The oldest trees bear the softest fruits [Mottleshroud]

Niet voor de eerste keer sinds zijn verbanning uit de Thunderclan, zat Flamefall op Fourtrees. Hij zou hier waarschijnlijk niet aangevallen worden. Elke keer dat hij hier kwam stroomden herinneringen aan het Clanleven als een rivier door zijn hoofd. Waarom moest zijn moeder zo wreed zijn? Hij schudde alle gedachtes weg. Hij zou nooit meer in een Clan leven. De kans was zelfs nog groter dat hii de Bloodclan zou joinen! Hij stond op om te vertrekken, maar stond stil door een sterke kattengeur. Windclan... nieuwsgierig draaide hij zich om richting de moorlands. Hij deed er een paar stappen naartoe, en zag een paar struiken bewegen. "Hè, hallo!" riep hij de kat toe. Hij hoopte dat die uit de bosjes zou stappen, en met hem zou gaan praten.

@Mottleshroud

Mottleshroud kwam weer eens bij de oude vertrouwde plek langs bij de four trees. Hij kwam er regelmatig om zijn rust te vinden en te genieten van de stilte en kalmte om hem heen. Hij haalde diep adem door zijn neus toen hij bij de grens aan kwam. Een gesis verliet zijn mond toen hij de aanwezigheid van een andere kat rook. Het was moeilijk te bepalen welke clan, hij rook naar kittypet maar ook naar thunderclan? Had de Thunderclan weer kittypets zitten opvissen om krijgers te worden? Of had er een domme Thunderclanner zich aangesloten bij de two-legs. Met een hoofd vol met vragen denderde hi door de bosjes heen. "Hè, hallo!" hoorde hij. Met gespitste oren stapte mottle de open plek op en zag een rode kater. Hey! die herkende hij van de grote vergadering, hij had hem wel eens gesproken. maar waarom rook hij zo naar kittypet? Hij was toch een volclan cat? "Hoi!" snorde hij, "Flamefall toch?"

De Aindclanner stapte de open plek op, en liep naar hem toe. Hij herkende het gezicht een soort van, vast van een grote vergadering. "Hoi! Flamefall toch?" vroeg de kater. Flamefall begreep dat hij verward moest zijn. Er was immers geen enkele kat die van zijn verbanning wist, behalve zijn moeder dan. "Hai, hoe heette jij ook all weer? Mottleshine? Mottleshow?". Hij groef in zijn geheugen, maar kon de juiste naam maar niet vinden. Hij was benieuwd hoe de kat zou reageren als hij zijn verhaal vertelde.

Mottleshroud kwam wat dichterbij en ging rustig zitten toen Flamefall hem ook herkende, soort van dan. "Hai, hoe heette jij ook all weer? Mottleshine? Mottleshow?" vroeg de rode kater, Mottle glimlachte, "Mottleshroud. miauwde hij simpel en vriendelijk. Hij haalde nog een keer zijn neus op, dit keer wist hij het honderd procent zeker, kittypet. Hij trok met zijn snorharen, "Je ruikt naar Kittypet?Je was toch een Thunderclan kat?" vroeg hij geïnteresseerd. Niet dat hij hem dat hoefde te vertellen, thunderclan's zaken waren niet zijn zaken. Maar toch was hij altijd wel nieuwsgierig als er een verandering werd ondergaan in een andere clan. Misschien was Flamefall wel verbannen. Maar dat leek de windclan kater sterk. Hij leek altijd zo vriendelijk, hij zou nooit iets gedaan hebben dat tegen de krijgerscode. Een mate in een andere clan misschien? Kon, maar hij was nog jong en tegenwoordig werd het allemaal met een korreltje zout genomen. Er waren veel meer halfclans dan je eigenlijk zou denken. Verbanning eigenlijk niet in dat geval, Mottle wiebelde met zijn snorharen wachtend op het antwoord dat de jonge kat hem zou geven.

De kater lachte vriendelijk. "Mottleshroud" zei hij. Dat was het! De kater leek even de lucht te ruiken, en vroeg toen geïnteresseerd: "Je ruikt naar Kittypet?Je was toch een Thunderclan kat?". De gezichtsuitdrukking van Flamefall veranderde direcy. Hij vocht tegen de drang te gaan huilen, en zei: "Ik ben.. ik ben.. v-verbannen.". De woorden kwamen moeizaam zijn keel uit. Hij keek de andere kater aan, bang voor zijn reactie. Wat nou als hij hem uit zou gaan lachen? Het leek hem sterk. De kater leek best vriendelijk, en niet het type gemeen te gaan doen.

De gezichtsuidrukking van de kat veranderde meteen, en even voelde Mottle zich schuldig dat hij zon' gevoelig onderwerp had aangesneden. "Ik ben.. ik ben.. v-verbannen." het huilen stond hem nader dan het lachen toen de woorden uit de rode kater kwamen. Geschokt keek de windclanner hem aan, verbannen? Hij? "Waarom?" probeerde hij iets voorzichter als de vorige keer. Katten werden echt niet zomaar verbannen. Dan moesten ze wel iets heel ergs erg gedaan hebben. Maar dat gebeurde maar weinig. Vooral bij zo'n jonge krijger die nog net zijn krijgersnaam in poten had. Wat kon hij gedaan hebben? het was niet niks verbannen worden...

De Windclanner keek hem geschokt aan. "Waarom?" vroeg hij, wat voorzichtiger dan de eerste vraag. Flamefall keek hem even doordringend aan, en haalde diep adem. Zijn verleden was een gevoelige snaar, en hij vond het moeilijk er over te vertellen. "Nou... m-misschien weet je dat mijn v-vader Kittypet was. M-mijn moeder... mijn moeder s-schaamde zich voor m-me." zei hij, en hij zijn kon emoties redelijk goed onder controle kon houden. Dit was de eerste keer dat hij dit zo soepel kon vertellen. Misschien ook wel de eerste keer dát hij het kon vertellen.