Where can i go? [Silverlight, Blueberry]

Blueberry stapte met grote passen door de two-leg place. Ze vond het geweldig weer vrij te kunnen bewegen zonder dat het gewichtsblok pijn aan haar staart hing. Ze veranderde haar pas in een drafje, het was een redelijk mooie dag. Een goede dag voor de jacht, de muizen en andere dieren zouden onder de struiken vandaan komen om hun laatste klusjes voor de winterslaap te klaren. Ze stak haar neus in de lucht, two-legs (wat een verrassing.) , een beetje muis maar een oud en zwak spoor en de stinkende geur van Rogues. Nieuwsgierig stapte ze op de geur af, ze sloeg een nesten blok om en zag een stukje verderop een grijzige kater lopen. Hij leek niet echt gelukkig. Hij was nog jong zo te zien, overduidelijk een in de steek gelaten kat. Schoot door haar kop. Blueberry stapte verder op hem af, "En wat zijn we hier aan het doen?" vroeg ze niet onvriendelijk maar wel met een duidelijke toon in haar stem.

De grijze kat aarzelde even, "Ik zoek een nieuw thuis, mijn moeder heeft mij achtergelaten." miauwde hij tenslotte. Normaal waren andere katten doodsbang voor haar, deze leek juist opgelucht. En inderdaad zoals verwacht een gedumpte kitten. Blueberry knikte, ze begon mogelijkheden te zien. "Wat voor een thuis zoek je dan precies?" vroeg ze hem geïnteresseerd. Als deze kat echt een thuis zocht dan was de bloodclan misschien wel wat voor hem. Hij leek wel het type dat geschikt was. Als hij wat extra eten kreeg en wat meer spieren.

De kater liet zijn blik over haar littekens glijden, Blue negeerde het, dat deden ze allemaal. "Gewoon, een thuis met katten die voor elkaar klaarstaan en niet bang voor een gevecht zijn." miauwde hij toen. Blueberry gaf een kort knikje, de bloodclan vocht regelmatig, en nou ja, voor me kaar klaarstaan was misschien wat ruim maar goed genoeg. "Ooit gehoord van de bloodclan?" vroeg ze kortaf, ze was wel benieuwd naar zijn kijk op de bloodclan. Als hij die kende tenminste,

"Jazeker heb ik van de Bloodclan gehoor!" miauwde de grijze kater. Zijn stem was vol verlangen. Blueberry keek hem fel aan, en gaf een kort knikje, "Dan weet je ook wat ik ben," vroeg ze half vragend. Ze liet haar staart langs de enkele tanden glijden die om haar blauw groene halsband zaten. Ze bleef hem de strenge en doordringende blik geven. "Dat heb ikzelf ook. en jij bent een bloodclan kat. Wat heb ik lang naar dit moment uit gekeken." Miauwde een onbekende stem, met een ruk draaide de bloodclan kattin zich om en drukte haar oren in haar nek, bang dat het een of andere andere bloodclanner was die haar dag weer eens kwam vernielen. Maar daar in tegen zag ze een lichte langharige kattin, rond haar leeftijd. Blueberry herkende de kattin, niet bij naam, maar ze had haar wel eens opgemerkt. Ze was erg eenzaam zoals de andere loners maar ze leek altijd een beetje opzoek te zijn naar iets. Blueberry had haar genegeerd, voor een warm huis kon ze beter bij de clan katjes of de two-legs aan kloppen. De bloodclan nam zelden oudere katten aan. Voordat Blueberry verder ook maar haar bek kon open trekken, snauwde de andere Rogue naar de andere kattin "Zit jij ons af te luisteren?" met zijn haren recht overeind en blazend stapte hij op haar af, de ander nam een argesieve houding aan, "Waarom zou ik jullie moeten afluisteren als ik zelf al opzoek was naar de. Bloodclan?" miauwde die droogjes. "Maar also jij zo graag je nederlaag wil vind ik het ook prima broekje." de grijze kater keek Blueberry aan, "zullen we haar aanvallen?" Blueberry kwam tussen beide, "Nee" miauwde ze fel, ze gaf beide katten een doordringende blik. Stelletje aanstellers dacht ze, allebei smachtend naar een thuis, vanbinnen lachte ze. Ze zullen nog wel eens zien als ze daadwerkelijk in de bloodclan zaten. "Als jullie echt zo graag de clan willen joinen moeten jullie laten zien dat jullie het waard zijn. Maar eerst jullie namen." als ze rogues waren waren de namen meestal wel goed maar die zilvere kat kon ook nog zomaar eens een clan kat zijn. Gokte Blueberry. En ze kon niet zomaar de eerste beste straatkatten van de straat plukken. Ze moesten bewijzen dat ze het aankonden anders was het hopeloos.

Blueberry knikte bij de naam Smokey, dat was een prima naam voor een bloodclanner, ze zag de emotie bij de kater. Hij was wel een beetje een softy, maar dat kon ze er wel uit krijgen. Silverlight, ze keek de kattin verward aan, dat klonk als een Clannaam. Ze wiebelde met haar oren de achter grond deed er niet toe. En die naam zou toch niet lang blijven, misschien zou die nog veranderen. "Nou, mogen we de bloodclan nou joinen of niet?" vroeg Smokey ongeduldig. Blueberry draaide haar kop en staarde hem aan, "Ik zei dat we dat zullen testen ongeduld." miauwde ze bars. Pfff, hij kon toch wel even geduld hebben. De bloodclan was geen groep waar je gezellig kon binnenwandelen.

"Wat voor test had je in gedachten?" vroeg Silverlight. Goeie vraag, ze twijfelde nog wel. Maar vechten was toch wel prioriteit 1, en durf. De bloodclan was niet voor watjes. Enkel de gene die genoeg moed hadden, genoeg smacht naar macht en bloed werden geaccepteerd van buiten af. Ze kneep met haar ogen, een gevecht zou het beste zijn. Eentje waarin ze echt hun doorzettingsvermogen kon testen, tot het uiterste. Een gevecht waarin ze kon zien of ze niet bang werden van een schrammetje. "Kom." miauwde ze kortaf. Ze gaf een zwiep met haar staart toen ze snel weg baande.