Duck and Twist

Trainen met Stallionstar was leuk, maar ook erg vermoeiend. Hij was blij dat ze eindelijk gingen vechten, want vechten was wel iets wat hij redelijk snel onder controle had. En dat hij aan het eind ook nog eens zelf aan de slag mocht met wat oefeningen maakte hem alleen maar blijer. Hier was hij het beste in en dat maakte het allemaal zoveel beter. Jagen was zijn zwakke plek, maar dankzij zijn wendbaarheid kon hij aardig goed vechten. Vooral het ontwijken was zijn forte. Zijn ogen werden getrokken naar Lizardpath. De meeste apprentices lette er niet zo op omdat ze zo druk waren met trainen, maar hij vond alleen trainen ook maar wat. Zonder enige twijfel liep hij naar de zwart-witte poes die eerder nog een medicine cat was geweest, maar nu was afgestapt. Hij snapte het niet zo goed allemaal, maar hij wist wel dat ze hier moeite mee had. En als warrior moest je toch goed kunnen vechten? "Hallo Lizardpath!" sprak hij terwijl hij op de boomstam sprong waarmee ze aan het trainen was met een brede glimlach op zijn gezicht. Ze was de roloefening aan het doen, maar ze leek er moeite mee te hebben. Hij vond het jammer om te zien dat ze er moeite mee leek te hebben, maar wie weet kon hij helpen? "Wil je samen met me trainen?" vroeg hij met een brede glimlach aan de oudere poes. Hij vond het sowieso stom om alleen te trainen en hoe kon je nou beter trainen dan met z'n tweeën? Daar kon je toch het meeste van leren? Vooral als je allebei aan het trainen was, dat maakte het voor hem alleen maar meer interessant!

Lizardpath merkte hem na zijn begroeting op. "Heey Falconpaw." klonk er vriendelijk van de poes af, waarna ze overeind kwam. Met haar zwart witte pootje ging ze kort langs haar gezicht om het overige stof van haar gezicht af te halen. Het was raar om te weten dat Lizardpath nu geen officiele medicine cat meer was, want ze was afgestapt. Natuurlijk zou Routnose haar altijd nog wel om advies kunnen vragen maar hij wist het niet, het was toch heel erg anders dan als Lizardpath echt in de den daar was en de katten die daar waren aan het verzorgen was. Nu was ze trainingen aan het doen die hij ook aan het doen was en dat terwijl ze ouder was dan dat hij was! Dat was toch wel weer even weer iets om aan te wennen, maar zo kon je zien dat de ene kat beter in iets was dan de andere kat. Hij vroeg aan haar of ze misschien geïnteresseerd was om samen met hem te trainen, samen trainen was altijd veel leuker en handiger dan in je eentje. Je kon dubbel zoveel leren! "Tuurlijk." sprak de oudere poes, waarna ze naar de boom wees. "Ik was een ontwijk techniek aan het oefenen waarna je meteen terug toeslaat." klonk er van haar af, waarop hij even begrijpend knikte. Hij noemde het zelf altijd de 'Duck&hit', want dat klonk niet alleen lekker, maar het was ook ongeveer wat hij aan het doen was, dus het was nog logisch ook! "Die techniek heb je zeker al onder controle hé?" klonk er van de zwart-witte poes af, waarop hij even rustig knikte. "Zo goed als! Maar dat betekent niet dat we dat niet kunnen oefenen." sprak hij met een glimlachje, waarna hij dichter naar haar toe begon te lopen en naar de boomstam keek. "Hier is de manier waarop je rolt het meest belangrijk! Ik vind het altijd het makkelijkste om mijn accent te leggen op mijn heupen." sprak hij met een grinnik tegen haar. Zo kwam hij tenminste het makkelijkste weer terug op zijn poten, maar voor iedere kat kon dat wel eens anders zijn.

De oudere poes hield haar blik op hem gericht, vooral toen hij haar tips aan het geven was. Het draaien was in zijn opinie het moeilijkste om onder de knie te krijgen bij deze techniek, maar zodra je snapte hoe het moest kon je het super goed! Dan was het eigenlijk veel makkelijker dan dat het in eerste zicht leek. Dus! Hij zou goed zijn best doen om ook aan de poes te laten zien dat het goed zou komen en haar te helpen! Ze wist dat ze van haar rang was afgestapt voor WindClan en nu wilde hij iets terug doen voor haar, dat was het minste wat hij kon doen. Het draaien ging nu al een stuk vlotter dan de eerste keer dat hij zag wat ze aan het doen was, maar nu ging het uithalen een stuk moeilijker voor haar. Ze ging met een plof zitten en met een grijns keek hij naar de poes. "Ik dacht dat ik goed in vorm was als medicine cat, maar dat blijkt nu toch wel anders te zijn." mompelde de poes, waarna ze diep inademde en Falcon even moest grinniken. Het was een andere conditie waarschijnlijk? Dit was meer explosief, als medicine cat hoefde je niet zo explosief te zijn. Al moest je ook lang kunnen rennen als WindClanner, vechten was meer om explosieve uithoudingsvermogen. "Dat komt vanzelf!" sprak hij met een glimlach op zijn gezicht, waarna hij naar de boom keek. "Kijk, je moet al in je hoofd hebben dat je de ene poot gaat gebruiken. Terwijl je draait hou je 'm klaar!" sprak hij met een glimlach. Hij ging klaar staan en draaide soepeltjes om, de poot die hij ging gebruiken om te slaan hield hij al iets meer bij zijn lichaam, terwijl zijn andere poot klaar stond om hem overeind te helpen. Toen hij bijna volledig was omgedraaid duwde zijn ene poot en zijn achterpoten hem omhoog, terwijl hij met zijn ingehouden poot makkelijk kon slaan naar de boom. "Je houdt je poot al klaar zodat je 'm niet meer terug hoeft te trekken!" Legde hij uit met een brede glimlach.