this sick strange darkness

You're already the voice inside my head FOREVER

Brat boorde haar nagels in de nog redelijk onbekende grond. Haar ademhaling was langzaam en duidelijk hoorbaar. De nieuwe geuren die deze plek bezat was nog steeds erg vreemd voor haar om waar te nemen. En ze werd er onrustig van, erg onrustig. Ze moest iets vinden dat haar tijdelijk kon afleiden, of iemand. En wat een geluk, daar kwam de perfecte soort persoon aan. De perfecte kat die haar zou amuseren, of hij het nou wilde of niet. 'Dans.' Het was geen vraag of een suggestie, maar een bevel. 'Dans of ik sla al je tanden uit je bek.'

The angel of my nightmare

MONTY

Orchis was z'n viezerd die altijd mee zat te gluren. Nu dus ook. Hij vond Brat wel een interessant persoon om zo nu en dan in de gaten te houden, de poes had een karakterwisseling van iemand met een zware borderline diagnose. Soms was ze lief, soms was ze knetter in haar kop. Alsof ze niet kiezen kon wie ze wezen wou. Orchis had dat probleem niet, hij had gekozen om gek te zijn. Vandaar dat hij nu genietend meekeek hoe Brat een kat opdroeg om te dansen. Wat een komedie show. Dit wou hij niet missen. Met grote ogen keek de tom toe vanaf een afstandje. Eens zien als de kat echt ging dansen voor Bratje.

(sorry ik kon me niet inhouden om in te springen, dit topicje is nu al hilarisch)

Twistedpaw liep sjokkend door het kamp. Hij wist niet wat hij moest doen, waar hij heen moest. Hij had het nog steeds niet helemaal verwerkt dat zijn vader dood was. Southernwolf was al erg genoeg geweest. Waarom deed BloodClan dit hun aan?? Wat hadden zij ooit misdaan? En Tallstar, ugh, Tallstar. Vuile verrader dat hij was. Hij kon hem niet uitstaan. Eerst had hij de ex-Leader wel leuk gevonden, maar door hem was zijn vader dood. Door hem had BloodClan ook andere katten vermoord.
'Dans.' Hoorde hij opeens. Huh? Was dat tegen hem? Twisted keek verbaasd op en keek in de ogen, of oog, van een rode poes, omringt met BloodClan stank. 'Dans of ik sla al je tanden uit je bek.' Wowowow, wát? Dansen? Hij kon helemaal niet dansen! Maar hij wilde ook niet zijn tanden verliezen...
'Uuh... I-Ik kan niet dansen... Sorry...' Misschien als hij sorry zei dat het dan goed was? Misschien..?

You're already the voice inside my head FOREVER

Langzaam kwam de poes naar voren terwijl toen de kat klaar was met zijn miezerig excuus. Haar blik was koud en emotieloos. En uiterst serieus, ze blufte niet toen ze zei dat ze al zijn tanden uit zijn gebit zou slaan. Ze zal hem helemaal verrot slaan als het moest, tot er enkel een hoopje bloed en gebroken botten over was. 'Hoe durf je.' Haar stem was laag en vol duistere tonen. Brat draaide haar hoofd weg en even leek het er op of ze van het toneel zou verdwijnen. Maar schijn bedriegt. Want in een split seconde wist ze haar lichaam zijn kant op te draaien en hem kras over zijn wang te creëren. Als waarschuwing. 'Spreek mij nooit maar dan ook nooit tegen waardeloze ellendeling, als ik je iets opdraagt voer je dat verdomme uit.'

The angel of my nightmare

MONTY

Zijn ogen waren groots terwijl hij met een genietende grijns toekeek. Een bonkende hart van enthousiasme bonsde luid in zijn borst. Oh hou wou al te graag zien hoe dit zich ging afspelen. Hij hoopte stiekem dat Brat inderdaad al zijn tandjes uit zijn tandvlees zou hoeken. Orchis kon namelijk wel genieten van andermans leed. Met een kwispelend staartje luisterde hij met omhoog gespitste oren, de apprentice mauwde dat hij niet dansen kon.

Reactie Orchis beschreven:

Orchis stond op vanuit zijn lig positie en ging zitten. Dat de apprentice niet direct zijn beste dance moves op tafel gooide maakte hem verrast, vandaar dat hij met zijn poot verbaasd op zijn lippen drukte en een 'oooohh' liet horen. Hij keek omzich heen, alsof hij bang was dat andere dit ook zagen. Het was natuurlijk een neppe reactie die hij speelde, stiekem genoot hij hier met volle teugen van.

Reactie Orchis via gif:

this sick strange darkness Ezgif-2-ca225727d3b9

Een giechel kwam daarna uit zijn keel gegleden en hij schuifelde wat naar voren toe. Brat stond al te dreigen. Als dit echt zou uitbreken tot een pak slaag dan wou hij graag op de eerste rij zitten!

De poes kwam overeind, waardoor ze nog angstaanjagender leek. Hij slikte nerveus en keek heel even opzij naar waar het gegiechel vandaan kwam. Daar zag hij de vreemde kat, die hem eerder belaagd had. Oh StarClan, waarom moest hem dit weer overkomen. Hij richtte zijn ogen weer naar de rode poes, die begon te spreken. 'Hoe durf je.' Twisted wilde wegrennen, zo hard als hij kon. Maar hij wist dat hij dan alsnog gepakt zou worden, en nog veel erger gewond zou raken. Misschien wel dood... Toch zette hij een mini stapje achteruit, automatisch. Maar helaas was dat niet voldoende, of was het juist zijn redding geweest, want voor hij het wist kwam de klauw van de rode poes over zijn wang heen. Hij voelde zijn wang steken, en bloed drupte naar beneden. Hij keek haar geschrokken aan en maakte zichzelf nog wat kleiner.
'Spreek mij nooit maar dan ook nooit tegen waardeloze ellendeling, als ik je iets opdraagt voer je dat verdomme uit,' sprak de poes. Twistedpaw knikte snel van ja. Hij wilde niet alsnog dood, nee StarClan alsjeblieft niet. Maar hij was te bang om te bewegen, moest hij nog steeds dansen van haar of ging ze hem nu met rust laten..?

You're already the voice inside my head FOREVER

Hij knikte, iets dat aangaf dat hij haar woorden begreep. Maar als dat werkelijk zo was, waarom stond hij nu niet te dansen? Hmm, hij maakte het wel erg moeilijk voor zich zelf zo. De kattin zou immers niet stoppen voordat ze tevreden was. Hoeveel bloed verspil daar ook nodig voor was. Hij zou haar gehoorzamen. Brat strekte weer haar poot uit en voor de tweede keer liet ze tegen de wang van de kater aan gaan. Echter was deze keer wel harder dan voorheen, bij elke klap die ze genoodzaakt was om tegen zou ze er meer gewicht achter zetten. 'Waar wacht je dan nog op, jij nietsnut. Vind je het fijn om in elkaar geslagen te worden door een vrouw?'' ze greens en gleed met haar tong over haar tanden heen. Een lichte twinkeling in oog was even te zien. 'Ben jij zo'n viespeuk die daar een kick van krijgt?'

The angel of my nightmare

MONTY

Stilstaan was dus een verkeerde zet geweest. Alweer kwam de poot langs zijn wang, dit keer harder dan voorheen. Hij histe geschrokken van de pijn. Krasjes waren nu op zijn wang te zien, waar langzaam bloed uit druppelde. Hij keek met grote, bange ogen op naar de poes. 'Waar wacht je dan nog op, jij nietsnut. Vind je het fijn om in elkaar geslagen te worden door een vrouw?' Haar greens deed zijn haren nog meer omhoog reizen. In elkaar geslagen worden door een vrouw? Nou, dat vond hij dus heel eng. 'Ben jij zo'n viespeuk die daar een kick van krijgt?' Huh, wat? Een kick?
'N-nee, mevrouw. Echt niet.' Hij had ook geen idee waar ze het over had. Zijn onschuldige brein was nog niet zo ver ontwikkeld, maar hij wist inmiddels wel dat hij moest bewegen om niet echt in elkaar geslagen te worden. Of gedood te worden. Dus zette de kater een paar stapjes achteruit, alleen zodat hij wat meer ruimte had. Daarna zette hij aarzelend wat stapjes naar links, en vervolgens weer naar rechts. Was dit wat ze wilde?

Onderwerp: Re: this sick strange darkness