Stekelegel

  Twistedkit lag lekker in het nest na een fijne wasbeurt. Hij vond wasbeurten altijd fijn want daar werd hij lekker warm van en hij was dicht bij zijn familie. Met zijn geel en groene oogjes keek hij het nest rond. Hij was nog lang niet moe, dus misschien was er wel iemand die met hem wilde spelen. De tabby kwam overeind en liep naar de dichtstbijzijnde nestgenoot af, het rossige katertje. Twisted vond het nog moeilijk om zijn naam uit te spreken. Hij was op het moment op Popupinekit. Close enough, right?
  Hij kwam voor Popupinekit tot stilstand en moest een beetje giechelen. Twisted vond het altijd al grappig hoe de haren van de rode kitten altijd overal heen stonden. Zijn eigen vacht was heus niet altijd netjes, maar het stak niet alle kanten op zoals bij zijn broertje. Hij vond het er wel cool uitzien ook!
  'Ikke ook stekel!' piepte hij en hij stak zijn pootje uit naar de vacht van zijn broer.

+ Porcupinekit

Een kleine donkerrode kitten lag heerlijk te slapen. Hij had net gedronken en voor dat hij in slaap was gevallen had zijn moeder de stekelige haartjes proberen temmen. Voor heel even leek hij een gladde man, maar daarna sprongen ze een voor een weer recht. Het jeukte een beetje, maar hij was het wel gewend. Hij was net een mosbal aan het achterna jagen toen hij een pootje op zijn bibs voelde. Geschrokken sprong hij overeind. Al zijn haren nog meer overeind dan anders. Porcupine draaide zich geprikkeld om. Zijn oortjes waren uit afgunst naar achteren gevouwen, maar toen hij zijn broertje herkende floepte ze weer overeind. Zijn haren gingen liggen, voor zover het kon. "Pas maaw op Twistie!", grolde hij speels. Hij hield van zijn broertjes en zusjes. Ze waren altijd lief voor hem, ookal had Twistie hem laten schrikken. Porcupine haalde dan ook vliegensvlug uit, om hem een klap op zijn wang te geven. Hij zal eens laten zien hoe stekelig hij kon zijn.

  Twistedkit was even bang geweest dat zijn broertje boos op hem zou zijn, maar gelukkig was hij dat niet toen hij door kreeg dat hij het was die hem aangetikt had. 'Pas maaw op Twistie!' grolde het rode katertje speels, waarna hij hem vliegensvlug een klap op zijn wang gaf.
  Twisted piepte geschrokken en sprong op. Zijn warrige haren gingen overeind staan en hij moest even bij komen van de schrik. 'Heey!' piepte hij verontwaardigd, maar na hij van de schrik was bekomen kon hij weer lachen. Speels sprong hij weer naar zijn broertje toe, om zijn beide voorpootjes om zijn nekje te slaan.