A father and daughter moment

_{Ze had rust aan haar kop nodig. Het feit dat Chivysniff doof was, had Coyo heel diep en hard geraakt. Bovendien stond leefbare voor de deur, wat voor nog meer stress en werk zorgde. Leafbare bracht altijd whitecough en andere ziektes met zich mee, en het voelde alsof het dit jaar nog zwaarder zou worden dan normaal. Misschien omdat Coyotepaw het grootste deel moest doen, misschien omdat er meer slachtoffers zouden vallen. In ieder geval, het zorgde voor enige druk op de poes haar schouders. Dit was waarom ze haar taken even uitstelde en een verfrissende wandeling door het territorium maakte. Onderweg raapte ze nog wat eikenbladeren, schors van de wilg en bladeren van de kervel bij een en had die in haar tasje van beukenbladeren gestopt. Ze was aan de rand gekomen van het RiverClan territorium, wat voor haar het punt was om weer terug te gaan naar het kamp, toen er een kreet om hulp de stilte doorbrak. Het kwam van de Sunningrocks. Even twijfelde de Med cat apprentice. Het was weliswaar op Thunderclan territorium, en op zich had Coyo niet zo heel veel zin om nu weer meteen het stressvolle werk te gaan doen. Maar daar tegenover stond dat ze eigenlijk wel moest. Het was haar plicht. Dus, met enige tegenzin, schraapte ze haar moed bij elkaar en rende richting de plek waar ze de gil gehoord had. Enigszins verwilderd keek ze om zich heen toen ze de Sunningrocks bereikt had, en zag toen wat er aan de poot was. Ze herkende Grayflight, een van de warriors van Riverclan, die er nogal gepanikeerd uit zag. Daar onder, op het gras onder de Sunningrocks, lag een jonge apprentice van hoogstwaarschijnlijk Thunderclan die ze niet herkende. Ze schraapte even haar keel en sprong iet wat onhandig naar beneden, zonder Grayflight een blik waardig te gunnen. Ze ging er half vanuit dat Grayflight ervoor zorgde dat het poesje was gevallen, en bovendien was de kater aan de verkeerde kant van de grens. Toen ze eenmaal op het gras landde, trippelde ze naar de Thunderclanner toe. Snel bekeek ze de situatie. De poes lag in een ongemakkelijke houding op de grond, en had zo te zien pijn. De radertjes in haar hersenen draaiden overtoeren. Ze had kruiden nodig, maar niet degene die ze verzameld had. Misschien dan maar eerst een diagnose vaststellen, voordat ze als een kip zonder kop dingen ging doen. "Hee daar." begon ze op een vriendelijke toon tegen de jonge poes. "Mijn naam is Coyotepaw, en ik ga je zo goed en kwaad als het kan oplappen, oké?" vervolgde Coyo met een glimlach op haar gezicht. Ze begon dit vak toch aardig onder de knie te krijgen wow. "Kan je me vertellen waar je pijn hebt, en zo precies mogelijk beschrijven wat voor soort pijn dat is?" vroeg ze uiteindelijk. Hopelijk was de poes nog stabiel genoeg om antwoord te geven.}