A little roughplay

Porcupinekit voelde zijn hartje snel gaan. Hij was bezig met de hoogst belangrijke taak dat een kat kon doen in de clan! Deze taak was een vlieg met maar een vleugel begeleiden naar de plek waar het beestje naar toe wou gaan. Was het de prooihoop om zich te goed te doen aan kikkers of een plekje in de zon? De stekelige kitten zou hem daar brengen! Dapper, met borst vooruit ripe hij tegen elke kat dat hij uit de weg moest. Ook tegen een grijze kitten die in de vlieg zijn weg stond. Zo kon de vlieg niet naar zijn doel! Aah, ze was een bedreiging.

+ Roughkit

Roughkit was gewoon rustig bezig met haar eigen zaken. Ze wilde gewoon teruglopen naar haar nest om te kijken wie er allemaal waren. Maar nee hoor, dat wat haar niet gegund. Een rode kitten was als een gek aan het roepen dat ze allemaal aan de kant moesten. Oók tegen Roughkit zelf. Beduusd keek ze hem aan, waarna ze zelfs een beetje een boos blikje op haar gezichtje kreeg. Hoezo moest ze aan de kant? Dat ging ze toch even mooi zelf bepalen! Totdat ze een vliegje over de grond zag kruipen. Oooooh! Was de rode kitten daarmee aan het spelen? Wilde hij de vlieg helemaal voor zichzelf bewaren. Roughkit ging door haar pootjes heen, wiebelde met haar kontje en ging helemaal nergens heen. ‘Laat mij eens proberen hem te vangen!’ kirde ze vrolijk. Ja, hij had vast zijn kans al gehad. Daarom moest iedereen aan de kant, zodat hij de beste aanloop zou hebben. Puh, mooi niet!

De grijze kitten draaide zich om. Ze was een moon ouder dan hem, Roughkit. Porcupinekit ging meteen voor het vliegje staan toen hij rook hoe laat het was. "Nee," blafte hij kort. Het vliegje en hij waren op belangrijke missie! Roughkit mocht er zich niet mee bemoeien en het al zeker niet vangen. Dan zou rampenplan 1 moeten worden afgekondigd. Met grote groene oogjes staarde hij haar aan. Proberend zijn coole papa na te doen. "De vlieg is op een missie, hij wil naar de prooistapel om te inspecteren of er geen kraaivoer tussen zit!" Hij stak zijn kopje in de lucht en ook zijn staartje. Ze zou nooit langs hem heen geraken.

Nee? Hoezo nee? Verontwaardigd keek ze hem aan. Vliegen waren juist om op te jagen! Ze waren snel en klein en je kon er heel goed mee oefenen hoor. Maar wat er vervolgens uit Porcupinekits mondje kwam was wel heel raar. Een vlieg op een missie? Ze schudde meteen ongelovig haar kopje. ‘Dat kan een vlieg helemaal niet! Vliegen zijn dom!’ miauwde ze stellig. Porcupinekit kon dan wel koppig zijn, Roughkit kon dat ook. En ze geloofde helemaal niets van de vlieg zijn missie. Demonstratief ging ze dan ook in het pad van de vlieg zitten. Lekker puh, ze ging helemaal nergens meer heen!

Oh! Oh oh oh! Ze had de foute keuzes gemaakt. Porcupine fronste boos. "Jij bent dom!" Vlieg was zijn vriend, hij was zijn beschermengel en niemand noemde hem dom. Hij nam het altijd op voor zijn vrienden. Toen de kitten besloot om in de weg te zitten van de vlieg was het oorlog. Zonder in een houding te zakken sprong hij op haar af. Het was zonder waarschuwing. Porcupinekit speelde bijna altijd zonder klauwen, zo hoorde het, nu was hij boos, maar klauwen hoorde niet. Hij gaf het oor van Roughkit een goede mep, of een poging tot, en probeerde haar op de grond te drukken.

Meteen drukte Roughkit haar oren in haar nek. Hoe durfde hij haar dom te noemen? Woede ontvlamde in haar oogjes, waarna ze haar bekje alweer wilde opentrekken om hém weer dom te noemen. Maar dat gebeurde niet, nee, hij vloog haar aan! Zonder waarschuwing! Een gil kwam dan ook uit haar bek, waarna ze een veeg over haar oren kreeg. Nogmaals piepte ze. Dat deed pijn! Vervolgens kwam hij op haar te liggen, waarna ze weer kermde. ‘Auw auw auw, jij stomme... vieze... stommerik!’ piepte ze kwaad. De traantjes kwamen al in haar ogen, waarna een oerinstinct binnen kwam en ze als een wilde rond begon te slaan. Ze kronkelde en spartelde onder Porcupinekit, slaan waar ze waar kon, bijtend in al het vacht wat maar te dichtbij haar bekje kwam. Alles om hem van haar af te krijgen.

Hij zat op Roughkit. De mep was raak geweest. Dat had hij niet echt verwacht, maar hij moest het er mee doen. Porcupinekit deed nu eigenlijk niets, hij genoot van het feit dat hij bovenop haar zat. Als machtigste. Het kleine poesje dacht er echter wat anders van. Ze begon heel wild te doen. Hij voelde een resem klappen en ook een paar keer haar tanden. Toen deze in zijn schouder zonken brulde hij het uit. Hij liet haar los en sprong van haar af. "Aww! Wat is er met jouw! Iwk gebruikte niet eens nagels!" Hij gilde het bijna, heel boos. Hoezo snapte ze zijn spel niet? Ze was meteen in een hysterische toestand geraakt. Oké hij was boos geweest, niet echt een spel, maar hij had eerlijk gespeeld. Zoals van hem verwacht was geweest. Porcupine staarde naar de bloeddruppeltjes op zijn schouder. Hij schudde er boos mee. Pijn kon hij wel aan. Een ander soort pijn was namelijk veel erger. Doordat Roughkit in zijn schouder had gebeten was hij achteruit gevlogen. Op de vlieg, die nu geplet was onder zijn bibs. Heel dood. Hij verplaatste zich en ook zijn blik naar de dode vlieg. Porcupinekit snikte en veegde een traan weg. Hij draaide zich boos om. "Kijk nu wat je gedaan hebt!"

Oei! Roughkit was zo in haar kwaadheid geweest om Porcupinekit van jaar af te krijgen, dat ze hem per ongeluk heel hard had gebeten. Ze proefde zelf een beetje bloed! En de rode kitten was boos. Heel erg boos. Oh nee, dat was heus niet de bedoeling geweest! De traantjes kwamen alweer een beetje in haar ogen. ‘Sorry, sorry sorry!’ miauwde ze dan ook, kijkend naar het wondje dat ze met haar tandjes had gemaakt. Had ze echt zo hard gebeten? Kon ze dat? Misschien moest ze wel aan Bloodpaw vragen wat ze kon doen om hem weer beter te maken. Maar die zorgzaamheid verdween al snel als sneeuw voor de zon, toen ze ten onrechte beschuldigd werd van een moord. ‘Nu-uh!’ piepte ze dan ook fel, de traantjes uit haar ogen schuddend. Ze staarde naar de bewegingsloze vlieg, die platter was dan hij hoorde te zijn. ‘Jij ging erop zitten! Niet ikke!’ Ze duwde haar oortjes in haar nek. Dat ze ooit sorry had gezegd tegen deze stommerik! Ze hoopte dat ze het terug kon nemen.