The blood in our veins

_{Haar neefje stemde in dat ze naar kamp konden gaan, om vervolgens te zeggen dat hij zijn duif aan de elders te geven. Ze knikte hem goedkeurend. Dat was zoals het hoorde, jagen voor je clan. ‘Top. Leid de weg,’ miauwde ze, waarna ze haar mees oppakte. Maar in haar gedachten zat ze nog steeds met hun gesprek van net. Hij was ShadowClan, hij moest niet gaan zoeken naar familie buiten hun grenzen. Ze waren gelukkig hier, en hij was beter af als hij gewoon dacht dat hij ShadowClan was. Het zou nu zoveel lastiger voor hem worden nu hij wist dat hij halfclan was. Maar gelukkig wist nog niet heel de clan ervan, dat zou het alleen maar ingewikkelder maken.}

Maybe forever is not ment for us
The blood in our veins - Pagina 2 Caramelos2

Maybe forever is waiting for us

Zijn tante vond het geweldig dat Dark zijn gevangen prooi aan de elders zou geven. Dat was het toch ook, waarom zou je anders willen leven? Zorgen voor de katten die te jong of te oud waren om voor hun zelf te gaan jagen dat vond hij vanzelf sprekend. Waarom konden andere katten zich niet zo gedragen? Met de duif tussen zijn kaken trippelde Darkpaw Carameltwirl voorbij richting het kamp. Hij zou zijn zoektocht nog niet staken. De donker bruin gemarmerde kater wilde alles weten. Of het nu nog zo'n groot geheim was of niet. Hij zou de waarheid aan kunnen dat wist Darkpaw zeker! Hij draaide om een boom heen en zag het kamp in de verte liggen. De jonge kater versnelde zijn pas een beetje. Hij wilde er zeker van zijn dat het goed met hun clan ging en Dark zou er alles voor over hebben om de veiligheid van hun leden te garanderen al was dat een verantwoordelijkheid die hij natuurlijk nooit alleen zou kunnen dragen, toch zou de donker bruine leerling het proberen!

Hydra - Leafface - Moonkit - Darkpaw - Lionpaw@ - Moonpaw - Crow • - Scarface

Onderwerp: Re: The blood in our veins do 30 apr 2020 - 0:18

_{Ze spraken beide geen woord meer, beide in gedachte verzonken. Carameltwirl had al tijden niet meer over haar zus nagedacht. Dat al die herinneringen weer opgerakeld werden. Met de vogel in haar kaken volgde ze Darkpaw. Het was niet een lange reis meer naar het kamp. Ze liepen na elkaar het kamp in. Darkpaw zou naar de elders gaan, zij zou haar prooi op de prooistapel leggen. Ze keek nog na hem, schonk hem een glimlach en wuifde met haar staart. Daarna snelde ze snel naar de prooistapel en legde de vogel neer. Ze bleef daar een momentje staan, een diepe zucht rolde over haar lippen. Ze hoopte dat Darkpaw naar haar advies zou luisteren. Ze wendde haar blik af en liep terug naar de warriors den.

- Topic uit.}

Maybe forever is not ment for us
The blood in our veins - Pagina 2 Caramelos2

Maybe forever is waiting for us

Onderwerp: Re: The blood in our veins