you're a wolf, boy get out of this town

Met zijn neus hoog in de lucht gestoken stond de jonge kater de geur van het gebied op te snuiven. Hij probeerde te achterhalen waar hij het beste prooi zou kunnen vinden. Wolfheart was snel, menig konijn ontkwam hem niet. Nu het nog ochtend was zou het nog even duren voordat de konijnen uit hun holen zouden kruipen om te gaan eten in het hoge gras. Dus hij zou nog even wachten voordat hij zou beginnen met de jacht. Een geluid achter hem trok zijn aandacht, maar toen hij omkeek zag hij dat het een clangenoot was. Een warme glimlach kwam op de kater zijn gezicht. "Ook gekomen voor de jacht? Of om gewoon van het uitzicht te genieten?" vroeg hij kalm in zijn diepe stem terwijl hij wenkte met zijn staart. Het zou leuk zijn om samen te jagen, beter dan alleen.

- Gesloten topic.

Shatteredice was degene die dezelfde plek als hem uitgekozen had. Ze kwam naar hem toegelopen terwijl ze uitlegde dat ze hier was om van het uitzicht te genieten terwijl de zon op kwam. Een glimlach kwam op zijn snuit en hij knikte rustig. "Dat was ik ook aan het doen, voordat ik zo meteen wat konijnen op ga jagen." vertelde hij kalm. Zijn dikke staart klopte naast hem en Shattered ging bij hem zitten. "Wil je me vergezellen?" zijn glimlach werd iets breder. Hij wist dat Shatteredice de partner was van Stallionheart, wie hij als vriend in WindClan rekenende. Hij wist ook dat het een en ander de rondte ging in WindClan de afgelopen dagen. Hij hield zich zelf niet zo bezig met de laatste roddels, maar dit was prominent aanwezig geweest. "Natuurlijk," zei hij toen, antwoordend op haar eerdere vraag. "Hoe is het met je? Hou je het vol nu je voor meerdere WindClanners het onderwerp van de dag bent?" vroeg hij toen, doelend op de roddel over Stallion die wat close werd met een oude jeugdvriendin. Hijzelf had hier geen oordeel over, hij zou gewoon toekijken en alles uit laten spelen. Hij was niet iemand om zich actief te mengen in dit soort zaken.

Shatteredice kwam naast hem zitten. Ze leek al iets kalmer dan ze net was. Het giechelen liet hem iets breder grijnzen. Voor even leek het alsof ze een kitten was. Hij keek voor zich uit, naar de lucht die langzaam van het donkerblauwe naar paars-goud kleurde terwijl ze zon omhoog kroop. Het was een van zijn favoriete dingen om te zien.

"Ik weet het eigenlijk niet helemaal," sprak Shattered toen. "Het voelt alsof Stallion dit allemaal doet omdat hij niet kan uitstaan dat ik de laatste tijd betere vrienden ben geworden met Daintywhiff," zijn gezicht trok even in een frons. "Daintywhiff? Stallion is bang dat een poes zijn plek in jouw hart gaat afpakken?" ergens moest hij er wel een beetje om lachen. "Ik denk dat die gevlekte reus zich te druk maakt om de kleine dingen en is rustig moet gaan kijken naar het grotere geheel." zei hij toen zachtjes. Hij besefte zich ook wel dat het moeilijk moest zijn voor Shatteredice om het onderwerp van de dag te zijn, dat iedereen je aankeek en over je praatte. Iedereen wist beter hoe jouw leven in elkaar stak. De bruine kater liet zachtjes zijn staart over haar rug glijden en drukte zich iets tegen de poes aan om haar iets zekerheid te geven. "Je hoeft je echt niet druk te maken Shattered. Ze lullen maar wat daar in het kamp." zei hij toen zacht tegen haar. "Als ze onzin over je praten moet je het me maar zeggen, dat mep ik ze om hun oren." een kleine grijns trok rond zijn gezicht terwijl hij haar kort aankeek. "Verder is wel alles goed? Buiten al dat andere?" vroeg hij toen aan haar.

Gelukkig kon hij wat betekenen voor zijn oude vriendin. "Bedankt Wolfheart. Je woorden betekenen veel voor me," vertelde ze hem. "Naast alle ups en downs is alles prima, gaat ook alles goed met jou? Je bent maar druk met je taken, ik zie je weinig in het kamp." zijn staart sloeg wat heen en weer. "Ik moet mezelf bezig houden. Zeker na de gevechten met RiverClan moeten we sterk blijven. De clan voedt zichzelf niet." zei hij toen tegen haar. Hij was nooit goed geweest in stil zitten. Vroeger uitte dat zich in rotzooi trappen en geheime schuilplekken bouwen met vrienden. Dat had hij met Shatteredice ook gedaan toen ze nog Shatteredpaw geweest was. De zon verwarmde zijn vacht terwijl hij terug dacht aan zijn jeugd.
"Weet je nog dat we in bosjes geheime hutten bouwde? Deden alsof we clanleider en deputy waren en de hele wereld aan konden?" grijnsde hij toen naar de poes. Toen ze samen waren. Het was een jeugdliefde geweest die hij verzet had toen zij voor Stallion gegaan was. Het was goed geweest zo.

"Oh Wolfheart, je staat altijd klaar voor de clan, maar denk je soms ook wel eens aan jezelf? Je bent al sinds je 6e moon al zo druk. Neem eens de tijd voor je zelf. Windclan op de goede rails houden kun je niet in je eentje doen." dit waren woorden die binnenkwamen bij de kater. Hij staarde naar zijn poten. Hij maakte zich ook eigenlijk veel te druk. De laatste keer dat hij een dag niks had gedaan kon hij zich niet eens meer goed herinneren. "Ik-.. eh, misschien. Ik weet het niet. Ik vind gewoon, iedereen moet zijn steentje bijdragen en ik.." doe het al sinds ik apprentice ben non-stop, maakte hij de zin af in zijn hoofd. Sinds zijn ouders er niet meer waren was hij gewoon in één klap veel volwassener geworden.

Gelukkig herinnerde Shatteredice hun avonturen toen ze jong waren ook nog. "Ik weet nog dat je een keer in een van mijn tunneltjes was gevallen die ik zonder te vertellen in onze hut had gegraven." zijn diepe stem klonk terwijl hij hardop moest lachen. "Ja dat klopt ook! Ik ben nooit een held geweest met tunnels, zakte er altijd doorheen als de muurtjes iets te dun waren. Of ik paste er niet in met mijn dikke buik." zei hij toen tegen haar. "En die keer dat we een konijn aan het opjagen waren samen en we met onze hoofden tegen elkaar aanliepen! Ik heb nog nooit zo'n hoofdpijn gehad." vertelde hij toen met een glimlach op zijn snuit. Oh man de herinneringen die nu bovenkwamen drijven waren net zo mooi als de opgaande zon.

Hij knikte toen ze zei dat hij echt een dagje voor zichzelf moest nemen. Hij zou het proberen. Al zou hij toch wel eindigen in iets doen voor WindClan, maar goed. Dat hoefde ze niet te weten. "Pff, nou dat was geen pretje hoor! Ik heb drie dagen in me mosnest gedraaid van de koppijn." Hij moest lachen toen ze dat vertelde. Hij had zelf ook barstende koppijn gehad na dat incident. En een dikke bult. Het lachen verging hem toen ze wat toevoegde. "Gelukkig had ik toen een lief vriendje die om het uur kwam kijken als alles goed was.." Hij dacht weer na. Ja, toen waren ze samen geweest. Na Shattered had hij nooit meer zoiets gehad met een andere poes. Haar vader had hen uit elkaar gedreven. Hem verboden om nog met haar om te gaan, hem bedreigd zodat hij uit haar buurt zou blijven. "Ja.. vroeger.." mompelde hij toen terwijl hij terug dacht aan de imposante kater die voor hem had staan schreeuwen en tieren dat hij niet goed genoeg was geweest voor zijn dochter. En hij geloofde het nog steeds. "Het is gewoon.. je vader.. en wij.. het werkte niet." zei hij toen. Het was anders nu haar vader niet meer in het spel was, maar toch voelde hij ergens nog de angst om ooit weer toe te geven aan de gevoelens die hij zo ver weggestopt had. "Daarbij heb je Stallion nu, jullie zijn hartstikke leuk samen! Ik weet zeker dat er mooie kittens aan zitten te komen op een dag." die woorden deden een beetje pijn om uit te spreken, maar toch.

Ook Shattered leek te haperen. Het gesprek nam in een korte bocht een wending naar awkward. Denkend aan wat had kunnen zijn als haar vader ze niet uit elkaar gedreven had. Zou hij nu een vader geweest zijn? "Ikke.. i-k zit ergens mee, Wolfheart.." murmelde Shatteredice waardoor hij zich weer forceerde om op te letten op haar woorden. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij, duidelijk bezorgd om haar toestand. "Ik.. ik kan niet zwanger worden." kwam er toen ineens uit. Er kwam een stilte die eeuwen leek te duren voordat Wolfheart de juiste woorden bij elkaar had geraapt. "Maar.. dat is toch niet erg? Of is Stallion er boos over?" vroeg hij toen. Het kon zijn dat hij daar boos over was, al was dat niet zijn plaats om te zijn. "Weet je zeker.. dat het aan jou ligt? Heb je ooit.. je weet wel, met andere katers gedaan of..?" de bruine kater dacht dat hun gesprek eerder awkward was, maar nu was het helemaal next-level gegaan.

Hij merkte dat het gesprek een wending had genomen in een iets mindere richting. Maar hij wist ook hoe moeilijk het was voor Shattered om hier over te vertellen aan hem. Wolfheart probeerde zich zoveel mogelijk om de lichte she-cat heen te draaien zodat ze zich veilig voelde. Zijn staart ging zachtjes over haar rug om haar veilig te stellen. "Misschien moet je er dan toch is over gaan praten met hem. Het lijkt me niet goed dat je er zo mee blijft zitten. Ik wee hoe graag hij eigen kinderen wilt, maar ik weet ook hoe graag jij moeder wilt zijn. Dat roep je al sinds dat je jong bent." hij wist dat de lichte kattin een grote kinderwens had. Daarna gaf ze toe dat Stallion eigenlijk de enige was met wie ze het echt geprobeerd had. "Ik zeg niet dat je.. ja- eh. Ikweetniet, dat je het met iemand anders moet proberen maar.. als geen van beide ooit een andere partner heeft gehad dan is het ook niet zeker of de fout echt bij jou ligt." was het te snappen zo? De bruine kater wist zelf niet eens wat hij zei. "Wie weet kan Stallion het niet, maar misschien ligt het probleem wel heel ergens anders? Ik weet het zelf ook niet ik.. eh.. heb weinig ervaring." zei hij toen met een klein glimlachje. Als het mogelijk was dat katten konden blozen dan was zijn hoofd nu zo rood als een tomaat geweest. Want dit gesprek maakte nu wel een hele gekke turn.

Shattered leek oprecht verbaast toen hij zei dat hij weinig ervaring had. Hij moest lachen, ondanks dat het waar was. "Jij? Laat me niet lachen! De vrouwen kwijlen aan je poten, zelfs Stallionstar roept je naam s'nachts uit in zijn dromen." Vrouwen zouden kwijlen aan zijn poten, toch leek hij het nooit echt te merken. De bruine kater keek naar Shatteredice. "Kwijlen aan mijn poten? Ik denk dat ik dan blind wordt of het niet zie.." mompelde hij toen. Hij moest wel lachen om dat Stallionstar zijn naam zou roepen. "Zo geweldig ben ik ook weer niet Shattered, je moet me niet zo op een spreekstal kistje zetten." hij moest een beetje grijnzen. "Ik meen het echt als ik zeg dat ik weinig ervaring heb hoor. Ik heb na jou geen nieuwe kattinnen in mijn leven gehad. Elke keer als ik dacht dat het serieus werd dan.. waren de gevoelens er niet voor die poezen. Ik wil ze niet allemaal voor een karretje spannen en bij me houden als ik niks voor hen voel. Dat is niet eerlijk."

Hij bleef zitten in gedachten verzonken. Meerdere scenario's doolden door de bruine kater zijn hoofd heen. Hoe het was met Shatteredice, hoe het was zonder haar, hoe het zou zijn als niemand zich tussen hen gewurmd had destijds. "Je bent een goeie kater Wolf.." klonk er toen. "Ik ben blij dat een van ons dat vind." antwoordde hij terug met een scheef grijnsje. "Ik vraag me af hoe het leven nu geweest zou zijn als me vader niet er tussen gezeten had.." dus zij dacht er ook aan? Wolfheart was even stil terwijl Shattered zich hardop afvroeg of ze de enige was die zo dacht. Wolfheart zijn poten schuifelde wat. "Ik heb er ook wel eens aan gedacht, meer dan een keer als ik eerlijk ben..." zei hij toen terwijl hij zijn blik weer af liet dwalen naar die van Shattered. Hij ademde diep in, hij moest iets gaan doen. "Ik eh.. ik moet gaan jagen denk ik, voordat het erg licht is en de konijnen me nog makkelijker spotten." zei hij toen tegen haar. Hij wist niet of ze mee wou komen, hij hoopte ergens van wel maar ook van niet. Hij moest over dingen nadenken.