer hebben voor jou” murmelde ze bedenkelijk met de bloem tussen haar kaken en keek even rond.

Ze hoopte dat Dewpaw haar woorden ter harte zou nemen, immers herkende ze haar eigen onwil tegenover geweld in de jonge poes. Routnose had slechts enkele vechttrainingen gehad voordat ze haar rang kreeg, en bij ieder van die trainingen had ze uiteindelijk weinig opgestoken door haar afkeur naar alles dat op geweld leek. Toch had ze daar soms spijt van, omdat ze toen had gedacht dat vechten slechts andere katten pijn doen betekende. Nu wist ze wel beter en moest ze ook onder ogen komen dat zij weerloos was tegen grote roofdieren, ze moest voor bescherming altijd op anderen rustten. Niet bepaald ideaal. ”Dat zal ik zeker doen, maar nu moeten we eerst een bloemetje voor jou hebben!” de jonge apprentice schoot er al vandoor op zoek naar een bloemetje voor haar. Routnose gniffelde en ging zelf verder met het plukken van de bloemetjes, totdat Dewpaw alweer aan kwam met een fleurige bloemetje en die op haar kop legde. Routnose bukte en legde haar oren wat platter, zodat de apprentice het bloemetje neer kon leggen. "Ben ik nu mooi?" grapt ze. ”Eigenlijk moeten we er meer hebben voor jou” even keek ze bedenkelijk. "Laten we eerst het Havikskruid bij elkaar rapen, daarna kunnen we nog wel even om om een bosje bloemetjes te plukken, daar kunnen we vast nog wel wat kittens blij mee maken," sprak ze met een knipoog.

Met tegenzin was ze de afgelopen tijd naar haar trainingen met Stallion gegaan. Het idee dat ze misschien vechttechnieken zouden moeten trainen liet haar pootjes zwaarder voelen, maar op het moment dat hij haar dan vertelde dat ze iets anders gingen doen sloeg haar stemming meteen om en begon ze bijna vrolijk in het rond te springen. De apprentice rende al snel weg toen ze Routnose vertelde dat zij een bloemetje nodig had en speurde de bloemen af die voor haar neus stonden. Ze waren allemaal mooi, maar toch nog net niet mooi genoeg op hetzelfde moment. Met een zucht wou ze een klein saai pakken maar toen ze in haar ooghoek een veel mooiere bloem zag trippelde ze die kant op en plukte deze voorzichtig waarna ze terugging naar de medicine cat. De ander bukte een beetje waardoor Dewpaw hem beter op haar kop kon leggen en tevreden knikte ze toen hij goed lag. ”Ben ik nu mooi?” Ze hoorde de grappende ondertoon niet die ze gebruikte en keek haar dan dus ook een beetje vreemd aan. ”Je bent sowieso mooi Routnose, je hebt helemaal geen bloemetjes nodig” reageerde ze dan ook met een glimlach. ”Laten we eerst het Havikskruid bij elkaar rapen, daarna kunnen we nog wel even om om een bosje bloemetjes te plukken, daar kunnen we vast nog wel wat kittens blij mee maken," sprak Routnose met een knipoog en Dewpaw grinnikte zachtjes. ”Ja! Dat is ook heel leuk” miauwde ze en sprong in de lucht in om zo te landen dat ze andersom stond en keek rond opzoek naar Havikskruid.

Onderwerp: Re: Kill our way to heaven. di 1 okt 2019 - 1:32

De grappende toon die door haar werd gebruikt merkte Dewpaw kennelijk niet op, want toen ze de grijs-witte apprentice aan keek stonden haar gele ogen verward. ”Je bent sowieso mooi Routnose, je hebt helemaal geen bloemetjes nodig” kort voelde ze wangen warm worden en keek wat ongemakkelijk weg. "Oh, uhm, bedankt, Dew," mompelde ze wat van haar stuk gebracht. Dat was lief, Dewpaw was lief. Routnose gunde haar een glimlach en vertelde dat ze eerst nog wat Havikskruid zouden verzamelen en daarna op bloemen jacht konden. De jonge apprentice maakte een sprong en ging enthousiast verder. De Medicine cat neuriede zachtjes en plukte nog wat laatste plantjes bij elkaar voordat ze zich weer tot de apprentice wendde. "Heb je een lievelingsbloem, Dewpaw?"

De grappende toon van de medicine cat was over haar hoofd gevlogen en dus dacht de apprentice dat ze serieus was. Dat ze zich niet mooi vond zonder de bloemetjes die Dewpaw haar had gegeven. ”Oh, uhm, bedankt, Dew,” mompelde de ander en de grijs met witte kattin glimlachte naar haar. ”Heb je een lievelingsbloem, Dewpaw?” Even dacht de kattin na over haar antwoord. Ze hield eigenlijk van alle bloemen, maar of ze een lievelingsbloem had wist ze niet zeker. Ze vond alle bloemen prachtig, ook de bloemen die de meeste misschien niet zo mooi zouden vinden. ”Ik had even geleden een roos gezien in de twoleg place, althans een kittypet zei dat dat een roos heette en die vond ik wel heel mooi” begon ze met een kleine glimlach en keek even naar de plantjes die ze samen geplukt hadden. ”Maar eigenlijk vind ik alle bloemen mooi.” Als de kattin zich eenmaal op haar gemak voelde bij een kat stond haar mond soms niet meer stil. ”En jij?”

Sommige katten hadden nooit nagedacht over bloemen in het algemeen, anderen hadden een super specifiek antwoord op deze vraag. Daarom vond ze het altijd leuk om die te stellen. Dewpaw keek zeer bedenkelijk. ”Ik had even geleden een roos gezien in de twoleg place, althans een kittypet zei dat dat een roos heette en die vond ik wel heel mooi” even trok ze wat nieuwsgierig met haar oor over het feit dat Dewpaw had lopen babbelen met een kittypet bij de twolegplace, want wat deed ze daar? Maar eerlijk maakte het haar niet zo dondersveel uit, het was altijd goed verschillende katten te leren kennen. Bovendien! Rozen waren super mooi. "Rozen zijn prachtig, maar hebben dan wel nare doorns," gniffelde ze. ”Maar eigenlijk vind ik alle bloemen mooi.” het viel haar op dat Dewpaw een behoorlijke babbelkous was nu ze zich meer op haar gemak leek te voelde. Dat vond Routnose alles behalve erg, enkel amuserend. Bovendien deed het haar altijd goed wanneer jongere katten haar niet meer.. Tja, intimiderend vonden? Want dat was wel het laatste dat ze was. ”En jij?" daar hoefde ze niet lang over na te denken. "Oh! Vergeet-me-nietjes," vertelde ze de ander. "Ze zijn zo klein en lief blauw,"

Misschien was het niet het beste idee om een andere kat te vertellen dat ze met een kittypet gesproken had, maar hij had er zo onschuldig uitgezien dat een kort babbeltje geen kwaad gekund zou hebben. Routnose had er echter niet op gereageerd en met een kleine glimlach dacht ze even aan de rozen die ze toen gezien had in de tuin. "Rozen zijn prachtig, maar hebben dan wel nare doorns," Dewpaw knikte. De doorns aan een roos waren zeker niet fijn te noemen, daar was ze al snel achter gekomen. Ze voelde de puntjes van haar oren warm worden toen ze zich realiseerde dat haar mondje niet stilstond, maar hier kreeg ze geen commentaar op. Nog niet. ”Oh! Vergeet-me-nietjes, ze zijn zo klein en lief blauw," antwoorde de ander en de grijs witte kattin knikte. ”Die zijn inderdaad ook heel mooi” reageerde ze met een glimlach. ”Ik wilde eigenlijk een keer allemaal bloemetjes plukken om de nesten wat op te vrolijken, maar ik krijg er nooit heel veel mee in mijn eentje” vertelde ze de ander met een zwiep van haar staart.

Onderwerp: Re: Kill our way to heaven. do 7 nov 2019 - 1:04

Hoewel de kleine, blauwe bloemetjes geen medisch nut hadden noch echt bijzonder lekker roken, waren het toch haar favoriet. Ze wist hier ergens een mooi stukje waar allerlei bloemen groeiden, waaronder ook haar favorietjes. Iniedergeval zou ze hen nooit vergeten, dus de naam was ergens goed voor geweest! Dewpaw beaamde dat vergeet-me-nietjes ook heel mooi waren en sprak vrolijk door. ”Ik wilde eigenlijk een keer allemaal bloemetjes plukken om de nesten wat op te vrolijken, maar ik krijg er nooit heel veel mee in mijn eentje” zachtjes gniffelde Routnose, omdat ze het probleem maar al te goed kende. Immers was het zo'n beetje haar baan om kruiden rond te sjouwen. Gelukkig waren daar oplossingen voor! "Kijk eens?" ze wenkte de poes om dichterbij te komen en beet toen met haar tanden een lang stukje gras af, dat ze kundig om de door hen geplukte plantjes heen wikkelde. Hierdoor waren ze allemaal aan elkaar gebonden en met wat moeite wist ze het uiteinde van het gras vast te knopen, waardoor ze het makkelijk op kon pakken. Vrolijk liet ze het aan Dewpaw zien. Kijk! Zo kon je een hele hoop kruiden/bloementjes meenemen in één keer.

De bloemetjes had ze wel eens gezien, maar ze had nog nooit de naam gehoord die bij de bloemetjes hoorden, totdat Routnose haar deze vertelde. Ze wilde graag de namen leren, maar meestal moest ze deze aan andere katten vragen en daar had ze eigenlijk geen zin in. De andere katten hadden daar waarschijnlijk toch geen zin in of het interesseerde hun niet zoals het de apprentice interesseerde. "Kijk eens?" De ander wenkte haar en snel trippelde de grijs met witte kattin naar haar toe. Routnose beet een lang stuk gras af en liet zien hoe deze om een plantje heen gewikkeld zou kunnen worden. Op die manier zaten ze allemaal bij elkaar en zouden ze een stuk makkelijker meegenomen kunnen worden als ze bloemetjes wilde verzamelen. "Wow! Dat is slim" miauwde ze opgewekt en keek met een grote glimlach even naar de oudere kattin. "Op die manier kan ik er veel meer meenemen!"

Onderwerp: Re: Kill our way to heaven. di 3 dec 2019 - 1:05

Tadaa! Afwachtend keek ze Dewpaw aan, blij toen deze precies de reactie gaf waarz e op gehoopt had. "Wow! Dat is slim" miauwde deze met een opgewekte glimlach. Routnose grinnikte zachtjes en keek de ander met een vermoeid maar blije glimlach aan. "Op die manier kan ik er veel meer meenemen!" ze knikte. "Hm-hm! Het is een beetje pielen, maar maakt je leven een stuk makkelijker," sprak ze met een knipoog en bond nog een klein bosje van het havikskruid bij elkaar. Zo, dat zou wel weer genoeg zijn om hun voorraad een tijdje mee aan te sterken. Eigenlijk was ze best moe, maar ze had iets beloofd. "Wil je nog steeds mee bloemetjes gaan plukken, Dewpaw?" dat was misschien nog el leuker dan slapen.

Onderwerp: Re: Kill our way to heaven.