In this heartless world

Moonvision trippelde geluidloos over het veld. Haar witte vacht golfde lichtjes toen een koude wind over het landschap rolde. Haar ambekrleurige ogen had ze vernauwd, het meer voor haar strak in de gaten houdende. Ze had zich bezig gehouden met jagen, wat tot nu toe niet zo succesvol verliep. Ze was in staat geweest een mager konijn te vangen, amper genoeg om een hongerige warrior mee te vullen. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze halt hield voor het water. Haar weerspiegeling werd zichtbaar. Soms vroeg ze zich af of deze dagelijkse routines ooit meer waarde kregen. Natuurlijk klopte haar hart voor de Clan. Maar als ze zag hoe sommige katten alles voor elkaar deden, synchroon waren aan elkaar, dan kon haar hart het toch niet laten een steek te geven. Niet dat ze zodanig opzoek was naar iemand, maar ergens wou ze het gevoel eens evenaren. Ze kende zoveel katten die al op jonge leeftijd verliefd waren geworden en hier was ze dan. Bijna dertig manen oud en nog geen enkele keer had ze dit gevoel meegemaakt. Ze kon er niet over meepraten.
Net toen ze voorover wou bukken om haar dorst te stillen, merkte ze een andere weerkaatsing op. Geschrokken schoot ze terug achterover, haar amberkleurige blik op de kater werpende. "Stallionstar," merkte ze op, half als vermelding aan haarzelf en half als begroeting. "Ook dorst?" vervolgde ze, een schaapachtige glimlach op haar gelaat zettende. Waarom zou een kat anders naar het meer gaan? Het was niet zo dat ze konden vissen of gek waren op zwemmen.

+ Stallionstar eerst

De kattin wist dat het een domme vraag was geweest, maar ach, soms werd hen dat vergeven toch? Plus, het was een verrassing geweest aangezien ze dacht helemaal alleen te zijn. Liever dat ze zichzelf wat goedpraatte dan dat ze als een geschrokken konijn bleef staren. De witte kattin greens even toen hij vroeg of zij ook dorst had gehad. "Nee, ik wou een poging doen om te vissen." merkte ze droogjes op waarna ze haar amberkleurige ogen naar het water draaide. "Ja," vervolgde ze, als het werkelijke antwoord op zijn vraag. Nogmaals gleed er een koude wind over het landschap en deed het haar dikke vacht opwaaien. Ze voelde een rilling over haar rug rollen. "Ik ga direct terug verder met jagen. Het zit vandaag niet zo mee." merkte ze vervolgens op, haar blik terug op de kater richtende.

De kater leek haar deels toch uit te lachen om haar opmerking. De schaapachtige glimlach bleef op haar gelaat staan. Nee, een succesvolle prater was ze niet. Aangezien ze dit ook niet graag deed wist ze zich telkens opnieuw in de nesten te werken, of zoals nu, in het belachelijke te trekken. Achja, zolang Stallionstar maar niet dacht dat ze achterlijk was. Want dat was ze niet, althans, nog niet. Ze was wel een beetje zotgedraaid van de dagelijkse taken die steeds zwaarder begonnen door te wegen, maar haar verstand was nog altijd bij de zaak. Ze was beter in jagen en vechten dan in praten, laten we het daarop houden.
Toen de kater voorstelde om mee te gaan jagen, wiebelde ze eventjes met haar oortjes. Uiteindelijk reageerde ze door te knikken en een korte glimlach op haar gelaat te plaatsen. "Dat lijkt me een goed plan." antwoordde ze, haar amberkleurige blik even over het landschap glijdende, waarna ze de kater terug aankeek. "Misschien dat we samen meer geluk hebben." vervolgde ze. Ze zou op z'n minst nog een of twee prooien willen vangen. En dan dacht ze ruim, aangezien ze afgelopen uren nog maar net zoveel had weten te vangen.

De kater miauwde dat hij hoopte dat Starclan hen het prooi zou geven wat ze nodig hadden. Als Starclan überhaupt wel iets voor Windclan overhad... Na alles wat er gebeurd was geloofde ze niet zozeer meer in het feit dat hun overleden warriors echt over hun waakten. Ze vernauwde daarom ook deels haar amberkleurige ogen. "Ik vraag me af of Starclan echt wel met ons inzit... Waar waren ze afgelopen manen?" vroeg ze, terwijl ze haar blik op de kater richtte. Ze bedoelde het niet negatief... of nouja, misschien wel. Maar het was niet slecht bedoeld jegens Stallionstar. "Soms krijg ik het gevoel dat ze gewoon toekijken en wachten op de volgende die zich bij hen komt voegen." Ze schudde haar witte kop. Positief blijven was moeilijk deze tijd. Moonvision dacht echter gewoon realistisch na. Ze moesten niet rekenen op goed geluk dat Starclan hen zou helpen.. Ze moesten zelf in actie schieten en hetgeen gedaan krijgen van wat ze gedaan willen krijgen. "Sorry als ik als een oude zeur klink... maar het zit ons tegenwoordig ook niet echt mee." Ze begreep wel dat het laatste wat de kater zou willen, nog meer gezeur aan zijn hoofd was. Maar het was nu eenmaal iets waar de kattin mee inzat. En zijn opmerking over Starclan had deze reactie teweeggebracht.

De kater wist exact wat hij moest zeggen om Moonvision's twijfels te onderdrukken. Logisch ook, als leader moest wel goed zijn in praten en je weg uit moeilijke situaties te vinden. Even verscheen er een grijns op haar gelaat. Hij was zijn rang zeker wel waard. Vervolgens merkte hij op dat hij graag wist wat er op de lever van zijn warriors lag en dat als er iets was ze naar hem moest komen. Een scheve lach sierde haar witte snoet terwijl ze haar amberkleurige ogen op hem richtte. "Goed om te weten. Dan ben jij de eerste waar ik naartoe ga als ik mijn beklag wil uitvoeren op iemand." grinnikte ze, proberende de mood te doen omslagen. Het was niet haar bedoeling geweest de sfeer te verpesten met haar zorgen en vragen over alles wat er gebeurd was en nog steeds gaande was. De witte kattin zuchtte luid waarna ze zich uitschudde. Misschien werd het eens tijd om aan de slag te gaan. "Als we nu nog wat kunnen vangen dan zou m'n dag toch iets of wat beter kunnen eindigen." vervolgde ze, haar blik over het landschap glijdende.

De leader beweerde dat ze altijd welkom was in zijn den. Moonvision wiebelde met haar oortjes en keek vervolgens in de richting van het rogue gebied. Hij stelde voor om daar te gaan jagen, in de hoop dat ze dan meer succes zouden hebben. De witte kattin knikte instemmend. "Dat is nog wel een goed idee. En dan kunnen we ineens nagaan of er ongebruikelijke activiteiten zijn." miauwde ze terwijl ze haar amberkleurige ogen even richting Stallionstar liet flitsen.