I'm sorry what he did to you

Het was een week geleden dat de vos Shatteredice een oog had uitgebeten. Daintywhiff had er zelf voor gezocht dat de vos tot op het Shadowclan territorium gejaagd was en uiteindelijk gedood. Ze had er een paar wonden van over gehouden, maar niet zoals haar arme vrouw. Ze was vandaag naar de heide gegaan, een training gegeven aan Sunpaw en nu kwam ze met een mooi paars bloemetje terug. Ze hield het in haar mond en nam van de prooistapel een vogel mee. Een roodborstje. Met deze kostbare schatten in haar mond liep ze naar Shatteredice. Ze stapte in de aangenaam warme den waar de queen lag. De lucht was hier bijna helemaal stil en het rook hier naar kruiden. Zelf bracht ze de geur van heide met zich mee, het wilde van de wind en haar standaard geur: gerijpt fruit met verse bloesems. Toen ze de prachtige kattin zag liggen trippelde ze op haar af. Ze liet haar twee schatten vallen op de grond. Het bloempje stak ze in het mosnest. "Hey liefje." Ze drukte haar neusje tegen die van Shatteredice. Voorzichtig gaf ze een likje over het linkeroog van de poes. "Hoe gaat het?" Haar stem klonk vrouwelijk, bezorg en een tikkeltje gemeen.

+ Shatteredice first

De gewonde she-cat lag al een week lang in de medicine cat den te herstellen van de 'vossenaanval' en sindsdien leefde ze elk minuut zowat in angst. Bang voor Daintywhiff en het gene wat ze haar misschien nog allemaal kwam aandoen. Voor nu bleef het eventjes stil aan de kant van de witte warrior maar ze had wel het nieuws opgevangen dat de she-cat inderdaad een vos had weten te vinden. Geluksvogel was het ook.. Ze had gehoopt dat haar alibi niet gewerkt had zodat Stallionstar, haar partner, achter de waarheid gekomen was en Daintywhiff een ticketje naar Starclan zou schoppen maar de witte warrior was er dus goed vanaf gekomen. Ze kon zelf natuurlijk ook wel haar mond openen en de waarheid boven water halen maar eerlijk gezegd.. ze durfde niet. Echt niet. Ze straalde doodsangsten af voor Daintywhiff en ze wist dondergoed als ze haar clangenoot zou verlinken dat ze iets zou gaan uitspoken bij haar familie. Haar kittens waren misschien bijna apprentice maar nog wel jong en dat gaf zorgen. Ze konden zich niet verdedigen als Daintywhiff weer uit haar slof schoot zoals ze elke keer deed wanneer ze haar zin niet kreeg. Ze was een gestoorde.. hoe had ze dit niet gezien? Waarom was ze soms ook zo naïef? Nee, het was niet haar schuld. Daintywhiff was een clangenoot, die hoorde je te vertrouwen.. Was Windclan echt verdoemd geraakt de laatste moons? Iedereen haatte elkaar. Iedereen misgunde elkaar alles. Ze verwonde elkaar zo blijkt.. Shatteredice liet een zuchtje klinken toen de pijn in haar oog licht terugkeerde. Fijn. De pijnstilling van Routnose begon uit te werken.. De she-cat hief haar kopje zachtjes omhoog en probeerde met haar nog werkende oog te zien als Routnose in de buurt was maar geen spoor van de wit bruin gevlekte tabby she-cat. "R-rout?" Mauwde ze schor van de slaap. De papaverzaden van de medicine cat lieten haar dutten als een kitten. "Routnose?" Probeerde ze nogmaals maar er kwam geen gehoor. De medicine cat was vast even de benen streken bedacht ze, Routnose zat ook al een dikke week naast haar zijde, dus ze gunde de kleine she-cat de tijd om even wat voor haar zelf te doen. Echter, niet gauw na ze Routnose geroepen had, klonken er pootstappen. Het geluid werd zwaarder en een verse geur van heides blies de den binnen. Dat zou vast Routnose of Stallion zijn! Maar toen ze haar kopje zachtjes kantelde om te zien wie het was schrok ze zich ter plekke. "Hey liefje." Haar neus raakte die van haar en slikkend duwde ze haar oren angstig in haar nek. "Dainty.." Verliet haar mond zacht. De witte warrior stond voor haar en legde een rooibosje voor haar neer en stopte een geplukte paarse bloem in haar mosnest. Moest ze haar bedanken? Moest überhaupt niet haar longen leeg schreeuwen dat deze doorgedraaide gek voor haar stond? Toen ze het probeerde kwam er niks uit haar mond dan enkel een ruwe ademtuig. Ze durfde niet. Ze was te bang. "Hoe gaat het?" Shatteredice slikte en legde haar gewonde gezicht op de mos kussen die Rout voor haar gemaakt had om haar zelf licht te verstoppen en te beschermen. "Prima.." Murmelde ze terwijl ze haar tranen moest tegenhouden. Ze duwde haar rozige pootje over haar snuit en keek naar de bloem die Daintywhiff voor haar meegebracht had. Zo hoefde ze namelijk geen oogcontact te maken met de witte warrior.