{Clanevent} He was fire made flesh

Haar longen leken wel in de brand te staan en haar hart bonsde in haar keel. Ze kon niet harder dan dit, maar toch dwong ze haar poten nog net een extra stukje. Ze moest naar het kamp, zo snel mogelijk, ze moest hulp halen om haar vader te redden. De tunnels, de das... Het was niet eens zo ver, maar het voelde als een eeuwigheid. Elke hartslag kon te laat zijn, elke hartslag kon ze niet snel genoeg geweest zijn. Maar daar was het dan, de kuil waar het kamp zich in bevond. Otterpaw tuimelde bijna over haar eigen poten toen ze het kamp in holde, haar pels alle kanten uit. "Help! Iemand help!" schreeuwde ze terwijl ze het kamp binnen racete, haar stem overslaand omdat ze zo ontzettend buiten adem was. "Een das! De herdenkingstunnels! Sabrefur!" Haar ogen stonden wild, haar stem was hoog en haar ademhaling gejaagd "Iemand moet hem redden!" Haar vader was een machtige kat, en ze had er geen twijfel aan dat hij een das aan kon. Maar de tunnels waren benauwd en krap en een das zo groot! Gejaagd keek ze om zich heen. Iemand moest haar papa gaan zoeken!

TLDR: Sabrefur is in de tunnels waar de dode katten gelegd worden met een das.

Condorflower had vanmorgen twee patrols afgerond en was nu kort aan het uitrusten, voordat ze zo dalijk op grenspatrouille zou gaan. Echter gebeurde er iets onverwachts. Vol in paniek kwam er een apprentice het kamp in rennen. Condor herkende haar als Otterpaw, het kind van Sabrefur. In gehaaste paniek legde Otterpaw uit wat er aan de hand was. Meteen kwam Condorflower overeind. "Kan je de weg wijzen waar hij precies is?" vroeg ze Otterpaw resoluut. Iemand had haar hulp nodig, ze zou niet twijfelen deze te geven. Een vastberaden blik stond in haar ijsblauwe ogen. Vlug zoekend keek ze om zich heen of ze Bearclaw vinden kon. Ze deed dit liever met hem samen.

Lusterpaw schoot omhoog toen hij Otterpaw door de kampwang zag springen, hij voegde zich haastig bij de andere katten die om haar heen stonden nu. Hij had de woorden 'das, herdekingstunnels en Sabrefur' kunnen opvangen. De helder groene ogen van de kater vergrootte zich toen hij al snel tot de conclusie kwam wat er aan de hand was. Hij wilde net zeggen dat hij ook mee wilde helpen maar Bearclaw had de rollen al verdeelt. Hij was nog maar net een apprentice en veel kon hij nog niet betekenen. Maar hij wist wel één ding wat hij kon doen. "Otterpaw? Als je wilt kan ik bij je blijven tot ze terug komen?" Stelde hij dan maar voor. Hij wist niet echt hoe hij zichzelf anders nuttig kon maken maar wilde ook niet als een domme gans in vanaf de zijlijn toe kijken. "Bearclaw en de rest zullen je vader wel redden." Sprak hij vastberaden. Hij had vertrouwen in de oudere en wijzere warriors. "Toch, Stallionstar? Ze kunnen Sabrefur vast redden, ja toch?" Miauwde hij vragend aan zijn leider.

Tag: Otterpaw, Stallionstar 

Ze had geroepen om hulp en die hulp was vlug gekomen. Eerst verscheen Condorflower en daarna Daintywhiff, Crowfur en haar mentor, Bearclaw. Er kwamen allemaal vragen, waarop Otterpaw enkel gestamel uit kon brengen. Haar hoofd leek wel van honing gemaakt, een dikke brij waar dingen slechts vertraagd doorheen kwamen. Waar Sabrefur was, of ze hen erheen kon brengen.. Haar poten voelden niet alsof ze nog een stap konden zetten, maar als ze dat niet deed.. Hulpeloos vond ze de ogen van haar mentor, wie de leiding nam en katten het kamp uit stuurde. Met een huiverige zucht zakte Otterpaw door haar poten, bevend en incoherent. Ze keek met betraande ogen kort omhoog naar Lusterpaw, waarna ze zich tegen haar mede apprentice aan liet zakken zonder een woord uit te spreken. De jonge apprentice was in shock.

Moonvision hield haar ogen vernauwd terwijl ze het groepje zag weglopen. Wat betekende dit? Sabrefur was nog maar net deputy geworden. Hopelijk toonde Starclan wat medelijden in deze tijden. Moonvision richtte haar blik op Stallionstar, proberende zijn uitdrukking te lezen. Geluidloos hees ze zich overeind terwijl ze naar de oudere kater toeliep. Haar amberkleurige blik priemde ze in de zijne. "We moeten positief blijven. Ze weten wat ze doen." Haar poging om steun te betogen, dusver. Al kon ze de beginnende knoop van onrust in haar maag niet negeren.

Amberstorm keek met grote ogen toe hoe Otterpaw alarm sloeg. Sabrefur in een herdenkingstunnel met een das. Een groepje tunnelers vertrok meteen om te helpen - haar poten jeukten om met hen mee te gaan, maar ze was niet langer meer tunneler en ze had zichzelf voorgenomen om nooit nog een poot te zetten in die claustrofobische tunnels. Te veel herinneringen aan een vroegere tijd; te benauwd, te donker, te stoffig. Er was een reden dat ze in een maan herschool was naar Moorrunner. De slanke tabby keek om toen Moonvision mauwde dat ze positief moesten blijven, dat ze wisten wat ze deden. Maar Amberstorm schudde met haar kopje. Ze had in die tunnels gelopen; een das zou chaos creeëren en alles kapotmaken. No way dat Sabrefur dat overleefde. "Het moment dat die das daar verscheen was Sabrefur ten dode opgeschreven.", antwoordde ze, op de oppervlakte misschien cool, al reflecteerden haar stormachtige groene ogen de pijn die het deed om een clangenoot te verliezen. En niet alleen een clangenoot; een deputy, en eentje die ze ergens nog gerespecteerd had. In ieder geval was hij minder softie dan de meeste anderen die ze al hadden gehad. Maar Amberstorm zag zijn toekomst bijzonder negatief in; al kon dat ook gewoon haar pessimisme zijn.

Tag: Moonvision, Stallionstar (Otterpaw?)