Meat in the bathtub

Met een onceremoniële plets liet de grijze kattin de prooi uit haar bek vallen, voor de mond van een pasbevallen moeder, haar blik gericht op de zwart-witte gestalte van hun nieuwe commander. Ivory zag een opening en greep die meteen ook; met snelle, vastberaden passen en een rechte rug liep ze op de jongere poes af. Haar blik was inschattend, maar niet vijandig, terwijl ze haar eens van top tot teen bekeek. Sinds de aankondiging had ze nog geen tijd gehad om Sinclaw eens te benaderen om een mening voor zichzelf te kunnen vormen; één van de twee was steeds te druk bezig geweest. Maar nu was er tijd, nu kon ze eens zien of de voormalige Shadowclanner haar respect en haar loyaliteit verdiende. Ivory was geboren in de elite, had haar leven lang trouw gezworen aan de groep; maar ze was niet bang om dat op te geven als dat nodig bleek. Even bleef ze stil terwijl ze de ander slechts bekeek - niet zo zeer om die ongemakkelijk te maken of te intimideren, maar eerder om even goed te kunnen inspecteren. "Sinclaw, huh?", mauwde ze uiteindelijk, haar stem neutraal. In ieder geval al een grote verbetering tegenover de vijandigheid waarmee sommige katten hun nieuwe commander benaderden, nietwaar?

+Sinclaw eerst

Ivory knikte enkel toen de zwart-witte kattin haar met een koel knikje en haar naam begroette. Ergens was ze licht onder de indruk dat de nieuweling zo snel haar naam al wist - aan de andere kant was het niet echt verbazingwekkend, sinds ze met haar leeftijd (al was ze niet eens zo oud!) een bijzondere verschijning was in de elite, tussen al die jonge katten. Het was echter niet haar schuld dat ze één van de weinigen was die slim genoeg was om het zo lang te overleven. Bij de vraag van de commander greens ze haar scherpe witte tandjes bloot, waarbij haar lichtgroene ogen blonken met pretlichtjes. Ze was iemand die overal de humor in kon vinden - en als een opmerking snijdend bedoeld was, vond ze het vaak nog grappiger. Het was één van de dingen die haar al zo lang levend gehouden hadden. "Altijd genoeg tijd om eens kennis te maken met de Shadowclanner die het plots tot Elite commander geschopt heeft.", antwoordde ze goedlachs. "Went het al wat?"

Ivory's goede humeur werd niet gedempt door de koude toon van de grote kattin, noch door de woorden die die uitsprak. Ze haalde enkel haar wenkbrauwen wat op - maar ze snapte de drang van de zwart-witte poes om zich te bewijzen en om zich te profileren als een kat waar je niet mee moest sollen, dus zei ze er niet echt iets op. Bij een ander had ze er misschien nog grapjes over durven maken; maar ze zou de ander op dit moment nog even niet uitdagen. Ze had haar beide ogen nog nodig. Ivory knikte enkel bij de opmerking van Sinclaw over hoe Shadowclan nooit had kunnen bieden wat in Bloodclan voor het rapen lag; iets dat ze kon snappen. Zelf zou ze het vreselijk vinden om tegengehouden te moeten worden door allerlei domme regeltjes zoals de warriorcode. Hier kon ze grotendeels zelf beslissen of ze deed wat hun commander of hun leider hen opdroeg; en als ze dat niet wou, dan zou ze het wel aftrappen. Een clan leek veel meer op een gevangenis in haar ogen. "Dat snap ik. Wanneer je vacht niet langer naar Shadowclan ruikt zou het lijken of je hier geboren bent.", antwoordde ze met een vriendelijke grijns op haar snuitje. Sommige katten hadden haar al gezegd dat ze moeilijk in te schatten was; ze leek altijd in een goed humeur, alsof ze niets serieus nam, maar kon wel degelijk dodelijk uit de hoek komen. Het aantal katten die dachten dat ze geen bedreiging was en nu nog leefden lag beangstigend laag.