So much to learn

Onderwerp: So much to learn ma 18 nov 2019 - 12:54

Ze wilde gewoon even kijken hoe de katten van haar leeftijd hier sliepen. Het was nieuwsgierigheid. Door de rondleiding van Brindleleaf wist ze een beetje waar alles zat, al moest ze niet te veel dwalen in de gangen, dan raakte ze alsnog de weg kwijt. Ze spiekte heel voorzichtig de to-be’s den in. Waar de jonge katten sliepen. Hier heette je dan een to-be terwijl zij gewend was aan de naam apprentice. Ze had er even aan moeten wennen, maar nu begon ze de rangen aardig uit elkaar te houden. Zo leerde ze steeds meer over de gewoontes in de Tribe, die op sommige vlakken best verschilden van die van WindClan, maar op andere vlakken weer op elkaar leken. Stiekem vond ze het helemaal niet erg dat ze nu geen verplichtte trainingen had. Het ging nu op haar eigen tempo, dat werkte veel beter voor haar. Dan raakte haar kop niet overvol en onthield ze het sneller. Toch verlangde ze naar thuis, werd het steeds meer duidelijk dat ze gewoon bij WindClan hoorde. Het leven in de bergen zou niks voor haar zijn. Ze zou er uiteindelijk niet kunnen wennen, al was Brindleleaf hier.

[open]

Onderwerp: Re: So much to learn ma 25 nov 2019 - 22:15

Hij lag zo prins heerlijk te slapen in zijn warme nest, maar toch dreef een zoete geur zijn neus gaten binnen die hem wekte. Crow with black feathers opende zijn ogen en de git zwarte kater zag aan de ingang van de To Be grot een poes staan die hij wel al vaker had rond zien lopen, maar er nog de tijd niet voor had vrij gemaakt om met haar een gesprekje aan te gaan. Voor nu was dat anders. Crow stond op en schudden zijn nestmateriaal van zich af en rekte zich daarna uit. Zijn mond opende zich in een geluidloze geeuw voor de zwarte To Be richting de ingang trippelde. 'Een goede dag. Hazelpaw was het toch? Jij bent ook een To Be... miauwde Crow vriendelijk en hij bleef op gepaste afstand van de leerling stil staan met een vriendelijke blik in zijn geel/groenige ogen die naar de jonge rood met witte poes keken.

Onderwerp: Re: So much to learn di 26 nov 2019 - 15:42

Ze schrok een beetje toen er een kat haar kant op kwam gelopen. Eigenlijk had ze dat wel kunnen verwachten, door haar nieuwsgierigheid. Ze hoopte niet dat hij boos zou zijn, omdat ze had zitten kijken. Het was soms best ongemakkelijk dat veel katten wisten hoe zij heette, maar zij eigenlijk niet wist hoe al die andere katten heette. Natuurlijk was ze onderwerp van gesprek geweest, maar dan nog voelde het ongemakkelijk om iedereen om zijn of haar naam te vragen. “Ja, hoe heet jij?” Ze hoopte maar dat hij de verkorte versie zou zeggen. Al die lange namen duizelde haar en ze kon ze dan ook echt niet onthouden. De korte versies gingen een stuk beter. “In WindClan is het eigenlijk een apprentice.” Ze wilde hem niet verbeteren, maar hij zou daar vast niet gepikeerd door raken toch? “Sorry dat ik zat te kijken.” Miauwde ze er toen verlegen en schuldbewust achteraan.

Onderwerp: Re: So much to learn di 26 nov 2019 - 20:44

De poes bevestigde wie ze was. Er waren de laatste tijd zoveel nieuwe katten gekomen dat hij maar ging vragen wie ze waren. Wel zo gemakkelijk natuurlijk. Daarna vroeg ze hoe hij heten. De zwarte kater was wel er achter gekomen dat de nieuwe katten het vaak moeilijk vonden om hun gegeven namen te onthouden aangezien die langer waren dan die van hen. Crow ging zitten en knipperde even nadenkend. 'Ik ben Crow. Eigenlijk is mijn naam langer, maar je zult niet de eerste zijn die het niet onthouden kan.' grapte de jonge zwarte kater en hij keek haar nog even vriendelijk aan wat een plagende toon zou moeten verbergen. Dus zij was van de Windclan?! Ah ja Leerling dat woord had hij wel eens horen vallen, maar nooit echt begrepen wat het betekende. Dus hijzelf was ook nog maar een leerling net als Hazelpaw. Enkel veranderde zijn naam nooit zoals die van de clan katten. Crow knikte bij haar woorden en hij voelde de wind even van richting veranderen waardoor hij wat meer de grot in kwam. Maar goed dat ze met de voorbereidingen bezig waren. Zijn blik ging even naar de ingang van de grot die al deels af gesloten was, maar nog genoeg ruimte overliet om naar binnen en naar buiten te kunnen.

Onderwerp: Re: So much to learn do 28 nov 2019 - 12:31

Gelukkig zei hij zijn verkorte naam. Hij zei nog wel iets over de lange namen, waarop ze alleen enkel even glimlachte. Ja, wat moest ze daar van zeggen. Zij behoorde zeker tot de groep die het niet kon onthouden, ergens was het wel weer een geruststelling dat zij niet de enige bleek te zijn. “Hoi dan Crow.” Zei ze terwijl de glimlach om haar lippen nog groter werd. “Ehm, stoor ik je verder niet?” Miauwde ze toen het gesprek stil viel. “Ik bedoel als je liever weer wilt gaan slapen dan snap ik dat hoor! Dan zal ik doorlopen.” Vervolgde ze een beetje gehaast.

Onderwerp: Re: So much to learn do 28 nov 2019 - 20:15

De glimlach van Hazelpaw stemde hem vrolijk en luisterde naar haar begroeting. Wat vond ze dat ze stoorde? Crow's ogen werden heel even groter dan ze normaal waren, maar hij herpakte zich al snel. 'Ha ha ha, nee je stoort helemaal niet. Ik had binnen kort toch wakker moeten worden en mee te gaan op jacht om de prooijagers veilig te houden. Tenminste daar word ik voor opgeleid.' mauwde Crow en schudden zijn kop aan het begin van zijn zin. 'Waar leer jij voor bij de clan?' vroeg de zwarte kater en keek Hazel even vragend aan met zijn kop iets scheef. Hij had wel verhalen gehoord, maar het was natuurlijk leuker om het van de clan katten zelf te horen.

Onderwerp: Re: So much to learn ma 2 dec 2019 - 14:57

Ze was heel blij toen hij de geruststellende woorden uitsprak, dat ze hem niet stoorde. Ze was altijd heel snel bang dat iemand boos werd, dat ze iets verkeerd deed. Hazel had daarom bevestiging nodig dat het niet het geval was, dan kon ze het achter haar laten en verder gaan in het gesprek. Anders bleef ze er in hangen en over dubben, terwijl dat helemaal niet nodig was. “Ik wordt een warrior, tenminste als dat straks nog mag. Ik mis nu wel trainingen.” Miauwde ze tegen Crow. “Eigenlijk leer je dan van alles. Vechten, dat is hetzelfde als veilig houden zoals jij denk ik. Alleen ik leer ook jagen op de velden.” Niet in de tunnels zoals tunnelers, zij werd getraind als moor runner. Ze hoopte alleen dat dat nog steeds mocht na alles, dat Stallionstar haar niet elder maakte omdat ze was weggelopen. Dat zou hij niet doen toch? Ze slikte even.

Onderwerp: Re: So much to learn ma 2 dec 2019 - 23:00

Crow luisterde gefascineerd naar wat Hazelpaw hem vertelde en zijn kop zakte scheef toen ze begon over dat zij ook leerde jagen? Kon een kat dat allebei aan leren? Zijn blik was altijd nog op haar gevestigd en het voelde even vreemd om niet alleen te leren vechten en hoog springen om zo de roofvogels weg te houden van de prooijagers die zo open en bloot stonden en zouden zich niet kunnen verdedigen tegen hun scherpe klauwen? 'Dus hebben jullie dan geen roofvogels die jacht op katten maken?' vroeg Crow verbaasd en hij snapte er even helemaal niets van.

Onderwerp: Re: So much to learn wo 4 dec 2019 - 17:52

Ze schudde haar kop toen Crow vroeg of zij geen roofvogels hadden. Nou ja, voor kittens waren ze wel gevaarlijk wist ze. “Die zijn anders volgens mij. Hier zijn ze groot toch? Bij de Clans zijn ze alleen gevaarlijk voor kittens. Alleen niet meer voor de warriors hoor! Die zijn stoer en sterk en kunnen onze roofvogels wel aan.” Giechelde ze. Ze hoopte niet dat ze hier zo’n roofvogel tegen kwam als zelfs de volwassen katten er tegen moesten worden beschermd. Dan vond ze die maar eng, creepy eigenlijk gewoon.

Onderwerp: Re: So much to learn wo 4 dec 2019 - 22:14

Hoewel Hazelpaw er nogal luchtig erover sprak voelde Crow zelf de rillingen over zijn lijf lopen. De herinnering aan de uilen aanval stond hem nog altijd vers in zijn geheugen! 'Dat is fijn om te weten dat de roofvogels bij jullie minder groot zijn. Hier zijn ze enorm ja. Hier kan een uil of adelaar met gemak een volwassen grotbewaker doden en meenemen.' vertelde Crow serieus en schudden ongewild de rillingen van zijn lichaam. Hij had nog niet zo lang geleden mee gedaan aan een jacht patrouille om een van die grote roofvogels een kopje kleiner te maken. 'Maar dat komt zelden voor.' verzekerde de zwarte kater haar en probeerde zijn stem geruststellend te houden, maar hij merkte zelf dat zijn stem nog trilde. 'Ik heb in mijn kitten tijd ook zo iets meegemaakt, nou ja eerder gezien. Maar zoals ik al zei het komt zelden voor al gebeurd het wel eens.' probeerde de tribe kat haar nog te vertellen an voelde hij zich er niet lekker bij en slikte even de gal die omhoog kwam weg.

Onderwerp: Re: So much to learn do 5 dec 2019 - 9:04

Haar ogen waren groot en rond geworden, hoe meer Crow over de roofvogels sprak. Het zat hem duidelijk niet lekker en daardoor viel de poging tot geruststelling ook een beetje in het niets. Ze slikte en keek de kater aan. “Dan ben ik blij dat oma altijd met mij mee gaat.” Piepte ze angstig. “Is er toen jij kitten was ook een grote kat gepakt dan?” Haar staart begon wat zenuwachtig te trillen. Ze was echt blij dat Brindleleaf altijd met haar mee ging naar buiten, ze wist nu ook niet meer zeker of ze wel alleen durfde. Het klonk allemaal heel eng.

Onderwerp: Re: So much to learn do 5 dec 2019 - 18:43

Kennelijk had zijn toon toch ervoor gezorgd dat Hazelpaw zich er niet gerustgesteld had zoals het wel zijn bedoeling was geweest, maar haar vraag liet hem even naar adem happen en hij draaide zijn blik weg van de windclanner. Enkel de Tribe wist wat er die avond gebeurd was vooral de oudere katten zoals Day's leeftijd. of iets jonger, maar niet meer. Hij zag die uilen klauwen opnieuw op hem af komen waarna zijn moeder voor hem sprong om de grote oehoe te onderscheppen, maar het beest had zijn lange messcherpe klauwen diep in haar borst gezet gehad. Crow kneep zijn ogen even dicht voor hij slikte en ze weer opende en op Hazel richten. 'Ja, Ik was toen pas 3 manen oud toen een zwerm uilen het nodig vond om ons in de grot aan te vallen. Ik... ik zou een van de gedoden katten zijn geweest als mijn beide ouders me niet hadden gered. Ze... hebben het allebei niet overleefd, maar mijn vader doden wel de leider van de uilen voor hij van uitputting en bloed verlies stierf.Doordat dat vreselijke beest mijn vader dodelijk verwond had aan zijn hals.' vertelde Crow en hij kon het niet helpen dat zijn nagels uit hun hulzen schoten en hij de in het koude gesteente onder zijn poten probeerde te drukken. Als hij toen een To Be was geweest had hij zijn ouders misschien kunnen redden? Of hij was zelf toen ook gestorven??? Wie zou het weten, maar dat wist enkel de voorouders van de stam der eeuwige jacht. Crow stond op en liep een paar passen bij Hazelpaw weg, maar bedacht zich hoe onbeschoft het zou zijn haar eerst bang te maken door zijn ervaring met die uil en dan zo achter te laten. 'Maar daarna hebben we de uilen nooit meer zo dicht bij de grot van de stam gezien. Ook zal ik mijn best doen jouw net zo te beschermen als ik de andere katten van mijn stam zal beschermen!' beloofde Crow toen hij zich weer naar Hazel had om gedraaid en de rood/witte poes vastberaden had aan gekeken.

Onderwerp: Re: So much to learn vr 6 dec 2019 - 17:47

Ze keek even naar haar poten door het verhaal van Crow. “Wat erg…” Zei ze zachtjes. Ze wist niet zo goed wat ze anders moest zeggen. Haar vader was ook dood, maar zij had hem nooit gekend. Dus ze had ook nooit een band met hem op kunnen bouwen of iets. Haar vader joeg met StarClan dat was een gegeven voor haar meer niet. Natuurlijk had ze hem graag ontmoet, maar dat kon gewoon niet, want hij was dood. Bij Crow zou dat vast anders zijn. “Zei jouw moeder wel vaak dat ze je lief vond?” Heel voorzichtig keek ze weer op van haar voorpoten naar de kater. “Of jouw vader?” Vervolgde ze nog steeds voorzichtig. Ze wist even niet meer wat voor houding ze moest aannemen na het verhaal van Crow. Straks deed ze iets verkeerd en zou hij boos worden, want hij was hier vast verdrietig over. Dingen die haar moeder stiekem verdrietig maakten hadden haar nu eenmaal ook altijd boos gemaakt. “Dankjewel dat jij mij wilt beschermen, dat is lief! En oma doet dat ook denk ik en Shroud ook en Wren ook.” Glimlachte ze weer een stuk minder bang.

Onderwerp: Re: So much to learn vr 6 dec 2019 - 19:17

De reactie van Hazelpaw verraste hem niet. Crow had het vaak genoeg gehoord van zijn Tribe genoten toen hij zijn ouders pas verloren had gehad en daarna weer een beetje bij gekomen van was de schok. De kleine zwarte kater had niet van zijn ouders willen wijken, maar uiteindelijk had Day hem overgehaald om met hem mee te gaan zodat de andere katten zijn ouders mee konden nemen om ze te begraven. De gevlekte kater was een beetje zijn tweede vader voor hem geweest want als Crow ergens mee zat kon hij altijd naar Day toe om daar zijn vragen te stellen, maar de woorden van de jonge leerling lieten hem verrast op kijken van zijn gedachtes. Wat bedoelde ze nu? Hadden haar ouders nooit van haar gehouden? Echter wist de rood/witte kattin niet te weten hoe ze zichzelf een houding moest geven. 'Natuurlijk hebben ze me vaak genoeg gezegd dat ze van me hielden of dat ze trots op me waren, heb jij dat dan nooit gehoord?' eerst was Crow een beetje onvoorzichtig, maar al doende dat hij sprak werd zijn stem kalmer en voorzichtiger in het besef wat het voor Hazel kon betekenen. Ze was hem ook dankbaar dat Crow haar wilde beschermen zo lang ze bij de Tribe verbleef en de zwarte kater legde verlegen zijn oren opzij. Het was weinig dat Crow zulke dingen zei, maar als hij ze wel uitsprak dan meende de zwarte To Be het ook.

Onderwerp: Re: So much to learn ma 9 dec 2019 - 12:35

Het leek wel alsof iedereen verrast was, dat zij de woorden nog nooit uit de bek van haar moeder had gehoord. Wat voor haar zo normaal was, leek voor anderen juist weer raar. “Ehm nee..” Mompelde ze daarom ook. “Mijn papa jaagt al heel lang met StarClan.” Voor haar geboorte, dus voor haar was dat lang. “Mijn mama zegt zulke dingen niet, maar mijn oma nu wel heel vaak hoor!” Miauwde ze er snel overheen. Ze wilde niet slecht praten over Amberstom, want ze hield van haar, het was haar moeder. Ook al was ze eigenlijk bang voor haar, dan nog hield ze van haar moeder. “En mijn broer vind mij ook lief.” Glimlachte ze toen.

Onderwerp: Re: So much to learn ma 9 dec 2019 - 22:02

Crow keek haar even vragen aan waardoor zijn kop een tikje scheef naar rechts zakte. Goed goed het was niet dat hij er nog nooit van gehoord had. Hier bij de Tribe gebeurde dat ook wel eens, maar dan was dat zo zelden dat hij er weinig van mee kreeg. Maar haar Oma zei dat wel, maar dat zou ook wel gek zijn als de oma van hazel het niet zou zeggen toch??? 'Ze zal wel van je houden al zal ze dat anders laten weten denk ik. Op een manier die je nog niet doorgrond hebt misschien? Hier in de Tribe komt het ook wel eens voor, maar dan zie ik toch de trots in de ogen van die moederkatten die het nooit direct tegen hun jongen zeggen maar vooral als hun jongen niet kijken. Ik denk dat jouw moeder dat misschien ook wel doet?' murmelde Crow en hij ging naast Hazelpaw zitten. Hij vond haar ook wel een lieve en vooral knappe kattin, maar hij wilde enkel vriendschap met haar opbouwen voor nu, misschien zou het later meer worden, maar het moest natuurlijk ook van haar kant komen. De zwarte kater knikte instemmend naar haar toen ze vertelde dat haar broer haar ook lief vond. 'Dat ben je ook. Anders was je hier misschien niet eens geweest, maar in de... Hoe hete die andere boos aardige katten groep ook al weer?' vroeg Crow als laatste. Hij had er wel eens over horen spreken, maar omdat zij er eigenlijk geen last van hadden vergat Crow die naam vaak.

Onderwerp: Re: So much to learn do 12 dec 2019 - 11:23

Ze haalde haar schouders op. “Nou ik weet het niet hoor.” Sprak ze haar twijfel uit toen Crow aangaf dat ze vast wel van haar hield. “Maar ik heb nu Falconpaw en Brindleleaf!” Glimlachte ze blij. Dat was genoeg voor haar, daarmee kon ze de wereld weer aan. Natuurlijk Falconpaw was er altijd, maar ze had ook een oudere kat nodig die aangaf dat ze lief was. Dat er van haar werd gehouden en ze weer uit haar schulp kon kruipen. Daarin was ze nu al heel ver op weg. Toen begon Crow over een boosaardige groep katten, waardoor ze even moest nadenken. Wat bedoelde hij? Hij had het vast over hun gebied en niet over de bergen. Ooh BloodClan! Hij had het natuurlijk over BloodClan. “Ooh ja BloodClan, nee die zijn eng…” Er flitste weer kort angst door haar ogen. “De verhalen die de elders vertellen zijn nooit leuk over de BloodClan.” Nee, ze hoopte niet dat ze hen ooit tegen hoefde te komen.

Onderwerp: Re: So much to learn do 12 dec 2019 - 20:52

Hazelpaw had een liefde te kort dat merkte Crow wel. Het was net alsof ze constant wilde dat iedereen haar lief zou vinden. Zelf uit zijn eigen ervaring wist Crow wel dat de hele Tribe hem lief en aardig vond. Maar wat hij werkelijk miste was op zijn tijd begrepen worden dat hij zich eenzaam voelde. Dat was wat Hazel ook naar op zoek was geweest naar katten die haar eenzaamheid begrepen. Het was net alsof Crow in de spiegel keek al was zij van een ander geslacht en ook nog eens rood met wit en hijzelf helemaal zwart. 'Ik begrijp het. Het is een harde wereld zonder dat iemand begrijpt dat je je soms eenzaam voelt.' murmelde Crow en hij stond even op om zijn snuit even tegen haar schouder te drukken. Toen hij zich weer terug trok keek hij Hazelpaw met een begrijpende blik aan. Het was ook niet gemakkelijk daarom ging de zwarte To Be vaak zelf naar Day als hij met zichzelf in de knel zat, maar het werd elke maan beter en beter.

Onderwerp: Re: So much to learn di 17 dec 2019 - 15:22

Ze knikte toen hij zei dat de wereld hard was. “Ja, al begrijpt Falcon het wel hoor. Hij begrijpt alles.” Er ontstond een klein glimlachje rond haar lippen. “Maar mama niet, tenminste ik denk van niet.” Fluisterde ze toen, want zeker weten deed ze het natuurlijk niet. Haar moeder had het daar nooit over. Ze haalde haar schouders op. “Maar ach het geeft niet. Ik heb nu ook oma. Nu weet ik wel dat er familie is die mij lief vind.” De glimlach werd weer breder. Ja, het was goed zo. Als ze terug ging naar WindClan, dan was ze daar klaar voor.

Onderwerp: Re: So much to learn di 31 dec 2019 - 19:30

De poes knikte op zijn woorden en zei dat Falconpaw het wel begreep, maar alles begrijpen? Daar was Crow nog niet zo zeker van of hij moest een Healer To Be zijn, zoals Shroud? Maar dat zou de zwarte kater niet zeker weten. Wel viel het hem op dat Hazelpaw fluisterde dat haar moeder het niet begreep, maar dat haar familie wel lief was na haar schouders opgehaald te hebben. De glimlach van de rood/witte poes werd breder en zijn eigen onzekerheid smolt weg door die glimlach van haar. 'Wel je clan zou het vast ook wel begrijpen en je lief vinden toch? Dat vind de stam van mij ook op een paar knorrige oudere katten na.' miauwde Crow en kon een geamuseerde toon niet uit zijn stem weg laten.

Onderwerp: Re: So much to learn