Maybe this time

  Ze vond Fourtrees een leuke plaats om te bezoeken. Het was mooi centraal, er was altijd vrede. Ze had laatst zelfs een ShadowClan Apprentice uit één van de grote eikenbomen gered. Dat was nog eens een avontuur geweest. Ze had nog tegen Settledpaw, want hij was het, gezegd dat ze nog een keer in een boom ging klimmen, zodat zij ook het uitzicht kon zien. Ze had toen al bedacht dat dat nog wel even ging duren, maar haar nieuwsgierigheid bleef maar aanwakkeren wanneer ze aan Fourtrees dacht. Ze bedacht dus maar dat ze er wel even kon gaan kijken. En als het rustig was kon ze misschien ongestoord de boom in klimmen. Haar aanvaring met bomen was de afgelopen tijd zoiezo als iets minder leuk geworden dan eerst, nadat ze bijna uit een boom in haar eigen territorium was gevallen. Maar toch, ze had zo'n grote eikenboom beklommen en was er veilig weer uitgegaan. En dat terwijl ze de andere Apprentice ook nog hielp. Ze dacht dus wel dat het moest lukken.
  Intussen trippelde de zilveren poes de helling af, naar de open plek van Fourtrees. Ze keek even om zich heen of ze andere katten zag. Die zag ze echter niet, dus stak ze de open plek over en hield stil vlak voor de grote boom die ze eerder al had beklommen. Ze keek omhoog. Het was inderdaad een hoge boom. Ze haalde even adem en sloot haar ogen. De vorige keer lukte het ook, zei ze telkens tegen haarzelf in haar gedachte. Ze opende haar ogen weer en stond op het punt om te springen, toen een nieuwe geur haar neusgaten binnenkwam.
  ShadowClan. Oh, misschien was het Settledpaw wel! Ze draaide zich om, maar wie ze zag was niet de ShadowClan Apprentice. Wie was het dan wel?

- Acorndust first

De geur van Thunderclan kwam zijn neus binnen zodra hij een poot binnen fourtrees zette. Het verbaasde hem eerlijk gezegd niet, want het leek erop dat Thunderclan apprentice het leuk vonden om katten van andere clans te ontmoeten. Als dit weer een apprentice was, zou dit tenslotte de derde zijn die hijzelf tegen was gekomen in een korte tijd. Hij zag al snel het gestalte van de Thunderclanner en aan de grootte te zien was het inderdaad een apprentice waar het hier om ging. "Thunderclan apprentices komen hier wel vaak," Was het eerste dat hij dan ook zei tegen de apprentice. Misschien niet de beste begroeting, maar gezien dit al de derde was.

  'Thunderclan apprentices komen hier wel vaak,' was het eerste wat de oudere kater zei.
  Silver knipperde even met haar ogen en draaide zich volledig naar hem om. In de grote eikenboom klimmen moest maar een andere keer gebeuren. 'Oh?' Ja, hoe moest ze hier anders op reageren. 'Er komen anders ook Apprentices van de andere Clans hier hoor,' miauwde ze. Zelf had ze er tot nu toe maar één ontmoet hier, en dat was Settledpaw. Maar ze wist dat Ardentpaw hier ook een Apprentice van WindClan had ontmoet. En ze rook af en toe ook wat vage RiverClan geuren, dus die moesten hier ook wel komen, dacht ze.

Dat apprentices van allerlei clans hier kwamen verbaasde hem niks. Het was alleen dat het de laatste tijd vooral Thunderclan leek te zijn of in ieder geval wanneer hij hier was. "Dat zal vast, maar in een korte tijd ben je de 3e van Thunderclan al die ik hier heb gezien." Warriors kwamen hier ook wel, maar toch minder dan de apprentices leek hem. Toch had hij Ardentpaw de eerste keer hier met Pepperpaw gezien, dus dat was er al een van Shadowclan die ook hier geweest was. Het was tenslotte niet alsof ze hier niet mochten komen, dit was terrein van alle clans tenslotte.

  'Dat zal vast, maar in een korte tijd ben je de 3e van ThunderClan al die ik hier heb gezien,' mauwde de kater tegenover haar.
  De 3e al? 'Nou... Misschien houden wij gewoon veel meer van gezelligheid dan de andere Clans,' opperde ze met een schouderophaal. Of dat nou echt een goed argument was betwijfelde ze, maar ja, wat moest ze anders zeggen? 'En jij bent hier dan zo te horen ook heel vaak. Waarom is dat dan?' Want ja, misschien was hij wel degene die hier het meeste kwam, kon zij niets aan doen.

Het was waar dat hij hier dan ook vaak was, maar dit was niet de enige plek dat hij Thunderclanners had gezien. Het feit dat Thunderclanners 'gezellig' waren was hij dan ook al wel achter. Ze waren allemaal iets te gemakkelijk met het omgaan met katten van andere clans als je het hem vroeg. "De andere twee waren gezellig genoeg om plannen te maken met mijn apprentice." De een had tenslotte nog een keer willen afspreken en de ander had haar mee willen nemen naar de moonstone. Dat gaf hem niet een heel goed beeld van Thunderclan apprentices in het algemeen. "Mijn apprentice is dan ook de reden dat ik hier vaak ben." Deze keer dan niet, want voor een keer had hij Pepperpaw haar gang laten gaan zonder haar te volgen.

  'De andere twee waren gezellig genoeg om plannen te maken met mijn apprentice,' mauwde de kater tegenover haar. 'Mijn apprentice is dan ook de reden dat ik hier vaak ben.'
  Silver fronste even. 'Nou ik heb je Apprentice nog nooit ontmoet,' mauwde ze. Hoewel ze dat natuurlijk niet wist. Tot nu toe had ze al twee ShadowClan Apprentices ontmoet, en ze had niet gehoord wie hun mentoren waren. 'Tenminste.. Wie is jouw Apprentice?' vroeg ze hem, voordat ze kon bedenken dat die vraag misschien niet gepast zou kunnen zijn.

Hoe zeker kon deze poes ervan zijn dat ze Pepperpaw nog niet ontmoet had? De jonge apprentice leek tenslotte overal te zijn als je het hem vroeg. Het zou hem ook niks verbazen als ze vroeg of laat een keer echt in de problemen zou zitten. "Pepperpaw is degene waar ik het over heb, maar Settledpaw is ook nog mijn apprentice." Alleen het zou niet lang meer zijn voor die warrior zou worden. Hij vond het niet per se een ongepaste vraag van de ander om te willen weten wie zijn apprentices waren. Hij ging er niet vanuit dat de andere clans die informatie zomaar zouden gebruiken, maar Bloodclan was anders en dat wist hij zelf dondersgoed.

  'Pepperpaw is degene waar ik het over heb, maar Settledpaw is ook nog mijn apprentice.'
  Zijn antwoord overrompelde Silverpaw even. Want laat dat nou precies twee van de ShadowClanners zijn die ze had ontmoet, achter elkaar ook nog. En de twee eerste ShadowClanners waar ze kennis mee gemaakt had.
  'O-oh. Ja, uhm. Dan ken ik ze wel,' miauwde Silverpaw met een nerveus lachje. 'Settledpaw heb ik hier ontmoet. Ik hielp hem uit een boom,' mauwde ze. Aan haar stem te horen was ze wel een beetje trots daarop. Zij had dat wel mooi voor elkaar gekregen, om de oudere Apprentice uit één van de eikenbomen te halen. 'En Pepperpaw heb ik bij het donderpad ontmoet.'

Hij trok zijn wenkbrauw op bij de woorden van de apprentice, want blijkbaar was ze niet alleen Pepperpaw tegengekomen, maar ook nog eens Settledpaw. Het feit dat ze Settledpaw uit een boom had moeten halen besloot hij maar niet verder op door te gaan. Tenslotte wilden de meeste katten ooit wel in een van de eiken klimmen, alleen was het maar de vraag of je er ook uit kwam. Zolang deze apprentice in ieder geval maar geen plannen had bedacht om te doen samen met Pepperpaw, was ze al beter dan de anderen. "Zolang je maar geen plannen met haar hebt bedacht ben je al beter dan de andere twee." Dan was ze tenminste een thunderclan apprentice minder waar hij zich druk over hoefde te maken.

  'Zolang je maar geen plannen met haar hebt bedacht ben je al beter dan de andere twee.'
  Silverpaw knipperde even met haar blauwe ogen toen ze zijn woorden hoorde. Plannen met Pepperpaw?? Welneeeee. Ze schudde haar kopje. 'N-nee, nee, die heb ik niet hoor,' antwoordde ze, hopend dat ze overtuigend genoeg overkwam. Het waren dan niet exact plannen met Pepper, want de ShadowClan Apprentice had die afgewezen. Het was misschien ook niet zo handig om een Apprentice uit een andere Clan uit te nodigen om een Kittypet op te zoeken in de Twoleg Place. Maar ze wilde gewoon zo graag meer weten over die monsters en Pepper was heel gezellig. Silverpaw vertelde de kater maar niet dat ze zouden afspreken over een tijdje, zodra ze een Kittypet gevonden had.

Hij kon het niet helpen om wat te twijfelen aan haar woorden, maar als het echt wat zou zijn, dan zou hij er vast nog wel een keer achter komen. Voor nu leek het hem toch beter om de ander er maar niet van te gaan beschuldigen, want hij moest al een niet al te beste reputatie hebben bij de Thunderclan apprentices. "Ik zal je voor nu geloven." Met de nadruk op 'voor nu', want er hij zou Thunderclan apprentices nooit helemaal vertrouwen, ook al leken degene die hij tot nu toe ontmoet had wel veel te spraakzaam. Hierdoor kreeg hij soms dingen te horen die hij misschien niet zou moeten.

  'Ik zal je voor nu geloven,' sprak de kater, met de nadruk op 'voor nu'.
  Silverpaw knikte. Goed zo, want stiekem was het wel zo. Maar dat mocht hij natuurlijk niet weten. Ze herinnerde zich nog hoe Pepperpaw wat nervous geworden was toen ze vertelde dat ze eigenlijk niet veel mocht doen van haar mentor, deze kater dus. Maar ze moest toch wel weten hoe die monsters in elkaar staken? Dat was belangrijk, voor alle Clans! Misschien ontdekte ze wel iets heel bijzonders waardoor ze die monsters konden laten stoppen. Je wist maar nooit.
  'Waarom is dat dan zo erg?' vroeg de kattin, wel nieuwsgierig naar de reden dat hij niet wilde dat zijn Apprentice leuke, maar misschien af en toe wat gevaarlijke, dingen ging doen. 'Het is toch juist goed om ervaringen op te doen en dingen te leren?'

Het was misschien goed om ervaringen op te doen en nieuwe dingen te leren, maar vaak was het toch beter als dit niet gebeurde met katten van andere clans en Pepperpaw was nog jong. Als ze zich beter kon verdedigen zou het ook al een stuk beter zijn. "Pepperpaw is nog vrij onervaren als het op vechten aankomt, dus ik heb liever dat ze daar sowieso beter in is voor ze uitstapjes gaat maken." Dat was de voornaamste reden dat hij haar ook vaak genoeg nog volgde. Hij zorgde ervoor dat haar niks overkwam. "En de clans horen gescheiden te zijn, dus samen met een kat van een andere clan dingen gaan ontdekken is gewoon niet gepast." Waarom leken apprentices dit niet altijd te begrijpen?

  'Pepperpaw is nog vrij onervaren als het op vechten aankomt, dus ik heb liever dat ze daar sowieso beter in is voor ze uitstapjes gaat maken.' vertelde de kater. Silverpaw kon zich daar wel in vinden. Pepper was inderdaad nog jong geweest. 'En de clans horen gescheiden te zijn, dus samen met een kat van een andere clan dingen gaan ontdekken is gewoon niet gepast.'
  Silver wiebelde even met haar oortjes. Zelf was ze niet bij de grote verhuizing van de Clans geweest, maar ze had er natuurlijk wel over gehoord. 'Maar de Clans waren toch een lange tijd samen? Waarom kan dat nu niet meer dan?' Natuurlijk zou ze haar territorium verdedigen en vechten tegen andere Clans als het moest, maar het was nog steeds een beetje raar vond ze.

De clans waren inderdaad een lange tijd samen geweest, maar dat was nu eenmaal niet meer zo en iedereen had hun eigen territorium weer en moest voor hun eigen clan zorgen. Hij had het zelf in ieder geval duidelijk gemaakt naar de andere clans toe dat ze niet meer samen aan het reizen waren en gewoon weer hun eigen gebieden hadden. "Dat is misschien waar, maar iedereen heeft nu weer zijn eigen territorium en iedereen moet voor zijn eigen clan zorgen." Zorgen om andere clans daarbij was zeker niet iets dat ze konden gebruiken. "We zijn altijd al gescheiden geweest en de oudere katten zouden echt niet voor lang samen kunnen leven, er is teveel gebeurd." Dat was iets dat zeker waar was. Er was te veel gebeurd om echt samen te kunnen leven zonder onenigheid te hebben.

  'Dat is misschien waar, maar iedereen heeft nu weer zijn eigen territorium en iedereen moet voor zijn eigen clan zorgen,' zei de kater. 'We zijn altijd al gescheiden geweest en de oudere katten zouden echt niet voor lang samen kunnen leven, er is teveel gebeurd.'
  Silverpaw zuchtte even. 'Misschien wel ja...' Maar toch... 'Maar toch. Als je lang genoeg allemaal samen leeft zonder al die rivaliteit dan zijn er uiteindelijk alleen maar katten over die dat gewend zijn. Als we wat langer volgehouden hadden...' miauwde de kattin met een kleine schouderophaal.

Het was nooit zo simpel als de ander zou denken. Er zou altijd wel ruzie ontstaan zelfs als iedereen alles met elkaar zou delen. "Toch zullen er altijd geschillen blijven, zelfs ook al zou je dat volhouden. Iedereen is tenslotte anders." De een hield meer van jagen in een rivier, de andere van jagen in bomen en struiken. Het verschilde nou eenmaal ook per kat wat ze beter vonden en dat was toch vaak wel wat ze apart dreef en dan zouden er toch weer groepen ontstaan die het uiteindelijk niet eens met elkaar gaan zijn.

  'Toch zullen er altijd geschillen blijven, zelfs ook al zou je dat volhouden. Iedereen is tenslotte anders.'
  De zilveren bengal zuchtte en knikte. Dat was waar. Ook met één grote groep zouden er altijd kleinere groepjes binnen de groep ontstaan. Zelfs in de Clans die er nu waren had je altijd wel kleine groepjes van katten die graag met elkaar omgingen. Dat was nu eenmaal zo.
  'Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Toch is het zonde dat er zoveel ruzie ontstaat,' miauwde Silverpaw met een zucht.

Het was misschien zonde dat er zoveel ruzie was, maar het leek gewoon in hun aard te zitten soms. Hij had genoeg ruzies gezien om te weten dat de clans niet samen zouden kunnen leven. De verschillen waren te groot en dan zou je uiteindelijk hebben dat iemand het weer ergens niet mee eens was en dan zouden er wel weer ruzies ontstaan. "We lijken misschien op elkaar omdat we allemaal in clans leven, maar toch zijn de verschillen groter dan je zou denken." Als alles zo mooi zou zijn dat er geen ruzies zouden zijn, dan zouden ze ook eigenlijk niet meer de clans zijn.